Dat is wel heel oneerlijk om het op vrouwen die niet werken te schuiven. Er zitten veel meer kanten aan de vergrijzing. In de Intermediair van vorige week stond bijvoorbeeld dat het niet zozeer een vergrijzingsprobleem is als wel een ontgroeningsprobleem. Of te wel omdat er minder kinderen geboren worden.
Ik heb volgens mij een heel andere mening dan de meesten. Ik vind namelijk niet dat er 1 parttime hoeft te werken. Ik denk echter wel dat je dat als ouders wil, om genoeg mee te kunnen krijgen van de ontwikkeling van je kind, maar ik geloof niet dat het nodig is voor de kinderen... (oei, wat heb ik NOU gezegd... )
ben van 40 uur naar 24 uur gegaan werk 3*8uur, en als het kon zou ik nog minder willen werken maar komt niet goed uit met me baan en die zou ik toch willen behouden omdat het soms ook echt lekker is dat je gaat werken en even dat verantwoordelijkheids gevoel af te schiuven om het zo te zeggen. Eerst dacht ik ook dat het moeilijk zou worden kwa rond komen maar je went er snel aan weet hoe je er mee moet omgaan. Want ik vind ook een kind heeft mama nodig en niet altmaar dat heen en weer gedoe geloof ook wel dat een kind er niets van voelt hoor maar denk meer dat het voor moedersgevoel is!
Toen ik klein was was mijn moeder thuis. Toen ik 10 was overleed mijn vader en moest mijn moeder dus werken. Het was niet anders, het moest. maar ik vond het thuiskomen in een leeg huis na school echt níet leuk. Een kind zal er niets van voelen omdat het niet beter weet. Maar als ze het verschil wel zouden weten? Durf ik te wedden dat ze liever een ouder thuis hebben En inderdaad.. het moedergevoel. Ik moet er niet aan denken dat ik de ontwikkelingen van mijn kind niet zelf mee zou maken, maar bijna alleen maar van anderen zou moeten horen.
Mijn man blijft in eerste instantie fulltime werken en ik ga van 32 naar 16 uur per week. Voorheen zei ik altijd: ik blijf thuis als het zover is! Maar nu het bijna zover is, zie ik dat toch niet zitten. Dus ik ga straks 2 dagen werken. 1 dag gaat de kleine naar mijn moeder en 1 dag naar het KDV. Mijn man gaat waarschijnlijk op den duur wat met ouderschapsverlof doen en dan eens in de zoveel weken een dagje thuis met de kleine. Ik ben echt van mening dat een kind ouders nodig heeft. Dus als je er als mens voor kiest kinderen op de wereld te zetten (en dit nog wil lukken ook...) moet je er ook voor zorgen. Een kind 5 dagen in de week van 7 tot 18.00 uur bij iemand anders (creche/opa/oma/buren etc) "dumpen" is geen "zorgen voor"...... Je kind is dan vaker bij iemand anders dan bij zijn eigen ouders.......... Ik las hier net ook iets van "het is cultuur en het nog nooit bewezen dat het slecht is voor kinderen". Nou heb ik toevallig een aantal jaartjes psychologiestudie achter de rug (ben dus psycholoog) en er zijn GENOEG onderzoeken gedaan in de ontwikkelingspsychologie waaruit blijkt dat kinderen geborgenheid van hun ouders nodig hebben. Op een KDV moeten de leidsters voor zoveel kindjes tegelijk zorgen dat geborgenheid helaas vaak ver te zoeken is. Ze doen heus wel hun best, maar het is toch echt anders! Daarbij: wie wil er nou het gehele leven van zijn/haar kind aan de zijlijn doorbrengen? Ik vind het al erg egoistisch van mezelf dat ik straks 2 dagen in de week weg ga. Meer kan ik echt niet over mijn hart verkrijgen! Maar goed, voor diegene die er voor kiezen allebei fulltime te blijven werken: ik hoop van harte dat je over een paar jaar nog steeds achter die keuze staat en niet denkt: had ik maar..........
In Zweden krijgen vrouwen een jaar, een heel jaar zwangerschapsverlof. Dit doen ze, om te stimuleren moeders fulltime aan het werk te houden. Nu is het leven in Zweden niet goedkoop, maar juist ook door dat eerste jaar betaald thuis te kunnen zijn, gaan bijna alle vrouwen daar na een jaar weer fulltime werken..... Het heeft dus wel degelijk met een cultuur te maken en met de ontwikkeling van de economie, want MEDE (voor ook ik te horen krijg dat het niet eerlijk is alles op niet werkende vrouwen te gooien) MEDE door de enorme hoeveelheid vrouwen die fulltime werken in Zweden is daar ook een enorm goede economische ontwikkeling! Ik zou ervoor tekenen! Ga overigens vier dagen werken, begin na mijn zwangerschapsverlof aan een nieuwe baan, nieuwe carriere. Want ik ben van mening dat het prima te combineren is. Mijn moeder heeft ook altijd fulltime gewerkt, ik en er niet minder goed door ontwikkeld en heb een enorm goede band met haar!
