Ik denk ook dat dat het is, ik ben namelijk op zoek naar een parttime baan (heb een eigen bedrijf, maar maak niet zoveel uren/verdien niet zoveel dus wil graag meer erbij werken) en het is echt onmogelijk om iets te vinden! Ja, callcenterwerk...
Dat klopt. Het is wettelijk gezien heel moeilijk voor een werkgever om een verzoek om parttime werk te weigeren als iemand al in vaste dienst is. Ik moet ook heel eerlijk zeggen dat je het wel gaat merken in een bedrijf als er veel parttimers/overdrachten zijn. Dat kost gewoon meer tijd, en er worden meer fouten gemaakt. Maar dat zal zeker niet in elke sector zo zijn.
Ik lees voornamelijk argumenten waarom ouders wel/niet werken waarin ze uitleggen hoe veel tijd zij bij de kinderen willen zijn. Argumenten waarin wordt verteld dat een moeder of vader de kinderen echt wel/niet kan missen. Maar ik redeneer toch andersom. Ik kies er voor om thuis te blijven omdat ik vind dat het beter is voor mijn kinderen om die basis te hebben. Zeker tot ze 2,5 jaar oud zijn wil ik ze die veiligheid en vastigheid bieden en liever niet naar een oppas brengen. Vanaf een jaar of 3 zie ik en kdv wel als aanvulling, eerder niet. Ik snap wel dat niet iedereen daarin een keuze heeft, helaas. Ik weet ook dat de meningen hierover verschillen, prima. Het zal ook aan de manier van opvoeden liggen, hoe je hierover denkt. Ik wil er vooral op jonge leeftijd, altijd voor ze zijn. Ik zou best eens weg willen en ik hoef niet 24/7 bij ze te zijn, maar ik geloof dat kinderen dat wel nodig hebben. Een persoon die dicht bij je staat en vertrouwd is met de kinderen mag van mij zeker wel oppassen. Hier past oma zeer regelmatig op, omdat het voor beide partijen leuk is. Ook een gastouder die weinig kindjes opvangt, vind ik een optie. Zolang er maar heel veel tijd is om op mijn kinderen te reageren. Zelf heb ik nog genoeg activiteiten want gelukkig hebben ze ook een vader die met liefde bij ze is. Ik kijk eigenlijk altijd naar hoe de mensen vroeger leefden. Ik denk dat we daar veel wijsheid kunnen vinden. Ook het gedrag van apen leert ons veel. Ik zie daar dat de kinderen op jonge leeftijd altijd in vertrouwde omgeving zijn van de ouders of directe familie. Een kind is niet alleen en wordt meegenomen door de moeder. Wanneer een kind oud genoeg is en zich veilig genoeg voelt, gaat hij zelfstandig dingen doen. Ik denk dat kinderen dit kunnen vanaf 3 jaar. Tot die tijd zijn de ouders de veilige basis.
Ach wij waren nog niet eens getrouwd. We woonde na 3 weken samen en dat was in juli en in augustus hebben We een gezamenlijke rekening geopend.
Ik heb een parttime baan (20) in een hbo-functie. Onder schooltijd. Nou ja, zelf in te plannen, dus voor mij zo veel mogelijk onder schooltijd. En dit was oorspronkelijk een vacature voor 15 uur. Weet niet wat je met 'inhoudelijke' functie bedoeld, maar heb hier in ieder geval een behoorlijke uitdaging in
Boven op je werk? Maar als jullie aan het werk zijn is er niemand thuis toch? Dus dan ziet een huis er niet rommelig uit neem ik aan? Dus qua schoonmaak staat die niet gelijk aan wat een huismama doet op een dag hoor Vind ik.
Hier ben ik het dan wel weer mee eens. Als er niemand thuis is, dan word er ook geen rommel gemaakt dus het scheelt een heleboel.
Wij hebben trouwens wel twee aparte rekening maar het is hier wel gewoon jouw geld is mijn geld. Die tweede rekening van mij gebruiken wij puur voor de spaarrekening omdat wij daar meer rente kregen toendertijd Voor de rest als er wat gekocht moet worden pakken we gewoon elkaars pinpas. En ja ook ik pak de pinpas van mijn man, dat hij fulltime werkt en ik fulltime thuis zit wilt niet zeggen dat ik niets zijn verdiende geld mag doen, ik zorg er ook voor dat de kids alles krijgen wat ze nodig hebben, dat er s'avonds als hij thuis komt eten op tafel komt, dat het huis schoon blijft etc, waarom zou ik dan niet zonder te vragen zijn geld kunnen gebruiken?
