Hoi allemaal.. ik heb hier zeker een half jaar (of langer) niet meer geschreven.. ik ben nu sinds eind maart/begin april onverwachts alleen ..en na een helse tijd ben ik bij mijn ma ingetrokken (had geen keus) Nu dus bijna 9 maanden later...mn kleine vent is inmiddels ook al 1 geworden maar ik weet onderhand niet meer hoe ik alles moet handelen.. vooraf toen we ons kindje planden wisten we al dat mijn lichamelijke gezondheid niet zo geweldig was...daar zouden we samen dan rekening mee houden.. maar nu ben ik dus alleen..hij gaat 1 nacht in de week weg... maar hoe graag ik mijn alessandro bij me wil hebben het is zo zwaar en hij is ook vanaf dag 1 heel slecht met slapen geweest...nog steeds dus..echt drama..(uberhaupt met op rug liggen eigenlijk maar daar zal ik wel een ander topic over maken) En hij is echt het typetje adhd haha..heeeel erg leuk overigens..lig altijd dubbel om hem..maar wel heel vermoeiend. En ik heb de break up wel verwerkt al ben ik nu op een punt dat ik niet meer kan ontkennen dat ik hem graag terug wil Maar goed dat staat trouwens wel los van de rest en van wat ik verder kwijt wil ... het alleen zijn als moeder valt me echt ongelovelijk zwaar.... ik weet het soms echt niet meer..thuis loopt het ook niet lekker ik heb meer rust nodig maar dat gaat niet..ik krijg over enkele maanden wel een huis...ik heb gevochten en gevochten..en ik krijg toch urgentie..wat hoogst uitzonderlijk is..dus dat is super. maar ik ben gewoon bang...bang voor alles... Ik weet even niet hoe ik ermee om moet gaan allemaal...
hoi pink, allereerst welkom hier, hoe naar de omstandigheden ook zijn. Ik herken wel wat punten hoor. En de eerste periode is het alleen mama zijn als het je onverwacht overkomt ook enorm zwaar, dat zal niemand zomaar erkennen. het is dat je ermee om moet leren gaan, trucjes gaat leren maar ook vooral het accepteren dat de situatie zo is .... en ik denk dat jij - als ik je verhaal zo lees - vooral op gebied van rust, werkelijk accepteren nog e.e.a. kan verbeteren. Je ex terug willen staat namelijk niet los van hoe je een situatie ervaart, jij wenst nog een papa, je ex en dat maakt dat je alleen doen zwaarder ervaart. Verder is je situatie nog niet zoals je graag zou willen (nog geen eigen huis etc) dus nog geen eenduidige stabiele sitiauatie. er staan nog behoorlijke veranderingen voor je waar je angstig om bent. En dan je gezondheid. Al die dingen vallen samen... het feit dat jij nog onzeker bent, je ex terug zou willen wellicht, nog geen eigen plekje hebt maakt ws dat je kindje wat toch al drukker is dan gemiddeld zoals je zegt nu nog gevoeliger is en het alles moeilijker maakt. Jij bent nog onrustig door dit alles en door een drukker kind neemt jouw rust ook niet toe. als ik je een tip mag geven - kies voor jezelf en je kindje en probeer je ex echt los te laten voor nu. zorg eerst dat je eigen leven op orde komt. - maak een lijst met dat wat nodig is voo verhuizing etc en probeer hulp te regelen voor tzt - slaapprobleem; weet niet wat precies het probleem is bij je kleine, maar met 1 jr als ze zelf kunnen draaien mogen ze echt wel op hun buik hoor. Vraag advies (kan ook hier) om het probleem aan te pakken. meer rust voor jullie beiden is goed. - angsten: praat erover, schrijf ze op en kijk dan of ze reeel zijn en of je zelf (of met anderen) oplossingen kunt bedenken - weet niet of je werkt of dat je hem constant om je heen hebt? als je gezondheid niet meezit en je hem dus constant bij je hebt is het misschien een idee om te kijken voor een peuterspeelzaal voor bijv 2 dagdelen of zo per week zodat jij die momenten even kunt slapen / bijtanken? Of een half of dagje per week bij iemand plannen zodat de aandacht verdeeld kan worden? Zijn maar wat ideetjes hoor. maar is belangrijk om ook af en toe momentje voor jezelf te hebben vooral zolang hij nog moeite heeft zichzelf lang genoeg te vermaken. hoop dat je hier wat aan hebt en onthoud.... al het begin is zwaar en vooral als de situatie nog niet geaccepteerd of helemaal eigen is. Maar uiteindelijk went het, wordt hij groter en is het makkelijker (tenminste zo ervaar ik het)
Meid ik denk dat wij dit allemaal wel hebben. Ik vind het ook ongelooflijk zwaar. Je moet alles alleen doen nl. en vooral 'nachts. Mijn zoon is een goede slaper maar heeft periodes dat hij 's nachts vaak wakker is... en dit breekt je ontzettend op. Ook ik denk wel eens: ik heb meer rust nodig. Maar ga door voor mijn zoon! Ik vind het goed dat je het hier neer zet! Tip heb ik niet maar ik denk als jij je eigen huis hebt dat je dan wellicht meer rust krijgt. Maar het is hoe dan ook zwaar alleenstaande moeder zijn. Mijn zoon is ook mega druk, hele dag praten en vragen stellen... wat hier echt helpt is naar buiten gaan samen. wandelen en fietsen. al het regent lopen we samen onder de paraplu Buiten kan ik even tot mezelf komen, even uit huis zijn en in de frisse lucht zijn. Mijn zoon vind het ook heerlijk en gaat nu vaak op zijn fietsje mee.