Jemig dames wat een verhalen! Echt heftig jullie bevallingsverhalen, dan had ik toch echt een makkie.. Bij mij werd ik met 40+3 gestript, maar had weinig nut. Met verloskundige overlegd dat ik met 41+0 nogmaals mocht komen, maar dat heb ik niet gered.. Op zaterdagavond rond half 7 begonnen mijn weeën op de verjaardag van mijn schoonzus, met de hele familie erbij haha. Ik heb nog rustig mijn avondeten gegeten (en geloof mij, je moet dus geen patat eten net voor je gaat bevallen), om half 8 naar huis gelopen (dit is 200 meter). Ondertussen kwamen mijn weeën al om de 3-5 minuten. Volgens de verloskundige mocht ik pas na 2 uur ween bellen, maar na 3 kwartier om de 3 minuten toch maar gebeld.. Inmiddels was het half 10 dat zij bij ons was, en toen was het, we moeten nu naar het ziekenhuis want anders red je het niet.. Mijn man heeft geen rijbewijs dus mijn schoonvader gebelt, en die heeft mij naar het ziekenhuis gereden met 130 km/u over de provinciale weg haha.. Ondertussen was gelukkig mijn moeder onderweg, die zou naast mijn man bij de bevalling zijn maar moest anderhalf uur rijden naar het ziekenhuis, dus die was ook onderweg.. Rond 10 uur was ik in het ziekenhuis, en inmiddels 6cm ontsluiting en werden mijn vliezen gebroken. Ik had enorme rug weeën en ben daar, na mijn avondmaaltijd vakkundig te zijn kwijtgeraakt, onder de douche gaan zitten.. Inmiddels eiste ik van mijn man een ruggeprik, en toen ik eenmaal op het bed ging liggen bleek ik al 9 cm ontsluiting te hebben.. Gelukkig was mijn moeder ook gearriveerd en rond 12 uur mocht ik gaan persen.. En wat een opluchting was dat persen zeg, want ik was eindelijk(en dit zeg ik achteraf een beetje beschamend gezien de korte tijd ) van de rug weeën af.. Na 40 minuten persen ging echter de hartslag van de kleine omlaag dus kwam het hele peloton aan artsen binnengestormd en werd er een vacuümpomp ingezet.. En toen, na 6 uur bevallen om 0.50 uur, was onze mooie man daar.. En wat was dat echt een geweldig moment Dus na al de vorige horrorverhalen kan het ook vrij snel bij een eerste hoor! Laat je niet ontmoedigen!!
Ik weet niet hoe je dat met die mooie kleurtjes doet haha, maar bij deze ook mijn info DisneyMama: 25 jaar - 2e kindje - februari 2015 - 1e kindje zoon
@Marievs: Ja ik heb prima kunnen slapen want had wel ontsluiting maar geen weeën.. ze hebben mij puur een ballon katheter gegeven zodat ik al wat verder zou zijn in mijn ontsluiting zodat het hopelijk de ochtend erna wat sneller zou gaan... Maar mijn uiteindelijke bevalling vond ik 2005 meevallen... ik heb de stress en de spanning ivm de navelstreng om de nek ook niet meegekregen want ik was helemaal relaxed ivm de ruggenprik hahaha. pffff mijn zusje belde net op.... de zus van haar vriend is met 27+6 bevallen van dochter Lisa vorige week en helaas vandaag met 29+0 wkn is Lisa overleden...... Nu je zelf kinderen hebt vind ik dit zooooo confronterend.....
