Ik ben 32 uur blijven werken, ik ben kostwinner thuis. Mijn vriend werkte sowieso al op een contractsbasis van gemiddeld 28 uur per week. Wij hebben ons kindje nu drie dagen naar de opvang, een papadag en een mamadag... en dan de weekenden natuulijk nog. Wij hebben hier al een 36urige werkweek (met ADV) en heb vier uur ouderschapsverlof opgenomen. Dus de komende vier-en-een-half jaar (zo ongeveer) werk ik 32 uur, met behoud van pensioenrechten etc.
Wij werken allebei vier dagen in de week. Ik verbaas me inderdaad ook over de (in mijn ogen) ouderwetse opvatting dat de vrouw het meeste thuis moet zijn. Als ik vertel dat ik vier dagen blijf werken zie je mensen toch verbaasd reageren en krijg ik vaak de vraag of ik het niet moeilijk vind om zoveel bij de kleine weg te zijn. Ik moet dan eerst uitleggen dat mijn man ook vier dagen gaat werken en dat de kleine dus drie dagen naar de creche gaat en dat dit per saldo net zoveel is wanneer ik 24 uur per week zou werken en papa vijf dagen. Daar verbaas ik me dus nog steeds over. Wij hebben voor deze regeling gekozen omdat je, in onze ogen, op deze manier de eerlijkste verdeling hebt en de meeste kansen op een leuke, uitdagende baan. Ook heb je dezelfde verantwoording voor de financieen, huishouden en de kleine. Mijn man is stápelgek met onze kleine, is een kei in het huishouden en kan net zo goed luiers verschonen als dat ik dat kan.
Ik denk dat je met je opmerkingen wel enigszins discussie oproept en met name de opmerking, die ik heb gearceerd in je stukje. Moet je, als je kiest voor het ouderschap, dan ook gelijk maar al je ambities in de ijskast zetten? Belachelijk! Ik ben iemand die nog vele ambities heeft en ook nog de nodige opleiding (Nu post-hbo, straks universitair) wil volgen, om uiteindelijk een andersoortige baan te vinden. Ik wil me blijven ontwikkelen, omdat ik nog niet het gevoel heb, dat ik alles heb bereikt, wat ik wil bereiken. Dat moet maar over zijn als je moeder wordt....:x
Ik ben na de bevalling van mijn eerste ook 4 dagen blijven werken, mijn man ook. Ik herken wel wat je schrijft, hoge functie, intellectuele uitdaging etc. Toch heb ik gaandeweg gemerkt dat het voor mij en de kinderen ook fijn is om wat meer thuis te zijn. Ik ga nu per half oktober 3 dagen in de week werken - gelukkig kan dat in mijn huidge functie. Je moet doen waar jij en je gezin je/zich fijn bij voelt. Pim
Dat is nog wel vaak het idee: als er kinderen komen houdt mama haar carriere op en papa blijft zich lekker ontwikkelen. Gelukkig denken mijn man en ik daar anders over
Graag wil ik hier mijn mening over geven. Misschien krijg ik veel kritiek, maar dat is dan maar zo. Dit is wat ik vind als kinder 5 dagen per week naar een kdv/gastouder/oppas gaan. Ik dat de opvoeding toch voornamelijk bij de ouders zelf moet liggen. Je kiest ervoor om kinderen te willen, dan moet je ook voor het grootste gedeelte zorgdragen voor de opvoeding. Ik zeg dus niet dat je geen ambities oid mag hebben, tuurlijk is dat belangrijk, maar als de opvoeding voornamelijk door derden wordt gedaan vind ik dat wel jammer. Ik vind dat je als (aanstaande) ouders het toch zo zou moeten regelen dat je werk/opleiding en opvoeding en opvang in evenwicht zijn. Zodat je dus voor het grootste deel de opvoeding van je eigen kinderen zelf in de hand hebt.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik heb op een kdv gewerkt en daar was een kindje dat 5 dagen per week werd gebracht als eerste en als laatste gehaald. Die WILDE gewoon niet mee want zag de leidsters als mama. Nou ben je dan goed bezig?
