Mijn zoontje is bijna een jaar sinds een week is het echt een dramaking. Hij kan nog niet lopen en als hij iets wil wat hij ziet maar niet krijgt of ik niet begrijp wat hij wil is het "nep"huilen, drammen, zeuren. Gisteren speelde hij in de box (vind hij leuk want kan net staan in de box) haal hem uit de box omdat hij moest eten, nou huis te klein hij wilde terug in de box, niet eten huilen etc. Nou weet ik dat dit graag "normaal" is bij een peuter maar is maar zoontje niet wat jong hij is nog geen jaar!! Echt uitleggen en luisteren is erg moeilijk want dat begrijpt hij echt niet. Probeer het uit te leggen, niet zijn zin te geven en het huilen te negeren maar dit komt niet over. Hij gooit ook dingen van de kinderstoel dit mag niet, doet het nog een keer lachend of kijkt naar oma die wordt toch niet "boos". Is dit herkenbaar, hoe gingen jullie hiermee om, vind het best lastig, vanaf wanneer vertoonde jullie kindjes dit gedrag ook rond een jaar of pas bij peuter?
Al veel vroeger dan een jaar eigenlijk. Voor een baby bestaat alleen zijn eigen ik en zijn eigen behoeftes. Als die niet vervuld worden, dan is er maar 1 manier om dat te uiten: huilen. Iets anders kan hij nog niet. Hoe daarmee omgaan? Herhalen, herhalen, herhalen. En pick your battles: niet alles hoeft te gaan zoals jij het in je hoofd had.
Haha, herkenbaar! Het "nep"huilen wat jij signaleert is waarschijnlijk frustratie. Hij wil iets wat niet kan/mag en dat is balen voor hem. Het is ook een leeftijd waarop volgens mij veel kindjes gaan beseffen dat er veel dingen zijn die ze nog niet zo goed kunnen. Daar bovenop kunnen ze hun eigen emoties niet goed reguleren. Ik leg aan mijn dochter de dingen uit in eenvoudige begrippen "Raketje gaat lekker eten en drinken samen met mama en papa". Ze begrijpt vast veel nog niet, maar het komt er wel aan en je weet nooit wat ze toch al oppikt. Ik toon begrip "Jij wilde graag nog wat spelen he..." al geef ik niet toe, en als ze echt door het lint gaat ga ik bij haar zitten (ze wil meestal niet aangeraakt worden op dat soort momenten), zeg ik af en toe dat mama bij haar is en wacht tot het over is zonder verder prikkels toe te voegen. En als ze klaar is met haar driftbui, is het ook echt over, en doet ze zonder mopperen datgene waar ze zich eerst zo tegen verzette. Heel gek hoe dat werkt.
Ik herken t wel. T enige hoe je kindje zoch kan uiten is mopperen en huilen. Ik vertel meestal waarom iets is, soms snappen ze meer dan je denkt. Ik weet dat t fijn wqs in de box, maar we gaan nu wat eten en ik vind t fijn als je erbij bent bijvoorbeeld.
Ja hier was het met 7 mnd raak) omdat ze voorloopt met ontwikkeling snapte ze best veel wat al en kon ook zelf al veel. Ik ging kijken hoe ze op mij reageert en wat bij haar beste kan werken en bleek dat ze kindje is die goed weet wat ze wil en niet. Ze mag gewoon zelf doen en wil wat ze wil. Stel kan ze niet iets dan helpt ik niet voordat ze niet vraagt mij hulp en ik raak en pak haar ook niet als ze dar niet wil. Is montessori methode zeg maar. Zo ging ik steeds haar begeleiden met wat ze wil en niet en onopgemerkt corrigeren. Is lastig, moeilijk en soms vraagt veel observeren, geduld en energie maar bij zelfstandige kinderen werkt dat echt goed. Als voorbeeld van haar nu 1 jaar en 5 mnd: ze wil op de verticale planken omhoog vanaf grote glijbaan gaan. Ik help niet, wil ze dar mag ze wel. Ze klimt op, valt, klimt weer, zeurt en jengelt maar gaat door (het zijn ronde stangen totaal verticaal staan). Ze komt bovenop maar op plateau komt ze niet dan kom ik even zetje geven. Dus zo ze heeft geleerd dat ze iets wil moet ze gewoon het lekker zelf uitzoeken. Ik zie zo andere moeders haar helpen maar ik zeg nee niet doen ze kan het zelf. Andere voorbeeld ze wil op maar kan zelf niet (geen trap niets enkel touw). Ik zet haar op zelf ik help haar waar ze niets aan kan doen aan omstandigheden. Ik zeg dan we gaan 3x glijden en dan iets anders doen. Tuurlijk wil ze 4e maar ik loop gewoon weg en laat haar krijsend op de grond rollen. Na tijdje komt ze terug en gaan mij meeslepen heen ik zeg nee we gaan even in zandbak en dan weer. Ze luistert en gaat zandbak spelen maar na 10 min sleept ze mij weer heen en ik help haar. Op die manier leer ik haar dat wat ze niet kan kan ze niet altijd hebben. Het werkt hier dus goed haar gang laten gaan. Zelfstandig wil ze zijn dat geef ik haar mogelijkheid. Vallen, stoten, huilen, krijsen hoort allemaal bij grenzen stellen en uitzoeken wat ze kan en niet. Later wordt het makkelijke want kind gaat nee of ja schudden dus je weet het wel of hij uit box wil of niet) Is even doorzetten tijd dat ze veel willen en nog niet veel kunnen!
Hier ook herkenbaar. Als ze even haar zin niet krijgt gaat ze huilen en is er even helemaal niks meer mee te doen. Afleiden helpt dan alleen.
Herkenbaar hoor ! Echt een diva kan ze zijn. Probeer uit te leggen wat ik graag wil dat ze doet en als ze niet luistert dan werkt alleen afleiden. En als ik het zat ben dan laat ik haar soms ook gewoon even begaan.