Het gaat er vooral om hoe je er mee om gaat. Raak je in paniek en begin je te schreeuwen dan is het heel moeilijk jezelf terug te vinden denk ik. Gewoon rustig alles over je heen laten komen en je proberen te beheersen. Ik had een hel van een bevalling van 29u. Maar Nooit gevloekt of geschreeuwd. En 9 maanden later toch ook weer zwanger. Kijk er zelfs naar uit deze keer. Tip als je in het Zh bevalt: luister vooral niet naar het geschreeuw rond je voor je moet. Toen ik dat hoorde had ik al geen zin meer. En bloed zie je zelf amper hoor! Succes
Nee hoor bij mij niet! Sterker nog ik vond bevallen gaaf...! Nouja op dat moment misschien niet zo maar gelijk daarna dacht ik wauw dat was cool! Ik heb niet geschreeuwd, wel op een gegeven moment gezegd dat ik het echt niet meer leuk vond en een ruggenprik wilde en toen had ik volledige ontsluiting en was ik er al bijna! Hoop dat je ook een 'fijne' bevalling krijgt!
Ja ik heb geschreeuwd, gehuild etc. Net als in die filmpjes. Terwijl ik normaal gesproken pijn in stilte incasseer en ik me dat nu ook echt voorgenomen had. Maar de pijn was zo heftig dat ik in paniek raakte, en niemand hielp me daaruit te komen (man was wel bij me maar hij wist verder ook niet wat te doen behalve hand vasthouden). Echt een hel, kreeg mijn ademhaling ook niet onder controle. Maar elke bevalling is anders... en eerst dacht ik dat ik dit nooit meer wilde doen, maar nu zou ik het toch weer aandurven. Maar voor mij geldt dat ik er dan iemand bij wil (doula bijv) die mij helpt met de pijn om te gaan. Ruggeprik werkte namelijk niet bij mij (waardoor nog meer paniek). Laat je dus niet afschrikken, hoe anderen het ervaren zegt niks over jouw bevalling
Het hoeft echt niet zo te gaan hoor TO. Ik heb volgens mij een lage pijngrens (ik val altijd flauw als ik iets heb, zelfs al ga ik alleen maar door mijn rug of snij ik in mijn vinger, heel genant). Maar ik heb bij alle drie de bevallingen niet gegild of gehuild. Misschien een keer even gekreund of gegromd tijdens het persen, dat zou nog wel kunnen, maar dat weet ik niet meer. Bij de tweede heb ik wel gezegd: Weet iemand nog waarom ik dit zonder pijnstilling wilde doen? En bij de derde heb ik wel gedacht, dit kan ik niet, maar op datzelfde moment was het alweer gebeurd ook. Ik heb het ook niet hardop gezegd. En ik ben niet flauw gevallen, haha. Ik vind het wel helpen als je iets van yoga of zo gedaan hebt, om te leren hoe je je ondanks de pijn en de heftigheid kunt ontspannen. Zelfs nu heb ik er nog wat aan, als ik pijn heb. Je leert daarmee ook hoe je niet in paniek hoeft te raken, want dat is wel funest. Dat had ik bij mijn laatste. De verloskundige moest toen echt zeggen: En nu stop je met dat verzet, hup, persen en dan is het zo gepiept. En dat was ook zo, toen ik alleen al stopte met tegenhouden hoefde ik niet eens echt te persen of hij kwam er al uit.
Ik heb bij mijn 1e bevalling echt gehuild, geschreeuwd en gevloekt. Heb deze bevalling als zeer heftig ervaren, en wilde nooit geen kinderen meer. De 2e bevalling daarentegen was ook pijnlijk, maar heb deze als zeer relaxed ervaren. Ik kijk echt uit naar de 3e bevalling, terwijl ik totaal geen leuke zwangerschap heb door allerlei lichamelijke klachten. Heb er soort van zin in haha😄
Ik vond het wel echt veel pijnlijker dan ik had verwacht. Wist niet dat ik zo veel pijn kon hebben. Heb de laatste cm's wel wat gekreun enzo, niet echt geschreeuwd. Daarna moest ik 1.5 uur lang persweeën wegzuchten/ klein beetje meepersen, toen heb ik wel meer geluid gemaakt maar ook niet zo heel veel. Bij het persen was ik stil, behalve tussendoor, toen zei ik alleen maar dat ik t niet kon, uitgeput was en dat ik echt mn best wel deed haha. Vond het persen enorm vermoeiend maar heb t niet als pijnlijk ervaren.
