Respect voor alle fulltime werkende dames. Ik ben zelf Nederlandse, heb gestudeerd en een prima baan bij een multinational. Mijn man had zijn eigen bedrijf toen onze zoon geboren werd en toen onze zoon 1 werd ging hij in dienst als teamleider van 20 medewerkers. Wij gingen na de geboorte van onze zoon beide 4 dagen werken en ieder een mama/papa dag en zl 3 dagen naar het duurbetaalde kinderdagverblijf. Mooi idee, maar na een jaar en flink wat huilbuien (ik) en frustraties (ml) later kwamen wij erachter dat dit niet werkte. Beide werden we gevraagd een fulltime baan in 4 dagen te proppen en beide lukte ons dat niet. Mijn man is gaan werken voor een bedrijf waar iedere dag op kantoor gewerkt wordt en dan werkt het niet als de teamleider er 1 dag in de week niet is. Ikzelf kreeg mijn werk niet af, werd verwacht dat ik de 5e dag stand-by was en mail inkeek en het huis verslonsde en de weekenden waren kort. Onze zoon slaapt tevens pas sinds deze week door, dus dat hielp ook niet. Met pijn in mijn hart (en portemonnee) hebben we besloten dat ik 3 dagen ga werken en mijn man 5. Dit doen we sinds 3 maanden en qua quality time met mijn zoon vind ik het heerlijk. Pas nu geniet ik van het moederschap, hiervoor was ik maar bezig al die ballen in de lucht te houden. Het huis poets ik tijdens zijn slaapjes, ik heb minder werk stress en ik heb zelfs energie om te sporten. Keerzijde van de medaille is dat mijn takenpakket is aangepast. Ik mag alleen routine werk doen, grote projecten gaan naar andere collega's 'omdat jij er maar 3 dagen bent". Dat doet erg zeer, maar ik kies Stijn.
Helemaal mee eens hoor. En er zijn genoeg mannelijke managers die er geen zak van kunnen. Dat is een feit.
Toen ik zwanger was riep ik ownee 32 uur blijf ik minstens werken. (Werkte 38uur) Alleen toen dochter geboren was dacht ik hell no! Ik heb t 7 maanden geprobeerd maar ik kon de balans niet vinden. In die functie kon ik niet minder werken en heb toen een andere baan gezocht. Voor 20 uur. Dat vond ik (op het werk maar vooral financieel) te weinig. Nu werk ik 24 uur in 3 dagen en dat werkt voor mij perfect. Manlief werkt 60/70 uur p week. Het is denk ik maar net waar voor jou de balans ligt....dat verschilt per persoon!
Ja precies. Ik zei: ik ga 32 uur werken, of misschien zelfs 24. Maar ik werk dus nog steeds 36 uur, met veel plezier. En balans.
Helemaal mee eens. Altijd dat gezeur over moeders werk en carriere, maar dat de partner ft werkt is geen probleem. Heel apart
Wij werken allebei officieel 36 uur (4x9) maar nemen 4,5 uur Ouderschapsverlof op per week. In de praktijk betekent dat dat we om en om de ene week 36 uur en de andere week 27 uur werken. De ene week ben ik dus 2 dagen vrij, en mijn man 1, en de week daarop draaien we het om. Wij vinden dit erg prettig, we werken evenveel, en hebben net zo veel tijd met de kinderen. Als we door het ouderschapsverlof heen zijn moeten we alleen iets anders gaan verzinnen.
In mijn ogen maakt het niet uit of je niet/parttime/fulltime werkt. Wat wel uitmaakt is wat voor ouder je bent...... Alleen de hoeveelheid werkuren per week zegt niet zo veel over iemand als ouder.
Ik ben zelf TBM en mijn man werkt "maar" 4 dagen. Dus sowieso een papa-dag en de rest van de dagen werkt hij van 8-5. Dus hij eet altijd thuis, we doen de kids samen in bad en naar bed etc. Dat vind ik het belangrijkste, dat we samen eten met de kinderen, samen ze in bad/bed doen en 's avonds nog de energie hebben om lekker met ze te spelen. Ben heel erg gezegend dat mijn man een goede baan heeft bij een zeer sociaal bedrijf! Als ik dan lees dat mannen hier 60/70 uur werken pff dan krijg je dus niks mee van je kinderen. En ja dat weer ik uit ervaring, ik heb t ook even geprobeerd... Vreselijk! En dan had ik dus een hulp in de huishouding....