Marievs: 27 jaar 2e kindje rond april 2015 1e kindje dochter. Teske1987: jaar: 2e kindje- tussen april en augustus 2015-1e kindje zoon Chelleke84: 30 jaar - 2e kindje - jan. 2015 - 1e kindje dochter dees: 34 jaar - 2e kindje - juni 2015 - 1e kindje zoon SuusD: 24 jaar - 2e kindje - mei 2015 - 1e kindje dochter Louloute: 26 jaar 1e kindje januari 2015 DisneyMama: 25 jaar - 2e kindje - februari 2015 - 1e kindje zoon
Poeh heftig nieuws chelleke. Mijn bevalling, behalve de rugweeën vond ik ook erg meevallen achteraf. Haha daar dacht ik op het moment zelf anders over. Ik heb 11 maanden fysio gehad. En nu beginnen met fysiofitness. Maar al met al ben ik al 2 jaar onder behandeling van de fysio. En al die tijd niets kunnen doen. Dus het is allemaal wel heel langzaam aan dingen oppakken. Morgen even een andere fysio bellen, omdat mijn eigen fysio geen handige tijden heeft voor fysiofitness. Ik ben benieuwd hoe snel spieren opbouwen zal gaan. Zal wel even een tijdje afzien worden. Net even wat bijgelezen. Niet helemaal alles nog, maar ga zo slapen. Ik bedacht me heb me nog niet eens voorgesteld. Ik ben 27 jaar. Woon in gelderland/achterhoek. 1 okt 2013 zijn wij voor het eerst ouders geworden. Met zwanger worden heb ik heel veel geluk gehad. Raak in ronde 1. Zwangerschap, 9 maanden misselijk. Door afwijking aan bindweefsel vanaf dag 1 bijna maagzuur. En BI 4 maanden op bed gelegen op krukken gelopen. Aan het eind kenmerken van zwangerschapsvergiftiging. Maar dat was omdat mijn lichaam aan het opgeven was. Dees jemig wat een heftig verhaal en wat moet dat spannen voor jullie zijn om voor een tweede te gaan. Pff, lastig hoor. Snap dat jullie wens wel heel groot is!
@chelleke84, nee ik hoop het niet. De baarmoeder is gelukkig weer normaal hersteld...Alleen moeten ze er de volgende keer beter naar kijken dat ik een hartvormige baarmoeder heb en dus niet "rechtdoor" naar boven kunnen. Jeetje, krijg er kippenvel van...Als zoiets gebeurt blijft dat beelden oproepen en hoor ik die verschrikkelijke alarmbelletjes.....We hebben daar heftige dingen meegemaakt....die voor altijd in mijn geheugen gegrift zijn. @suus jeetje wat heftig, hopelijk gaat het deze keer goed. @marievs, grapjas!! Haha ik had dat ook met die pendels....allemaal in december?? Een vriendin van mijn moeder is spiritueel en heeft al een paar dingen gezegd die uitgekomen zijn. Mijn gevoel zegt op de een of andere manier ook december. Had 4 jaar geleden ook in december een positieve test, alleen eindigde dit in een miskraam. Zij zei ook al december!!! Mijn moeder is aan het begin van mijn zwangerschap overleden. Ik wist net dat ik 2 dagen zwanger was. Doordat ze een zware hartoperatie had gehad heb ik het even voor haar verzwegen totdat ze aan de beterende hand was....(nu ontzettend veel spijt van). Ze raakte namelijk in coma en hebben haar geopereerd etc. Helaas mocht dit allemaal niet baten en mochten we afscheid nemen van haar. Toen heb ik haar verteld dat ze oma werd van ons 1e kindje. Ze beweegde nog even met haar been en 2 minuten later overleed ze..... Toen ik mijn 1e positieve test had in december, 4 jaar geleden, was ik 26 augustus uitgerekend.....25 augustus is haar sterfdatum..... Misschien klinkt het allemaal wat zweverig maar het geeft mij wel een beetje rust. Ze is in ieder geval een grote beschermengel voor ons manneke!! Sorry voor mijn lange verhaal
Goh wat heftig zeg Dees. Kan me niet voorstellen hoe het is als je moeder er niet meer is. Toen onze zoon 6 weken was kreeg mijn moeder te horen dat ze borstkanker had. Snel geopereerd, bestraling en chemo. Heftige tijd, vooral de chemo's zijn erg zwaar. Nu is het afwachten hoe ze herstelt. Chemo heeft tot nu toe aadig wat schade aangericht.
@DisneyMama bij jou ging het dus best soepel! Het lijkt me echt zo'n geweldig moment, als je eindelijk je kindje mag zien enzo <3 Die pijn..van de weeen..waar is dat mee te vergelijken? En wat was het meest pijnlijke moment voor jullie? Ik vraag me af.. (sorry als ik domme vragen stel...) en dan denk ik bij mijzelf zo van, 'zo erg moet het toch niet zijn als jullie het nog een keer willen doen' @chelleke oh wat heftig....!!! @dees oh ik heb tranen in mijn ogen van jouw verhaal! wat heftig!
