Als je je vrijheid zo gaat missen, en het uitgaan etc etc..... waarom neem je dan in hemelsnaam nu al kinderen? Je bent nog jong! Sorry, ik snap dat niet echt. Ik ken ook jonge moeders die hun kind(eren) continu achterlaten bij familie of vrienden zodat ze elk weekend kunnen stappen. Neem dan geen kinderen! Die kids zitten overal en nergens. (sorry, kan me er vrij over opwinden!)
Ik denk dat het verschil zit in hoe je bent, ik ben jong, en echt helemaal totaal geen uitgaanstype, ben een echt huismus. Mijn vriend daarin tegen een feestbeest, dus die kan nog steeds lekker uitgaan als we eenmaal zwanger zijn.. Mij maakt het niks uit, ik wil juist genieten van de dagen dat ik de kleine in mijn armen mag hebben ! En je vrijheid missen, dat vind ik nergens op slaan Je kunt nog meer leuke dingen gaan doen, maar dan met zijn allen ! Lijkt me super .. @ Assi, ik begrijp je helemaal, ik ben dan kraamverzorgster, en zie veel moeders, ook jonge moeders, die nog steeds fulltime willen gaan werken.. Die combinatie gaat echt niet, de kleine zit de hele week op het kinderdagverblijf, ik persoonlijk vind het zielig voor die kleintjes..
Ten eerste neem je geen kinderen. Kinderen krijg je (hopelijk). (of zoals een collega ooit zei: alleen pedofielen nemen kinderen) En als je je zo druk maakt over het opgeven van je vrije leventje, zou ik er nog maar niet aan beginnen. Je bent tenslotte pas 21! Toen was ik er ook echt nog niet aan toe en heb dus ook bewust nog wat jaartjes gewacht (dit is uiteraard voor iedereen verschillend).
Ik ben het met de meeste eens: Als je wilt gaan proberen om kinderen te krijgen en je denkt dat je je vrije leventje zo gaat missen, wacht dan nog alsjeblieft een paar jaartjes met het wegdoen van je pil. Je zal er zelf waarschijnlijk ook niet gelukkiger van worden. Een kindje is geen gebruiksvoorwerp dat je van hoek naar hoek kan doen als je er ff geen tijd voor hebt! Mijn advies denk nogeens goed na, toen ik 21 was vond ik baby's en kindjes heel leuk, bij een ander, om op te passen en vast te houden enz, maar ik moest er niet aandenken om zelf te hebben, echt niet, mijn leven zag er heel anders uit elk weekend op stap, er was bij mij echt geen tijd voor een kindje, wist wel dat ik ze later wel wilde hoor, maar toen nog niet! Maar nu ik ouder ben, krijg je de kriebels vanzelf. Ik zie het krijgen van een kindje als een gift en niet iets waar ik mijn "zogenaamde vrije" leven voor moet opgeven. Het past er gewoon in en volgens mij zal er niet zoveel voor ons veranderen, alleen uitbreiding van het gezin! Je put dan gezelligheid etc uit dat kindje en niet meer uit het stappen, je gaat andere dingen leuk vinden. Zelf kom je ook niet meer op de eerste plaats, maar je kindje, ondanks dat je jezelf niet hoeft weg te cijferen hoor! Ik ben van mening zodra je denkt dat je voor een kind vanalles moet "opgeven" blijf dan nog een paar jaartjes aan de pil! Sorry als ik hier en daar wat "fel" reageer, maar is niet zo bedoeld hoor, maar kan mij er ook ontzettend over druk maken! Mijn advies, denk er aub nog eens heel goed overna!