Dat is onzin. Ja mijn man werkt 69/70 uur in de week maar als hij thuis is is hij er voor onze dochter. Hij werkt ook savonds veel als ze slaapt. Hij krijgt dus zeker wel wat mee van zn kind.
Prima dat jij dat onzin vindt, maar ik geef aan dat ik in die situatie niet volledig mijn kind kon zien opgroeien. Ben dus heel snel gestopt daarmee. Maar ik begrijp dus dat je man voor de rest in zijn vrije tijd niks hoeft te doen? Niks in huis qua klusjes, puur alleen zijn dochter? Knap hoor....
Ja op zn troep opruimen en het vuilnis buiten zetten doet hij verder niets in het huishouden. Zoals ik eerder aan gaf is het zoeken naar een balans. Voor ons ligt die bij dat hij fulltime werkt, ik 24 uur en het huishouden doe. Voor andere werkt het vast anders beter...
Beiden fulltime is hier in Belgie idd veeel gebruikelijker en normaler. In Nederland zie je veel vaker vrouwen die niet of part time werken. Ik woon al lang in B, maar ben eigenlijk NL. Ik werk niet en zorg voor de kids. Ik ben in mijn omgeving dan ook best een uitzondering voor mijn idee. Ik ben in al die jaren niet veel thuisblijfmoeders tegen gekomen. ( we hebben het hier expres zo geregeld dat mijn man een extra job heeft zodat ik thuis kan zijn)
Hier een parttimer en ik wil echt niet veel meer werken. Hier werk ik de ene week meer uren als de andere week in de zorg. Ik wil mijn dochter graag zoveel mogelijk zien en ik moet er niet aan denken om ze elke dag weg te moeten brengen. Gelukkig redden wij het prima financieel dus het hoeft ook niet.
Ik werk (bijna) fulltime omdat het financieel anders niet haalbaar is ook aan de toekomst denkende. In mijn huidige functie zou ik niet minder kunnen werken en zou ik ander werk moeten zoeken (op een lager niveau). De kans dat ik mij dan ga vervelen is groot en ook niet gezond voor mij als moeder en persoon. Dan zou de tweede keus zijn om te stoppen maar dan zouden we het net wel of net niet redden. Als ik dan na bijvoorbeeld 4 of 5 jaar weer in mijn huidige werk een baan wil vinden is de kans groot dat dit niet lukt of niet op het oude niveau. Om dus ook in de toekomst zekerheid te hebben is de keuze gemaakt om toch (bijna) fulltime te blijven werken (waarbij als ik de mogelijkheid bij mijn huidige werkgever zou krijgen best naar 32 uur zou willen ipv 36 uur). Daarbij heb ik nu wel de zekerheid dat ik ook voldoende kan sparen voor mijn dochter. Dan kan zij (als zij dat wil) later wel gewoon studeren op ons eigen geld zonder dat daar staatleningen aan te pas hoeven te komen. Daarbij komt ook nog eens dat ik de hoofdkostwinner ben. Bij mij een bewuste keuze om dus (bijna) fulltime te werken en ik schaam mij niet voor mij keuze. Ik heb ook niet het idee dat mijn dochter liefde en aandacht te kort komt en dat ze net zo gelukkig is als andere kinderen. Daarbij vind ik dat een ieder zijn eigen keuze moet maken (wel of niet werken / parttime of fulltime werken) en dat daar wederzijds respect voor dient te zijn aangezien ik denk dat iedereen met kinderen zijn/haar keuzes maakt in belang van zijn kind. En inderdaad zullen de meningen daarover verdeeld zijn maar ik denk niet dat de ene keus fout is en de andere goed (het is allemaal niet zo zwart/wit in het leven)
Ik ben thuisblijf mama toen ik zwanger werd moest ik er wegens bezuinigingen uit helaas. Ik heb nu geen haast. Fulltime werken wil ik niet meer. Ik wil max 3 dagen werken meer niet nu ik moeder ben.
