Functioneel laten huilen

Ik ken meerdere kinderen die al vanaf baby af aan even een paar minuten moeten huilen/chagrijnig doen voordat ze kunnen slapen.

Sowieso ben je geen slechte moeder want je zoekt de beste oplossing voor je kindje!! Voor de hechting maakt een paar minuten huilen echt niet uit, anders zouden alle kinderen met broers/zussen een groot probleem hebben (dan moet je namelijk soms gewoon even wachten )

Misschien nog een ideetje: 6 uur achter elkaar wakker is erg lang. Kan hij over z'n slaap heen zijn? Wat gebeurt er als je hem eerder op bed legt?

 

Je kunt hem ook laten huilen in jou bijzijn. Dat is een wezenlijk verschil. Bij hem gaan zitten of hem in je armen nemen (na het slaapritueeltje in het donker).

Voel je geen slechte moeder joh, het feit dat je op dit forum schrijft zegt al genoeg!

 

Hier huilt ze ook wel eens voor het slapen. Weet zelf dat ze dan gaat slapen. Hoor ook altijd wel wanneer wr echt nood is. Dus nee voel jij je geen verschrikkelijk moeder. Slapen is ook belangrijk!

 

Ik ben geen perfecte moeder en dat wil ik ook niet zijn, maar laten huilen tot ze overstuur zijn heb ik nog nooit gedaan. Zie daar ook het nut niet van in eigenlijk. Maar je kindje zal zich er vast prettig bij voelen. Net zo lang huilen tot het overstuur is en daardoor moe.
Maar als het voor jou werkt en je ermee kunt leven, waarom dan niet?

Je schrijft echter dat je je er niet prettig bij voelt! En dus denk ik dat je naar tips/adviezen zoekt om het toch anders aan te pakken..... Of niet? Want waarom iets doen wat tegen je gevoel indruist?

Er zijn ook fases van verlatingsangst. Jouw kindje zou daar nu middenin kunnen zitten. Ik zou er bij blijven en af en toe een aai over zijn bol geven zodat hij weet dat je er nog bent. Je kunt ook elke avond steeds een stukje verder weg kunnen gaan zitten totdat je buiten zijn kamertje bent. Of boven wat kunnen gaan rommelen in de buurt van zijn kamertje zodat hij je aanwezigheid nog voelt.
Of om de 5 minuten even naar hem toe gaan zodat hij zich niet overstuur gaat huilen.
Hem in zijn bedje laten liggen.Niet eruit halen in elk geval. Hij moet wel weten dat het bedtijd is. Troosten terwijl hij in bed ligt.

Zijn er geen andere manieren om hem moe te krijgen? Warm Flesje melk voor het slapen gaan. Nog even spelen voordat hij gaat slapen (al worden sommige kinderen daar juist actiever van), buiten een wandeling maken in de kinder/wandelwagen voor het slapen gaan.

 

Dit was ook wat onze oudste zoon nodig had, alle manieren geprobeerd maar op 1 of andere manier stoorde ik hem dan met het in slaap vallen (door hem te willen troosten) dat het alleen maar langer duurde.

Voor mijn eigen gemoedsrust had ik de deur van zijn kamer open terwijl ik met de was bezig was. Dan was ik bij hem in de buurt en kon hij mij horen rommelen (mijn idee was dan dat hij hoorde dat ik dichtbij was)
En in de praktijk bleek dat hij 9 van de 10 keer binnen een kwartier onder zeil was.

Hij is nu 10 en we brengen hem nog steeds een half uur voor zijn 'slaaptijd' naar bed omdat die niet meteen kan slapen, het huilen is alleen vervangen voor samen de dag door nemen/spelen/lezen.

 

Ook steeds totdat ze overstuur is? Want je hebt huilen en net zo lang huilen tot het overstuur is........

 

Denk dat je even goed moet lezen, ts schrijft dat ze hem 5 tot 15 minuten laat huilen en als hij overstuur is ze hem sowieso oppakt en troost, dus je eerste alinea is totaal overbodig en onnodig (en ik vind hen daarnaast ook kwetsend)

 

Ik vind je geen afschuwelijke moeder, maar ik sta hier totaal niet achter en ben er wel van overtuigd dat een baby/kind alleeem laten huilen emotioneel iets doet met een kind. Of het schade oplevert ligt helemaal aan hoe en hoelang.
Met alleen bedoel ik zonder dat papa of mama of andere verzorger het kind aanraakt of bij zich heeft.

