daar ben ik het nou helemaal mee eens. Alsof je een of ander dom schaap bent dat met hangende pootjes wacht tot manlief thuis komt.
Ik denk dat je alleen maar meetelt als je geld verdient ofzo Als je dat niet doet dan werk je niet... En voor de mensen die vinden dat je helemaal afhankelijk bent als je geen geld verdient.. De mannen zijn dan toch op zeker hoogte ook afhankelijk van ons...? Wie ruimt de rommel op, wie zorgt voor het eten, het kind/de kinderen Het is niet alsof de kabouters dat doen... Althans hier niet Iedereen draagt zn steentje bij in een gezin, geldverdienend of niet Ik kies ervoor om geen geld te verdienen, daarin tegen doe ik andere nuttige dingen en vind ik het belangrijk dat ik Voor het grootste gedeelte mn kind zelf opvoed
En financieel zelfstandig wordt zoooo overschat. Dat wordt hier oa ook gezegd door vrouwen die 2 of 3 dagen werken. Nou daar onderhoud je ook geen gezin van als je uit elkaar gaat. En al was dat wel zo en je gaat scheiden en 3 maanden later sta je op straat....weg zelfstandigheid
Maar dat is toch juist het punt dat ze willen maken: het is gevaarlijk (of kan zijn) om al je eieren in 1 mand te leggen, zeker als je een aantal keer leest dat elke cent telt als je van 1 loon leeft.
Jij weet niet wat ik met 3 dagen werken verdien....dus dat is een aanname. Ik denk dat financiele afhankelijkheid zwaar onderschat wordt.
Ik weet dat er heel veel met 3 dagen werken lang niet genoeg verdienen om zichzelf en 1 of meerdere kinderen te onderhouden. En ik weet niet wat jij verdient maar ik durf te wedden dat je zit te bluffen
Loonstrookje zien Ik werk nu 10 jaar bij dezelfde werkgever, heb een contract voor 32 uur minimaal. Na deze zwangerschap heb ik recht op 2 jaar lang 8 uur ouderschapsverlof, wat bij ons 70% wordt doorbetaald. Mijn salaris is te vergelijken met een ambtenaren salaris. Ik zeg niet dat ik het in deze huidige situatie zou redden met mijn salaris, maar zoals in eerdere posts, ik kom een heel eind. Maar in een ander huisje, zou ik een heel eind komen.
Je komt een eind..maar een eind is niet helemaal. Daarbij jij kan ook ontslagen worden..en als je dan niet op tijd aan de bak komt ben je net zo ver als ouders die niet werken. Zeg expres geen vrouwen..want er zijn nl ook huismannen maar daarvan hoor je nooit: joh stom zeg dat jij financieel afhankelijk bent van je vrouw, nee dat is ineens geweldig.
Met dit huis ga ik het niet redden met alleen mijn salaris, klopt. Ik kan ook ontslagen worden, klopt. Maar dat is geen reden om niet te werken.
Voordat wij onze dochter kregen had ik een goede full time baan, ik ben daar gestopt na mijn zwangerschap omdat ik zeker het eerste jaar thuis wilde blijven. Toen ze 1,5 jaar was ging ze 2 dagen in de week naar het kdv ( ik werkte toen niet ) omdat ik persoonlijk dacht dat het goed voor haar zou wezen, ontwikkeling enzovoorts. Ik ben toen wel langzaam gaan zoeken naar werk en vond een baan voor 14 uur bij een tankstation dat prima te combineren was met het kdv en 1 dag in het weekend dan was manlief thuis. Een baan onder mijn niveau maar dat vond ik geen probleem! Later ben ik naar de concurrent overgestapt omdat ik meer wilde werken en had ik het zo kunnen regelen dat ze van het kdv af kon en dat ik of mijn man altijd bij haar was, prima geregeld vond ik zelf. Toen dochter naar de basisschool ging heb ik 8 maanden thuis gezeten ( heerlijk voor even ) en toen weer een baan gevonden die beter bij mijn niveau paste voor 20 uur per week ik bracht dochter naar school en manlief haalde haar op, helaas werd mijn contract niet verlengd omdat ze geen werk meer voor mij hadden en zit ik nu sinds begin april thuis maar ik ben benaderd voor een hele leuke functie waar ik vanmiddag op tweede gesprek mag komen, full time en tijdelijk voor 5 maanden ideaal in mijn situatie! En ja ze weten van mijn zwangerschap dus wij hebben het elke keer goed geregeld vind ik zelf...
