Ook een stel meegemaakt in dezelfde situatie met twee kinderen. Moeder kreeg in dat bedrijf niet de mogelijkheid om minder te gaan werken. Ze hebben de auto's eruit gedaan en hun levensstijl helemaal omgegooid en zij heeft ontslag genomen. Dus ja, iedereen maakt voor zichzelf een keuze.
Nee, jammer genoeg niet. Maar dan heb je het over het stukje 'moeten'. Ik heb al eerder in het topic gezegd dat ik daar niet over 'val' of een oordeel over heb. Je moet het dan maar zien te redden in je eentje met een kind en dat veranderd de zaak. Waar ik weinig tot geen begrip voor over heb, zijn mensen die er voor kiezen fulltime aan de slag te gaan (beide partners) en dit terwijl het financieel niet nodig hoeft te zijn. Uiteindelijk zijn het de volwassenen die kiezen voor een minder minimalistisch leven en de kinderen hebben voornamelijk niet meer extra nodig. Als je dan gaat kijken wat die kinderen tekort kunnen komen op familie-vlak. Dan is dat wel sneu, ja. NOG erger vind ik wanneer deze ouder ook nog in hun vrije tijd, met enige regelmaat, hun kind naar de oppas brengen, want HEE! Als 'persoon' heb je ook nog tijd nodig voor je eigen hobby's? Neem dan een goudvis, geen kind!
Vanwaar al die vragen? Wanneer er een andere tijd komt zal de situatie weer beoordeeld worden toch of niet? Eenmaal wekend, of eenmaal thuisblijfmoeder, wilt niet zeggen dat je dat voor altijd zal of hoeft te zijn. Je bent niet bij elkaar om een rampenplan geregeld te hebben toch?
Helaas geen pensioenopbouw hier (heb mij vanaf mijn 18e tot mijn 30ste uit de naad gewerkt maar inderdaad te weinig pensioen.) Scheiden, nou euhh het liefst niet natuurlijk!! Maar mocht het gebeuren mijn man en ik zijn getrouwd in gemeenschap van goederen en dit was een gezamenlijk besluit dat ik thuis blijf.) Is het slim om het zo te doen? Geen idee dat moet de tijd uitwijzen maar mijn zoon had een slechte start en ik koos voor mijn gezin in samenspraak met mijn man.
Nou ik vroeg het me oprecht af. Jij zegt ik mis hem teveel, dus ik werk maximaal drie dagen. Je man mist hem ook teveel maar hij werkt wel fulltime. Ik zou het dan logischer vinden om het dan gelijk te verdelen. Maar je hebt helemaal gelijk dat je moet doen wat jullie willen. Het is jullie kind natuurlijk. Ik ben gewoon soms een beetje te nieuwsgierig naar hoe en waarom anderen dit regelen.
Helemaal mee eens!!! Ik begrijo al die vragen ook niet, alsof iedereen voor 4 doemscenarios een plan heeft klaarliggen. Pfffff
TS vroeg volgens mij iets heel anders, maar goed. Namelijk hoe het kan dat zij zoveel fulltime werkende moeders kent. Inderdaad: dat is in Belgie heel anders geregeld dan in NL. In NL kan je veel makkelijker parttime werken. Het mag vaak niet geweigerd worden (al veranderen de tijden wel). Ik werk 36 uur in vier dagen (en avonden). En mijn vriend werkt 28 uur, waarvan 16 uur in het weekend. Daarnaast volgt hij 1 dag in de week een opleiding. De kinderen gaan twee dagen naar de opvang. Ik vind het compleet terecht dat de vraag wordt gesteld: "en de vader dan?" Je hebt met z'n tweeën kinderen en ik zie niet in waarom je de zorg dan ook niet met z'n twee deelt. Waarom heeft moeder meer recht om thuis te zijn bij de kinderen dan vader? Het argument: maar wat mis jij (als moeder) dan veel van de kinderen, kan je net zo goed aan de man naast je op de bank uiten. Maar goed, het traditionele rolpatroon ligt mij dan ook niet. Ik begrijp daar eerlijk gezegd niets van. Om bovenstaande reden, maar ook omdat er zoveel vrouwen na een scheiding berooid achterblijven. Die denken dat ze het goed geregeld hebben, maar als de advocaten er eenmaal bij zitten ziet het plaatje er toch heel anders uit. Uiteraard kan je later wel terugkeren op de arbeidsmarkt, maar dan moet je wel jaren werkervaring terugverdienen, en dat is erg moeilijk, zo niet onmogelijk. Al wil ik er ook best de kanttekening bij maken dat als je werkt, je dan wel iets moet doen waar je wat uithaalt. Ik vind mijn werk heel erg leuk, het geeft me veel voldoening. Ik heb leuke collega's, vaak leuke studenten, er zit ontwikkeling in mijn werk. En mijn werk is heel flexibel.
