Zoals ik al eerder heb gezegd. Als iedereen nu eens gewoon datgene doet waarbij men zich als gezin het prettigst voelt. Iedereen maakt andere afwegingen, geen mens is het zelfde, geen situatie is hetzelfde. Iedereen functioneert het beste als er een goede balans is tussen werk en prive. Maar van belang is vooral dat je jezelf niet in een positie plaatst waarbij je jezelf niet prettig voelt. Vroeg of laat kom je jezelf dan tegen. Probeer het zo te regelen dat iedereen tevreden is met de situatie ook jijzelf. Vrouwen hebben nu eenmaal de neiging vooral anderen tevreden te willen stellen, zich kritiek van anderen erg aan te trekken en vooral de lieve vrede te willen bewaren. Maak je eigen keuze en sta daarvoor en als iemand een andere keuze maakt 'so what'.
Ik lees her en der in de discussie dat 32 uur toch wel het minst is dat je moet werken om carrieretechnisch gezien nog een béétje mee te tellen, omdat je anders teveel mist op je werk en niet meetelt. Dat hoeft dus echt niet zo te zijn. Ik zelf heb een baan op academisch niveau, voor 24 uur in de week. Hoog niveau, maar prima te doen in 24 uur. Het hoeft dus niet altijd zo te zijn dat 32 uur het minimim is om carriere te maken! Of misschien heb ik gewoon mazzel 8)
Ik heb een contract voor 32 uur en heb al een half jaar ouderschapsverlof opgenomen en ik heb nog ruim 2,5 jaar te gaan. Ik neem voor alle kinderen dit verlof op. Het wordt deels doorbetaald door mijn wkg dus dat scheelt al en ik verdien met 3 dgn meer dan modaal. Dus dat is al een pre om minder te werken. En ik merk dat 3 dagen in de week voor mij het beste is. Het is fijn om er even uit te zijn, even lekker om met iets heel anders bezig te zijn. Thuis vind ik het dan weer heel fijn om met de kinderen en mijn huishouden bezig te zijn. Kortom van werken krijg ik energie. En zo heeft ieder zijn eigen behoefte. Als men full time wil blijven werken, is dat zijn/haar goed recht. Het is alleen spijtig dat vrouwen moeten werken om zo rond te kunnen komen, terwijl ze liever thuis bij de kinderen blijven.
Ik zie dat er wat discussie is ontstaan over een opmerking van mij. Maar zo heb ik het dus niet bedoeld! Ik vind het zelf een prettig idee dat ik op deze manier (door te werken en op die manier een rolmodel te zijn) 'het goede voorbeeld' geef, maar ik snap heel goed dat dat voor anderen heel anders zal werken. Voor mij is dit een methode, op dit moment, ik wil dat absoluut niemand anders opleggen. Tuurlijk kunnen thuisblijfouders hun kinderen ook stimuleren, mijn moeder heeft niet gewerkt toen ik klein was. De opmerking was dus geen aanval op de thuisblijfmoeders, vat 'm aub niet zo op. Zoals ik in mijn eerdere post als schreef: voor elk gezin werkt het anders. Wat voor jou goed is, hoeft voor mij (of in mijn gezin) nog niet te werken. Zolang we onze kinderen maar overladen met heel veel liefde nietwaar?
