Hallo meiden, Aangezien ik niet goed weet waar ik mijn verhaal kwijt kan/moet zet ik hem hier neer. Als het de verkeerde plek is hoor ik het graag en verwijder ik het onderwerp weer. Hier komt mijn verhaal en vraag. Ik ben mama van 2 gezonde jongens. 1 van 4 en 1 van 1,5 jaar. Nu kriebelt het al heel lang voor een derde. Gaat voor mij nu zelfs zover dat ik echt zwaar jaloers ben op iedere vrouw die zwanger is of net is bevallen en heb moeite met blij zijn voor diegene, ook al laat ik dat niet blijken. Manlief is er ook wel voor dus dat is het probleem niet. Mijn probleem is: Ik hou van zwanger zijn. Ik vind dat absoluut het fijnste wat er is. Dus vraag ik me voor mezelf af is mijn wens echt voor een klein hummeltje in huis of is het vanwege het feit dat ik dan weer zwanger ben. En waarschijnlijk voel ik me als er een derde komt weer zo. En ga zo maar door zeg maar. Tevens ruimtegebrek. De oudste 2 zouden op 1 kamer kunnen en/of de kleine zou voorlopig echt wel bij ons op de kamer kunnen maar na een tijd willen ze allemaal toch hun eigen kamer. (misschien wat te ver doorgedacht maar goed). Het grootste probleem is echter financieel. We komen nu net maar dan ook net rond. En we hebben een aantal schulden. Voor een derde zou ik eventueel meer moeten gaan werken namelijk minimaal 32 uur. Is dit het waard? Ik weet het niet meer. Ik typ dit ook met tranen over mijn wangen. Ik zit zo in de knoei met mezelf over dit onderwerp. Inmiddels ben ik afgelopen maand 30 geworden en wil ik niet al te lang meer met deze beslissing wachten. Sorry voor het hele verhaal en bedankt voor het lezen.
Ja dat is wel héél lastig als je gevoel zo sterk is. Ik snap t wel... Hier ook al 2 en toch ook sterk verlangen.. mijne zijn wel 6 en 5 en zelf ben ik 29 maar heb ook wel zoiets van ik wil niet een onvervulde wens hebben als ik 37 ben ofzo. maar als je zelf twijfelt of de wens om zwanger zijn gaat of echt om een 3e kindje.. dat maakt t wel cruciaal vind ik. misschien eens praten met een 3e persoon om dat even meer te ontleden zeg maar...? Psycholoog of bij de huisarts eens een gesprek aangaat. Want idd een zwangerschap eindigt relatief snel en je baby blijft met alle verantwoordelijkheid. Heb dan ook geen advies verder. Kan wel zeggen ga voor je gevoel maar jij zal t zelf moeten doen straks. Hoeveel voors of tegens mensen je ook kunnen geven. Hoop dat je je antwoorden kunt vinden voor jezelf. En vind je eerlijkheid best dapper hier om toe te geven dat t wellicht gewoon de wens is om zwanger te zijn denk wel dat dit forum je kriebels wel vele malen groter zal maken door te lezen hoe ieder een ermee bezig is hihi... Succes meid wens je wijsheid en en geluk toe
Ik lees met jou mee!ik hou ook van zwanger zijn maar ook van de liefde die kinderen je geven zou hierna ook nog wel paar keer willen maar inderdaad financieel mogen we nog blij zijn dat we staande blijven.. en ze zullen toch straks allemaal naar school moeten en een opleiding volgen en dat soort dingen en kost allemaal wel wat
Hoi bedankt voor je bericht. En ja het is onwijs moeilijk en aan de ene kant is het idd niet slim op deze site te gaan zitten maar ben ook een beetje op zoek naar mensen die met het zelfde issue zitten. En dat vind ik hier in mijn omgeving niet. Met een ha of psycholoog praten heb ik ooit gedaan maar daar had ik niet echt een klik mee. En ben niet zo van face to face iemand vertellen wat ik voel. Daar kan ik dan niet aan toegeven. En ik ben op papier opener dan in real life. Mochten wij toch nog gaan voor een derde zou hij of zij absoluut gewenst zijn en ik zou evenveel van de kleine houden als van mijn andere kinderen. Maar zit meer van als de kleine dan weer een leeftijd heeft bereikt ben ik bang dat het weer gaat kriebelen en dat ik dan in zo n cirkel terecht kom.
