Hallo meiden, Hier weer een berichtje van mij.(zie onder miskraam: na 2 miskramen nu 3e op komst) Ik ben vrijdag bij de gyn geweest en inderdaad het vruchtje leeft al een tijdje niet meer . Dit was wederom een klap maar eigenlijk hadden we dit wel verwacht na de laatste keer. Aangezien ik een depressieve achtergrond heb, hebben we besloten om een curretage uit te laten voeren. En dit gaat morgen (dinsdag 11 juli) gebeuren. Hier zie ik erg tegenop maar ja het is niet anders. Ik zit zo met mixed feelings . Ik word heen en weer geslingerd tussen schuldgevoel, verdriet en aan de andere kant ook weer het verstand. Oh meiden wat is dit moeilijk ik hoop dat ik dit niet nog eens hoef mee te maken 3 keer is toch wel genoeg pech : Nou ik weet niet wat ik van morgen moet verwachten dus weet ik ook niet hoe ik me daarna voel en wanneer ik weer wat van me laat horen. Nogmaals alle meiden bedankt voor jullie lieve woorden en steun. Liefs Patricia
Hoi Patricia, Ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je nu voelt. Voor mij is het vandaag 9 weken geleden van de curettage. Ik vond de curettage achteraf wel meevallen. De narcose was prima gegaan, er werd heel lief en begripvol tegen me gedaan in het ZH, en herstelde "lichamelijk" vrij snel erna. Wat ik wel moelijk vond was het wakker worden na de curettage en beseffen dat het nu echt over was. De 2 weken erna, nog heel vaak en heel veel gehuild. Daarna werd dat minder vaak. Ik ben zelf nooit depressief geweest en kon dat ook niet begrijpen, maar in die weken zat ik er ook tegenaan. Had nergens zin in, had geen trek in eten, was moe, futloos, enz. Ik verdronk bijna in zelfmedelijden. Ben uiteindelijk weer gaan werken en dat was de beste beslissing, voor mij, wat ik kon maken. Daar maakte ik me weer nuttig en "vergat" ik mijn verdriet een beetje. Ik geef je dan ook het advies, gezien jou depressieve achtergrond, probeer jezelf niet te laten hangen, praat erover zoveel als je kunt, en probeer uiteindelijk ( al is dat het moeilijkste) weer wat positieve kanten van het leven te zien. Anders is een depressie echt voor de hand liggend. Ik had dit zelf ook nooit verwacht, maar het overkomt je. Nou meis, voor morgen wens ik je alle kracht toe die je nodig hebt, veel sterkte en voor wat het waard is, ik zal aan je denken. Liefs Hope
Hoi Hope, Ja ik kan wel heel veel herkennen in wat jij aangeeft in je verhaal. Maar gelukkig heb ik een kleine meid waar ik me sterk voor moet houden kan daarom gelukkig niet zo doorslaan in het zelfmedelijden. Want moeders kunnen nou eenmaal niet ziek zijn (zeggen ze ). Hoe snel was jij weer hersteld en daar bedoel ik mee waneer had je weer een normale menstruatie? Want ik hoor en lees nogal wat verschillende verhalen om me heen.. Bedankt voor je lieve reactie. Liefs Patricia
Hoi Patricia, ik kan geen antwoord geven op je vraag, maar ik wil je heel veel sterkte wensen morgen. Ik zal zeker aan je denken. Dominique
Heel veel sterkte! Ik ga ook morgen naar de gynaecoloog, maar dan voor een eerste afspraak. ik verwacht deze week nog voor een curettage terecht te kunnen. Ben dus heel benieuwd hoe jij het hebt ervaren... Succes iig!
