He meiden, nou, de titel zegt het al: Thirza wil alleen nog maar bij mij zijn en heeft heftige verlatingsangst: als ik ook maar 1 stap bij de box/wipstoel/enz vandaan doe, is het brullen!!! Als mijn man haar oppakt als ik in de buurt ben, zoekt ze oogcontact met mij, kijkt dan erg benauwd en zet het op een brullen. En zo ook met de gastouder, opa's en oma's enz. Van die laatsten vind ik het niet zo'n ramp: dat komt wel weer, maar dat ze ook thuis enkel bij mij en niet bij mijn man wil zijn, daar word ik wel ongeveer stapelgek van Ik ben dus op zoek naar hoe we zo snel mogelijk door deze fase kunnen komen: wat zijn de do's en don'ts?
Ik lees graag mee. Mijn meisje vertoond hetzelfde gedrag! Op het cb zeiden ze dat het bij het 6 maanden sprongetje schijnt te horen. Pfff vooral het 's avonds naar bed gaan is een ramp. Ze MOET tegen mij aan in slaap vallen. Erg vermoeiend!
Klinkt vermoeiend. Wij hebben het tot nu toe nog niet meegemaakt en denk dat er kans bestaat dat wij het niet krijgen ook. Mijn zoontje is nooit aanhankelijk geweest. Even tussen het spelen door 4 seconden knuffelen is meer dan voldoende voor hem. Wat wel goed schijnt te helpen is kiekeboe spelletjes. Dit hebben wel veel gespeeld vanaf een maand of 4 en doen het nu nog, misschien heeft dat wel geholpen? Zo leren ze dat als mama even weg is ook weer terug komt. Op deze leeftijd zijn ze als de dood dat als je even uit de buurt bent je niet meer bestaat. Verder is het zeker een fase en gaat zoals met alle fases weer over. Succes!
Ik denk ook een sprongetje.....hopelijk wordt het snel minder. Iris heeft het ook gehad rond 6 maanden, maar dan een hele korte periode. We hadden haar bij mijn ouders gebracht op Koninginnedag. Na 2 uur belde m'n moeder op dat het echt niet ging. Ze was compleet overstuur. Pas toen ik haar vasthield kalmeerde ze langzaam. Gelukkig was het verder niet zo heftig, alleen soms huilen als er een vreemde te snel dichtbij kwam. Dit is nu al weer een paar weken minder. En zo'n drama als met Koninginnedag hebben we niet meer meegemaakt! Succes ermee!
Ze is twee weken te laat geboren toch? In "Oei, ik groei" staat dat ze met 29/30 weken niet echt een sprongetje doormaken, maar wel last kunnen hebben van sprongetjesgedrag, omdat....... ze in de gaten krijgen dat mama weg kan gaan. Ze leren in deze periode over afstanden en krijgen dus in de gaten dat de afstand tot mama groter kan worden. En dat willen ze natuurlijk niet Onze krummel is niet van de heftige sprongetjes, dus hier viel/valt het mee (zeker vergeleken met jouw verhaal). Maar het was wel duidelijk: ze moest niets van oma hebben, oom en tante die kwamen oppassen waren alleen leuk met mama erbij en ze begon vorige week donderdag te brullen toen een tante over haar heen ging hangen in de box en tegen haar begon te praten. Ik heb het idee dat we er nu trouwens wel weer uit zijn. Misschien een troost dat het nu nog niet lang duurt? Maar dat weet ik natuurlijk niet zeker ....... Wat ik wel opmerkelijk vind, is dat krummel hier zich ineens aan me begon vast te klampen als ik met haar de trap afliep, dat deed ze daarvoor nooit. En nu durft ze weer "met losse handjes". Verder heeft ze ineens geleerd om zelf haar speen te vinden en op de juiste manier in haar mond te stoppen. Heeft er vast ook mee te maken. Zoeken naar geborgenheid, denk ik. Wat ik ook wel opmerkelijk vind, is dat ze er op het kdv helemaal geen last van had. Blijkbaar is ze daar heel erg thuis en snapt ze dat het daar anders gaat dan thuis. En dat gaat zo ver dat ze het vandaag heeeeeeel raar vond dat ik haar uit bed haalde op het kdv. Ik zag aan haar dat ze in de gaten had dat dat niet klopte. Heel apart. Papa was ook geen probleem, die is één dag in de week met haar thuis, daar is ze ook aardig aan gewend. Ehm.... beetje lang verhaal en geen tips Het enige wat ik kan zeggen is dat ik denk dat het niet zo lang duurt. Maar dan ga ik dus af op het boek. En verder denk ik aan kiekeboespelletjes en blijven praten als je wegloopt, maar ik denk dat je dat zelf al wel hebt bedacht Maar ik leef wel met je mee!
Ehm....... ik zit natuurlijk weer verkeerd te rekenen? Als ze twee weken te laat geboren is, moet je er natuurlijk twee weken bij optellen i.p.v. aftrekken. Haha, sorry hoor, het is al laat. En ik meende het te herkennen. Hmm, misschien betekent dit dat ik over anderhalve week een probleem heb?
Tja, ik zat dus ook een beetje van: zal die 30-weken-huilerige-periode wel zijn, waarschijnlijk verergerd doordat er ook tandjes aan het doorkomen zijn Maar ze is nu dus gecorrigeerd 31 weken. Het lijkt overigens wat af te gaan nemen: vanochtend in bed wilde ze zowaar wel even bij papa op schoot spelen... Niet te lang nog, maar OK... Hopelijk dus idd snel er weer doorheen en we zijn dus ook veel kiekeboe aan het spelen enzo. En ik loop me helemaal het ongans te zingen in huis: ik maak overal maar liedjes van, "Mama gaat jouw fruithap pakken, fruithap pakken, fruithap pakken. Dat staat in de koelekast, koeoeoele-kast!" Dat soort taferelen enzo... Als je er een liedje van maakt, gaat dat wat gemakkelijker dan steeds maar herhalen dat je naar de koelkast loopt om een fruithap te pakken, Maar pff... vermoeiend is het wel. En omdat er in oei-ik-groei verder niet zoveel over staat, dacht ik: nog ff hier vragen voor meer tips,
Haha, dat zingen, dat doen wij ook! Ook als we haar wakker maken. Soms begint ze dan in haar slaap te glimlachen, zo schattig. Hopelijk gaat het inderdaad beter vanaf nu. Maar..... ik heb begrepen dat ze pas echt eenkennig worden bij de volgende sprong, dus wie weet wat ons nog te wachten staat Maar ja, wie dan leeft, wie dan zorgt? We hebben al wel bedacht dat we haar niet de hele zomer thuis houden van het kdv, we zijn bang dat dat na de vakantie problemen gaat opleveren. Dus gaat ze er ook in mijn immens lange zomervakantie gewoon heen.