Het gaat duidelijk wel over anderen....je kunt wel overal ik of mijn kinderen bijzetten maar dat werkt niet echt met zo'n boodschap.
Daarom juist Ik ga het startschot niet geven... Als ik lelijk doe ben ik geen rolmodel meer kuch kuch
De verschillen tussen mannen of vrouwen onderling zijn groter dan de verschillen tussen mannen en vrouwen. Mannen en vrouwen zijn dus net zo gelijk als mannen en mannen of vrouwen en vrouwen. Emancipatie heeft zich inderdaad soms te veel gericht op het mogen doen van "mannelijke" dingen zoals zelfbeschikkingsrecht, werken enz, daarbij is soms juist neergekeken op "vrouwelijke" zaken zoals zorgen en regelen. Maar dat wordt bepaald niet opgelost door vast te houden aan vrouwen thuis en mannen werken. Kinderen opvoeden is belangrijk en veeleisend en zou juist door beide ouders gedaan moeten worden in gelijke mate. Zorgen voor een financiëel gezonde situatie is net zo belangrijk en zou dus ook door beide ouders moeten worden opgepakt.
Om even weer ontopic op TS te reageren: Ik werk 2 dagen (à 9 uur) en mijn man 3 dagen (ook à 9 uur). Ik zorg dus voor de kinderen en het huishouden als mijn man werkt en hij zorgt voor de kinderen en het huishouden als ik werk. Ik vind het heel fijn dat dit in NL (en uiteraard binnen onze banen - die overigens bepaald niet dikbetaald zijn hoor) mogelijk is. We vinden het super dat de kinderen hun papa bijna net zoveel zien als hun mama. Het enige kleine minpuntje is dat mijn man na al die jaren nog steeds niet zo'n vlechtjes- en knotjeswonder is maar verder draait hij zijn hand nergens meer voor om. Uiteraard is deze constructie "duurder" dan wanneer één van beiden of allebei meer zou werken, maar deze keuze weegt voor ons zwaarder dan veel andere dingen. Wat betreft pensioen: dat bouwen we dus gewoon samen op. En wat betreft scheiden: we zijn zo optimistisch om te denken dat we daar gewoon niet aan doen . We zijn dus beiden financieel afhankelijk van elkaar en dat vinden we beiden helemaal prima!
Maar die vrouwen staan daar waarschijnlijk omdat ze dat graag willen, iig een groot deel, niet omdat het moet. En wat zou er dan mis mee zijn?
Als de verschillen zo groot zijn, waarom meoten we dan wel allemaal in hetzelfde keurslijf geprakt worden? Waarom kunnen sommige tbm dan niet accepteren dat andere moeders het geweldig vinden om te werken en waarom kunnen sommige werkende moeders niet accepteren dat er ook vrouwen zijn die gelukkiger zijn thuis? Ik vind dat iedereen moet doen waar hij/zij goed in is en gelukkig van wordt. Of dat nou het traditionele rolpatroon is of juist precies omgekeerd. Juist dat zelf mogen bepalen vind ik héél belangrijk. En met die normen en waarden wil ik ons zoontje opvoeden; dat het ok is om anders te zijn, maar ook ok om heel mainstream te zijn. En sowieso: waarom bemoeien we ons zoveel met elkaar?? Wat heeft iemand er voor last van als ik thuisblijfmoeder ben? En wat heb ik er voor last van als iemand werkt??
Amen! Behalve die knotjes en vlechtjes, want wij hebben jongens Ik werk 4 dagen en mijn man heeft een wisselend rooster, maar is meestal 3 dagen thuis. Meeste weken gaan de kinderen 2 dagen naar de opvang, sommige weken helaas 4 keer. Maar gelukkig zijn dat er maximaal 10 per jaar. Het enige wat mijn man niet kan, is de borst geven. Maar als ik er niet ben, drinkt de kleine man ook gewoon water uit een bekertje. Huishoudelijke taken doen we ook samen.
Helemaal mee eens, iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig van wordt! Zo voed ik mijn kinderen ook op, ben zoals je wil zijn. Ikkrijg een beetje het gevoel dat het niet meer mag om de vroegere "standaard" rolverdeling te hebben, omdat we daarvan af moeten omdat we moeten emanciperen.
Ja, ik vind ook dat het feminisme soms te ver doorgetrokken wordt. Eerst moesten we achter het aanrecht en nu moeten we werken.... wat is het verschil?? We moeten nog steeds vanalles
Helemaal eens. Onze overheid heeft er ook een handje van: Arbeidsparticipatie van vrouwen | Vrouwenemancipatie | Rijksoverheid.nl Het begint leuk, dat vrouwen niets moeten en zelf mogen kiezen. Maar kom je verder naar onderen, dan MOET in 2017 zoveel % bij de overheid uit vrouwen bestaan. Tsja... en wat nou als die vrouwen dat gewoon niet WILLEN? Er kunnen nu ongetwijfeld allerlei argumenten aangehaald worden waarom ik dit verkeerd interpreteer etc., maar ik word echt een beetje kriebelig van die bekeringsdrang van de overheid.
Ben het daarom helemaal eens met het volgende wat ik las in de krant; Geef alle huismoeders of huisvaders (1per gezin want het is 1baan)met een of meerdere inwonend kind(eren) een salaris van 2000 euro. Alle toeslagen kortingen en kinderbijslag eruit. Iedereen kiest de baan die ze leuk vinden, thuis of buitenshuis. Geen probleem met scheidingen en partnerslimentatie, geen bijstandsmoeders. De overheid kan dan gigantisch bezuinigen op de toeslagen, uitkeringen en al het personeel daaromheen.
Tsja... ik denk niet dat er dan nog veel mensen gaan werken, dat wordt het einde van de arbeidsmarkt in NL schat ik zo in... Leuk proefballonnetje, maar volstrekt onhaalbaar en volgens mij moet je dat ook echt niet willen.