Ik ben wel wat ouderwets daarin. Kinderen horen gewoon in hun eigen bed en vooral als ze eenmaal baby af zijn. Heb alle twee wel altijd de eerste 3 maanden op mn kamer gehad in een wieg en daarna echt op hun eigen kamer. Nu ook wel eens midden in de nacht gezeur met de oudste, maar die gaat echt terug.
Ja ik ook Nog geen spoortje rood/roze gezien, maar ja dat kan straks zomaar anders zijn. Ik zit nu dus op cyclusdag 26 en 11 dpo… Van de week voelde ik wat steekjes en dacht ik dat ongi er wel aan zou komen, maar tot nu toe nul komma niks gezien. Ik voel ook verder helemaal niks vreemds ofzo, uiteraard heb ik stiekeme hoop, want het zou natuurlijk wel superleuk zijn als het in een ronde waarin ik er barweinig mee bezig ben geweest raak is. Maar aan de andere kant geloof ik er totaal niet meer (maar dat is meer zelfbescherming momenteel).. Ik denk dat als ik morgen 12 dpo "droog" doorkom, dat ik zaterdag toch wel een testje durf te wagen, want dat zou een record zijn voor dit jaar geloof ik. Het is een aantal keer op 12 dpo doorgebroken, dus als ik 13 dpo ga halen, is dat echt een mijlpaal! Dus het zal morgen wel doorbreken...
Dan ben ik ook ouderwets.... Hier hebben ze beiden de eerste weken bij ons op de kamer in een wiegje gelegen, maar ze sliepen dan niet vanwege mijn gesnurk Dus na een week of 3 toch maar de rust van de eigen kamer. Nooit last gehad dat ze kwamen spoken en ze sliepen beide vanaf ongeveer 6 weken al door zonder nachtvoeding. Wat bij de een werkt hoeft bij de ander niet te werken natuurlijk
Haha ja dat werkt ook niet als jij ze dan wakker houdt Dat is wel heel prettig dat ze eigenlijk bijna nooit spoken. Doen ze hier nog wel heel veel. En vooral mijn zoon met al die indrukken van school.
Ik denk niet dat jullie zozeer ouderwets zijn, wel dat jullie gelukkig geen ervaring hebben met slechte slapers, huilbabys en plakbabys. Een mening vorm je toch naar je eigen situatie. Daar bij vermoed ik zomaar dat jullie niet (lang) borstvoeding hebben gegeven, want ook dat heeft een behoorlijk grote rol in het samen slapen. Geen oordeel, maar iedereen is anders daarin en wat ik ouderwets vond is het gebrek aan kunnen kijken naar andermans situatie als cb arts en enkel je eigen mening doorduwen. Dat vind ik ouderwets. Want kom op tegenwoordig mag iedereen toch wel respect krijgen voor de manier waarop je het moederschap aanpakt toch? We doen allemaal ons best. De cb arts zei eens dat ik mn kind verpestte door te lang bv te geven (langer dan 4m) en samen te slapen... als mens mag je die ongezouten mening hebben. Als cb arts verwacht ik meer van je.
Ik had vannacht echt een droom.... droomde dat ik zo'n buikpijn had en naar verloskundige ging om te kijken of alles goed was na de miskraam en toen bleek ik 9w zwanger. Enige droom... alleen nogal k*t wakker worden als je beseft dat dat dus even niet het geval is
Ik zelf ben een spokende moeder die regelmatig om 5 uur al klaar wakker is zelf als de kinderen nog slapen.
Nou hier 2.5 jaar ervaring met een kind wat niet sliep in de nacht. Elke nacht zat ik 3 4 uur lang beneden! Dood op naar 2.5 jaar. En klopt ik ben geen borstvoeding moeder.
Die cb arts die ons adviseerde keek naar mij, zag dat ik mijn wallen achter me aansleepte en vroeg aan mij eerlijk antwoord te geven op de vraag "Wil je slapen of wil je slapen?"... Ik was zo moe dat antwoord geven niet eens meer ging. Toen zei ze, neem hem lekker bij je in bed. En dat hebben we gedaan en hij sliep. Overdag niet (tenzij bij je), maar de nachten aan een ruk door, als ie maar contact met me had. We hadden echt van alles geprobeerd, zijn bed bij ons, de zoveel minuutjes manier, sssh-en, erbij blijven zitten tot ie sliep, tot aan laten huilen toe en we waren echt doodongelukkig alle drie. ik heb de regel dat hij altijd in zijn eigen bed begint en nu zijn het periodes dat ie ineens weer bij ons ligt ipv alle dagen, of bijna alle dagen. En soms zelfs periodes dat ie alleen maar in zijn eigen bed slaapt, dus we gaan vooruit
Ik heb het nu allebei meegemaakt en die jongste die slaapt echt gewoon van 07:30-19:30 uur en dat is echt zo'n wereld van verschil. Die leg je neer en die maakt het zichzelf gemakkelijk en hup, vertrokken. Die heeft ook helemaal geen zin in plakken en kroelen. Daar heeft ie geen tijd voor. Hij wil altijd maar spelen en de kamer rond kruipen en inmiddels ook veel staan. De oudste knuffelt nog steeds verschrikkelijk veel.