Ja, inderdaad, een kind heeft geborgenheid nodig. Wat je zegt is heel interessant! Ik zou graag meer willen weten over de onderzoeken waar je het over hebt en hoeveel uren per week een kind bij zijn ouders moet zijn, om het gevoel van geborgenheid niet kwijt te raken. Ook zou ik dan graag willen weten waar het dan het beste kan zijn op het moment dat het niet bij zijn ouders is. Dus ik zou heel blij zijn als je titels voor me hebt, of schrijversnamen. Mesaana, die altijd bereid is om bij te leren.
helemaal mee eens! ik heb een tijd terug ergens opgepassen, en die ouders werkte ook beide fulltime, die kinderen hadden overdag een oppas, 2 avonden in de week mij (ivm sport van de ouders) en vaak op zaterdagavond mij omdat de ouders weer zonodig weg moeste, die kinderen zeiden op een gegeven moment mama tegen mij....!Die wisten van ellende niet meer tegen wie ze mama moesten zeggen, dat is toch triest!
Diana82 : mijn dochter is tien, dus ik denk dat ik er nu wel over kan oordelen hoe het voor haar geweest is. Natuurlijk had ze liever haar moeder altijd thuis, maar dat had betekend dat we in een klein huurflatje woonden,en nooit op vakantie gingen... Ook voor haar is de keus makkelijk. ( nu gingen we saampjes op wintersport, samen naar frankrijk, samen naar Euro disney en kon ze de hobbys die ze wilde doen uitoefenen.) Het is maar 40 uur hoor dat werken. Overdag is ze op school. Dus feitelijk is ze alleen van 15 tot 17 uur zonder haar moeder. Vind ik niet echt veel hoor, als je als kind daar al je geborgenheid mee kwijt raakt. Leuk dat je psycholoog bent, ik hoop dat je dat ook als beroep uitoefent, want de opleiding is duur en wordt door de samenleving betaald. Ik heb het ooit 1 jaar gestudeerd , maar ben overgestapt naar informatica. familieleden zijn wel psycholoog en werken fulltime. Het is me nog niet duidelijk waarom moeders bij hun kinderen thuis moeten zijn. Wellicht met de verkeerde vaders getrouwd? Zorg deel je. zowel huishouden als kinderen. Het huis houden laat ik doen, dus dat is alleen maar extra tijd met mijn dochter. Egoïsme als je werkt, wellicht maar niet egoïstischer dan kinderen krijgen in het algemeen, en ook niet egoïstischer dan thuis blijven, en dus een ander opzadelen met de kosten van je gezin. Wat ook iemand scheef hier : dat zij voor de zorg was en haar man voor de inkomsten. Dat dat een eerlijke verdeling was. Dat is wel zo. Maar als je man je inruilt, of andersom, of dat het anderszins niet leuk meer is, ben jij een bijstandsmoeder die niet eens nieuwe kleding voor haar kinderen kan kopen. Dat is hard, maar wel de realiteit. 50% strandt tegenwoordig. En veel gescheiden moeders worden bijstandmoeders. Dat heb ik mijn kind niet aan willen doen. Het is ideaal als er altijd iemand thuis is , natuurlijk. Maar welk kind wordt in een 100% ideale omgeving opgevoed. De ene moeder slaat, de andere is te toegevelijk, weer een ander zo streng dat het kind later doorslaat, weer een ander heeft fobieën die haar kinderen overnemen. Of het kind heeft zelf wel iets : ADHD, leermoeilijkheden noem maar op. Geen kind heeft de perfecte omgeving, en dat is maar goed ook want anders leren ze niet met tegenslagen omgaan. Zweden zit niet vol met onthechte kinderen, zo'n vaart zal het niet lopen. Waarom krijgen moeders die werken toch altijd zoveel kritiek, en vaders die werken nooit? Waarom komt die kritiek altijd van vrouwen en nooit van mannen? Dat is nog wel het ergste. Waar zijn niet werkende moeders bang voor dat ze zoveel kritiek hebben op wel werkende moeders. Wees blij dat we werken. dat zorgt voor veel part time banen ( kinderopvang, huishouding). Wat doen we fout. Onze kinderen crimineler, ongemanierder, hebben ze thuiswerkkinderen iets aangedaan? Pakken we mannen af, zijn we te verzorgd, hebben we teveel energie, zijn we te arrogant, te ontwikkeld. Ik weet het niet. Ik zou nooit thuisblijf moeder willen zijn, omdat ik me dan niet meer ontwikkel, ondat ik zo'n rustig leven te saai vind, omdat ik dan vaker chagarijnig ben, en omdat ik nooit maar dan ook nooit afhankelijk wil zijn van iemand anders op het gebied van eerste levensbehoeften. Dat voor een ander iets anders beter werkt, dat vind ik prima. Geniet van die heerlijke dagen met je kind, als je kind er wel bij vaart, hartstikke mooi. Maar laten we liever samen werken en elkaar begrijpen en accepteren dan alleen maar katten. Thuis moederschap en werkend moederschap beide is niet ideaal. dat is het leven nou eenmaal niet. Als straks als alles goed gaat en we deze zomer een kindje/zusje/broertje hebben, natuurlijk regelen we dan de eerste twee jaar samen het eea zo dat ze maar twee dagen kinderopvang heeft. Maar dat zal toch echt langzamerhand uitgebreid worden, naar meer dagen.