De meeste reacties zijn heel begrijpbaar... Wij (mijn man is 30) en ik zijn ook net pas begonnen met serieus te klussen We hebben ons stapleven gehad en zijn nu klaar voor kinderen zonder spijt en klaar voor alle veranderingen, want geloof me: er komen heeeeel veel veranderingen. Succes! x-je
het ligt er denk ik ook wel aan hoe je zelf in elkaar zit, ben zelf 21 maar vind uitgaan e.d. helemaal niet meer zo belangrijk we wonen nu een jaar samen en vind het heerlijk om op zaterdagavondeen filmpje te kijken op de bank ik ging ook altijd veel uit, maar heb die behoefte niet meer zo sinds we samen wonen volg lekker je gevoel, als je heel erg twijfeld dan kan het geen kwaad om zo een grote beslissing nog even uit te stellen tog
Precies..... van waar die haast, denk ik dan.. Ken nu ook een meisje dat zwanger is, een meid van 18 jaar. Ze is heel blij dat ze zwanger is, daar niet van... MAAR....ze baalt nog elke dag dat ze niet los kan gaan met de drankflessen, wilt na de bevalling het liefst meteen weer dronken worden en los gaan in de club. Let wel; ze wilde zelf een kind! Dan vraag ik mij gewoon af hoe zij het hebben van een kind strakjes voor zich ziet? Ze heeft er wel echt zin in dat ze haar kindje bijna kan verwachten, maar soms denk ik weleens: oei.....had je niet beter even kunnen wachten, waarom die haast?
jeetje wat een hormonen zeg! nou ik ben 21 en ik sta nog vollop in het bruisende leven.. maar toch echt heel erg blij ik zwanger ben... ik ga niks opgeven.. alleen ik pas mijn leventje een beetje aan..dat is alles.. wel word ik een thuislijf mama om zoveel mogelijk mee te maken juist omdat de tijd zo ontzettend snel gaat.. maar het spijt me maar ik weet zeker dat ik zeker nog wel 1 x in de maand zal blijven uitgaan.. ik heb een ontzettend lieve aanstaand oma.. die een eigen baby kamertje aan het inrichten is voor haar klein kind.. heb altijd een super band met mijn moeder gehad.. en hoop dat mijn kind dat ook met zijn of haar oma krijgt.. en wat vallen jullie of een uitspraak.. je neemt of krijgt een kind jeetje meschien anders geformulierd. waarom over pedofielen beginnen... wel een krankzinnige vergelijking.. en ja ik weet zeker of je nou 18 of 30 bent iedereen kan een goede papa en mama zijn.. alleen zal je ervoor moetten knokken
Of wat denk je van samen met je vriend/man op zondag in bed blijven liggen zo lang je wilt! Heerlijk toch? Maar met een kindje kan dat niet echt meer. Achja, je weet het denk ik zelf wel wanneer je er klaar voor bent.
weet je, als je straks op zondag vroeg opstaat om de voeding te doen... en dan nog ff lekker met z'n 3-en dat grote bed gaat liggen soezelen... Ik zag ook vreselijk op tegen het 's nachts moeten voeden en het vroeg opstaan... ben nog steeds een avond mens, al kies ik er wel iedere dag voor om vroeg op te staan en op tijd naar bed te gaan voor mijn gezin... maar weet je... die nachtvoedingen he... als de hele wereld slaapt, en alleen de natuur zich laat horen... en dan zit je daar samen met je kindje... dat maakt het ineens heel intiem... ik vond het jammer toen hij door ging slapen! Enne die ene dag in de maand, daar kun je best 2 van maken... kindje heeft 2 oma's? En papa kan ook wel een paar uurtjes samen met kindje gebruiken... is goed voor de band tussen vader en kind... We zeggen niet dat je niet meer kunt stappen... en lekker een kop thee halen in de stad, met of bij vrienden kan ook nog steeds hoor! Je moet alleen ff die luiertas inpakken en besluiten dat jij het leuk vindt om je baby mee te nemen! Ik heb ontdekt dat de grootste kunst van kinderen hebben en opvoeden is om dingen als een avontuur te zien, en niet als een mogelijk probleem! Hoe meer jij dingen als 'leuk en spannend en lekker' presenteert ipv als 'lastig, eng en moeilijk, misschien lust ie het wel niet' des te groter de kans dat alles op rolletjes loopt!