10 minuten geldt voor zo'n jong kind al als een eeuwigheid, zij kunnen dit niet overzien en voelen zich daadwerkelijk alleen gelaten.

 

Ik vind laten huilen en daar hechtingsproblemen aan koppelen ook zo verschrikkelijk overdreven.

Hier hebben ze vanaf de geboorte gewoon gehuild. Geen uren inderdaad. Maar vooral de oudste en middelste huilde zichzelf in slaap. En nu ik meer kindjes heb huilt er wel vaker eentje, heb toch maar twee handen helaas.

Laat de deur op een kier en blijf boven bezig, zodat hij je wel hoort. Maar verder doe je het prima en je bent een geweldige moeder!

 

Mijn oudste huilde altijd meteen volledig overstuur, maar mijn jongste lag soms even tien minuutjes te mopperen; daardoor snap ik nu het 'laten huilen' wel, ik liet de jongste ook altijd even. Maar bij echt huilen ging ik altijd troosten.

 

Tot 15 minuten flink huilen zou ik echt niet doen. Dat is geen inslaaphuiltje. Een baby dat (echt) huilt ervaart stress en als de ouder daar niet op reageert kan dit inderdaad leiden tot een verstoorde hechting. Immers wordt het vertrouwen geschaadt dat de ouder er voor de baby is: de ouder komt namelijk niet opdagen.
Iedereen laat zijn kind wel eens een keer huilen, al is het uit onmacht, maar structureel nee. Bedenk je, hij kan niet praten, hij kan alleen maar huilen. Het is een vorm van communicatie dat jij negeert

 

Ach kom op. Je moet écht wel wat meer 'mis' doen met je kind voor er hechtingsproblemen opduiken hoor. Ik vind het zo gemeen om daar maar meteen mee te gaan schermen.

Dat het niet prettig is, daar ga ik mee akkoord. Maar alle 'er zijn ook andere manieren'-mama's ten spijt, soms is er geen andere manier. Bij dochter hebben we destijds álles geprobeerd, mede omdat ik hier op het forum ook altijd hoorde wat een slechte moeder je was als je je kind zo alleen liet huilen. Resultaat: kind nog meer overstuur. Bij haar blijven tijdens het huilen: woedend kind dat niet snapte waarom ik haar in godsnaam niet even degelijk zou troosten, en een uur later nog aan het krijsen was. De deur uitlopen en haar even laten: tien minuten huilen of zelfs krijsen, en dan een diepe slaap en een goed uitgerust kind de dag erop. Slechte moeder omdat ik voor optie twee koos?

 

Mijn zoontje huilde ook heel erg als ik hem in zijn bedje legde. Ik kon er niet achter staan om er bij weg te lopen en hem te laten huilen, ik weet dat veel ouders dat doen en dat het ook niet direct kwaad kan, maar het voelde voor mij gewoon niet goed. Daarom ben ik begonnen met heel veel structuur en regelmaat aan te bieden, zo doe ik elke avond rond dezelfde tijd het zelfde avondritueeltje met hem. Ik neem hem mee naar zijn kamertje, daar krijgt hij een schoon luiertje en zijn pyjama aan. Dan leg ik hem in zijn bedje, en oefenen we nog eventjes met op zijn buikje liggen. Terwijl hij op zijn buikje ligt en zijn hoofdje op tilt, wrijf ik over zijn ruggetje heen. Daarna leg ik hem weer op zijn rug, dek hem lekker toe en lees hem voor uit zijn Nijntje boekje. Vervolgens krijgt hij een kus, doe ik het licht uit en hoor ik hem niet meer. Terwijl hij altijd echt heeeel moeilijk was met zelf slapen!