Jeetje wat een verhalen.. Louloute ik omschrijf het als hele erge menstruatie pijn De persweeen omschrijf ik als je moet poepen en je wilt pauzeren maar dat laat je lichaam niet toe je moet blijven persen Het ergste vond ik mijn weeen storm.... Dan blijf je persen persen persen en nog maals persen Owwnee het aller ergste vond ik dat ik was gescheurd daaronder die snee deed zon pijn dat ik niet kon genieten van de baby
Hey SuusD! Bij de eerste zaten we ook in een kletstopic... Toevallig! En Teske, kom ik je hier ook weer tegen! Gezellig! Ik wil graag hier mee kletsen en ervaringen delen, want... Wij gaan in 2015 ook voor een 2e! Ik ben een maand geleden gestopt met de pil om te kijken of mijn cyclus weer op gang wil komen. Ik weet namelijk niet of het nog steeds 'stil' staat door de pil of doordat ik nog steeds borstvoeding geef... Ben benieuwd wanneer ik weer voor het eerst bloed tegenkom, dat is al erg lang geleden....... Ik las hier iets over een huis bouwen, dit gaan wij ook doen! Als het goed is kunnen we in april starten met de bouw, dus hopelijk in oktober volgend jaar over. (Of is dit te optimistisch? ) Eerst was het plan om in januari voor een tweede te gaan, maar nu dit huis bouwen ertussen is gekomen, hebben we afgesproken om in januari eerst te kijken hoe het ervoor staat qua planning van het bouwen, zodat we niet én huis én baby tegelijkertijd gaan hebben. Dit lijkt ons niet zo praktisch! En aangezien het bij de 1e in de 1e ronde al raak was... Daarnaast liever geen baby in oktober, wij zijn alledrie in oktober jarig! Dus ik denk dat het op z'n vroegst februari zal zijn voor we beginnen. @bevallingsverhaal, dat zal ik dan een andere keer even typen. Moet zo naar het cb voor de heerlijke prikjes! Er was een 'lijstjesgek' toch? Misschien wil die mij er ook tussen zetten? nmv: 27 jaar - 2e kindje - februari 2015(?) - 1e kindje dochter
@Louloute: Ik heb het echt als mooi ervaren ja. Waar zijn weeën mee te vergelijken? Ehum Weet ik eigenlijk al niet eens meer. Vond ze ook niet zo heel bijzonder pijnlijk eigenlijk. Denk dat je moet denken aan ongi krampen, maar dan tien keer zo erg. Persweeën zijn alleen erg als je ze nog even op moet houden. Het pijnlijkste moment vond ik als de vk gaat voelen hoe het hoofdje zit. Dan is het dus al een beetje gevoelig en staat het op spanning en dan gaat zij er nog eens met der vingers bij om te voelen hoeveel ruimte er is. Maar pijnlijk? Nee ook niet echt. Het hechten. JA, dat was kut. Twee hechtingen kon ze niet verdoven en dat was niet heel fijn. Maar dan heb je wel wat moois in je armen liggen, dus kun je je daar op focussen. Het kan zeker vrij snel bij een eerste. Hier ook na 5 uur. En dan zegt de vk doodleuk: de 2e gaat meestal nog sneller. Oh wat erg zeg dat Lisa is overleden. Dat is echt niet leuk. En zo verdrietig. Lekker he die misselijkheid teske. Hier ook heel lang misselijk geweest. Oh vier maanden op bed en op krukken? Echt heftig zeg. Hopelijk bouwen je spieren snel op. Heftig zeg van je moeder. Hopelijk herstelt ze goed. Mijn zus heeft het ook gehad en die is er nu vanaf. Hopelijk heb je iets aan dit nieuws. Balen dat de chemo zoveel schade aan heeft gericht. Het is ook echt troep zeg. @dees: Raar he dat ze dit zeggen. Ben benieuwd en hoop dat het klopt voor jullie. Zou fijn zijn. Oh wat heftig zeg, je moeder verliezen. Hoe oud was je moeder? Wat mooi zeg. Van die positieve test. Maar was dat toen met de miskraam? Ik kan me zonder moeder ook niet voorstellen, maar ben wel mn vader verloren toen ik 11 jaar was. Dus kan me wel voorstellen hoe het is om 1 ouder te verliezen. Mijn vader had kanker.
De kanker bij mijn moeder is weg. Maar de weg naar herstel nog lang. Nmv leuk om je ook hier tegen te komen. Ik had rugweeën die ik echt wel heel vervelend vond en dan ook nog 2,5 uur een weeën storm. Ik vond de rugweeën niet te vergelijken met menstruatiekrampen. Hoop de volgende keer normale weeën. Volgende keer zou ik eerder een ruggenprik vragen. Maar al met al geen slechte bevalling.