Hoi, een lastige keuze zeg! Maar als ik jou verhaal zo lees denk ik dat er meer "tegens" dan "voors" zijn... Maarja wij kunnen natuurlijk makkelijk praten omdat we niet in jouw situatie zitten. Waar je ook voor kiest; sterkte in ieder geval!
Hoi Girly1985 Wat jij schrijft had mijn verhaal kunnen zijn Onze oudste dochter is 4 en de jongste dochter 14 maanden. Ik zit nu in ronde 4 voor een derde wonder. Ondanks dat ik hoop nog eens zwanger te mogen worden, zijn er ook tegens op ons lijstje (alles wat jij opnoemt, maar dan zonder de schulden). En ook ik vind zwanger zijn geweldig en ben wel eens bang dat ik het alleen daarom wil Er zijn volgens mij best wel meer vrouwen die het zwanger zijn heerlijk vinden, maar niet perse op een gezin van bij wijze van spreken 10+ kinderen zitten te wachten Ik heb door dit gevoel zelfs serieus overwogen om draagmoeder te worden, maar daar komt zoveel bij kijken... Weet dat je gevoelens er mogen zijn en ik wens je succes met het maken van de beste keuze! Groetjes, Mama Larissa Ps. Omdat ik graag een 3e wil, maar het geen must meer is (zoals een 1e en 2e wel waren) sta ik nu veel relaxter in het hele proces van zwanger proberen te worden = fijn
Dank je wel Mama Larissa, Ja draagmoeder daar hangen teveel haken en ogen aan voor mij. Met als niet de onbelangrijkste de hechting tussen moeder en kind. Ik zou dat niet aankunnen. Fijn dat het een herkenbaar verhaal is voor een aantal vrouwen. Ik voel me namelijk heel erg schuldig over het feit dat ik voor de mensen die zwanger zijn eigenlijk niet blij ben puur jaloerzie. Ik heb ook heel veel moeite om het hier met mijn man over te hebben aangezien hij zich al 10 slagen in de rondte werkt. Ook leeft het bij hem niet zo heel erg. Ook al heeft hij denk wel een beetje door dat het meer en meer gaat kriebelen bij mij. Aangezien ik hier sinds gisteren weer regelmatig ben te vinden. Het neemt mijn leven nu langzaam een beetje over lijkt het wel. Wat begon als een wens is gegroeid naar een verlangen en lijkt nu door te schieten naar een oncontroleerbaar verlangen en dat baart me wel een beetje zorgen.
Lastig he, dit dilemma. Ik zat laatst met een soortgelijk iets en heb als volgt de knoop doorgehakt: Heb ik er vrede mee als ik het niet doe, of wordt het iets waar ik spijt van krijg? Ik heb voor mezelf besloten dat ik liever geen spijt krijg, dan ga ik er liever voor. Wie weet voelt het na de derde wel compleet? Heel veel succes met het maken van jullie beslissing!
Hier net omgekeerd: Ik ben al 38 en zou nog graag een derde willen maar dan wel liever de zwangerschap overslaan. Mede door mij leeftijd en door een angststoornis zie ik een zwangerschap en bevalling niet meer zo zitten, maar nog een keer zo'n kleintje en dan het hele proces van het opgroeien, dat zou ik nog wel willen. Lastig he. De keuze voor een derde is bij heel veel mensen blijkbaar een oorlog tussen gevoel en verstand. Je hebt gelukkig nog wel tijd on erover na te denken, bij mij is het echt al de biologische klok die tikt.
Dag dames! Wat een toeval dit bericht, hier net zo! wilde dit ook hier schrijven, maar niet gedaan nog.. Ik herken het wat je schrijft in vele opzichten, hier ben ik 35 jaar en hebben 2 kids van 5 en 7 ik heb alleen met de oudste een vroeg geboorte meegemaakt, hij heeft er niks aan over gehouden hoor.. maar met nr 2 moest ik elke week een spuit om mijn bmm rustig en dicht te houden.. ze is met 39 weken geboren, als ik nu weer zwanger ga worden, vraag ik me af of ik dit hele media cricus weer opnieuw ga krijgen, ik heb hierom een gesprek aangevraagd met mijn gyn destijds. Mijn spiraal is er 6 oktober wel uitgehaald omdat hij over de data was. hier nu dus even niks Hier ook beetje de kriebels qua leeftijd, ik weet het gewoon niet goed allemaal...zelf kom ik ook uit een gezin van 3 ik ben een nakomeling. misschien kan je de voor en tegens idd opschrijven, of een gesprek aan met iemand idd. Je kan altijd je hart luchten hier, daar zijn we ook voor toch dames? Fijn dat hier nu een topic over is zodat we samen erover kunnen praten!
