Haha ja, ik ben ook zo bang voor een huilbaby. Maar inderdaad: dat weet je gewoon nu nog niet, het kan, maar kan ook niet. Wij hebben nu ook echt wel een pittige dame, en met een 2e denk ik ook dat het voor de nodige uitdagingen gaat zorgen. Mja dat gaat het misschien sowieso wel.
Hier ook geen roze wolk trouwens. Ik vond mijn bevalling traumatisch en toen ze geboren was had ik niet het gevoel van: wow, dat is mijn baby wat lief mooi leuk bijzonder. Eerder: huh is dat van mij? Gewoon heel gek, enorm aan me voorbij gegaan deze periode. En toch kijk ik er goed op terug nu.
Haha @wolkje1994 ik heb dit dus echt precies op hetzelfde moment wat jij hebt. En eenmaal de eisprong voorbij hoop ik weer dat het raak is. Wat is dit toch jongens. Ze zeggen bij twijfel niet doen, maar denk dat je bij een 2e misschien altijd wel twijfels hebt. Zeker als je zwangerschap, bevalling, eerste maanden met newborn niet zo rooskleurig waren.
Ik riep bij de oudste een aantal uren na de geboorte ook van dit nooit meer.. voornamelijk door de pijn en extreme vermoeidheid.. later toch op terug gekomen en nu zelfs voor nr3 bezig
Bedankt voor de eerlijke reacties dames ! Duidelijk dus wel dat iedereen dit heeft. Ik denk dat bij mij ook mijn vermoeidheid nog meespeelt. Ik slaap vaak al de middag wanneer L slaapt. Al merk ik dat ik dit minder nodig heb sinds de nachten beter gaan. Het is vooral dat in zo intens geniet dat ik mij weer een beetje mens ga voelen. Niet alleen mama of partner. iemand vroeg hoe mijn vriend er in staat. Nou hij wilt het echt heel erg graag. Is ook een echte papa. Echter is hij ook geschrokken van de zwangerschap van L en de tijd erna. Ik heb even echt niet lekker in mijn vel gezeten. Ik was op, echt op. Al zegt hij wel dat de kans ook groot is dat het allemaal niet zo hoeft te lopen en hij heeft dus zoiets van ‘we zien het wel...’. Hij werk alleen heel veel ( keuze waar ik ook achter sta ). Hierdoor komt er veel zorg op mijn schouders terecht. Incl de nachten. Hij vind dus wel dat ik er volledig klaar voor moet zijn. Hij stelde voor ronde één een ronde ui te stellen en dan zien we volgende maand. En hallo twijfels... ‘wil ik dit wel’. We gaan nu lekker slapen en mijn piek kom eraan. Misschien dat ik morgenochtend wel denk ‘oké waar sloeg dat op gisterenavond’. @Beausecret hoe ben jij omgegaan met de traumatische bevalling en geen roze wolk hebben? Ik ben hier best wel bang voor. Beide dingen gehad. Vriend zei net heel lief ‘je bevalling was niet om over naar huis te schrijven...’. Voelt wel fijne erkenning. Maar wat heb ik mij klein en afhankelijk gevoelt tijdens de bevalling zeg...
Veel praten, en nog steeds. Ben bij een coach geweest, over mijn bevalling gepraat, wat er anders zou kunnen volgende keer. Preventief had ik me tijdens de zwangerschap aangemeld bij de pop-poli in het ziekenhuis voor extra begeleiding. Heel veel steun aan gehad, voelde als een stok achter de deur. Voelt als een fijn vangnet, dat maakte me minder angstig. Met de verloskundige ook nog nagepraat. Ze heeft me op het hart gedrukt dat bij een volgende bevalling we een veel beter beval plan kunnen maken. En dat geloof ik ook wel.. nu weet je veel beter wat je te wachten staat. Wat je fijn vindt, wat juist niet etc. Veel is niet te plannen, maar kleine dingen kunnen het verschil maken. Zo wil ik bv. niet meer alleen zijn, wil ik dat er tegen me gepraat wordt ipv over me gepraat, veel betere communicatie, serieus genomen worden in mijn pijn etc. Wat maakte dat jij je klein en afhankelijk voelde tijdens de bevalling? Je mag me ook pb'en als je dat fijner vindt evt. Over die niet roze wolk ben ik ook heel eerlijk geweest in mijn omgeving. Mijn verhaal heb ik openbaar gedeeld op instagram en kreeg uit onverwachte hoek veel berichten van vrouwen die hetzelfde hebben ervaren. Dit geeft mij ook al moed. Je bent niet alleen, en het wordt beter. Ik herken wel wat je zegt dat je je eindelijk ook weer jezelf voelt. Dat heb ik nog niet, je maakt echt wel een transitie mee ofzo en dat moet allemaal nog een plek krijgen. Een lock-down werkt ook niet mee. Ik zou bv heeeel graag naar de kapper willen, een massage. Allemaal luxe en niet nodig, maar wel echt me-time uitjes.