Als je er klaar voor bent dan mis je dat niet hoor. Maar jij bent ook wel erg jong. Ik zeg neit dat jullie niet aan kinderen moeten beginnen hoor! Maar als ik naar mezelf kijk op mijn 21e..........Mijn leven bestond uit werken (was best ambitieus) uitgaan, shoppen, feesten, impulsief dingen doen. Vakanties naar warme oorden, cockails drinken tot de vroege uurtjes en op het strand liggen. Nu ben ik 30 en mijn man 37. We hebben alle kroegen wel gezien en vindne het heus nog wel leuk een keer maar die behoefte om weg te gaan is wel een stuk minder. Die warme oorden en stranden hebben we wel gezien. Ik heb de aanpassing totaal niet als moeilijk ervaren. Ik zie het ook niet als iets 'opgeven'. Het gaat om VERANDERING. Je wisselt het ene in voor iets anders. Ja je bent wel meer gebonden maar wel door 'iets' waar je ontzettend veel van terugkrijgt. Maar ik vind het ook totaal geen schande als iemand zegt, ik ben daar niet aan toe, ik wil lekker feesten en stappen en gaan en staan waar ik wil. Ik heb zo'n vriendin. Die wil dus totaal geen kinderen, het pas niet bij haar. Ook prima. Wat betreft de nachtvoedingen....ik vond het dus wel slopend Ik kan daar gewoon niet zo goed tegen. Ik doe het met liefde maar zodra hij ging doorslapen was ik blij hoor
dat zijn teminste een beetje normaale reackties wat werd er in het begin lelijk gereacheert zeg.. zal maar denken hormonen opstapeling haha en dat van die zondag ochent.. dan ga je toch lekker met zen 3en in bed liggen deet ik vroeger ook altijd vond ik heerlijk
Misschien als je de achtergrond van sommige mensen kent dat je de reakties misschien beter begrijpt verder ken ik ook wel een meisje van 18, een vriendin van mij dat, onbedoeld, zwanger raakte en er helemaal voorgegaan is, nu is ze 20 en heeft al een tweede, en ze is een echt moedertje hoor en gaat op zijn tijd ook nog weleens uit, maar niet zo vaak meer, van de ene op de andere dag boeit haar dat ook niet zo meer, het maakt niet uit hoe oud je bent als de "moedergevoelens" er maar zijn, maar als je zo twijfel zou ik nog gewoon ff wachten met het stoppen van je pil, je zal het niet zo makkelijk meer terugdraaien, als de kleine er eenmaal is! Maar dat is gewoon een advies, je moet zelf beslissen natuurlijk!
De vrijheid die ik moet inleveren straks mocht ik het geluk hebben zwanger te raken en een kindje te krijgen is het mij gewoon waard.
Iedereen doet hier net of je je vrijheid kwijt bent als je kinderen hebt. Ik zie gelukkig om mij heen dat het een kwestie is van plannen. Onze vrienden hebben het soms nog drukker dan ons (wij zijn bezig om zwanger te raken). Ik vind het wel erg zwaar klinken. Je 'vrijheid' kwijt....we gaan niet naar de gevangenis hoor !
zoiezo wil ik al zeggen je NEEMT geen kinderen je mag danken op je knieen als je ze mag ontvangen in je schoot. Ten tweede.... als jij het zo ziet dat jij je vrijheid in moet leveren, en wat ik begrijp dat je daar tegenop zie uit de posts. Dan denk ik waarom wacht je dan nog niet even... wij zijn er al 4 jaar voor een ukkie bezig en wonen vanaf ons 17de samen, wij hadden al heel snel geen behoefte meer om te 'feestbeesten' zijn we ook veel vrienden door verloren... maar wat zijn dan echte vrienden. Wij hebben absoluut niet het gevoel iets in te moeten leveren op elk vlak alles wordt juist uitgebreid. *edit: zowel ik als manlief zijn nu 23 en de wens komt van beide kanten. Anders moet je er helemaal niet aan beginnen* liefs, marie-claire
Claire85 Ik wil je even feliciteren met je zwangerschap, wat hebben jullie lang moeten wachten zeg pfff.
Ik vind dat als je je afvraagd of je je vrije leven niet gaat missen, dat je dan nog even niet aan kinderen moet beginnen. Want dan mis je straks wat en ga je het waarschijnlijk op je kind afreageren. Ik wilde jong moeder worden en heb gewacht tot de tijd er rijp voor was, heb nu alles goed voor elkaar samen met mijn vriend. Dus mijn leven is er voor de tijd al op aangepast eigenlijk .
dank je dior ja mar t is het dubbel en dwars waard, nu op na de echo maandag. Manlief gloeit van trots