Gaat jullie man naar alle afspraken mee (dus ook eicelmetingen etc.) of ga je ook wel eens alleen? Ik had een discussie met iemand, en ben dan ook benieuwd naar jullie antwoorden. Misschien kun je hieronder aangeven waarom wel en waarom niet.
Als mijn man mee kon (ivm werk) ging hij altijd mee, dus ik probeerde de afspraken zo laat mogelijk de plannen. Dan was er meestal wel wat te regelen. Mijn man vond het erg fijn om mee te gaan, om het toch samen te kunnen doen. Ookal stelt een fm niets voor, we gaan toch samen voor een kindje. Ik denk dat hij 80% van alle fm's meegegaan is. Hij is wel sowieso bij elke 'belangrijke' afspraak geweest, wanneer we uitslagen kregen of een gesprek met de arts hadden oid. Ook elke IUI is hij erbij geweest.
Nee, bij geen een follikelmeting. De meting duurt max een kwartier, mijn man moest dan telkens een hele dag vrij nemen. Vond het ook geen probleem!
Nee, wij proberen verwachtingen naar elkaar zo laag mogelijk te houden. Anders word je snel teleurgesteld en het traject zelf kan al teleurstellend genoeg zijn soms dus wij proberen dat bij en met elkaar te voorkomen. Als ik er echt behoefte aan heb zeg ik dat en dan gaat hij mee.. Anders ga ik alleen of met mijn moeder. Hij steunt me dan door 's avonds bijvoorbeeld te koken. Hoe is het bij jou?
Niet bij follikelmetingen. Kon ook niet met zijn werk, en vond ik ook niet nodig. Inwendig onderzoek en bloedprikken kon ik alleen wel. Verder ging hij wel altijd mee en in het weekend als ik er behoefte aan had. Maar ik liet hem dan meestal uitslapen.
Oh ik ben de enige die ja gestemd heeft. Mijn vriend zegt dit is iets wat we samen doen dus hij wil met iedere afspraak mee ook de follikelmeting. En ik prijs me daarmee gelukkig hoor, ik voel me er erg gesteund door en het geeft me minder het gevoel dat alles op mij aan komt.
Als hij vrij is, of als het een belangrijke afspraak is, gaat hij altijd mee. Hij hoeft van mij geen vrij te nemen. Het is al zo'n routine geworden dat ik me ook prima voel als ik alleen ga. Lig er hooguit 5 minuten. Ben nu wel benieuwd hoe het bij jou is dan?
Mijn man ging mee naar elke afspraak. Misschien was dit anders geweest als we bij een kliniek in de buurt zaten maar ivm de PGD liepen/lopen wij in Maastricht. Dat is anderhalf uur rijden dus moest ik toch om de dag een dag vrij nemen. Toen hebben we allebei maar twee weken vrij genomen (mijn man kreeg zelfs een week bijzonder verlof) en er iets leuks van gemaakt. Dat scheelde een hoop gedoe en manlief kon er steeds bij zijn. Omdat ik in januari al verlof had opgenomen bij de eerste poging en mijn baas niet meer wilde meewerken moest ik deze keer onbetaald verlof opnemen maar het was het waard.
Mijn man ging nooit mee naar eicelmetingen of inseminaties of onderzoeken zoals HSG, etc. Hij heeft zelfs de meeste van de evaluerende gesprekken met de gyn gemist, ook belangrijkere gesprekken zoals bijvoorbeeld de eerste evaluatie na mn bbz of het "hoe nu verder- gesprek"na de eerste 6 iuis. Wij hebben hier bewust voor gekozen, omdat we allebei een drukke fulltime baan en een dochter hebben en we op deze manier als stel nog het minste tijd kwijt waren aan de mmm en net iets minder het gevoel hadden dat de mmm ons leven verstoorde. Ik heb het nooit een probleem gevonden om alleen te gaan en had liever dat hij deze tijd aan z'n werk of onze dochter besteedde. Ik belde hem vaak wel even net na de afspraken om te laten weten hoe het was gegeaan.