Wat ik nu ga zeggen is absoluut geen aanval op iemand hier maar een gedachtegang van mij. Ik zie dat ik met thuisblijven een uitzondering ben. Veel om mij heen hechten belang aan de gin onafhankelijkheid e.d. ik denk wel eens dat dat een reden is waarom er tegenwoordig zo snel gescheiden wordt en dat vroeger veel minder was. Nu kunnen veel door het beiden werken ook beiden een eigen leven leiden. Scheiden is buiten het emotionele helemaal niet zo'n gedoe. Beiden een salaris en er is al een oplossing voor de kindjes (opvang). De stap om te scheiden wordt volgens mij veel kleiner zo...even bruut gezegd: ik ben weg want ik heb jou nergens voor nodig. Hier ligt dat bv al een stuk ingewikkelder...ik verdien zelf wel wat maar heb mijn man nodig om rond te komen. Mijn man vindt het vreselijk dat kindjes 4/5 dagen in de opvang zitten en heeft het liefst dat zij wat dat betreft alle vrijheid hebben. Dus wij zullen samen tot het uiterste gaan om dit zo te behouden.
Hm....weet ik niet. Denk wel dat in ieder geval vrouwen veel zelfstandiger zijn tegenwoordig en hun man dus inderdaad minder nodig hebben en daardoor eerder voor zichzelf zouden kiezen.
Ik denk dat geen enkel stel met kinderen zo makkelijk over scheiden denkt als jij suggereert. Dat vrouwen niet meer om sociale en financiële redenen gedwongen zijn om in een slecht huwelijk te blijven hangen, dat wel. Maar ook jij zou een heel slecht huwelijk niet meer accepteren denk ik - wat dat betreft is de tijdgeest gelukkig veel veranderd. Ik denk dat de meeste huisvaders tegen wil en dank (arbeidsmarkt) in die rol zitten trouwens!
Je moet toch eigenlijk met 2 mensen werken? Je zou moeten kunnen rondkomen van 1 loon (wat jammer genoeg bij velen niet kan) maar eigenlijk zou het wel zo moeten want als je vriend zijn werk verliesd krijgt hij maar 70% ww voor een bepaalde tijd. Als je als vrouw dan ook werkt (parttime, fulltime, i don't care) dan is het niet onmiddelijk stressen want dan kan je nog steeds een tijdje goed rondkomen. Tenzij je man een heel hoog salaris heeft en jullie goed hebben kunnen sparen.
Ik denk dat je daar op zich gelijk in hebt, maar dat het maar een kant van de medaille is. De keerzijde is denk ik dat veel vrouwen vroeger vanwege hun afhankelijke positie hun leven lang in een ongelukkig huwelijk gevangen zijn blijven zitten. Ik denk wel dat we tegenwoordig dermate individualistisch zijn ingesteld, dat de partner ook echt op elk moment een verrijking moet zijn van je leven, anders hoeft het al snel niet meer. Dat vind ik geen goede ontwikkeling. Een onafhankelijke positie werkt dan scheiden in de hand, terwijl ik het niet gek vind dat je in een relatie afhankelijk bent van elkaar. Dat hoort m.i. juist. @TS: Ik heb niet alles gelezen (is me een beetje te veel), maar misschien dat je een beetje een vertekend beeld hebt doordat vrouwen die full-time werken minder vrije tijd te spenderen hebben en daardoor relatief weinig hun tijd op zp te zitten?
Mijn man zou zwaar beledigd zijn als ik enkel en alleen 5 kids naar de opvang zou brengen omdat hij me misschien kan verlaten.(hier is zou er sowieso geen andere reden zijn) Hij zou dit ook zien als een breuk van vertrouwen en liefde. Man man waardeert heel erg dat ik thuis voor de kinderen wil zorgen en verteld me dat ook elke week wel een keer. En ja de kans is er altijd, de kan is er ook altijd dat er iets verschrikkelijks gebeurd met mij en dat zou nog veel veel verschrikkelijker zijn. Ik zou een scheiding wel overleven met kinderen, maar de andere situatie.....ik wil er jiet aan denken wat er dan met mijn man en kinderen gebeurt. (4/5 kinderen, een baan van 60 uur per week en veel zakenreizen per jaar) als ik me ergens druk over zou maken is dat het, zou niet weten hoe dat zou moeten. Een scheiding, financieel een rough time nou daar gaan ik en de kids niet aan onderdoor hoor, we hebben wel voor hetere vuren gestaan helaas. Een open blik is goed maar wat komt dat komt.
Mijn man zou niet beledigd zijn, wel verbaast denk ik. Hij weet dat ik het nooit naar mijn zin heb gehad tijdens mijn werk. Dat het een enorme wissel op mij trekt en dat ik veel gelukkiger ben als thuisblijfmoeder. Hijzelf daarentegen is enorm gedreven en gepassioneerd over zijn werk en hij heeft een hekel aan het huishouden.
Ach en zo zien we maar weer dat iedereen een individu is die andere prioriteiten aan het leven stelt. De één vind finianciële onafhankelijkheid de hoogste prioriteit, terwijl de ander graag zoveel mogelijk tijd wil doorbrengen met de kinderen. Maakt één van die dingen je dan een betere ouder of juist een slechtere? Ik denk van niet! Dat zijn de beslissingen die je maakt in het leven, de prioriteiten die je als individu stelt waarbij allerlei omstandigheden meetellen. We hoeven elkaars beslissingen niet te begrijpen, als we ze maar wel respecteren. En ik heb respect voor zowel de werkende moeder, als de thuisblijfmoeder!