Maar in jouw tijd werkte er bijna geen moeder. Dat is in flink wat delen van Nederland precies andersom. Overigens vond ik die kopjes thee na school zelf vreselijk.
Het leven is geen uitgestippeld pad. Maar je kunt natuurlijk bang zijn, en overal rekening mee houden. Maar ik denk dat het je leven niet leuker maakt, en vraag me stiekem ook wel af wat voor relatie je hebt als je bang bent om uit elkaar te gaan. Iedereen blijft berooid achter na een scheiding, de man betaald zich vaak blauw, ziet de kinderen amper, de moeder moet opeens vaak alles alleen doen, en gaan werken. Zo'n situatie is voor geen der partijen leuk. Maar er is altijd een oplossing. En dat werken trouwens, dat heeft er natuurlijk ook mee te maken dat sommige vrij laat zijn met kinderen krijgen. Als je ergens achterin de 30 opeens stopt met werken vanwege de kinderen, ja dan zit je wel een beetje in je prime time voor je werkervaring. Maar dat zijn keuzes, en die maak je op een moment waarbij het op dat moment goed voelt. Ik doe het andersom, mijn echt carriere komt straks wel als de kinderen zelfstandig zijn of op de middelbare school zitten. Ik ben dan op de leeftijd waarop sommige laatbloeiers nog beginnen aan kinderen.
Haha 'in mijn tijd' is nog niet zo lang geleden hoor. Ben 26 jaar en er werkte nog aardig wat ouders hoor! Vergis je niet.
Ik denk dat dat wel meevalt Grootsgezin, ik heb ook 8 jaar carrière achter me voordat ik aan kinderen begon en dat telt dan opeens niet meer mee als je er even tussenuit bent geweest? Verder eens met Kim11.... En ja Maria999, hoe KOMT dat dan dat iedereen uit elkaar gaat? Omdat ze zo veel quality time samen hebben? of allemaal tegelijkertijd aan het werk zijn, een sociaal lever er op na houden en dus langs elkaar heen leven? of omdat de kinderen steeds vervelender worden omdat ze niet meer goed opgevoed worden? Het is maar net hoe je het bekijkt...
WOW. That's all I have to say. WOW. Zullen we die vaders allemaal maar de deur wijzen? Die doen er toch niet toe. En verder: compleet eens met Arya en Maria999.
Ag stel je niet aan mens. Ik neem aan dat hier op ZP overwegend moeders zitten, in plaats van vaders .
Ik ga niet uit van dat doem-scenario.... Ik investeer nu liever in onze relatie en ons zoontje dan dat ik uit angst voor dingen die waarschijnlijk niet gaan gebeuren ga werken Overigens die 30% van de huwelijken die eindigen in een scheiding dat klopt wel, maar dat betekent natuurlijk niet dat je elk jaar een kans van 30% loopt dat je huwelijk misloopt
Ik ben het daar op zich wel mee eens, maar ik zie ook vaak ouders die maar verkondigen dat hun kinderen het zoooo leuk vinden bij ons op de opvang, terwijl ik gewoon zie dat die kinderen echt zo overprikkeld en vermoeid zijn. Dus ik denk dat je ook wel echt in alle eerlijkheid naar je kind moet kijken of ze wel echt gelukkig zijn in deze situatie.
Ik ga er niet vanuit dat mensen uit elkaar gaan maar ik houd er wel rekening mee en ik heb soms het gevoel dat andere mensen dat niet of minder doen, en dan later met de (nare) consequenties zitten. Ik wil dat voor mezelf in ieder geval niet. En soms probeer ik iets te evangelisch mensen ervan te doordringen dat ze erop moeten letten en goed voor zichzelf moeten zorgen. Sorry daarvoor.
Als ik een baby van tien weken op mijn groep krijg die van zeven uur 's ochtends tot zeven uur 's avonds, vier dagen per week gebracht wordt, dan vind ik die keuze lastig te begrijpen. En dan vind ik die opmerking van die goudvis wel toepasselijk....
Dan loop je inmiddels wel jaren achter in werkervaring. En hoe aantrekkelijk is het om iemand eind 30 (ik doe een gok) aan te nemen als je ook een secretaresse (zeg maar wat) aan kan nemen van begin 20 net van de opleiding? Die vindt het niet erg om weinig te verdienen. Ik heb ook in mijn omgeving gezien dat vrouwen die later zijn gaan werken, als de kinderen ouder waren, en alleen kwamen te staan (door scheiding, maar ook door overlijden van hun man) fulltime moeten doorwerken tot hun 67e om genoeg pensioen te hebben om enigszins rond te komen. Die kunnen dus niet oppassen op de kleinkinderen... Ik daarentegen maak nu carriere, deel de zorg met mijn vriend, kinderen hebben 2 dagen opvang (erg he) en ik verdien over 10 jaar genoeg om relaxed 3 dagen te kunnen werken tot mijn pensioen en op de kleinkinderen te kunnen passen.