Mijn moeder is altijd voor ons thuisgebleven. Ze deed er alleen zwart oppaswerk bij. Ik heb een ontzettend fijne jeugd gehad, en omdat ik het voorbeeld heb zou ik ook zoiets voor mijn kinderen willen....Maar... aan de andere kant mijn moeder besloot van mijn vader te scheiden toen ik 15 was en mijn broers ouder. Ik heb der nooit problemen mee gehad overigens. Alleen omdat mijn moeder altijd thuis is geweest (op der 21e kwam mijn broer al) heeft ze geen opleiding gedaan. Ze was in de laatste jaren bij mijn vader wel al iets gaan werken en een cursus gaan doen omdat wij ouder waren. Maar omdat mijn moeder altijd thuis is gebeleven moest ze helemaal opnieuw beginnen eigenlijk. Het is bij mijn moeder goed gekomen. Maar op je 45e (ofzo) is het moeilijk om ergens een fulltime baan te vinden en je moet weer helemaal opnieuw een opleiding doen. Dat heeft ze allemaal wel gedaan. Ze moest wel, alleen ze had het achteraf liever iets anders gedaan. En nu nog even mijn gevoel er over. Heel fijn dat mijn moeder thuis was, wou het eigenlijk niet anders. Maar mijn vader kan ik me weinig van herrineren uit mijn jonge jeugd. Ik lag nog te slapen als hij naar zijn werk ging en als hij uit zijn werk kwam lag ik alweer in bed. Mijn vader mocht dus carriere maken van mijn moeder want dat wilde mijn vader. Maar ik heb niet het gevoel dat mijn vader er vroeger voor ons was. Nu de laatste jaren nu ik ouder ben word het contact beter. Maar in zulke gevallen is het misschien juist beter als je allebei werkt en papa ook minder werkt. Zodat de kinderen herrineringen met hem op kunnen bouwen. Maar nogmaals ik zou zelf wel erg graag bij mijn kinderen blijven, en dan 2 a 3 daagjes werken. Als het financieel mogelijk is. Ik vind persoonlijk 4 of zelfs 5 dagen op een KDV veel te veel. Ik werk op een KDV en kinderen die zo vaak komen, hoe gek het ook klinkt, veel meer moeite. Vooral met afscheid van papa of mama. Kinderen die 2 dagen komen hebben er over het algemeen minder moeite mee. Waar dat aan ligt, zou eht niet weten! haha Iedereen moet doen waar je jezelf prettig bij voelt. En tuurlijk denk je nooit aan scheiden, maar stel dat papa (of jezelf) ineens weg gaat, en je bent altijd thuisblijfmoeder geweest. Wat dan? Het is heel moeilijk om dan weer in de maatschappij te komen. Er is altijd wel een baan te vinden, maar je wil niet nog 20 jaar iets doen waar je niet gelukkig in bent. Zo wat een verhaal. Mijn mening is dus: Werken en thuisblijven. Haha. Gewoon een middenweg erin vinden. Vooral ook voor je eigen toekomst.
Zonder het ergens mee eens of oneens te zijn, ik vind dat iedereen moet doen waar ie zich goed bij voelt, ben ik wel heeeeeel benieuwd hoe de mama's die nu zwanger zijn en fulltime willen blijven werken erover denken als hun kindje eenmaal geboren is ( en vice versa ) Ik ben heel benieuwd of dat gevoel dan ook verandert omdat je je nu eigenlijk nog niet voor kan stellen hoe het voelt als je straks je kindje in je armen houdt ( mama´s die voor de 2e keer een kleine krijgen daargelaten ). Ik ben zelf ook zwanger en heb ook over een hoop dingen een mening of idee hoe ik het zou gaan aanpakken als het kindje er straks is, maar toch hou ik altijd in mijn achterhoofd dat het compleet anders kan lopen om de simpele reden dat ik me nu nog geenzins een voorstelling kan maken hoe het is om echt mama te zijn.
das ook heel lastig om te schatten ik ken nu diverse mama's die hun mening al hebben bijgesteld haha dus je kan beter pas gaan plannen NA de baby zeg maar..
Hallo allemaal, ik heb al meerdere topics gelezen over al dan niet full time werken. Voor mij geldt ook: ieder waar hij/zij zich best in voelt. Alleen heb ik me vaak gerealiseerd dat het in NL blijkbaar veel makkelijker of normaler is om 2 of 3 dagen per week te werken als hier in België (het wordt in geen geval gestimuleerd door overheid of zo en werkgevers zijn nog minder vragende partij) Alle collega's die de afgelopen jaren bevallen zijn of moeten bevallen, werkten FT voor én na de bevalling. We hebben wel recht op 3 maanden ouderschapsverlof, maar da's ook zo voorbij natuurlijk... Het aantal mensen dat met een officieel part-time contract werkt in het bedrijf is op 1 hand te tellen ( op een totaal van 130) Voor mezelf: mijn moeder heeft steeds gewerkt, en heb echt niet het idee dat ikzelf of mijn broer iets tekort gekomen zijn. Na de bevalling zal ik gewoon ook FT werken, zonder dat ik me schuldig moet voelen hierover. In het KDV waar ons kleintje naartoe zal gaan, hebben we enkel tevreden kleuters en peuters gezien! Maar zoals gezegd: elk zijn keuze!! groetjes, Kwek
terwijl je juist in belgie veel beter word gecompenseerd qua kids minimaal dubbel zoveel kinderbijslag, geboortgeld enzo, de belgen die ik ken zitten allemaal fulltime thuis eigenlijk (wel wel een stuk op 5-6 kids hahaha) is het in Bels meer thuisblijven of werken en minder ertussen? Ja en ontevreden peuters en kleuters die zie je natuurlijk niet he lijkt me logisch die worden eraf gehaald, maareh je wilde mijn zoon niet zien hoor elke avond na een middagje KDV was het bal, hij was daar erg ongelukkig en had veel meer structuur nodig als ze hem daar kunnen geven, heb je daar ook aan gedacht; dat het niet een kindje hoeft te zijn voor het KDV? wat doe je dan? niet ieder kindje kan daar aarden hoor ook al "plannen" wij van wel...
