Verspilling van energie? Dat vind ik zo'n rare uitspraak. Een schreeuw kan je juist kracht geven! Zie bijvoorbeeld tennisspelers
Daarom adviseer ik mijn cursisten dus ook niet naar zulke filmpjes te kijken maar ook niet te luisteren naar horrorverhalen... Enkel hypnobirthing filmpjes zijn toegestaan
Haha ja idd Toen ik in het ziekenhuis was en ingeleid zou worden was een vrouw aan het bevallen, ze schreeuwde de hele afdeling bij elkaar. Toen dacht ik nog: dat ga ik echtttt niet doen. Nou, korte tijd later heb ik ook alles bij elkaar geschreeuwd hoor Iedereen is verschillend, sommige vrouwen keren in zichzelf en zijn muisstil en sommige gaan schreeuwen.
Ja het doet pijn. Toen ik van 4 naar 8 ging in 2 uur tijd ging het me te hard en begon ik te schreeuwen. Ik was gewoon de weg kwijt. Toen kwam de verloskundige me helpen puffen en echt, het was nog steeds niet uit te houden maar ineens kon ik er beter mee omgaan. Heeft dus zeker met een stukje 'in paniek' raken te maken. Bij 9cm praat ik niet meer mee want toen kreeg ik een ruggenprik maar heb daardoor een hele rustige relaxte eindfase gehad. En o wat heb ik weer zin in de bevalling. Dat mensje wat je in je armen krijgt. De trots die je voelt. Dus ja het doet pijn en ja! Je kunt het!
Dames heel erg bedankt voor jullie verhalen. Nu heb ik alleen nog een vraag ! Hoe zit het met de ruggenprik? Ik lees veel verhalen dat dit niet goed zou zijn en dat het zelfs wordt afgeraden. Ook heb ik al wat bevalplannen gelezen en in een aantal staat ook dat ze geen rugprik willen. Waarom niet? Is het zo erg.. Wat is er eigenlijk erg aan? Hoe werkt een rugprik? Hier lees ik ook weer een aantal meiden die wel gewoon een rugprik hebben gehad. Ik heb wel in mijn bevalplan staan dat ik het zo lang mogelijk zonder medicatie wil proberen want ik wil niet half stoned zijn als ik mijn wondertje in mijn armen heb. Hier onder zou dan ook een rugprik vallen, als je er echt lam van wordt. Zouden jullie hier ook je ervaringen over kunnen delen ? x
Van een ruggenprik word je helemaal niet stoned hoor. Je voelt alleen minder van je middel naar beneden. Voor bijwerkingen en risico's kan je het beste een brochure bij de vk lezen. Ik vond het geweldig, ik was opeens niet meer afwezig van de pijn en vermoeidheid en ik kon weer een gesprekje voeren met mijn man.
Een ruggenprik heeft risico's voor jou en de baby. Daarom voor mij geen voorkeur. Wel liever een ruggenprik dan andere pijnstilling. Over de bevalling. Ik vond het heel fijn om filmpjes van one born every minute te kijken. Heb niet gegild pijn was voor het grootste deel goed te doen. Het moment dat ik het niet meer zag zitten had ik opeens van bijna geen bijna volledige ontsluiting en zakte hartslag van baby weg. Even later stroomde de kamer vol met ziekenhuis mensen. Toch ben ik in alle relatieve rust bevallen heb zelf dl ook aangepakt toen haar schouders geboren werden. Ondanks geen zwangerschapscursus heb ik alles over mij heen laten komen. Ja het doet pijn. Maar het was. Niet de marteling die ik had verwacht. Ik zat lekker in mijn eigen wereldje. Wel was ik blij dat ik er al van uit ging dat niet alles kan lopen zoals ik het wil. Mijn must navelstreng laten uitkloppen kom niet omdat dl naar de kinderarts moest, een ademend kind met hartslag was toch iets belangrijker.