Ik vind dan niet perse dat jij je ambities aan de kant moet zetten zolang je man dan maar eventueel minder gaat werken. En willen jullie dit allebei niet dan vind ik het raar dat je aan kinderen begint want dan gaat carriere duidelijk voor je kind aangezien je daar het meeste aan tijd in stopt. Ik las hier weel mooie oplossingen over dat man en vrouw bijv. allebei een dag ouderschapsverlof konden nemen. Dat is toch een hardstikke mooie oplossing? Nogmaals dit is mijn mening, gewoon je eigen gevoel volgen en niet meteen op tilt slaan.
ik zeg altijd dit ; werken kan je heeeeeel je leven (tot in de treuren toe) en je kinderen zijn maar 1 keer klein waar denk je als je oud en versleten op een bankje zit aan terug; die geweldige baan of de lach van je kinderen omdat ze hun jeugd lekker thuis hebben doorgebracht. Ik zeg niet dat je je carriere volledig aan de kant moet zetten maar parttime of neem een break van 5 jaar ofzo.. Of probeer thuiswerk te zoeken of inderdaad een oplossing dat je man en jij allebei concessies doen.. Maar geniet van je kindjes het gaat toch al zo snel en als je fulltime werkt mis je echt zoveel waar je later spijt van gaat krijgen. Mama zijn is de best betaalde baan ter wereld je MAG namelijk bij je kindjes zijn MAG, NIET MOETEN, ik krijg soms het idee of het moeten is en of dat erg is. Een soort van opoffering ofzo? terwijl het zo mooi is dat je eigenlijk jezelf voor je hoofd moet slaan dat je dat allemaal misloopt. laat ik duidelijk zijn ik heb het hier over fulltime werkende mama's die werken voor hun carriere ik vind werken omdat je alleenstaand bent of werken voor het geld heel wat anders (alhoewel soms die tweede auto en 2e vakantie in het jaar niet perse nodig is natuurlijk) Je kan er ook voor kiezen om bv een thuisopleiding te gaan doen in de tijd dat je kindjes thuis zijn is nog leuk ook! Doe je toch wat voor jezelf...
Zo heeft ook iedereen het over een papadag en dat dat zo leuk is. Terwijl iedereen aan mij vraagt of vier dagen werken niet teveel is?! Niemand vraagt zich of hoeveel dagen mijn man werkt terwijl allebei 4 dagen komt hetzelfde neer als de vrouw 3 en de man 5 (wat ik wel bij een heleboel gezinnen zie...)
wij hebben 2 papadagen (zaterdag en zondag) hahahaha ja ik ben er zelf geen type voor maar idd het ZOU gelijk moeten zijn maar ik vind toch (noem me ouderwets) dat kindjes bij hun mama horen *uitzonderingen daar gelaten*
Manlief heeft hier ook een papadag. Vindt hij helemaal geweldig!! En mooi gezegd over dat werken kan je je hele leven nog Isademi
Mijn partner en ik nemen inderdaad beide een dag ouderschapsverlof, maar ben echt blij dat ik de rest van de dagen weer aan het werk kan. Ik geniet van mijn werk, haal er veel voldoening uit en kan absoluut niet thuis zitten. Word dan helemaal gek en de muren komen letterlijk op me af. Ons kindje gaat 2 dagen naar een gastouder en 1 dag past oma op. De studie die ik volg is voornamelijk zelfstudie, met een aantal collegemomenten (die nu onder werktijd vallen ) Papadag vind ik een raar woord. Zelfde als een vader die een avondje "oppast", omdat moeder een avondje wil gaan sporten. Bij een werkende moeder, die 1 dag vrij/ouderschapsverlof heeft, zeg je toch ook niet die heeft een mamadag?
Ik wilde ook fulltime blijven werken, maar na de geboorte ben ik helemaal omgeturnd. Ging ik eerst alleen voor mijn carriere, nu ben ik een echte moederkloek en komt werk echt op de 2e plaats. Wat niet wil zeggen dat het bij jou ook zo zal gaan. Als ik jou was zou ik het gewoon proberen, je kan toch altijd nog minder gaan werken?
Zo hoort het ook vind ik... Als je voor een carriere wilt gaan dan moet je geen kinderen nemen.. Kinderen nemen en ze dan vervolgens al wegbrengen met 8 weken, omdat mama carriere wilt maken en fulltime wilt blijven werken... Een kind krijgen is al een wonder, geniet ervan en dan vooral van de babytijd, werken kan je nog je hele leven...
Bijzonder he! Ik vind dat echt een enorm ouderwetse opvatting en ontzettend grappig dat je inderdaad eerst uit moet leggen dat het per saldo precies dezelfde opvang constructie is als het gemiddelde Nederlandse gezin voordat mensen het begrijpen! Weet je wat ik ook zo'n voordeel vind aan het allebei vier dagen werken? Dat mijn man ook gewoon een eigen dag met zijn kleine kerel heeft!