Daar heb je gelijk in. Feit is wel dat er in Nederland veel vrouwen zijn die berooid achterblijven na een scheiding, waarvan een aanzienlijk deel geen aansluiting meer vindt op de arbeidsmarkt omdat ze er lang tussenuit zijn geweest. Gezien de ingrijpende bezuinigingen op het sociaal stelsel, is dat wel iets om over na te denken. Het leven loopt nogal eens anders dan je verwacht.
Haha, ik begrijp het Maar dat zou inderdaad logischer zijn en als het zou kunnen zouden we dat waarschijnlijk ook wel doen. Maar ik heb een 0-uren contract en heb maximaal 3 dagen werk, vaak ook maar 1 of 2. Dus ik kan helaas niet meer werken. Ben wel net aangenomen bij een ander kinderdagverblijf en daar zijn wel vooruitzichten op vaste uren. Maar ik denk ook maximaal 3 dagen.
Arya, waarom ga jij er steeds van uit dat mensen uit elkaar zouden gaan. Ga jij er bij jezelf vanuit? Gaat het zo goed thuis tussen jullie? Je werkt toch niet alleen omdat je bang bent dat je anders straks op straat staat? Je hebt toch ook dingen op papier gezet tijdens het trouwen of in je testament? Tja een komt er altijd slechter uit tijdens een scheiding maar goed, je gaat er toch niet van uit? Er is natuurlijk altijd wel een vorm van werk ook als is het tijdelijk in een winkel of achter de kassa mocht je op moment van scheiding geen werk hebben. Daarbij verschilt het per situatie en je familie, geld in de familie etc. Ik kan wel ergens terecht gelukkig als wij uit elkaar gaan. Ik werk sinds 2007 niet en ben ook thuisblijfmoeder. Ik vind het prima zo, bij ons is het altijd gezellig, schoon en opgeruimd in het weekend, ik heb veel tijd met de kinderen en ben er als ze ziek zijn, en dat is hier vrijwel doorlopend het geval met de jongste. Mijn ouders en zus wonen in het buitenland, die opvang zou ik niet hebben dus voor ons werkt het prima zo. Ondertussen kunnen we nog steeds sparen en als zoonlief volgend jaar naar school gaat ga ik op mijn gemak weer leuk werk zoeken, met de nadruk op leuk want zo leuk is werk niet altijd in deze tijd.... Zoals iemand al heel passend zei: mijn tijd komt nog wel en ik heb het thuiszijn de eerste jaren met en voor de kinderen er graag voor over. Maar hier kan het dan ook .
Ik denk altijd maar zo over diegene die heel hard roepen en schreeuwen waarom ze iets op een bepaalde manier doen en waarom hun manier echt gewoon werkt en goed is voor iedereen enz. Enz. Ze schreeuwen meestal zo hard omdat ze zichzelf willen overtuigen wat nog niet gelukt is...... Bovenstaand geld denk ik voor beide partijen.
Nou ja, mensen verzekeren zich ook voor brand en de kans op een echtscheiding is een flink stuk groter (33 - 50%?). Vandaar. Ik geloof in de nare dingen regelen als je het samen nog gezellig hebt, snap je?
Lijkt me een terechte vraag van Arya: Hoeveel huwelijken eindigen in een echtscheiding? Ongeveer een derde van de huwelijken eindigt in een echtscheiding. Cijfers over het jaarlijkse aantal echtscheidingen, huwelijksduur en leeftijd zijn te vinden in de StatLine-tabel over huwelijksontbindingen. De zogenoemde flitsscheidingen, die tussen april 2001 en maart 2009 mogelijk waren, staan niet in deze tabel. Cijfers en achtergronden hierover zijn te vinden in het artikel Dertigduizend flitsscheidingen, 2001-2009.
O zeker, ik kan niet voor een ander kiezen. Maar het is wel heel erg dubbel dat half ZP pleit voor moeders die ALLES over hebben voor hun kind, maar het vervolgens niet op kunnen brengen om wat minder te gaan werken om bijv; hun kind zelf uit school te halen e.d. Je kan mij dan ook niet wijsmaken dat een kind hier geen 'last' van krijgt. Ik was dolgelukkig dat ik mijn bammetje tussen de middag thuis kon doen en na school lekker buiten kon spelen, dan wel mijn moeder vertellen over mijn dag. Wanneer ik keek naar de 'sleutelkids', dan was dat toch heel anders. Sterker nog; op de middelbare hadden ze heel snel door wat ze allemaal konden doen als mama en papa niet thuiswaren (en daar word je niet vrolijk van hoor). (NOGMAALS; Ik heb het nu niet over moeders die het moeten, maar over moeder die dit willen).
Als je het goed geregeld hebt, en de kinderen zijn gelukkig, dan valt er niets te schreeuwen. Is ook zo. Dé perfecte oplossing bestaat niet.