Hier ging en gaat mijn vriend altijd mee. Hij is tijdens mijn zwangerschap altijd mee geweest. Mijn vriend zegt we doen het samen. Hij vind het al niets dat ik moet spuiten omdat hij slecht zaad heeft. Nu hebben wij best flexibele banen dus is het ook makkelijker te regelen.
Mijn vriend gaat mee als hij kan en als hij moet. Als de follikelmeting doordeweeks is ga ik alleen. In het weekend gaat hij mee. Wat de andere ook zeggen: je ligt er 5 minuten en ook mijn vriend moet dan meteen een hele ochtend vrij nemen. Zoveel spannends gebeurd er nu ook weer niet. Hij gaat wel altijd mee naar overleggen met de gynaecoloog.
Nana bij ons willen ze dat je bij de evaluatie gesprekken komt met zijn tweeën. Waarbij ze het dan weer niet erg vinden als er een kindje bij is.
die van mij gaat bijna altijd mee (op 2 x na toen kon hij echt niet) We doen dit samen op de natuurlijke manier doe je het ook samen
Follikelmetingen en bloednames nooit. Was praktisch niet haalbaar want op tijdstippen dat ik zelf al serieus moest plannen op mijn werk (later beginnen, tussendoor even weg,...). Alle belangrijke afspraken zoals bvb. bespreken van vervolgstappen of resultaten was hij wel altijd bij. Heb nooit het gevoel gehad dat we hierdoor niet "samen voor een kind" gingen.
Over het algemeen gaat hij altijd mee. Hij werkt in de horeca, dus heeft ochtends altijd vrij. Dus dat ik wel makkelijk te regelen. Voor mij is het juist soms veel moeilijker om op het werk weer wat te regelen.. Vind het wel fijn dat ie mee gaat. Gewoon omdat het gezelliger is. Denk dat als ie een 9 tot 5 baan had, dat hij niet altijd zo makkelijk mee kan. Wat dan ook niet erg is. Dan is het gewoon zo
Nee, dat gaat niet met zijn werk. Zijn gewoon vaste tijden (wel in ploegen) en daar valt niets in te verschuiven. En ik heb ook niets te kiezen bij de gyn, ik word ingepland wanneer er tijd is dus mijn man kan alleen mee als dat zo uitkomt met zijn werkuren. Bij inseminaties krijgt hij vrij om een potje in het ziekenhuis af te geven, maar de inseminatie onderga ik ook in m'n eentje als hij de vroege heeft. Hij krijgt maar twee uur en werkt een stuk verderop.
Mijn man gaat mee naar de "belangrijke dingen" zoals inseminatie, nare onderzoeken, terugplaatsing. Bij de eicelmetingen meestal niet, omdat het praktisch niet altijd haalbaar is. Ik had er een discussie over met een man, en die zei dat hij altijd mee zou gaan, omdat je er samen voor gaat. Ik heb er eerst ook zo in gestaan, maar nu we al 5 jaar bezig zijn, worden sommige dingen routine, en gaat praktisch wel eens voor. Ik kon hem dat moeilijk uitleggen.
Lekker makkelijk om te zeggen door iemand die niet in deze situatie zit. in het begin kon mijn man altijd mee, bij elke echo, omdat hij van huis uit werkte. inmiddels is dat niet meer zo en ga ik ook geregeld even alleen op en neer. Geen probleem. Zolang je het samen prima vind hoe het gaat is het prima toch.
Ik vind het wel of niet samen naar alle afspraken niks zeggen over of je er samen voor gaat of niet. Vraag me af of die man zelf wel eens in de situatie heeft gezeten. Roepen dat je met ELKE afspraak meegaat, terwijl je eigenlijk nooit in die situatie hebt gezeten, vind ik ook erg makkelijk. Metingen en bloedonderzoeken doen geen pijn, worden routine en duren vaak max 15 min. Dan koos ik er liever voor dat mijn man makkelijker vrij kon krijgen wanneer er een punctie was en of terugplaatsing. Dat zijn belangrijke momenten in een traject die je m.i. niet alleen moet ondergaan.