ps : net 7 weke nzwanger dus steeds zo emotioneel als wat, sorry als ik wat te emotioneel overkom. haal 25% van mijn verhaal af en dan heb je de eesentie denk ik
Je verhaal klink prima wannabee. Ieder zo z'n eigen keuzes, die ruimte geef je duidelijk. En als dit voor jou werkt, werkt dit voor je gezin. Zo lijkt het mij in ieder geval. Het onafhankelijk willen zijn herken ik heel erg. Vandaar dat ik 4 dagen zal blijven werken. In mijn ogen genoeg om in mijn eigen onderhoud te voorzien, een leuke baan te hebben en goede vooruitzichten. En 3 dagen per week + de avonden en vakanties om van mijn dochter, vriend, paarden en honden te genieten. Dat is, zoals ik er nu tegenaan kijk, voor mij een prettige balans.
@diana82, en als je net als ik een laffe ex hebt, waardoor je een alleenstaande moeder bent geworden? Ik vraag me af of er ook studies zijn gedaan naar de ontwikkeling en het geluk van kinderen waarvan de moeders in de bijstand zitten en geen cent hebben om hun kont mee te krabben, laat staan iets van een vakantie ondernemen en altijd maar gesponsord moeten worden, en een moeder die zich op geen enkele manier kan ontwikkelen. Ik ken namelijk niemand die vol trots zegt "hey en ik zit fijn in de bijstand! " Ik ben tot nu toe thuisblijfmoeder geweest mede omdat ik een thuisstudie heb gevolgd dat ik overigens zelf moest betalen waardoor wij andere dingen hebben moeten laten, en nu met de nieuwe regels niet gelden als dagbesteding en mijn ex echt niet terug komt, zal ik volgend schooljaar naar school moeten, of werken, ik heb voor school gekozen, de baby zal dan van half 9 tot ongeveer 3 uur/half 4 in de chreche moeten, de andere 4 kinderen zitten op de basisschool. Ik vind het ook naast het feit dat ik weinig keus heb wil ik ooit vooruit komen ook belangrijk voor mijn 4 dochters dat ik een voorbeeld stel dat je als vrouw ook iemand bent, naast alleen moeder zijn en dat het niet zo is als je man je verlaat dat je dan als een zak aardappelen overblijft. Ik zal het heel moeilijk vinden , vooral de eerste weken om de baby naar de creche te brengen maar goed, voor wat hoort wat, ik vecht voor onze toekomst.
Mijn gevoel zegt dat je inderdaad als kind best over die 40 uur per week heen kunt komen en zelfs met veel plezier! Ik vind het ook heel erg jammer dat vooral vrouwen kritiek hebben op andere vrouwen als het gaat om te weinig tijd hebben voor de kinderen. Dit maakt het voor vrouwen die carriere willen maken (en daarmee aan kinderen een goed voorbeeld geven) erg lastig. Als er mensen zijn die hard bewijs hebben waarom het slecht is om je kind 40 uur per week in een andere (maar ook veilige) omgeving te laten zijn, hoor ik het graag. Ik heb dit alleen nog nooit gezien of gehoord. Volgens mij kun je ook een hele goede en betrokken moeder zijn als je je kind 5 dagen per week in een goede dagopvang hebt. Dat je dat zelf niet wilt, ok. Maar dat is mi nog altijd je eigen keuze.