Toch jammer dat er weer allerlei opmerkingen geplaatst worden als: als je een carriere wilt moet je geen kinderen nemen. Zijn we als we moeder worden opeens geen mens meer? Bestaat onze hele identiteit uit moeder zijn of mogen we alsjeblieft ook nog wat andere dingen in het leven doen? Hoe je de balans tussen werk en zorg het beste kunt verdelen verschilt per gezin en geen een gezin is met elkaar te vergelijken. Alles heeft voor- en nadelen: of je nu thuis blijft, part-time werkt of full-time: ik kan zo een reeks voor- en nadelen noemen voor het kind. Iedereen maakt daarin zijn eigen afweging. Het feit dat je meer dan gemiddeld werkt, betekent nog niet automatisch dat je de opvoeding volledig uit handen geeft, of dat je je kind op de tweede plaats zet. Bizarre uitzonderingen daargelaten: ik denk dat elke moeder zijn kind op de eerste plaats zet, hoeveel uren ze ook werkt. En ja, dat kan, ook als je (veel) werkt. Persoonlijk vind ik het wel belangrijk om carriere te maken en meer te zijn dan alleen moeder. Zeker nu ik een dochter heb, is dat gevoel versterkt. Als ik wil dat zij iets van haar leven maakt, dan moet ik het goede voorbeeld geven. Kinderen spiegelen zich namelijk aan hun ouders, je bent hun rolmodel. Bovendien heb ik niet al die jaren gestudeerd om nu mijn baan aan de wilgen te hangen. Ik vind het fijn om mezelf te blijven ontwikkelen, dat heb ik nodig om gelukkig te zijn. En als ik gelukkig ben, dan ben ik een leuke moeder. Mijn vriend en ik werken allebei 4 dagen in de week (32 uur). Een papa- en een mamadag dus. Het is ontzettend sneu dat ik me altijd en overal moet verdedigen dat ik "zo veel werk" en mijn vriend de hemel in wordt geprezen omdat hij "een dag vrij neemt om leuke dingen met zijn dochter te doen." Gek word ik ervan. We zijn samen ouders, dus verdelen we de taken samen. Het is jammer dat de samenleving hier nog niet op ingespeeld is en de verzorging daardoor in veel gevallen automatisch bij de vrouw komt te liggen. Om de vraag te beantwoorden: ja, er zijn meer moeders die fulltime werken en die dat prima bevalt (en hun kinderen ook). Kijk voor jezelf wat je prettig vind, maar geef jezelf vooral de tijd om dat uit te vinden. De eerste maanden zit je echt in een roller coaster en word je qua emoties waarschijnlijk heen en weer geschud. Geef jezelf dus de tijd om een balans te vinden waar jij en je kindje je prettig bij voelen.
@Mikki: Je moet wel goed lezen voordat je ergens op reageert Het gaat hier over ouders die beide fulltime werken. Jullie zorgen zelf grotendeels voor je kindje. Het is ook niet erg als de vrouw bijvoorbeeld fulltime werkt, maar dan zou de man wat minder moeten gaan werken. @IEDEREEN: NIEMAND HEEFT HIER WAT GEZEGD OVER DAT DE MOEDER THUIS MOET BLIJVEN. HET GAAT EROM DAT JULLIE ZELF GROTENDEELS VOOR JE EIGEN KINDJES ZORGEN. ONGEACHT OF DAT DE MAN OF DE VROUW IS! Sorry hoor maar het word hier en daar wel wat uit zn verband gehaald
Hoi Muppet, Maar zelfs als beide ouders full-time werken... dat hoeft toch niet te betekenen dat ze de zorg volledig uitbesteden? Ik begrijp dat jij in je omgeving (werk?) een kindje heeft gezien dat daar wel de dupe van is geworden. Dat vind ik echt heel erg, het is heel belangrijk dat je als ouders naar je kind blijft kijken en je situatie daar op aanpast. Sommige kinderen hebben geen problemen met 5 dagen per week naar de creche, voor andere kinderen is 1 dag al te veel. Ik ken ook wel een aantal gezinnen waarbij zowel de vader als de moeder fulltime in een hoge functie werken en een nanny in dienst hebben genomen voor de opvang. Het zou mijn keuze niet zijn, maar ik probeer er niet over te oordelen. Komen die kinderen slechter terecht, zijn ze minder gehecht? Ik weet het niet.... Het ligt er ook aan hoe flexibel je je werk kunt regelen, de ene 40 uur is de andere niet. Mijn vriend maakt bijvoorbeeld lange dagen, ik kan een deel van mijn werk ook 's avonds doen als onze dochter slaapt. Mijn baas vindt het geen probleem als ik thuis werk als onze dochter ziek is. Meer werkgevers zouden zo flexibel moeten zijn!