Ik zit eigenlijk met het zelfde gevoel, alleen heb ik er al 3 (16, 9 en 3) en eigenlijk zou ik er nog wel eentje bij willen...... maaaaaar; ik ben al 40, het wordt afgeraden ivm zware bekkenklachten bij de jongste, het huis moet dan verbouwd, andere auto, het loopt nu allemaal lekker en zie erg op tegen de eerste tijd na de bevalling. Maaaaaaar; het lijkt me heerlijk om nog 1x zwanger te zijn, nog 1x een kindje zien opgroeien, gezellig met zoveel kinderen in huis (al is het nu soms al een flinke chaos). Manlief twijfelt ook of hij het nog wel wil, vooral vanwege de fysieke risico's voor mij (en dus voor de rest van het gezin), maar ook om de risico's vanwege mijn leeftijd en het is toch wel een stap om weer opnieuw te beginnen met slapeloze nachten enz. Lastig hoor, zeker omdat het bij ons echt nu of nooit is.....
De medische kant is dan echt een opstakel he? heel erg lastig om eruit te komen wat te doen, hier het zelfde heb ook geen id mbt de leeftijd of het dan nog wel kan.. straks krijg je een tweeling
Qua leeftijd; ik had altijd het idee om voor mijn 30e klaar te zijn met kinderen krijgen, maar bij de jongste was ik toch echt (al) 36. En nu met 40 vind ik het echt lastig, want er zijn ook zat vrouwen van boven de 40 die nog kinderen krijgen... En wat betreft dat het een tweeling kan worden; mijn man maakt daar altijd wel grapjes over, dat hem dat wel leuk lijkt. En er is nu ook zo'n reclame "het zijn er 3!!!" vindt hij ook erg grappig Maar de medische kant is zeker een obstakel, de kans is groot dat mijn bekken het echt niet trekt en dat ik niet of heel slecht zal kunnen lopen na een volgende zwangerschap, maar zeker weten doen ze doen dan ook weer niet. Nu gaat het na bijna 4 jaar eindelijk weer goed en ben ik redelijk pijnvrij....
Hier hetzelfde. Daarbij nog een bonusdochter van 16. Kind van 3, kind van 7 maanden. En als we een 3e bij willen dan komen de middelste 2 meiden op 1 kamer te liggen en baby in de andere. Financieel ook nog schulden , iets met ex van mn man en rechtszaken. Ik werk 28 uur en we zijn er bijna uit door echt elk dubbeltje om te draaien, echte aanbiedingen kopen . Heb altijd gezegd, waar de 5 wonen kunnen er ook 6 wonen. De drang voor een 3e is zo groot dat ik me echt ongelukkig voel als ik er al aan denk dat het niet kan/mag of lukt. En dan krijg je heel veel reacties wees blij met wat je hebt, je hebt toch al kinderen. Natuurlijk ben je daar super blij mee, maar diep van binnen knaagt het, dat gevoel. Mensen snappen dat vaak niet. Wij hebben de knoop doorgehakt, wij gaan nu voor een 3e, ja ik was gelijk zwanger... Maar afgelopen donderdag was de echo mis, hartje gestopt, afgelopen vrijdag kwam de kleine af.... We gaan weer een nieuwe ronde in. De wens is zo groot. Dus ik snap jou wel. Ik heb hetzelfde. Wij hebben gezegd we doen het. Je kunt maar een korte tijd van je leven kinderen baren, schulden kun je altijd krijgen en aflossen, werken Kun je heel lang.
Hier ook, maar alles zit tegen.... De wens blijft maar de waarom niet zijn zoveel, teveel om op te noemen bijna. Geld, ruimte, zware zwangerschap, bevalling zwaar, verder loop ik bij een therapeut en zal het zwanger worden mogelijk niet makkelijk gaan ivm pcos....ook moet ik eerst groen licht van de geneticus krijgen ivm een erfelijke afwijking...... blah.... begrijp je helemaal!! was zo jaloers op het kleine mupje en de dikke buik van mijn beste vriendin hahahaha, maar heb er ook van genoten dat zei eindelijk een kindje mocht krijgen!! (heel veel problemen en moeite)
ben het met jullie beide eens, jammer dat het mis ging, hoop dat je snel een nieuwe zwangerschap zult hebben. Dacht altijd dat het qua leeftijd op alle fronten meer risico was? hier voelt het gewoon als nog niet klaar zijn..... mijn man is er nog niet echt helemaal voor, met name denkt hij meer na over de financien en over de ruimte, de ruimte daar kan je altijd wel iets mee vind ik.. eerst maar eens zien wat mijn cyclus is, jeetje ik wil zo graag beginnen met tellen al weet ik niet wanneer ik dit kan doen. spiraal 6 okt eruit gegaan...