Toch is dat een uitzondering. Alhoewel, ik zie vaker vacatures voor 18-20 uur bijvoorbeeld, maar voor veel mensen is dat weer te weinig. Vacatures voor 24 uur zijn er minder, denk ik.
Wat een negatief topic is dit geworden. Veel snauwen over en weer. Meow Hier is het zo geregeld: Mijn man werkt 5 dagen. Ik werk 20 uur, dat is in de praktijk 2 dagen doordeweeks en een weekend per maand. Voor ons werkt het prima. Ik vind het zelf het prettigste dat onze kinderen meer dagen thuis zijn dan op het kinderdagverblijf. Ik werk in eerste plaats voor het geld. Maar ik vind mijn werk ook leuk en uitdagend. Het is goed voor mij om mijzelf hierin te blijven ontwikkelen. Maar ook het contact met mijn collega's vind ik hartstikke leuk. Ik denk dat er geen goed of fout is. Iedereen vult het anders in. Als de ouders en kinderen maar gelukkig zijn.
Zoiets idd. Ik ben alleen al 2,5 uur per dag bezig met stoffen stofzuigen en dweilen. De wc schoonmaken. Dan de badkamer de keuken die een beurt krijgen eens in de week. De ramen zemen Etc Dan zoon die iedere dag wel eens gaat spelen of dat er iemand hier komt. Dochter van de psz. Eten koken trek in zeker een uur voor uit. Samen lunchen even naar de winkel even naar de speel tuin of kinderboerderij.
Ik zit nu bijna anderhalf jaar thuis en ik moet zeggen dat ik dat minder werk/vermoeiend vind dan 24 uur per week werken en de rest thuis zijn. Mijn huishouden is per dag niet veel werk, als je het bijhoudt is het zeker geen dagtaak. Mijn huis is wel wat rommeliger overdag, maar dat ruimt mijn dochter of ik gewoon telkens even op. Ik vind thuisblijven bij mijn kinderen dus voornamelijk best relaxt. Zeker nu mijn dochter de elke schooldag de ochtend naar school gaat, dan heb ik alles al gedaan voordat ik haar ga ophalen. Maar vanaf december zal ik waarschijnlijk weer gaan werken en dan zal ik weer moeten wennen aan het parrtime werken. Hier heb ik ook weinig keuze in, we hebben mijn salaris nodig voor de vaste lasten (en daar zitten geen luxe uitgaven in). Maar ik heb ervan genoten, het thuis zijn bij de kinderen, en zal er ook volop van genieten tot ik weer ga werken. Maar persoonlijk vind ik parttime werken erbij zwaarder.
Ik heb de eerste 2 jaar 24 uur gewerkt, onregelmatig. Ik bracht dochter om 13:00u naar de oppas en ging zelf werken van 14-22u. Mijn man haalde haar dan om 17u weer op van de oppas. Ze was dus 3x3 uurtjes bij de oppas. Nu werk ik 32 uur regelmatig. Ik breng haar om 8u bij de oppas en haal haar om 17u weer op. Ze gaat nu dus 4x8 uurtjes. En dat is behoorlijk pittig vind ik. Niet eens zozeer voor mezelf want ik vermaak me prima op mijn werk en zou geen thuisblijfmoeder kunnen en willen zijn (ieders keuze prima, maar ik zou er niet zelf voor kiezen) maar merk dat dochter nu steeds gaat huilen als ik haar afzet, dat had ze voorheen niet. Maar ff een half jaartje bikkelen, dan ga ik weer 24 uur werken. (moet half jaartje 32 uur werken, ik had nl. 8uur ouderschapsverlof per week, dat is afgelopen maar als ik binnen een half jaar mijn contracturen wil laten aanpassen, kost me dat 1200euro en dat vind ik wel heel veel geld in één keer). 24 uur per week vind ik net mooi en goed te doen persoonlijk.