Ik ben in het geheel niet bang voor een scheiding, ik zou het prima redden in 'mijn eentje'. Maar we zijn samen omdat we dat leuker vinden. Emotioneel raken wellicht beide partijen berooid bij een scheiding, en financieel gaat niemand erop vooruit. Klopt. Maar uit de cijfers blijkt dat vrouwen het er over het algemeen een stuk slechter van afbrengen, financieel gezien: Vrouw na scheiding financieel slechter af dan man | Nibud - Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting Vrouw na scheiding financieel slechter af dan man 28 maart 2009 Vrouwen hebben het na een scheiding, financieel gezien, een stuk moeilijker dan mannen. Vooral gescheiden moeders, bij wie de kinderen blijven wonen, hebben het zwaar. Zij verdienen weinig omdat ze vaak parttime werken en krijgen vaak geen kinderalimentatie. Slechts de helft van de gescheiden ouders maakt afspraken over kinderalimentatie. Partneralimentatie komt nog minder voor. Slechts 10% van de gescheiden stellen regelt dat. Dit blijkt uit het onderzoek De financiële gevolgen van scheiden van het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud). Het Nibud maakt zich met name zorgen om moeders die niet getrouwd waren of geen geregistreerd partnerschap hadden. Als niet-gehuwden uit elkaar gaan, zijn zij niet wettelijk verplicht een ouderschapsplan te maken of elkaar financieel te onderhouden. Dit gebeurt dan ook weinig, terwijl dit volgens het Nibud wel vaker nodig zou zijn. 70% heeft moeite met rondkomen Vrouwen hebben na de scheiding een veel lager inkomen dan mannen. Voor de scheiding heeft driekwart van de stellen een gezamenlijk inkomen van minimaal 1.800, - netto per maand. Na de scheiding moet ruim 50% van de vrouwen rondkomen van een bedrag van hooguit 1.300. Terwijl meer dan de helft van de mannen nog minstens 1.8.00, - in zijn portemonnee heeft. Het Nibud ziet dat veel vrouwen (met en zonder kinderen) parttime werken tijdens de samenwoonperiode en dit na de scheiding ook blijven doen. Na de scheiding heeft 70% van de vrouwen moeite met rondkomen en vindt de financiële situatie verslechterd. Van de gescheiden mannen vindt 60% het moeilijk om rond te komen. *** Het is geen toeval dat in stedelijke gebieden mannen en vrouwen later 'aan kinderen beginnen'. Dat komt omdat velen van hen jaren studeren, en zich daarna gaan ontwikkelen op de arbeidsmarkt. Mijn ervaring is juist dat je je qua flexibiliteit meer kunt permitteren als je een zekere positie hebt in de arbeidsleven. Grootste nadeel is natuurlijk dat het kinderen krijgen niet altijd meer zo makkelijk gaat op latere leeftijd. Maar nogmaals, het gaat om de balans in ieder gezin. De een doet het zus, de ander zo. Overal zitten voor- en nadelen aan.
Evangelisch..... Nou dat ben ik niet, en ik ben toch ook echt niet met dat soort dingen bezig. Je kunt het leven niet uitstippelen. Er gebeuren ALTIJD dingen waar je nooit op gerekend had. Je moet nu eenmaal ook leren omgaan met situaties die niet prettig zijn, dat is gewoon een leerproces van het leven. En als je uit elkaar gaat, dan kun je het vriendelijk regelen, of je laat de rechter het regelen, maar geregeld zal het echt wel worden hoor. En die plannen die je nu maakt, dat wilt ook helemaal niet zeggen dat het straks ook zo loopt, want de situatie van nu is de situatie van dan misschien wel helemaal niet. Ik hou ook van zekerheid hoor, maar in het leven heb je geen garanties, wat je ook op papier zet.
Niet lelijk bedoelt, maar misschien zien die mensen dat ook niet... Ik zit dag en nacht bij ons zoontje op de lip en ik weet dus van elk zuchtje, huiltje enz. precies wat er aan de hand is... Mijn man werkt 5 dagen per week en zit er vrij regelmatig naast.
Maar de kinderen van de dan al gedwongen ouder of de ouder die er zelf voor kiest beide fulltime te werken krijgen vervolgens wel dezelfde "last" Waarom is het een dan erger dan het ander? Overigens ben ik 26 toen ik jong was zaten de meeste vrouwen wel degelijk thuis. Maar je kan die tijd niet met nu vergelijken. Veel gezinnen moeten werken (fulltime of parttime)
Haha, ik ben iets ouder, misschien is dat het. Herstel: In MIJN tijd werkte er geen moeder, en was het sneu als je als vrouw moest werken. 'Want dan kon de man niet voor zijn gezin zorgen.' Ja mensen, dat waren nog eens tijden.