Niet gegild, bevalling van 19 uur waarvan bijna 2 uur persen. 10 min daarna riep ik al dat ik zo weer zou bevallen! Komt goed en idd gillen helpt vaak niet, je hebt je lucht al hard genoeg nodig
Een bevalling is heftig. Maar schreeuwen of gillen heb ik nooit gedaan. Ik was heel geconcentreerd op mijn ademhaling en het persen. En luisteren wat de vk zegt. Het moment van uitdrijving is het allermooiste moment van mijn leven. Het kindje die geboren word en op mijn buik gelegd word. Dat is de beloning na een 9 maanden zware zwangerschap. Ik ga het in december voor de 3e keer beleven en ik kijk er echt naar uit.
Dat had ik ook, praten was bij mij niet aan de orde terwijl ik anders een kletskous ben. Ik heb 4u weeënstorm gehad maar helemaal niet beseft dat het zo lang geduurd heeft. Pas toen ik kon persen was ik weer bij de wereld en dat was best fijn. Ik was super helder en wist dankzij een cursus die ik had gevolgd ook precies hoe je goed kon de weeën gebruiken. Met 3 persweën was de kleine man geboren. Achteraf gezien had ik ook best een heftige bevalling maar dat besefte ik toen niet omdat ik niet wist wat normaal was. Het staartje was wel naar, ik moest alsnog naar de OK om eventuele placentaresten te verwijderen en het bloeden te stelpen. Ik het geduw op mijn buik en de nare infusen veel meer pijn doen dan de weeën.
Ik ben kleinzerig en durf nog geen gaatje te vullen bij de tandarts zonder verdoving. Ook ik ben net bevallen. Durfde ook niks erover te lezen of te kijken. Ik dacht altijd dat wanneer de baby eruit komt, dat dat het pijnlijkst zou zijn. Dat voelde ik haast niet. Paar keer persen en hij was er. De laatste paar weeën zijn vervelend maar ik heb ook niet geschreeuwd of geluid gemaakt. Was juist in mezelf gekeerd. Laat het over je heen komen meid. Het komt echt goed. Zo zonde van je tijd om bang te zijn. Op het moment zelf gaat alles hoe het moet gaan en als je je kindje vast hebt is het het allemaal waard geweest.
Ik ben thuis in bad bevallen en dat is een aanrader. Daarvan zijn ook hele mooie filmpjes op youtube te vinden. Mijn bevalling duurde vanaf de 1e wee tot geboorte 6 uur. Heel snel dus, de weeen kwamen als een storm over me heen maar ik kon me goed ontspannen en de weeen goed opvangen. Misschien doordat ikzelf rustig was, misschien door het bad. Geen idee, volgende keer ga ik in ieder geval weer in bad Ik heb ook een bevalplan geschreven. Daar staat in wat ik tijdens de bevalling allemaal wel en niet wil zodat daarover tijdesn het bevalling geen vragen gesteld hoeven worden en ik me volledig kan concentreren. Maar je angst bespreken met je VK is al heel wat. Je VK kan je dan tijdens de bevalling beter begeleiden als ze weet wat je angst is. Ze kan je beter of duidelijkere aanwijzingen geven of juist dingen doen waar jij je prettig bij voelt. Bespreekbaar maken is al een hele stap.
Ik heb twee korte maar krachtige bevallingen gehad, eerste 5,5 uur waarvan 1,5 uur weeenstorm. Tweede ingeleid, 2,5 uur over gedaan, gelukkig geen weeenstorm. Bij allebei maar 2 persweeën gehad en toen waren ze er al. Maar kan wel zeggen dat ik bevallen echt heftig vind... Heb niet echt veel geschreeuwd, maar bij allebei op t laatst wel een paar keer geroepen dat ik het niet meer trok. En het persen vond ik een heel apart gevoel... Maar het cliché is wel waar, zodra je kindje op je buik ligt ben je al veel vergeten haha. Al moet ik zeggen dat ik na mijn eerste bevalling best lang met een soort van licht trauma heb gelopen, maar goed dat lag bij mij echt aan de weeenstorm. Ik zou niet meer van zulke filmpjes kijken als ik jou was en evt je angst bespreken met je vk. Alles komt goed meid, jij kan het ook!