Heel veel sterkte morgen! Ik heb 8 weken geleden ook een curretage gehad en het is mij erg meegevallen. Ze waren echt onzettend lief in het ziekenhuis en de narcose viel me echt reuze mee. In totaal ben ik 1 uur in de OK/uitslaapkamer geweest en toen zag ik mijn vriend weer. Een paar dagen daarna nog beetje pijn en bloed verloren. Gelukkig was alweer snel op de been. Uiteindelijk ben ik ca. 2 weken erg verdrietig geweest. Maar op dit moment gaat het heel goed met me en ik hoop snel weer zwanger te zijn. Oh ja, ik zag jouw vraag aan Hope....maar ik werd na 35 dagen weer voor het eerst ongesteld! Succes morgen, laat even weten hoe het geweest is. liefs, lizzy30
Lieve Patricia, Bijna 4 maanden geleden heb ik ook een curettage gehad. Ik zag er vantevoren ook heel erg tegenop. Lichamelijk is alles heel erg meegevallen. Ik heb weinig pijn gehad en ze waren in het ziekenhuis heel erg lief voor ons. De weken er na vond ik wel zwaar. Ik heb erg veel verdriet van gehad, me heel erg schuldig gevoeld, me zelf als niet goed genoeg ervaren. Wat had ik fout gedaan, waarom moest ik dit meemaken? Heel erg herkenbaar wat jij dus schrijft. Neem daar goed de tijd voor, want het is niet niets wat je hebt meegemaakt. Ik wil je heel veel sterkte wensen voor morgen, maar ook voor de tijd die komen gaat! Veel liefs, Cleo
Hoi Patricia, Ik ben tot op heden nog niet ongesteld geworden Het is nu al 9 weken geleden. Dat is het enige waar ik me nu nog druk en boos om kan maken. Ik hoop dat het niet lang meer duurt. Liefs Hope
Heel veel sterkte morgen en ook de tijd erna. Neem de tijd om alles een plek te geven, bepaal zelf het tempo!!! Sterkte meid!! zal aan je denken!! Liefs Banjer
Denk dat ik telaat ben en je dit niet meer ziet voor de curetage. Maar wil je toch nog sterkte wensen. En houd je als t weer kan na de curetage bezig meid. Dat en n vast ritme van de dag is het beste medicijn om depressie tegen te gaan (heb ik helaas ervaring mee). En als je t moeilijk krijgt, weer dan de meeste ellende door t nieuws enzo even niet te kijken tot je er weer min of meer uit bent. Klinkt raar maar alle stukjes ellende die je ziet kunnen het gevoel van depressie versterken. Je bezig houden moet niet moeilijk zijn met zo'n kleine erbij (ook dat weet ik ) Maar neem ook tijd voor jezelf om met iets bezig te zijn wat je leuk vind (niet dat bezig zijn met je kleine niet leuk is maar je vat hem wel denk ik) anders kan t ave rechts werken. Dit is iig wat ik doe om de depressie buiten de deur te houden. Telkens als ik maar t idee heb dat t dreigt (zoals als n geliefd huisdier dood gaat of als je zoals ik vorige week n MK beleefd hebt) En tot nog toe werkt t perfect. Nog maals succes Patricia.
Hallo Meiden, Ik zou nog even wat van me laten horen. Zoals ik verwachtte werd ik na de curretage huilend wakker. De tranen stroomde over mijn gezicht waar de zusters nogal van schrokken maar wel begrepen. Voel me nu alleen maar leeg en verdrietig. Heb toch iets dierbaars daar in het ziekenhuis achtergelaten. De curretage is voor de rest heel goed verlopen, heb nauwelijks pijn en bloedingen. Misschien dat dat morgen anders is maar das afwachten. Maar iedereen in ieder geval wederom bedankt voor jullie interesse en lieve woorden hier heb ik echt wat aan gehad vandaag. Ik hoop dat ik gauw over dit nare gevoel dat ik heb van binnen hen ben want dit voelt niet goed. Ik spreek jullie later wel weer. Liefs Patricia
Och meis, dat kan ik me zo voorstellen. Ik ben ook het meest bang om wakker te worden en dan ineens niet meer zwanger te zijn, zonder mijn man bij me, op een zaal met onbekenden. Wat zul je je verdrietig en alleen hebben gevoeld. Ik hoop dat het vanaf nu iedere dag een beetje beter met je gaat. Misschien is het morgen ook nog wel erg vervelend wakker worden, je eerste dag na de miskraam. Kom dan hier even je hart luchten als je dat wilt... Heb je een beetje steun van je familie of anderen? Ik hoop het voor je. Sterkte meid, want je moet door heel vervelende gevoelens heen op dit moment!
Lieve Patricia, Ik weet dat je verdrietig bent en dat je het moeilijk hebt. Gelukkig heb je lichamelijk momenteel nauwelijks pijn. Neem de tijd om het te verwerken /een plaatsje te geven. Ik denk aan je! Lieve groet, Mirre
Zoals je hierboven kunt lezen is ieder lichaam anders de een bloed niet de ander te lang weer een ander wacht op de menstuatie. Niemand kan je echt antwoord geven de curettage viel bij mij heel erg mee alle 2 de keren trouwens. Maar inderdaad het lichamelijke valt allemaal wel mee maar het emotionele dat is iets zwaarder. En mensen vergeten vaak hoe je je voelt want ze kunnen niks aan je zien en dan gaan ze ervan uit dat alles prima met je gaat. Denk daarom aan jezelf en bepaal je eigen tempo. Succes yvon