Ik was medisch. Spontaan vliezen gebroken rond de nacht, weeen waren vanaf toen al direct heel hevig waardoor ik in paniek raakte want 0 opbouw. In het ziekenhuis zeiden ze dat het niks was, want mijn buik was slap. Uiteindelijk toen ze na een paar uur terugkwamen 3 cm ontsluiting. Ruggenprik gevraagd. Werkte 2 uur, daarna kreeg ik persween. Bleek ze te zijn gedraaid naar halve sterrenkijker. Dat veroorzaakte persdrang, zat pas op 6 cm. Konden niets doen aan de pijn, maar deze was wel heel intens. Anderhalf uur persen, werd spannend want hartslag van kleine daalde. Toen kleine knip gezet om het te versnellen. Daarna liet de placenta niet los dus moest direct door naar OK. Veel bloed verloren waardoor ik moest blijven in het ziekenhuis. Maar tijdens de bevalling was de communicatie slecht. Voelde me niet gesteund, noch erkend in pijn. Kwam steeds iemand kijken, maar iedereen was druk, en ik lag daar maar. Pijn werd niet serieus genomen; want ik had toch een ruggenprik. Mja en zo meer dingen. Voelde me gewoon echt een product ipv mens in het ziekenhuis, heb me zo alleen gevoeld. Als ik terugdenk: mijn lijf deed alles prima zelf, maar ik vond het gewoon heftig.
Heftig!! Jou ervaring van communicatie herken ik ook wel. Bij de oudste heb ik eerst 4 dagen met weeën gelopen die steeds stopten en weer kwamen, het wou niet doorzetten. Sommige nachten niet geslapen en andere alleen hazenslaapjes. Gecombineerd met buik en beenweeën. Dag 5 geeist dat ik naar het ziekenhuis mocht komen om te kijken hoe het er voor stond en of de dagen uberhaupt wat gedaan hadden. Aangekomen in het ziekenhuis (17u) had ik 6cm ontsluiting. Toen werd besloten dat ik mocht blijven en de vliezen werden gebroken. Daarna even afwachten of dat zou helpen en het niet weer stopten. Hielp niet voldoende dus kreeg weeenopwekkers die langzaamaan steeds verhoogd werd. In alle hevigheid kwam ik in een weeënstorm met beenweeen waardoor ik niet meer wist waar ik het moest zoeken (je kan ze niet wegpuffen of iets). Op dat moment zat ik op 7cm ontsluiting en mocht voor de pijn alleen een morfinepompje (remifentanil) waardoor ik de hele avond van moest overgeven. Rond 22:30/23:00 zat ik nog steeds op 7cm ontsluiting en werd er door de vk & gyn besloten dat het een keizersnede zou worden omdat het niet op schoot. Op dat moment was het heel druk in het ziekenhuis en moesten er nog 2 dames voor mij die ook een keizersnede kregen en geen pijnstilling hadden dus het was nu wachten. Op het moment dat ik naar de OK gereden werd kreeg ik persdrang en is niks mee gedaan (geen gehoor aan gegeven dus ook niet gekeken of ik inmiddels volledige ontsluiting had) Om 01:23 is onze dochter geboren. Dochter had een slechte start door te lang morfine, huilde niet bij de geboorte en werd gelijk meegenomen en al die tijd wist ik niet hoe het met haar ging. Op het moment dat ik naar de neonatologie mocht kreeg ik pas te horen hoe het ging. Even snel kijken om vervolgens 2 uur later terug te mogen om haar vast te houden (vanwege de drukte in het ziekenhuis). Herstel verliep snel en zonder problemen. Bij de jongste kwam het goed op gang met netjes weeën om de 3/5 minuten. Paar uur later nadat wij aangekomen waren in het ziekenhuis werd er gekeken of ik ontsluiting had. Had beginnende ontsluiting maar tot grote verbazing voelde de vk geen hoofdje. Echo erbij en wat bleek ze was tijdens de weeën dwars gaan liggen. Dit hebben we vast kunnen stelen aan de vorm van mijn buik die daarna ook anders was. Ik was compleet in shock en verdrietig wat een herkansing had ik nu niet aangezien de vorige keizersnede misschien niet nodig geweest is. Uren later volgde de keizersnede pas, baalde op dat moment dat de weeen wel door gingen maar wel minder heftig. Opnieuw reageerde ik heftig op de ruggenprik (bloeddruk daalde en suikerspiegel werd laag). Was zo beroerd en door de ligging was de keizersnede veel getrek en geduw. De gyn moest haar eerst draaien naar stuit en daarna snel eruit vanwege het uitzakken van de navelstreng was gevaarlijk is. Na de ks heftige naweeën gehad en zelf aanraking van bijvoorbeeld een vinger was al teveel. Ze dachten aan een inwendige bloeding omdat ik zoveel pijn had maar dat was het toch niet. Uiteindelijk is het herstel goed verlopen Door de bevallingen lang gedacht dat 2 goed is maar na een tijd kwam bij ons beide toch de wens voor een 3e. Hopelijk voorloopt de geboorte van nr3 dan wel goed want dat is iets waar ik toch wel tegen op zie
@xMeliisz jeetje dat klinkt ook echt als 2 zware bevallingen. Vreselijk dat gevoel van alleen gelaten worden, geen gehoor geven aan pijn oid. Super herkenbaar. Heb je je bevallingen achteraf nog kunnen bespreken?