O wat is dit fijn zeg. Er achter komen dat er vrouwen zijn die met dit rondlopen. Ja ik heb het er hier heel moeilijk mee en tot overmaat van ramp hoor ik net vanmiddag op een verjaardag dat mijn nichtje zwanger is. God wat had ik een moeite om een glimlach op mijn gezicht te toveren en het huilen stond me meer nader dan het lachten. Hier binnenkort nog maar eens een goed gesprek samen en eens kijken hoe dat gaat. Mijn nabije omgeving snapt dat niet. Althans degene die ik het vertelt heb. De een reageert inderdaad van je hebt al twee gezonde jongens en de ander reageert met de tekst waar halen halen jullie het geld dan vandaan om jullie kinderen te onderhouden. Mijn vriendinnen die ik via deze pagina heb leren kennen daar heb ik het er 1 verteld. Hoe ik me echt voel en die begreep me gelukkig helemaal. Fijn omdat begrip te horen en te lezen. Ik had altijd een plaatje in mijn hoofd van twee kinderen dat is perfect maar nu nee ik mis toch nog iets. Ik heb opzich twee zwangerschappen volgens het boekje gehad. Alleen bij de eerste een blaasontsteking met 36 weken en hij was aan de zware kant met een heel groot hoofdje die na (maar) 8 uur met vacuümpomp op de wereld kwam. De tweede was echt volgens het boekje en kwam na 3 uur zonder problemen op de wereld dus dat zit me absoluut niet in de weg. Heb nu ook nog een spiraaltje die er inprincipe nog 3,5 jaar in mag blijven zitten. Dit omdat ik bij de eerste door de pil heen zwanger ben geworden. Maar voor jullie ook alvast veel wijsheid, succes en hopen dat jullie snel de knoop door kunnen hakken en voor degene die ervoor gaan hoop dat het snel raak mag zijn. Meijtje wat rot (weet even geen ander net woord om het netjes te zeggen) zeg voor je. Hoop dat je snel weer zwanger mag worden.
Hier is het ook nog wel zo dat ik bang ben voor de reacties van de omgeving, idd die opmerking je hebt 2 gezonde kids, bla bla Ook om het feit dat we een half jaar een break hadden, maar nu sterker zijn dan voorheen en dus ook gertrouwd je hebt altijd mensen die dan zeggen, huh jullie nu nog en weet je t zeker? Tenslotte onze ouders, mijn schoonouders zijn nooit echt enthousiast geweest in niks, ook niet voor hun andere dochter, lijkt wel of ze dat niet kunnen! ze zijn dan wel blij maar dat net iets blije nee dat is er niet... het lijkt mij wel leuk om elkaar een beetje te volgen in dit topic, jullie? @Girly dat herken ik ook wel wat jij zegt, mega iritant je wilt gewoon begrepen worden
Ik herken mezelf helemaal in dit verhaal ik ben 26 ml 25 en wij hebben 2 zoontjes. van 1 en 2,5 dus die zijn ook nog erg jong. Heb me uiteindelijk al mijn angsten en onzekerheid proberen te laten voor wat het is en om te zetten in positieve gedachtes. Ik gaf toe aan me wens en vanaf dat moment kon ik echt genieten alleen al van het feit dat we er weer voor gingen. Onze mannetjes moeten ook en kamer gaan delen maar vind het en beetje en luxeprobleem ieder ze eigen kamer. Gister licht positief getest vandaag was de test mooi opgelopen. Mijn angsten zijn bijna weg ik heb er echt zin in en kijk er na uit. Ik heb ook en forum geopend hier en tijdje terug ondertussen en gezellig clubje geworden. We gaan voor en 3e!! kom daar is mee lezen ik denk dat je daar heel veel herkenbare angsten gaat terug lezen. Er zitten meiden tussen die ook de laatste stap eng vinden.