Tja ik denk ook niet dat het haalbaar is. Het zal inderdaad wat meer arbeidsplaatsen opleveren, wat de arbeidsmarkt ontzettend veel goed zou doen op dit moment. Daarbij een gezin in de bijstand met alle toeslagen en de kinderbijslag krijgt meer, dus ik kan met niet voorstellen dat heel veel gezinnen ineens massal zouden kiezen om onder bijstandsniveau te gaan leven.
Zoiets hebben ze in Rusland heel lang gedaan... Daar hebben ze net besloten dat het toch niet zo goed werkt geloof jk.
Nee, gelukkig niet Maar volgens mij was dat ook niet zo toen vrouwen thuisbleven. Alleen was het in die tijd not done om te werken, want dan kon je man je niet onderhouden. En nu is het not done om thuis te blijven volgens veel mensen, want dan profiteer je van je man
Doe wat je werkelijk gelukkig maakt ALS je die keus hebt tenminste. Blije ouders = blije kinderen zeg ik altijd. We zijn allemaal geboren met verschillende talenten, ambities en wensen dus idealiter hebben zowel man als vrouw de keuze om deze te verwezenlijken. Niet iedere moeder kan of wil neurochirurg zijn, niet iedere moeder kan of wil fulltime huisvrouw zijn. Een neurochirurg die lekker in haar vel zit, zal ondanks de vele werkuren, m.i. een betere en leukere moeder zijn dan een moeder die fulltime thuis is met de kids maar ongelukkig is met de situatie en vice versa. Het gaat om kwaliteit boven kwantiteit en dat weten kinderen donders goed!
Maar er zijn in Nederland toch nog steeds relatief veel vrouwen die niet of parttime werken? Ik heb zelf het gevoel dat veel werken door vrouwen niet erg geaccepteerd is, althans hier niet . Ik zou me er niets van aantrekken als ik jou was. Inderdaad, iedereen moet doen wat hem of haar gelukkig maakt.
Ik weet niet de precieze cijfers, maar volgens mij is de arbeidsparticipatie van vrouwen in Nederland (zeker full-time) één van de laagste in de Westerse wereld. Is dat jammer? Ik denk het wel als een relatief groot percentage van deze vrouwen eigenlijk liever wel hadden willen werken, maar bvb door gebrek aan betaalbare opvang of te weinig motivatie vanuit de overheid (werken in NL is helaas niet voldoende 'lonend' zoals al zo vaak gezegd is hier, t.o.v. thuis blijven of uitkering ontvangen ) besluiten dit toch niet te doen. Zeker als ze er na een x aantal jaar achterkomen dat langere tijd uit de arbeidsmarkt zijn betekent dat ze vrijwel zeker nooit meer een baan (op niveau) kunnen vinden. Heel erg zonde.
tot Mijn moeder gaat onze zoon ophalen bij de kinderopvang (hij gaat van 9 tot 12) en zorgt voor hem de rest van de dag. 's Avonds om 18u nemen wij het van haar over en rond 20u, als hij gaat slapen, doen we de strijk of de was of zo. Het huishouden wordt hier beetje bij beetje gedaan door de week en af en toe in het weekend. Koken doe ik maar sinds ik zo misselijk ben door de zwangerschap doet mijn moeder dat voor ons, heel aardig. Spaart ook weer tijd. Boodschappen doe ik snel snel (kleine dingetjes) als ik van het werk kom of op zaterdagochtend met zoon en vriend samen. Hulp in huis hebben we niet echt maar mijn moeder helpt wel waar ze kan.
Tja, ik ben zo'n TBM die volgens Bussemakers asociaal bezig is door thuis te zitten (uva afgerond). Maargoed waarom gaan er steeda meer hogeropgeleide vrouwen toch thuisblijven? Omdat op uni-niveau er bijna geen deeltijd-banen zijn, en ja ik (mijn mening dus) vind dat je geen kids moet nemen om ze vervolgens bij de opvang te droppen . Nou dan blijf ik dus ff 4-5 jaar thuis en ga ik dan werken. Mijn diploma blijft bestaan hoor . (En ik heb het geluk dat manlief een fantastisch sociale baan met goed inkomen heeft waar ik heel dankbaar voor ben ).
Ik heb een HBO-diploma. Dus ook niet niks. Maar ik heb nooit plezier gehad in werken, zeker niet in een baan die bij mijn opleiding past. Mijn leukste baan was nog op een callcenter Ik ben gewoon niet zo ambitieus op werkgebied, maar op persoonlijk gebied wel.
Even oprechte vraag: je diploma blijft wel staan ja maar je hebt wel een gat op je CV van 4-5 jaar. En tja, ik ben Recruiter en ken heel wat Recruiters en ik weet dat dit toch een belangrijke selectiecriteria is (genuanceerd dan he er zijn meerdere criteria maar het speelt wel mee hoelang iemand in of uit het arbeidsproces is) Hoe ga je daar dan mee om? Want na 4-5 jaar zal het dan ook op uni-niveau alsnog lastig zijn een baan te vinden (kijkend naar de huidige en voorspelling van de aanstaande arbeidsmarkt)?