Tijdens de nacontrole maar even kort verder heel veel er over gesproken met mijn man, moeder en maatschappelijk werkster. Tijdens de zwangerschap van de jongste met verloskundige, klinisch verloskundige en vanaf 36 weken bij de gynaecoloog (was een andere). Als de jongste niet was gaan draaien had ik volgens de kansbereking 70% kans op slagen van een natuurlijke bevalling. Bij de nacontrole van de jongste begon de gynaecoloog erover dat mocht ik een 3e willen er opnieuw gekeken wordt naar hoe te bevallen. Volgens nieuwe onderzoeken is het risico op complicaties na 1 of 2 keizersnedes minimaal maar kan wel per vrouw verschillen. Alles zag er bij nog netjes uit dus dat zien we tegen die tijd wel. Ik dacht eigenlijk 2x ks altijd ks maar dat hoeft dus niet
Gaan voor een nieuw wondertje 2021 - Lijst NOD: * Mommynumber2 - 28 jaar - 2e kindje - ronde 1 - 26 januari * Mommy2020 - bijna 33 jaar - 2e kindje - ronde 2 - 5 februari * Flowertje27 - 27 jaar - 1e kindje - ronde 2 - 5 februari * DMOM - 32 jaar - 4e kindje - ronde 2 - 9 februari * Fringe - 32 jaar - 2e kindje - ronde 3 - 10 februari * ALJ - 34 jaar - 3e kindje - ronde 12 - 12/14 februari * Beausecret - 29 jaar - 2e kindje - ronde 2 - 14 februari * Anja1986 - 34 jaar - 1e kindje - ronde 1 - 15 februari * Krily - 26 jaar - 2e kindje - ronde 1 - 16 februari * xMeliisz - 30 jaar - 3e kindje - ronde 3 - 21 februari * Schorpioen86 - 34 jaar - 2e kindje - ronde 2 - 22 februari * wolkje1994 - 26 jaar - 2e kindje - ronde 1 - 24 februari Annelies03 - 33 jaar - 1e kindje (4e totaal) - ronde 6 - 27 februari * BloemNH - 28 jaar - 1e kindje - ronde 12 - 1 maart * noukie 1992 - 28 jaar - 2e kindje - ronde 5 - 3 maart Later starten: Zwanger / uitgerekend * MDvD96 - 24 jaar - 2e kindje - 30/09/2021 Afspraken:
@xMeliisz jeetje heftig meid! Goed dat je er over hebt kunnen praten met de verloskundige! Ik vertel het vast nog wel een keer hoe het bij mij is gegaan. Aangezien het zo hoog even bij mij zit nu, doe ik het nu even niet! @Beausecret herken veel van je verhaal meid! Hier ga ik ook zeker met de vk praten over wat ik nu anders wil tijdens een bevalling. Hoop ook zo dat ik met mijn verloskundige kan bevallen i.p.v. ziekenhuispersoneel. Niks ten nadele van hun hoor. Maar toch minder persoonlijk
Hier helaas niet goed. De testen lopen niet op. Bij kv 2x5 valt het nog mee, maar CB geeft duidelijk bijna geen plus meer. Dus het gaat fout hoop snel dat me menstruatie doorzet. Heb echt een beetje gebroken hart
Oh wat verdrietig is. Hoop dat als het niet zo mag zijn deze ronde het dan ook snel voor je door zet.
Wat ik deed. Ik had wat punten genoteerd in een notitie op mijn telefoon en elke keer als mij wat binnen schot zetten ik dat erbij. Op het moment dat je dan een bevalplan maakt kan je alles bespreken en/of noteren. Er over blijven praten en van mij af schrijven heeft mij heel erg geholpen. Ik kan nu ook veel beter naar de foto’s kijken van de geboorte van beide meiden en blij dat ze gezond ter wereld zijn gekomen want dat is uiteindelijk toch het aller belangrijkste ondanks de bevallingen totaal niet zijn verlopen zoals gehoopt
Aahh wat verdrietig dikke knuffel voor jou!! Zou eind van de middag even opnieuw testen. Kan soms ineens snel gaan eventueel vanavond ook nog en morgen zeker weer..