Hou je in ieder geval voor dat het best pittig is, het is niet niks... En ga er heel nuchter aan beginnen... Als je gelijk al begint met au au au, weet je dat je het heel moeilijk gaat krijgen Lekker meegaan in de weeen en doe je eigen ding... Ik zelf heb er maar 5 uur over gedaan (inclusief uur tellen of de weeen om de 5 minuten kwamen). Toen ruim een uur voor het einde de vliezen braken kreeg in een weeenstorm, die is echt niet grappig. Normaal kun je tussendoor ff op adem komen, maar die tijd had ik toen niet meer... Na 20 minuten weeenstorm begonnen de persweeen en zag ik het niet meer zitten (dacht aan een centimeter per uur en op deze manier zou ik het niet trekken) maar toen bleek ik dus te mogen persen en dat heeft ook maar kleine 15 minuten geduurd... Het kan dus ook echt wel vrij makkelijk gaan Ik ben thuis bevallen en heb dus geen ervaring met de ruggenprik... Ik wilde het liever ook niet, kindje schijnt er behoorlijk stoned van te worden
Ach welnee, je kind word echt niet stoned van een ruggenprik En jijzelf ook niet. En je kunt gewoon nog bewegen. Je bent niet 'verlamd' Ik vond het heerlijk! Ik was dan wel volledig uitgeput van 48 uur geen slaap door de voor weeën. En ik word mega misselijk van morfine achtige middelen. Er zijn vast mindere ervaringen maar bij mij ging het super met dat ding
Hahaha ja een bevalling is heftig. Bij de eerste was ik compleet in mijzelf gekeerd bij de tweede heb ik alleen maar gescholden. Maar bij de tweede ging ik in 1.5 uur van 3 naar 10 cm met steeds een halve minuut tussen de wee. Ik dacht dat ik dood ging dus ja.... maar als de baby eruit is overkomt je het heerlijkste van alles. Die pijn waarvan je denkt dat het nooit meer over gaat.. die verdwijnt!
Tlc heeft ook van die programmas. laatst een meisje dat alles bij mekaar schreeuwde, iedereen uitschold en maar aan de zuurstof liep te zuigen. Zo op het oog leek het een normale bevalling, kreeg meer het idee dat ze niet wost hoe ze met de pijn moest omgaan en hoe ze de weeën kon opvangen. zelfde aflevering een vrouw, complicaties en alles. Bleef heel rustig, had dr adrmhaling goed onder controle, pufte met de weeën mee enz. Heeft geen medicatie gehad (zover ze lieten zien) terwijl het sleutelbeentje gebroken moest worden omdat de kleine vast zat met de schouder.
Ja, het doet zeer. Daar kunnen we simpel over zijn. Ik heb echt een ***** bevalling gehad en toch heb ik geen moment geschreeuwd. Heb het later nog aan manlief gevraagd, maar had echt niet geschreeuwd. Sterker nog, ik zei bijna niks meer volledig in m'n eigen wereldje. Nu moet ik wel zeggen dat ik pijnbestrijding had (remifentanil en daarna ruggeprik ivm keizersnede), maar voor die remifentanil moet je steeds op een knopje drukken en dat vergat ik steeds Op dat moment boeide echt niets mij, behalve het feit dat mijn meisje geboren zou gaan worden, hoe dan ook!
Hahaha ja een bevalling is heftig. Bij de eerste was ik compleet in mijzelf gekeerd bij de tweede heb ik alleen maar gescholden. Maar bij de tweede ging ik in 1.5 uur van 3 naar 10 cm met steeds een halve minuut tussen de wee. Ik dacht dat ik dood ging dus ja.... maar als de baby eruit is overkomt je het heerlijkste van alles. Die pijn waarvan je denkt dat het nooit meer over gaat.. die verdwijnt!
2 zeer intense bevallingen gehad, maar niet gegild, wel met persen toen ik boos was op de situatie soort grom/schreeuw. Maar het belangrijkste vind ik: wat is bevallen toch mooi! Het mooiste dat er is! Hier geen derde kindje meer, maar het meest jammere vind ik nog wel, om nooit meer te bevallen. Mij hielp het heel erg om te blijven focussen op wat er gaande is, dus niet alleen de pijn, maar ook bewust zijn van dat je je kindje bijna gaat ontmoeten. Elke (pijnlijke wee) brengt je een stukje dichter naar dat mooie moment.