Jeetje Teske, dat is een heftige periode wat jullie doormaken. @marievs, mijn moeder was 56. Nog erg jong. Ze stond nog vol in het leven en had haar zo graag aan ons wonderkindje willen voorstellen. Maar ben er heilig van overtuigd dat ze elkaar al lang ontmoet hebben Ja dat was de uitgerekende datum van mijn miskraam.... Alsof het zo heeft moeten zijn.. Hopen dat we snel een positieve test in handen hebben Vandaag heeft ons klein manneke een ecg gehad. En alles was goed. Hij had een "muzikaal" ruisje. Bij deze leeftijd zijn de hartjes nog klein voor de hoeveelheid bloed die er doorheen moet stromen..en dit veroorzaakt die ruisjes... Een hele opluchting. Zeker omdat mijn moeder hartproblemen had...
Ik had gezegd dat ik mijn bevallingsverhaal later zou typen, dus bij deze: 's Ochtends om 2 uur begonnen bij mij de weeën en om 6 uur waren ze al een tijdje erg regelmatig om de 4/5 minuten. Om kwart over 7 hebben we de verloskundige gebeld en om 8 uur lag ik in het ziekenhuis met 3 cm. Daar hebben ze mijn vliezen gebroken. Nou... daarna werd het al snel erg pijnlijk voor mij! Ik had namelijk hele sterke rugweeën! (Zelfs de verloskundige had dit nog niet zo heftig meegemaakt...) Na heel veel uren deze wegpuffen, kreeg ik zo rond 16 uur (eindelijk!) een morfinepompje. Hierdoor kon ik me tussen de weeën door wel ontspannen, maar helaas hielp het niet om de weeën draaglijk te maken... Bij rugweeën werkt geen pijnstilling!! Zo rond 19 uur kreeg ik persdrang, maar mocht nog niet persen, had nog maar 8 cm. Onze kleine was namelijk een sterrenkijker... Heb toen op veel verschillende manieren gelegen/gehangen en ze is toen gelukkig zelf nog gedraaid. Ik had ook oxytocine gekregen om de weeën wat regelmatiger te krijgen, na een half uur zat ik op 9 cm. Ik mocht vanaf toen rustig wat mee gaan persen met de weeën, wat veel fijner was dan die sterke weeën wegpuffen. Zat toen ook zo op de 10 cm! Om 20 uur mocht ik echt gaan persen en in hoog tempo (45 min) werd ze geboren! Ik zeg hoog tempo, omdat ze verwachtten dat ik wel richting de 2 uur zou gaan door het verloop van de ontsluiting enzo. Ik was bekaf na die tijd, ik kon niet op mijn benen staan. Ik had zelfs niet de puf om mijn eigen ouders te bellen dat ze een kleindochter hadden gekregen! Ook al had ik een pittige bevalling, je bent een deel ervan al kwijt als je ziet wat er in het wiegje ligt! Het is het echt waard!! Lekker cliché! En nu ben ik er helemaal klaar voor om dit nog een keer mee te maken, al hoop ik natuurlijk dat het wel wat minder pittig zal zijn!
Ohh zo lang rugweeën nmv lijkt me echt verschrikkelijk zeg. Rugweeën zijn de minst fijne die je kunt hebben. Hopelijk hebben we de volgende keer buikweeën weten we ook hoe dat is!
Laat ik het zo zeggen, het was geen pretje! Mijn man heeft ook nog 2 dagen zere handen/armen gehad, moest heel hard tegen mijn rug blijven drukken. Dat was namelijk het enige wat nog enige verlichting gaf. En ik had een bult op mijn hoofd, had blijkbaar iets te hard mijn hoofd elke keer tegen de zijkant van het ziekenhuisbed gedrukt... Maar toen ik eenmaal aan het persen was, had ik wel even moeite om de 'gewone' weeën te herkennen. Die voelde ik bijna niet... Maar elke bevalling is anders! En ook al heb je het op de ene manier meegemaakt, dat betekent nog niet dat het de volgende keer weer vergelijkbaar is. Ik heb zelfs nog nagevraagd bij de vk of ik nu een grotere kans heb om opnieuw rugweeën te krijgen bij een volgende, maar was niets van bewezen. Dus hopelijk komt er dan een lekkere soepele bevalling aan bij de 2e! (En ik hoop dan wel weer dat ik even snel zwanger zal zijn... )
Dat is idd dan even schrikken als je voor een hartfilmpje moet, Dees. Gelukkig is het een onschuldig ruisje. Hier zijn we er ook voor bij de kinderarts geweest, was gelukkig ook onschuldig. Wat is dat trouwens een pendel?
Hoi dames. Mag ik met jullie meekletsen? Mijn mam en ik hopen in 2015 voor ons eerste kindje te mogen gaan. Groetjes Flinstone