Ik heb altijd gezegd dat als ik kinderen krijg ik meer thuis wil zijn dan aan het werk. Ik werk op dit moment 32uur met 9urige werkdagen. Zodra wij 2 kindjes hebben wil ik 27uur gaan werken.
Euh, ja, je moet denken aan de toekomst. Als ik er nu voor kies om niet te werken en mijn man wordt werkloos, wat dan? Kan ik mijn kinderen dan nog alles geven wat nodig is? Kan ik ze dan nog helpen later met eventuele opleidingskosten etc .? Stel dat je komt te scheiden. Raak je dan nog makkelijk aan werk? Krijg je nog genoeg pensioen later? Ik vind dat toch allemaal heel goede redenen om eens wat dieper over na te denken.
Precies maar jij brengt haar niet dus dat scheelt een hoop werk en tijd want hier zijn de feestjes allemaal op woensdag en vrijdagmiddag En kindjes in de leeftijd van onze beide kinderen hebben 24/7 supervisie nodig..je kan hen niet een paar uurtjes alleen thuis laten. In de uren dat ik hier ben worden dingen vies en moeten zij verzorgd worden..dat doe jij niet bovenop je werk want in die tijd ben jij er simpelweg niet. Dus jij hoeft niet de vloer te doen na elke maaltijd...kindjes op bed leggen, heen en weer naar school enz enz..zo vul je dus makkelijk een dag van 8 uur.
Bedankt Ik doe ook altijd heel erg mijn best om mijn reacties genuanceerd en dichtbij mezelf te houden. Lukt niet altijd, maar meestal wel. Ik kan er ook echt mee zitten als ik iemand kwets of niet goed begrepen word, dan ga ik echt teruglezen wat ik "verkeerd" heb geschreven
Nou werk ik fulltime.. Maar ik ben sowieso 2 maaltijden thuis. Variërend van ontbijt tot avond eten. Mijn kinderen zijn gewoon thuis dus ik moet idd wel vloeren schoonmaken en opruimen en ik moet ook mijn kindjes op bed leggen in bad doen of douchen.. En ben ik er dan niet moet ik het alsnog zelf doen. Mijn oudste gaat naar de psz ik breng hem vaak of haal hem een vd twee. Dus buiten mijn 8 urige werkdag heb ik wel de dingen erbij die jij ook doet. En dan ben ik idd 8 uur per dag niet thuis....
Vind ik ook weer kortzichtig, er van uitgaan dat het de werkende ouders zijn die uit elkaar gaan. Misschien zijn het wel de thuisblijfmoeders wiens man interesse verliest? Kan toch ook? Of die in een depressie raken omdat ze geen werk vinden na jaren van de arbeidsmarkt te zijn. Of wiens kinderen zo rotverwend zijn dat ze daarom er geen zeg meer aan hebben ... Ik kan ook zo beginnen veronderstellen, feit is dat je dat niet weet. Dus geen veronderstellingen gaan doen die nergens op gebaseerd zijn. Ik ken een werkende moeder met VOORBEELDzonen en ik ken ook een thuismoeder wiens kinderen gewoon rebels waren en zelfs met drugs experimenteerden. Dat wil allemaal niets zeggen.
Dat is gewoon moedergevoel. Ik werk 40u per week en weet ook altijd perfect wat er is. Mijn man werkt evenveel en zit er vrij vaak naast... Dat is niet omdat je meer tijd met hen kan spenderen.
Even serieuze vraag voor iedereen in dit topic (podiki zal vast pas antwoorden als we op bladzijde 120 zijn van dit topic, maargoed ) Wat is eigenlijk de reden dat we elkaar zo graag de les willen lezen over en weer? Wat is het grote nut ervan? Wat hebben werkende moeders voor last van thuisblijfmoeders en andersom? Ik denk dat veel vrouwen hier reageren vanuit gekwetstheid vanuit het verleden, het gevoel dat mensen op je neerkijken vanwege je keuze . Maar zoals uit dit topic al blijkt: dat geldt voor twee kanten. Er zijn een hoop (voor)oordelen over werkende moeders en ook over thuisblijvende moeders. Voor beide zijn argumenten voor en argumenten tegen. Volgens mij zijn alle argumenten, vooroordelen enz. nu al tich keer aan de orde gekomen in dit topic en is iedereen al een keer bij elkaar op de tenen gaan staan. We worden het niet eens met elkaar Niks wat wie dan ook kan zeggen zal mij aan het werk krijgen en niks wat ik kan zeggen zal een werkende moeder aan het thuisblijven krijgen . Het enige dat we doen is elkaar pijn doen en met modder gooien. eerst was het nog vrij openminded en vond ik het interessant om te horen hoe andere vrouwen met deze kwesties omgaan, maar ik vind eerlijk gezegd dat het nu allemaal heel kwetsend begint te worden over en weer. Door een moeder de grond in te stampen die andere keuzes maakt dan ik word ik echt niet gelukkiger, ik word er geen betere moeder van als ik neerkijk op anderen. Willen jullie echt zo doorgaan en elke keer weer deze discussie voeren?!
Ik denk dat discussieren geen zin heeft...als iemand serieus denkt dat je op een dag waarop je 8 uur werkt net zoveel huishouden en qua kinderen tr doen heeft dan iemand die de hele dag met die kinderen thuis is dan is dat volslagen onzin.
Klopt, maar de kans dat je kind een vervolgopleiding wil doen lijkt me heel wat groter. Evenals de kans dat de AOW over 20 jaar is afgeschaft.
Iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Ik werk partime en heb dit zo geregeld dat ik kids altijd naar school kan brengen en er ook altijd weer ben als ze vrij zijn. Hoe we dat gaan doen als er hopelijk een derde komt, zien we dan wel maar ik blijf dan zeker werken ondanks dat het financieel niet nodig is. Mijn moeder heeft me altijd geleerd goed voorbereid te zijn op de toekomst en niet afhankelijk te zijn van je man. Mocht het zo zijn dat we ooit (want zeg nooit nooit) kan ik mijzelf financieel redden doordat ik een eigen inkomen heb.
Ik ben een jaar bij dochter thuis geweest en moet bekennen dat ik dat veel pittiger vond dan partime werken!
dat zegt mijn man ook altijd als hij een dagje thuis is terwijl ik een keer de hort op ben En dan kom ik nog thuis in een ontploft huis