wannabe, als ik er 50 % af haal kan ik het nog niet met je eens zijn. Waarom nou gewoon niet iedereen in zijn waarde laten?! Wie wil werken werkt , wie niet niet! Als mijn man mij inruilt heb ik een superopleiding als arts en hoef ik niet in de bijstand! Maar dan nog , ik ga daar niet van uit. Zonde van een dure opleiding? Nog meer onzin.Zo hoef ik mijn kinderen niet weg te brengen en kosten mijn kinderen de overheid geen geld.Maar buiten dat , ik maak het uit wat ik doe en jij wat jij doet. Laat iedereen toch eens doen wat zij wil zonder te zeuren over elkaar!` en waarom is werken, het goede voorbeeld geven? Ik lees het maar niet meer , hoef ik me ook nergens aan te storen
Zit wat in.... Mijn vriend zal straks, als ik een baan na mijn studie vind, partime of minder gaan werken. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor een hondje en de rust in het algemeen. Dingen blijven niet liggen( huishouden, financien) Trouwens, in de oertijd gingen vrouwen ook mee jagen, en bleven de kinderen bij de oudjes in de grot. Dat doen we nu ook, maar dan brengen we ze naar opa/oma of de creche.
Tegenwoordig draait alles maar om opleiding. Zonder opleiding ben je nergens, stomp je af, enzovoort. Hoe dat zo? Ik heb met mijn Mavo-diplomaatje een prima baan in de ICT gekregen. Ik werk nu maar 12 uur, maar als mijn vriend bij me weg zou gaan kan ik die zonder problemen uitbouwen naar meer uur per week. Ik zit aan de top van mijn "carriére", maar ik heb ook niet meer ambities. Ik ben hier tevreden. Zou ik fulltime werken zou ik 2x zoveel verdienen dan mijn vriend. Maar dat wil ik dus niet. Dan maar minder geld, dan maar niet op vakantie! Er zijn zoveel andere dingen... het is maar net wat je gewend bent, en wat voor standaard je je kinderen bijbrengt! Mijn kinderen zijn hartstikke blij met kleine dingen, ik heb niet het idee dat ze wat tekort komen omdat ze niet gaan skien.. mijn kinderen zijn hartstikke blij dat ik er elke middag voor ze ben... het is maar net wat je ze wil meegeven. Ze zullen op hun eigen manier net zo gelukkig zijn. En inderdaad.. waarom niet iedereen in zijn waarde laten? Iedereen doet het op zijn of haar manier. Maar een hoge opleiding is niet zonder meer zaligmakend. Er is genoeg werk, als je maar wil. Waarom is tegenwoordig status toch zo belangrijk? Alsof je met een "mindere" baan je kinderen niet alles kunt geven wat ze nodig hebben.... Wat ik ook niet snap, waarom er steeds teruggegrepen wordt naar moeders die fulltime werken. Het maakt natuurlijk geen moer uit wíe er parttime werkt! Als de vader wat minder werkt, dan maakt het toch niet uit dat de moeder fulltime werkt? Dat is toch helemaal geen issue? En vind je zelf dat je, door fulltime werken, je kind niet tekort doet, prima.. eigen keus, eigen leven...
@miloux: Nou heb ik Wannabe's berichtje goed gelezen, maar ik zie niet waar zij iemand niet in hun waarde laat... Volgens mij "zeurt" ze niet over mensen die het anders willen/doen, alleen over mensen die haar manier aanvallen. En dat mag toch best? Ik denk zelfs dat jullie essentieel hetzelfde zeggen: accepteer elkaars keuzes.
Inderdaad. Iedereen heeft zijn/haar eigen keuze hierin. Ik zou nooit elke dag thuis kunnen zijn. Dan word ik echt niet een leuke moeder.
Neeeeehhh.....ik ook niet! Ik baal ook van het afgeven op werkende moeders! Ik geef ook niet af op moeders die beslissen thuis te blijven! Kennissen van mij, zij wilde twee dagen werken, maar dat worden er drie....hij, hij wil vier dagen werken, maar vraagt dat steeds niet aan op zijn werk, zij, nu 30 weken zwanger.... En hij maar zeggen dat hij het wel veel vind als IK vier dagen zou willen blijven werken! Ik vind het net zo belangrijk dat mijn man ook minder gaat werken.... Het vrouwtje moet thuis blijven en het mannetje mag wel fulltime werken? Kom nou dames, dus jullie vinden dat de moeder wel een band met het kind moet opbouwen en de vaders goed zijn voor het weekend en de avonden? Heb heel wat stellen meegemaakt zo en allemaal gaat het op dezelfde manier: mama voedt op en papa speelt, want tja, die wil na zijn werk toch wel leuke dingen kunnen doen en niet de stomme onderdelen van het hebben van een kind..... Kinderen maak je samen, dus voedt je ook samen op! Wat mij betreft met een gelijke aandachtsverdeling! En als moeders ervoor kiezen altijd thuis te zijn, is dat hun goed recht, heb ik geen problemen mee, maar het is niets voor mij! Maar vergeet vooral niet dat de vaders ook een verantwoordelijkheid hebben en dat is niet alleen geld verdienen! Toch?