Ik oordeel absoluut niet over het feit dat je je kindje laat huilen, iedere moeder weet wat goed is voor haar baby. Maar hier heeft een avondritueel heel erg geholpen en veel rust gebracht, dus mocht je toch op zoek zijn naar een andere manier dan laten huilen, dan kan je dit wellicht ook eens proberen succes!

 

Dat dacht ik eerst ook maar dat schijnt nog erg tegen te vallen. Veel meer kinderen dan je denkt zijn niet op de "veilige" manier gehecht aan hun ouders, ik meen wel zo'n 1 op de 4. Ik zei ook dat het KAN leiden tot problemen, niet dat dat per definitie gebeurd want dat verschilt natuurlijk per situatie. Het is niet gemeen bedoeld hoor, het zijn dingen die onderzocht zijn en die ik alleen maar wil mededelen gezien TS er zelf geen prettig gevoel bij heeft. Een afschuwelijke moeder is imo ook héél iets anders en niet aan de orde

 

Ik denk dat als iemand tips aan ts geeft, dit bedoeld is om een mening te geven hierover. En tadaaaa meningen verschillen. Dus krijgt ze verschillende reacties in haar topic zodat ze zelf kan kijken wat bij haar past.
Zij moet die keuze nog maken, wij hebben het eerder al ervaren.
Het is dan ook totaal overbodig om je als ervaren moeder op de tenen getrapt te voelen als iemand een andere mening heeft.

 

Idd er wordt gelijk vanuit gegaan dat het gemeen bedoeld wordt. Ts vraagt notabene zelf hoe wij denken dat dat op emotioneel werkt?

Ik denk dus dat dat wel negatieve gevolgen kan hebben en dat is de reden waarom ik dat nooit bij mijn kindjes gedaan heb. Om antwoord te geven op ts haar vraag en niet om iemand onderuit te halen.

 

Je mag absoluut zeggen dat jij het geen goed idee vindt of nooit zou doen. Ik reageerde ook niet op die reacties. Maar termen als onveilige hechting bovenhalen... Dat is weer zo'n modewoord, waarmee mama's elkaar een schuldgevoel aanpraten als het op dingen aankomt die zij zelf nooit zouden doen. En een onveilige hechting, dan hebben we het over kinderen die volledig aan hun lot overgelaten worden. Niet over baby's die liefdevol verzorgd worden door hun mama die hem gewoon af en toe eens laat huilen omdat dat het beste blijkt te werken in een bepaalde fase.

 

Ik denk dat het laten huilen van met name kleine kindjes vooral bedoeld is om iets te doorbreken en niet als methode op zich. Bijvoorbeeld als je kindje gaat huilen bij het in bed leggen en het gewend is dat je het dan er weer uit pakt om te gaan spelen waardoor het niet aan de slaap toekomt. Of zoals bij ons aan de orde is geweest dat we er door te weinig nachtrust te erg doorheen zaten en we geen andere uitweg meer zagen.

Als je nog energie hebt zou ik dus investeren in een methode waar je wel achter staat. Een baby van 7 (of 8) maanden oud zou gemiddeld genomen ergens tussen anderhalf uur en drie uur wakker kunnen zijn. Uitzonderingen zijn er altijd, maar na zes uur wakker zijn heb je waarschijnlijk de slaapsignalen gemist en is het bijna onmogelijk een baby rustig in slaap te krijgen. Ik lees dat troosten met de borst werkt. Waarom doe je dat niet gelijk? Misschien zit je kindje in een sprongetje ofzo en is het over een maand niet eens meer nodig?

 

6u achter elkaar wakker is misschien nog iets te lang voor hem, waardoor hij over zijn slaap heen gaat en zijn prikkels wellicht niet kwijt kan...
Als je nou eens probeert om hem halverwege eventjes in bed te leggen, zodat hij kan rusten? Of voor het op bed leggen echt een rust moment pakken. Met hem knuffelen, baby massage ect? Persoonlijk vind ik het niet erg als ze wat mopperen voordat ze gaan slapen, maar dat kiest ieder voor zich natuurlijk

Je bent absoluut geen slechte moeder hoor! Je wilt het beste voor je kindje en probeert allerlei dingen uit. Niet aan jezelf twijfelen! Je kindje voelt dat ook en kan daar ook onrustig van worden.