Ik heb geschreeuwd en gejammerd. Ik dacht dat t overdreven was op die filmpjes, nou nee dus. Persoonlijk geloof k dus ook totaal niet in onzin van ontspanning, pijn wegzuchten, puffen en noem maar op. T was voor mij een hel waar ik doorheen moest maar heb er iets prachtigs voor terug en zou t toch nog een keertje doen
Ik heb 2 korte heftige bevallingen gehad. Bij de oudste schrok ik van de heftigheid, maar DL was er ook in 3 uurtjes, vandaar dat ik die heftige weeën geen 10 uur zou kunnen dragen. Bij de jongste was ik enigzins voorbereid, waardoor ik erg relaxed was. Pas achteraf was het heftig. Deze dochter kwam in 3 kwartier ter wereld. Ik besefte amper dat ik was bevallen... Ik heb alleen een oerkreet gestaakt toen de persdrang kwam en de vk er nog niet was. En toen het hoofdje stond heb ik geschreeuwd dat het heel erg pijn deed.... Alles bij elkaar dus kort en krachtig. Ik kan me niet voorstellen dat je uuuuuuren ligt te bevallen dus die heftigheid qua tijd ken ik niet.
Ik denk dat het voor iedereen verschillend is Hoe je de bevalling beleefd. Ik heb zelf vanaf het begin van mijn zwangerschap gedacht dat ik wel kon bevallen. Als een kind van 16 het kan, moet ik het ook kunnen dat heb ik de hele zwangerschap volgehouden ondanks opmerkingen van derden. Vooral smoeder kon er wat van. Omdat ik klein en smal ben zou dat niet passen en was het verstandiger dat ik in het zkh zou bevallen. Verder veel horrorverhalen gehoord over bevallen. Het resultaat is dat ik thuis bevallen ben in nog geen 3 uurtjes met vrijwel geen pijn. Weeën heb ik niet gevoeld (had ws rugweeën maar niet als zodanig opgemerkt). Het hoofdje persen is wel pijnlijk maar goed te doen. Ik heb de gehele bevalling goed meegemaakt. Doordat ik vrijwel geen pijn had heb ik met de vk en kraamzorg kunnen kletsen. Laatste stukje wel wat meer in mezelf omdat ik me moest concentreren om de perswee te voelen. Maar geen schreeuw of puf gelaten. Vk had dit nog nooit meegemaakt en heeft mij gevraagd of ze mijn verhaal mocht gebruiken bij voorlichting die ze geven op de praktijk. Ik kan me wel voorstellen dat als je een lange bevalling hebt met bijv. Een weeën storm, je heel anders reageert.
Ik heb 2 behoorlijk traumatische bevallingen gehad (3e gelukkig niet), maar heb geen seconde geschreeuwd hoor.
Ik herken dat schreeuwen ook absoluut niet, alleen een kreetje bij de echt uitdrijving zeg maar. Ik vind het echt iets wat je in je eigen wereld doet dus ik 'zag' de mensen om me heen niet eens. Op onzin vragen als: 'Hoe gaat het nu met je?' gaf ik ook geen antwoord. Kom op zeg dat snapt iedereen wel dat het niet fantastisch gaat Laat je niet bang maken door alle horrorverhalen! Het is ws de meest pijnlijke ervaring EVER, maar ik ben er ook een soort trots op dat ik dat heb gedaan en het gewoon kon
Ik snap dat je daar getraumatiseerd van raakt. Maar zo hoeft het absoluut niet te gaan, zelf ben ik twee keer heel rustig bevallen. Bij beide bevalling 1 keer een moment gehad waarop ik zei: ik kan het niet! En bij beide keren raakte ik een beetje in paniek toen ik dat zei ,want dan was ik uit mijn concentratie en ademhaling. Even mezelf weer samenpakken en weer de rust vinden. Hoe meer geluid ik maakte, hoe moeilijker ik het vond om de weeën op te vangen en hoe moeilijker het ook werd om de rust het puffen op te pakken. Dus hier geen kik gegeven, puur omdat het voor mij dan beter op te vangen was.