Ja, bevallen is heftig. Maar vergeet niet dat je er iets moois voor terug krijgt. Ook wil ik je meegeven dat een cursus als hypnobirthing echt heel veel voor je kan betekenen. Het neemt de pijn niet weg, maar wel je angst, en het zorgt er voor dat je beter om kunt gaan met de weeën. Ik weet zeker dat als je ontspannen de bevalling in gaat, het echt al een stuk scheelt. Het is ook zo zonde van je tijd als je je druk gaat maken over wat er komen gaat. Probeer lekker te genieten van je zwangerschap. Het komt allemaal weer op zijn pootjes terecht. Veel succes en geluk gewenst. Ik was bij de laatste ook ineens heel angstig, terwijl ik wist dat het ook heel soepel en goed kon gaan. Dit werd uiteindelijk een Gentle sectio.
Bevallen is prachtig heftig. Maar een topsport prestatie is denk ik net zo heftig, als je een marathon loopt kom je jezelf ook flink tegen (denk ik). Maar als je over de eindstreep komt... wauw! Dat gevoel vergeet je nooit meer en draag je voor altijd bij je. Ik ben twee keer thuis in bad bevallen, hartstikke heftig, maar geweldig! Ik zou het nog wel 100 keer willen doen (en ik ben ook klein en slank).
Ik was op een gegeven moment zooo verschrikkelijk moe! Ik weet het nog goed en toen was ik pas een uur bezig. Heb uiteindelijk een super snelle bevalling gehad. Maar was echt kapot. Ik heb ook geschreeuwd. Uit onmacht. Ze hadden het maar over puffen, persen, weet ik veel en ik had geen idee HOE ik moest persen. Daarbij heb ik geschreeuwd (special effects, dan leek het wat??) totaal zinloos natuurlijk. Dl is uiteindelijk met pomp gehaald, het lukte me echt niet meer. Ik was zooo moe, kwartier na de bevalling was ik compleet bijgekomen en heb ik de hele dag genoten van ons mooiste meisje. Als ik op de bevalling terug kijk is het mij gigantisch meegevallen. Was in 3 uurtjes gedaan. Terwijl ik giga bang was.
Ik heb bij beide bevallingen op het einde geschreeuwd, want er werd op de buik meegedrukt (elleboog van de verpleegkundige in je buik die je kleine er van bovenaf uit gaat drukken) om de kleine er zsm uit te krijgen. Dit vond ik zeer heftig en ik zou ook niet weten hoe ik níet had kunnen schreeuwen... en dan ook nog dat moment dat het hoofdje "staat", maar de perswee weer wegzakt en je moet wachten op de volgende... omg.
Ik heb een pittige bevalling gehad(5 uur) en ja...ook ik heb geschreeuwd (volgens ml viel het wel mee) ik heb altijd gedacht dat ik dat niet zou doen maar als je binnen 30 minuten van 5 naar 10 cm ontsluiting gaat (en je in de auto zit naar het zh) dan schreeuw je vanzelf wel!! Ik vond de persweeen verschrikkelijk want ik wost van gekkigheid niet meer wat ik moest... (logisch want ze was er al bijna ) het enige wat ik dacht was :" fl.....r allemaal maar op...ik knijp de boel dicht, ik kap ermee" Maar uiteindelijk is toch de mooiste baby ter wereld geboren en ik doe het zo weer! Met schreeuwen en al! Boeit me niks! Haha Dus..je kan je nergens op voprbereiden..het komt zoals het komt. Ik heb ook op de vloer bij de eerste hulp gelegen(zittend kon ik de weeen helemaal niet opvangen) en dat had ik nooit gedacht
Ik denk hier ook vaak aan, mede omdat ik trouwe kijker ben van 'one born every minute' en me ook altijd laat meeslepen door de horrorverhalen... :') Maaaaar, wat voor mij (denk ik) ook zou kunnen helpen, is om te proberen niet teveel aan je eigen fysieke pijn te denken, maar je de reis van je baby op dat moment wat proberen te visualiseren. Voor mama doet het pijn, maar voor de baby is het toch ook een geweldige opgave? Een beetje het samen-staan-we-sterk-gevoel ofzo...? (weet ik veel)
Deze gedachten heeft mij bij de bevalling van de tweede ook geholpen. Ik heb wel heel veel pijn,(en veel geschreeuwd van de pijn, wel 1000x sorry gezegd naar iedereen dier erbij was.) maar dat arme kleintje heeft er helemaal niet om gevraagd. En ik dacht ook steeds aan wat komen ging. Dat mooie eerste moment als ie op je buik gelegd wordt, de borstvoeding en de kraamweek waar ik me lekker laat verwennen. Nu er weer een bevalling nadert knijp ik em wel weer...maar ik weet dat t altijd goed komt.