Na nr 1 en nr 2 voor eerste keer rond 3,5 weken, bij nr 3 duurde het ietsje langer, 5 weken of zo na bevalling. Op zich redelijk vlot en ik moet zeggen dat het mij 100% meeviel. Geen pijn, geen problemen en eigenlijk ook niet veel anders dan voorheen qua gevoel. Alleen de BV (en bijbehorende toeschietreflexen) zorgde voor het meest onwennige gevoel. Het enige wat wel duidelijk minder was... de frequentie. Door BV en vermoeidheid was mijn libido heeeeeeeel ver te zoeken en deden we het maar 1-2 keer per maand. Maar ach, tijdens de zwangerschap hadden we nauwelijks seks, omdat ik te ziek was en/of het te pijnlijk was ... (ben niet zo goed in het 'verwennen' van mijn vent, dat heeft hij toch echt zelf moeten doen )
Dankje wel mammie van sammie. Ik heb doordat iedereen het met me eens is een erg baal momentje gehad. Vriend was werken en ik heb tijdje op bed nagedacht en daarna de kleine de borst gegeven. En ja ik heb gehuild. En ja ik ben bang om ooit weer seks te hebben (dat wil ik niet). Ik weet dat jullie vrouwen allemaal gelijk hebben, maar ik wil me liefje niet kwijt. Na het nadenk en baal momentje tot de conclusie gekomen dat ik me vriend ga vertellen dat hij geduld moet hebben. Dat ik er heel nog geen zin in heb. Het maakt me bang als ik denk dat ik met deze onderkant seks moet hebben brr, pijnlijk! Ik wacht sowieso tot na het vloeien, maar denk ook wel nog veel langer. Groetjes Mariek
Je wil je liefje niet kwijt....? Zou hij je hiervoor in de steek laten dan...? Zo ja kan je maar beter gelijk wegrennen....
Een goed voornemen van jouw. En vertel alsjeblieft dat het heel normaal is dat vrouwen eerst nog niet willen of durven. En laat hem eens indenken als hij zelf dat allemaal meegemaakt had.
Denk je echt dat er een kans is dat je hem kwijtraakt als je niet 'snel genoeg' seks met hem hebt? En als je dat denkt: zou het dan vooral je eigen angst zijn, of geeft hij je echt reden dat te denken (maw: wat is je 'bewijs' voor deze gedachte?). Misschien kun je hem uitleggen dat het voor vrouwen anders werkt dan voor mannen en dat zwangerschap en geboorte ook nog eens een enorme invloed op je hebben. Zal hij dat niet begrijpen denk je? Soms denken mensen dat iemand iets vindt, maar als je er dan over gaat praten blijkt het toch mee te vallen. En nog iets: veel mensen (mannen en vrouwen), denken dat de seksuele behoefte van mensen (mannen) bevredigd móeten worden. Maar in de realiteit is dat echt niet waar hoor. De drang naar seks komt bij iedereen opzetten, maar neemt na een tijdje ook weer af. Als de drang niet bevredigd wordt is het echt niet zo dat je in vlammen opgaat. Het voelt voor diegene misschien even vervelend, maar hij kan het best aan en hoeft echt niet 'gecompenseerd' te worden. Veel sterkte
Ik vond het ook eng. Maar ik ben iemand die altijd dwars door haar eigen grenzen heen bonjourt als in: als ik mezelf er gewoon dwars doorheen duw en mij schrap zet, gebeurt het en hoef ik er daarna niet meer bang voor te zijn. Kortom; na een week of 3 na de bevalling dacht ik al van: nou, we zouden het eigenlijk weer eens moeten proberen (mijn "schade" viel overigens wel mee, dus vandaar het tempo. Ik ben in drie uurtjes bevallen en had slechts 1 hechting. Alles ging goed en het was eigenlijk de perfecte bevalling). Maar mijn partner wilde toen nog niet. Na het termijn van 6 weken wilde hij gelijk aan de slag en weer ons oude patroon van 'zeer vaak' oppakken. Dat vond ik om eerlijk te zijn doodeng. Hij had beter met 3 weken toe kunnen geven, want die 3 extra weken waren psychisch zenuwslopend. Halve doodsangsten uitgestaan omdat ik bang was dat hij me pijn zou doen (maar hee - ik doe het toch want een leven zonder is niet ons ding) en ik heb nog nooit zo van 'zachtjes' gehouden als die eerste paar keer Je reinste waanzin, alsof je opnieuw je maagdelijkheid verliest. Na een keer of 2-3 was alles weer als vanouds. Het heelt allemaal wel. Er is gewoon zulk natuurgeweld doorheen gekomen. Net een goederentrein met 240 kilometer per uur. Een beetje vent heeft daar respect voor en wacht lekker rustig af totdat je er zelf klaar voor bent. Het moet voor jou goed voelen. En ja, soms kun je jezelf ook dwingen om over die drempel heen te gaan. Ik vind dat er namelijk in sommige gevallen wel erg makkelijk over gedaan wordt. Nee, het is niet het belangrijkste in een relatie. Maar voor sommigen is het wel één van de belangrijkste dingen. Het speelt wel mee. En om dan als vrouw zijnde in zijn geheel afstand te nemen voor een (te!) lange tijd, is ook niet goed. Ik denk dat als je het in eerste instantie 2x per week doet, en je wil na de 6 'verplichte' weken nog een maand of 3-4 niet, dat je je daar toch overheen moet zetten. En dan bedoel ik echt absoluut niet dat je dingen tegen je wil in zou moeten doen, maar soms kun je ook zin maken. Dan begin je gewoon en dan zie je het wel. Je bent immers niet voor niets bij je partner. Je houdt van hem; lichaam én geest. Althans, ik dan.
Bedankt voor je bericht joycey, In mijn hoofd gaat precies zoals jij nu omschrijft. Kijk het nu al doen, nee gewoon nog niet, maar 4 maanden wachten is te lang. Ik heb een redelijke bevalling gehad, maar verder geen scheuren ofzo. Alleen redelijk lang en veel pijn (rug en buikweeen tegelijk). Bedankt voor je reactie die is erg fijn. Zo voel ik me,
Er is ook iets met de prolactine die je lichaam met borstvoeding aanmaakt, waardoor je libido weg kan zakken. Neem gewoon je tijd, er is geen moeten of hem laten lijden of dat hij je anders verlaat... kies het moment dat je er zelf weer klaar voor bent. Hier pas na 5mnd, toen was het alsnog pijnlijk en rot, weer gewacht en met 8mnd was het wel weer fijn.
Wat komt mij dit bekend voor... Ik zit in ongeveer hetzelfde "schuitje". Mijn vriend hebben sinds ik zwanger was geen seks meer gehad, maar nu (zoon is ruim 7 weken) staat mijn hoofd er nog totaal niet naar. Het vloeien van de wond is allang over, maar ik heb nog simpelweg geen zin. Maar moet ook zeggen dat het bij mij vanbinnen ook nog steeds helemaal verdoofd aanvoelt. Net alsof iemand er vandaag een verdovende injectie in heeft gezet... Voor de algemene informatie (weet niet of het er invloed op heeft): ik ben sinds de bevalling nog niet weer ongesteld geweest maar geef geen borstvoeding meer. Af en toe 'help' ik mijn vriend wel eens met 'zijn ding', maar zelf hoef ik er nog weinig van te weten...