Beste (ex)zwangeren , Onlangs zat ik met een vriendin te kletsen over de zwangerschap en toen kwam ook dit onderwerp aan het licht. Waren mijn emoties sterker en heeft mijn vriend het daarmee flink voor de kiezen gekregen? Ja en nee. Tijdens de hele zwangerschap heel rustig en zachtaardig geweest met uitzondering van een enorme uitschieter. Eigenlijk ben ik helemaal niet jaloers aangelegd. Tijdens mijn zwangerschap was dat wel anders. Op een personeelsfeest was ik zo stikjaloers op een vrouw die ongegeneerd met mijn vriend zat te flirten dat ik haar in de loop van de avond niet zo vriendelijk heb verzocht mijn vriend met rust te laten, omdat er anders echt iets zou zwaaien. Vervolgens is ze overstuur naar huis gegaan. Tja, dacht ik toen.. Moet je maar een eigen vent zoeken. Schaam, schaam, schaam! denk ik nu, maar zo jaloers en onzeker was ik nog nooit geweest. Toen vroeg ik me af, ben ik de enige met zulke gênante acties, of zijn er nog meer met leuke verhalen (om je voor te schamen!) Ik ben benieuwd!
Ik heb op het allerlaatste mijn gyn even met der mond vol tanden gezet . Ik ging op 39 weken op controle was het zoo zat , zou met 40 weken worden ingeleid ( vrij normaal in belgie) . Ze ging toch eens kijken of der wat aan de gang was , tijdend het inwendig onderzoek deed ze me echt op een gegeven moment zeer waarop ik riep , VERDOMME dat doet zeer . Zei ze geïrriteerd hey hier word niet gevloekt of ik laat HEM zitte . Antwoord ik bloedserieus , oooh dat id niet erg de afspraak gaat gewoon door op 1 maart , je laat HEM zitten , maar het is een HAAR dus die haal je dan wel .... Zo stom eigenlijk he haha schaam me nu dood voor eie opmerking maar de moment zelf wist ze niets meer uit te brengen
Ja, mijn enorm overdreven beschermingsdrang betreft onze dochter.. Mijn grotendeels ongegronde irritatie's over (schoon)mams die het eigenlijk allemaal alleen maar goed bedoelen Mijn enorm kort lontje in het verkeer en dat ik half Nederlands wegverkeer binnenmonds vervloek Mijn klaagzang tegen mijn ontzettene lieve man die na zijn werk de vaat volledig aan de kant maakt, dochter naar bed brengt, de hond uitlaat en voordqt hij zelf naar bed komt alles beneden stofzuigt en dweilt. Ik die dan gaat zeuren dat ie de prullenbak niet heeft leeggegooid (schaamt zich diep in een hoekje) Gelukkig weet iedereen dat ik normaal gesproken niet zo heel erg ben en gaan ze er niet teveel op in, gelukkig
Ja ik heb er eentje waar ik nog steeds niet trots op ben.. Tijdens mijn eerste zwangerschap werd mijn man heel erg ziek. Hij had griepverschijnselen en was ook heel erg aan de diarree. Toen hij alle twee de wc's in huis had 'vies' gemaakt schoot ik heel erg uit mijn slof. Ik vond het aanstellerij en ik was echt overdreven aan het doen. Twee dagen later lag hij aan de beademing op de ic en werd hij overgebracht naar Rotterdam vanwege legionella.. Hij had het bijna niet gehaald. Ik kon mezelf voor me kop slaan wat had ik spijt zeg. Ik voelde me de slechtste vrouw op aarde. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en hebben we dit gelukkig achter ons gelaten. Ik heb tijdens deze zwangerschap ook echt geen last van 'hormonen'