Ik stop helemaal met werken na de bevalling. nouja niet helemaal... ben al op de uitkijk naar een baan waar ik vanuit huis kan werken.. Ik wil zo veel mogelijk meekrijgen van de kleine maar wil niet afhankelijk zijn van het inkomen van mn vriend...en als de kleine bijv. slaapt kan ik wat werken.. Daarnaast is mijn vriend altijd 2weken weg, 1 weekend thuis dus ik kan geen vrije dagen combineren met mn vriend,,, Als jij fulltime wil blijven werken moet je dat zeker doen.. Je moet geen dingen doen of laten omdat iemand anders het er niet mee eens is...Gewoon doen waar jij je goed bij voelt..
Voor een eerste kind is de maandelijkse vergoeding een goeie 80. De eenmalige geboortepremie voor de eerste +/- 1100, voor de volgenden +/- 800. Is het zoveel minder in NL? Kinderopvang gebeurt meer en meer volgens inkomen van de ouders. Voor ons zal dit neerkomen op een dikke 20 per dag, dus rond de 450 per maand. Indien je opvang erkend is door Kind & Gezin, kan je dit inbrengen bij je belastingen.
Goed uitgelegd. Ik ben nu ook een thuisblijfmoeder. Net afgestudeerd maar even nog niet aan het werk. Ik zoek wel een vrijwilligers baan met een functie waarvoor ik heb gestudeerd. Dus ongeveer 8 uren per week. Zo doe ik ervaring op, blijf ik in contact met de grote boze wereld en steun ik een goed doel. Verder staat mijn hoofd nu helemaal niet naar carrière maken. Eerst uit de kleine kinderen. Daarna is het mijn beurt. Mijn hormonen zorgen denk ik voor het moedergevoel waardoor ik het liefst de hele tijd bij mijn kind wil zijn. Hoeveel ambitie ik ook heb : Nu even niet! Zo heeft mijn moeder het ook gedaan. Vanaf haar 36e is ze fulltime gaan werken en heeft ze nu een geweldige carrière. Zo werkt het voor ons,
voor het eerste kind : 83,40 EUR voor het tweede kind : 154,33 EUR voor elk kind vanaf het derde : 230,42 EUR en dit is per maand, in Nederland krijgen we (PER KWARTAAL); Per kind 193,73 dat komt neer op 64,57 per maand en bij 2 kids op 129,14 terwijl in Belgie met 2 kindjes je 237,73 krijgt!! vind ik nogal een verschil, meeste kennissen van mij hebben een hypotheek op hun kindergeld een vriendin van mij heeft 9 kindjes en verdiend dus 1850,67 per maand hiermee (en ook de zorgverzekering is goedkoper samen met nog wat andere kosten) kinderopvang is ongeveer hetzelfde gaat ook naar salaris in NL alleen voor het kindergeld zou je al in bels gaan wonen hahahaha dan wil ik nog wel een paar kids haha
Nou.. nul om precies te zijn. In Nederland krijg je eens per kwartaal kinderbijslag en sommigen krijgen nog wat extra centjes (afhankelijk van inkomen), maar het is geen vetpot. Nu is het kindje in mijn buik half-Belg, dus misschien krijgen wij wel een halve geboorte premie..
ik kan je teleurstellen, hier ook een half belg veel van onze Belgische vrienden werken wel allemaal full time, maar daar komt opa of oma thuis oppassen. Het is in Belgie wel veel normaler om als vrouw full time te blijven werken, ook zelfs de oudere generatie vindt dat normaal. maar goed een belg moet wel lekker vaak uit eten kunnen, een mooie auto en zelf een vrijstaand huis bouwen, dus dan heb je die 2 salarissen wel nodig Het voordeel is dan wel dat je kind in zijn vertrouwde omgeving blijft, maar op zich is een kdv voor de sociale ontwikkeling ook wel goed...
Interessante discussie! Ik denk dat maar: ieder gezin is anders, ieder mens is anders. Wat is wel mis is: wat zou goed zijn voor het kind/de kinderen! NIet elk kind is hetzelfde. HEt valt me op dat er zo vanuit onszelf gekeken wordt, maar dat ik weinig dames hoor over 'wat zou het beste zijn voor het kind'. Misschien wel in combinatie met het karakter van het kind. (en daarbij spreek ik natuurlijk wel over als er financiele mogelijkheden zijn he om dit mee te kunnen laten wegen!) Zou wel bijna direct naar Belgie verhuizen!