Altijd die discussies over dit onderwerp.... Beetje vermoeiend! Laat iedereen het lekker op zijn/haar manier doen. Als er iets gezegd wordt over fulltime werkende moeders voelen die zich aangesproken en beginnen gelijk over fulltime werkende vaders. De pot verwijt de ketel......... Ik werk op dit moment helemaal niet buitenshuis! Heerlijk!! Ik ben gewoon geen leuke moeder voor mijn vijf kinderen als ik 's morgens gelijk met hen de deur uit moet en er pas weer in kom als zij alweer thuis zijn. Een ander kan zich daar prima bij voelen, moet zij zelf weten... (hoewel er momenteel gewoon niet veel gezinnen zijn met 5 kinderen, dus veel concurrentie zal ik niet hebben.. ) Ik heb tot de geboorte van mijn 3e kind gewoon buitenshuis gewerkt, 2 dagen in de week. Dat ging prima hoor, maar de werkdruk was wel hoog. Je bent eigenlijk continu aan regelen en rennen, ook op je vrije dagen. Op zich goed te doen, maar je moet er wel zin in hebben. Mijn man is zo'n fulltime werkende vader van gerust 90 uur per week. Wij hebben daar geen moeite mee. Hij is altijd thuis als we met elkaar eten, huiswerk maken, badderen en naar bed gaan. De andere tijdstippen dat hij er niet is hebben de kinderen het druk met hun school, sociale leven van clubjes en vriendjes. Als de rust weergekeerd is en iedereen is thuis rond 6 uur is het gezinstijd! Dat geldt ook voor de weekenden, die zijn echt voor ons gezin! Dat een ander daar niet voor wil/kan kiezen vindt ik prima, doet mij helemaal niets. Het is ons gezin en onze keuze en als wij daar gelukkig in zijn, prima toch? En zou laat ik een ander ook in zijn/haar waarde!
Nee hoor....mijn man werkt ook 60-70 uur in de week, maar doet heel veel met de kinderen. Hij doet ze elke avond naar bed, doet ze altijd in bad en speelt heel veel met ze. En we eten ELKE avond met z'n allen. Als ze op bed liggen, dan werkt ie nog 1 a 2 uren. En overdag de gebruikelijke 8 uren. In het weekend ook nog de nodige uren. In ieder geval van 7-10 en overdag nog. Ik zorg dat het eten klaar staat en ruim op als hij de kinderen naar bed brengt. Je hoeft toch niet de hele dag in dienst te staan van de kinderen? Gelukkig leren ze hier zichzelf te vermaken en leren ze dat ze heel af en toe even moeten wachten. Ik heb zelf het afgelopen jaar 32 uur gewerkt en vond dat wel even pittig, maar het was even nodig. Na de bevalling ga ik weer 24 uur werken dmv 8 uur ouderschapsverlof. De kinderen gaan dan 2 dagen naar opa & oma en 1 dag werkt papa vanuit huis. EN trouwens....het is typisch Nederlands dat vrouwen veel al niet werken of parttime werken als er eenmaal kinderen komen. Wij Nederlandse vrouwen staan bekend om onze grote mond, maar ook omdat we over het algemeen niet carriere bewust zijn. Dit is dan ook weer terug te zien in hoe Nederlandse vrouwen zich over het algemeen kleden. Als je kijkt naar andere landen, lopen vrouwen er over het algemeen verzorgder bij, netter bij en hebben ze een betere carriere. Aan de andere kant is uit onderzoek weer gebleken dat Nederlandse kinderen de meest gelukkige zijn van Europa....
wat ik al zei vind ik het zeker niet nodig dat de vrouw altijd het meeste thuis is, volgens mij kunnen mannen die rol ook prima op zich nemen. Ik vind het alleen nogal sneu ( lees goed..ik vind) wanneer beide ouders full time of bijna fulltime werken, er is zo weinig tijd voor de kinderen over dan. En zijn meer bij de opvang/oppas dan thuis. Ik begrijp dat niet. Op school hoor ik s ochtends ook regelmatig van kindjes die nooit af kunnen spreken met een vriendje, want: die dagen bso, die dagen bij oma en die kun je uiteraard ook niet met alle speelafspraakjes opzadelen. Terwijl andere kindjes dan veel meer met elkaar afspreken en zie dan aan zo'n gezichtje dat ze dat echt wel jammer vinden.