Kijk, eindelijk iemand met een dagplanning die ik herken Zo doe ik het ook, de 3 dagen doordeweeks dat ik thuis ben. Inmiddels is de tweede er, dus is het weer wat drukker en lopen de slaaptijden vaak wat langs elkaar heen. Maar wij zijn vaak echt slow starters. Ik loop bijna altijd nog in mijn pyjama als hij weg gaat. De enige reden dat ik dan al uit bed ben, is dat de kinderen wakker zijn. Voordat wij allemaal schoon en in de kleren zijn, is het vaak 10 uur. Daarna gaan we de deur uit om wat leuks te doen: Visite, kinderboerderij, speeltuin, of gewoon een boodschapje. Ik kook of bak niet alsof mijn leven er vanaf hangt. Soms bak ik koekjes of cakejes met mijn dochter, maar met koken houd ik het bijna altijd makkelijk en snel. Een middagslaapje mocht ik graag meepakken Helaas doet mijn dochter die niet meer. Mijn dochter moet zich daarnaast ook wel eens zelf vermaken als ik iets in het huishouden doe, dat vind ik ook geen probleem voor een kind van 2,5. Ik vind het zo leuk als ik haar hele verhalen zie spelen met haar knuffels of duplo. Volgens mij is dat alleen maar goed voor haar ontwikkeling. Ik leg mijzelf niet zulke hoge eisen op hoor. Als het aan het eind van de dag weer netjes is en iedereen ligt tevreden op bed, dan ben ik een tevreden vrouw Ik lees in veel reacties van vrouwen die tbm zijn dat ze het zo druk hebben en alles spic en span moet zijn. Maar het is toch niet erg om het soms even rustig aan te doen? Net alsof dat niet mag als je daarnaast geen baan hebt. 24 uur per dag met kleine kindjes is echt wel vermoeiend, dus het jezelf soms gemakkelijk maken is toch prima?
Ik ben ook niet de hele dag aan het werken hoor. Maar kleding aantrekken vind ik toch wel fijn voor mezelf. Als ik beslis om iets te gaan doen wil ik het gelijk kunnen doen ipv eerst nog moeten aankleden. In mijn pyjama blijf ik toch een beetje in slaap- of weekendmodus hangen Maar dan alsnog, mijn man werkt op 1,5 uur reizen, dus hij is ongeveer 11 uur per dag weg, dus ik haal mijn 8 uurtjes in de tijd dat hij weg is ook wel, ook al neem ik wat meer pauzes
Hier wordt ik gewoon droevig van. Wat een kortzichtigheid weer. Tip: probeer eens in kleur te kijken, zwart-wit televisies worden niet meer gemaakt.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook moeilijk te geloven vindt dat je kinderen prioriteit 1 zijn bij vrijwillig en zonder financiële reden zoveel werken Prioriteit betekent toch dat het voorrang voor je heeft, dus dan staat je zelfontwikkeling lager dan je kinderen, het geld staat lager dan je kinderen . enz enz. Maar daarbij moet ik ook zeggen: ik vind niet dat kinderen altijd, constant prioriteit 1 hoeven te zijn. Er is niks mis mee als ze af en toe even moeten wachten omdat je ergens anders mee bezig bent. Voorbeeldje: mijn zoontje was net een beetje aan het klagen omdat hij een ring va een spelletje om zijn voet had gedaan, maar ik zit een berichtje te typen, dus ik had zoiets van: hij wacht maar even 2 minuutjes. Op dat moment is hij even niet prioriteit 1. En intussen heeft hij de ring zelf los gekregen en heeft dus weer wat geleerd
Ik denk dat het normaal is dat ze zich aangevallen voelt als je hier 90% van de reacties leest. Jullie vergeten in Nederland dat Nederland één van de weinige landen is waar dit uberhaupt kán. Ik moet absoluut niet aankomen met minder werken. 4/5de of 3/4de werken bestaat hier niet. Hier werk je gewoon je 40-uren week. Je kan wel een tijdelijke vermindering van uren eisen, maar dat is telkens een paar uur per dag, nooit een hele dag. Dus je blijft wel 5 dagen per week werken tot je kinderen een bepaalde leeftijd hebben. Verder wordt dit zeer slecht bekeken en is het vaak (hoe droevig ook) een reden tot ontslag.
Blegh, sommige reacties zijn zo zwart-wit, zo kort door de bocht. Aan wie is het om te bepalen dat als je fulltime werkt dan je kinderen niet op de eerste plaats zet?!? Wat nou als je werken leuk vindt, je daar een leuk centje mee verdient en daardoor waarschijnlijk ook een leukere ouder voor je kind bent? Waarom zou dat niet mogen? En waarom zou het slecht zijn? Jammer dat er hier toch weer een hardnekkige groep uit het jaar 0 zo zijn stempel moet drukken en een pluim voor de moeders die er nog voor uit durven komen dat ze fulltime werken, ook omdat ze dat leuk vinden. En fulltime moederschap zou dan heel veel beter zijn? Ik ken zat moeders (noem geen namen, wijs niemand aan) die fulltime thuis zijn, maar die tijd voornamelijk doorbrengen met whatsapp, fora, chatprogramma's en spelletjes. Naar mijn mening zijn die kinderen dan zelfs beter af op de kinderopvang... Zelf werk ik parttime, omdat ik dat wil. Ik werk nou eenmaal niet graag de hele week. Maar dat deed ik voor de geboorte van mijn kind ook niet en gelukkig zit ik in de positie dat ik parttime kan werken.