Dit is ook mijn ervaring inderdaad. Tenzij je werkt in een vakgebied waar een enorme schaarste is, maar zeker bij vrouwen is dit zelden het geval.
Haha ik ben dan wel zo'n uitzondering die een eigen bedrijf heeft dat vooral in een bepaalde periode druk is. Ik heb daar wat klanten en doe dat dus echt erbij voor een beetje up-to-date te blijven. Maar het is niet zo dat ik volop klanten werf, daar heb ik dan weer geen zin in . Maar is het ook niet zo dat er binnen nu en een aantal jaar weer heel wat pensioengerechtigde uitgaan . Maargoed, heel eerlijk? Ik maak me niet zo'n zorgen. Als ik niks vind, prima ga ik wat vrijwilligerswerk doen. Vult ook je cv weer op! Ik weet dat dit een belangrijk selectiecriteria is, vriendin van me heeft tot eind 2012 baan gehad, 2013 werkeloos + zwanger en nu is ze aan het solliciteren maar heeft ze dus 2012-2014 niks maarja feitelijk gezien is ze natuurlijk "maar" jaartje er tussen uit geweest.... Maar nu wordt ze dus idd overal afgewezen ivm "betere aansluiting van andere kandidaten".
Ah maar dat is inderdaad duidelijk. Was ik even benieuwd naar Ja het is wel balen en ik ben het er ook absoluut niet altijd mee eens (ik denk dat je veel meer naar personen en competenties moet kijken) maar goed dat is weer een hele andere discussie
Ik verdien er geen tienduizenden euro's mee, maar soort van extra zakcentje haha, salaris kan ik t amper noemen . Maarja het zorgt wel voor geen cv gat!
Hmm ik heb een CV gat van 6 jaar. Maar ik heb als nog een baan aan geboden gekregen terwijl ik niet eens gesolliciteerd heb. In mijn vakgebied zijn er niet vaak vacatures en vooral geen mensen die er veel ervaring in hebben. En weetje als ze mij niet willen hebben. Ik hoef niet te werken dus heb de tijd
Ik heb een gatenkaas cv door ziekte , arbeidsafstand (wajong op rug, dus soms bijna niet kunnen bewegen, soms kon ik niet uit bed komen, zit in rolstoel. Ga maar een baan zoeken??.. in deze tijd. Ik wil graag een hbo opleiding gaan doen maar zit nu nog in de uitzoek fase of dat kan financieel en lichamelijk. Ik heb nu een mbo3 financiele opleiding en kan nu fysiek even niet werken, maar ik hoop volgend jaar wel weer te werken (jongste naar schjool , scheelt zorg taken en gewenning en hebben eigen rolstoel. Maar ik heb een absolute max. uren eis ( nu 24 uur) vanuit het uwv ( wel nieuwe keuring aangevraagd trouwens van lopend/krukken naar rolstoel dus veranderd wel het een en ander), is trouwens wel nodig bij mij ik ga snel over mijn kunnen heen. Bij ons zou qua wensen ideaal zijn ik 3/4 dagen werken, man eigen bedrijf en kinderen 2 dagen na schoolse opvang en de rest bij papa in bedrijf of ik thuis. Mijn man werkt nu dus fulltime in andere sector voor werkgever omdat we het nu nog niet aandurven qua onzekerheid dat ik kan werken en financieel aankunnen om zijn eigen bedrijf te beginnen. Om even aan te geven wat iemand zou willen is echt niet altijd de werkelijkheid, natuurlijk kan je er naartoe werken en dat gaan we ook proberen maar gezondheid en financieen spelen toch al gauw een rol.
Ik ga straks ook part-time werken en nee, ik werk niet in een winkel. ben ook HBO-geschoold en gelukkig laat mijn functie het toe! Ik wil er gewoon graag zijn straks, kindje meer thuis dan bij de opvang vonden wij belangrijk. Toen wij een huis kochten hebben we hier al rekening meegehouden, zo van stel dat we ooit is minder gaan werken, is het dan nog steeds haalbaar? We hebben dus een lagere hypotheek genomen dan we konden krijgen.
Ik denk dat als je als vrouw thuis kan blijven bij de kinderen omdat je partner werkt en je het financieel kan bolwerken, je hier erg blij mee mag zijn. Behalve dat dit bij ons niet mogelijk is, zou ik er persoonlijk niet aan moeten denken om hele dagen thuis te zijn. Behalve dat ik graag werk en mij wil ontwikkelen op mijn werkgebied, lijkt het mij dus helemaal niks om financieel afhankelijk te zijn van je partner. Dat je moet vragen om geld als je iets wil kopen. Misschien een rare vraag hoor, maar hebben jullie (thuisblijf-moeders) dit niet?