Wat ook iemand scheef hier : dat zij voor de zorg was en haar man voor de inkomsten. Dat dat een eerlijke verdeling was. Dat is wel zo. Maar als je man je inruilt, of andersom, of dat het anderszins niet leuk meer is, ben jij een bijstandsmoeder die niet eens nieuwe kleding voor haar kinderen kan kopen. deze uuote bv, alsof er iets mis is met bijstandsmoeders en hoezo geen leuke kleren? Ik vind dat zo raar gedacht.Zelfs met weinig geld kun je je kinderen fantastisch kleden, en zo niet.Waarom is die status toch zo belangrijk. En de opmerking over de psycholoog , hopelijk doe je wat met die opleiding want het is zo duur. Daar draait mijn maag ook altijd van om. Maar oke, als iedereen nou eens gewoon gelukkig kan zijn met zijn eigen keuzes en iedereen in zijn waarde laat wordt het overal vast veel gezelliger
Ja je hebt zeker een punt hoor, maar waarom zou je niet je mening kunnen delen? Op een forum kunnen af en toe discussies ontstaan. En ( gelukkig) zijn er zoveel verschillende mensen en denkwijzen/visies, dat je dat met elkaar kunt delen. Ik vind het altijd een verrijking om andere meningen tot me te nemen. Of ik het er nu mee eens ben of niet. Juist door naar elkaar te luisteren en de discussieren, neem je elkaar serieus. Ik vind bijvoorbeeld dat als ik thuis zou blijven, dat ik dan niet het leven leef wat ik graag wil. Maar andere vrouwen leven juist, omdat ze thuis kunnen blijven. Prachtig toch!
klopt hoor bosi, ik word er alleen niet goed van als mensen zeggen dat het zo zonde van mijn opleiding is omdat die zo duur is. Iedereen zijn mening.
Je moet doen waar je je zelf goed bij voelt, ik wil graag blijven werken, niet meer full time, maar eerst 3 en alter weer 4 dagen in de week. Mijn man gaat ook part time werken en ik vind die verdeling heel redelijk. We willen graag samen kinderen en we zijn naar mijn idee dus ook samen verantwoordelijk voor inkomen én opvoeding. Als iemand anders daar een ander idee bij heeft respecteer ik dat als ze onze manier van opvoeden ook accepteren.
hhmm, het was te veel om te lezen, maar hier dan een soort van ouderwetse muts. Ik ben van +50 uur naar 0 gegaan! WIJ besloten toen ik eenmaal zwanger was van onze eerste, dat ik thuis zou blijven. Mijn man is intussen zelfstandig gegaan en werkt +70 uur. Hij is dus echt een fundaddy! Daar had ik moeite mee, nu niet meer. Hij geeft ons meisje ontzettend veel plezier, en doet veel leuke dingen met haar als ik het even niet trek. Maar luiers verschonen, eten geven, drinken maken, weet ik wat.. dat doe ik als ik in het pand ben! Ik heb inderdaad een lagere opleiding (daar zag ik ook nog wat over staan namelijk). Ik heb LTS gedaan, maar doordat ik vanaf mijn 16e fulltime heb gewerkt, heb ik me ook opgewerkt tot een respectabele functie en salaris. Mijn opleiding zegt immers niets over mijn denkniveau, over mijn werkverleden of werkervaring. Maar wat zegt het dan wel vraag ik me af? Anders dan dat ik heel goed met gereedschap kan omgaan haha.. Mijn man daarentegen heeft gestudeerd aan de TU en is afgestudeerd in natuurkunde! En dat zegt net zo weinig over hem en al datgene wat ik eerder opnoemde. De nadelen zoals ik ze ervaar van het thuisblijfmoederschap is het volgende. - je bent anders sociaal, dat houdt niet in dat je minder sociaal bent, maar je doet nu eenmaal alles met je kind. Dus je regelschema wordt om je kind heen gebouwd. - je hebt niet zo snel een oppas, dus je doet alles met je kind en nou ja.. zie boven - je kan zelf moeilijker afstand doen van je kind, in tegenstelling tot het kind zelf, die eindelijk wel eens een ander hoofd wil zien dan die van mama. - minder tijd voor jezelf vrij willen maken Er zullen er vast nog wel meer zijn De voordelen - je beleeft alles wel heel intens mbt je kind - de meeste eerste dingentjes heb je zien gebeuren - het is zo gezellig en leerzame tijd, want ook als moeder groei je heel erg. (en niet alleen in de breedte) Zoals je ziet zijn de voor en nadelen vooral gericht op de mijzelf! Astrid zal er vast geen last van hebben als ze 3 dgn per week in een opvang zou zitten, ze zou er niet slimmer of dommer van worden. Ze is super sociaal naar andere mensen, en je zou denken dat ze altijd met andere mensen te maken heeft, wat dus niet zo is. Ik maak geen gebruik van uitkeringen, ik zit niet in de bijstand, maar ben in loondienst van ons eigen bedrijf. Ik moet dus wel wat werkzaamheden doen, maar die doe ik dus wanneer ik mijn moederrol even opzij kan leggen, als mijn dochter slaapt. Ik zie dat er veel zijn die vinden dat papa ook maar wat moet inleveren of moet doen. Nou ja, zo dacht ik er inderdaad ook over. Zeker het eerste jaar! Maar nu zeg ik.. nee hoor, ga maar lekker werken. Bel maar of ik voor 2 of 3 moet koken. Ik weet waarvoor hij zoveel werkt en ik weet wat dit ons oplevert en zal gaan opleveren. Ik denk dat wat je ook kiest, je kindje evengoed wel opgroeit en er niet zoveel last van zal hebben, zeker niet als ze zo klein zijn! Worden ze ouder en hebben ze meer behoefte aan de wijze woorden van papa en mama, dan zou ik er persoonlijk wel voor kiezen om minder te gaan werken dan 40