Ho ho, hij roept het niet, maar is ervan overtuigd dat hij het zou doen. . Ik denk dat je naarmate je het proces in gaat je alles bij gaat stellen, dus ook dit soort dingen.
De eerste vier ICSI's heeft mijn man niets gemist, heeft altijd naast me gestaan. Wij zijn ook van mening dat je dit samen doet en dat niet alleen de vrouw alles moet ondergaan. Ook bij mijn zwangerschap is hij overal bijgeweest, elke afspraak, elke echo. Nu hebben we icsi 1 voor een tweede achter de rug en nu ben ik bij twee follikelmetingen alleen geweest, ook de controle echo na de miskraam. Ik heb dit nu allemaal al eerder ondergaan en vind het nu ook niet zwaar meer, daarbij doen we het nu ook 'stiekem'. Als je man ivm met werk echt niet kan, is het anders. Maar jij en ik moeten er toch ook tijd voor vrij maken? Hij dus ook.
Ik ga naar follikel metingen en bloedonderzoek altijd alleen !! , vindt ik zelf ook gewoon prettiger.. ik woon 5 min van het ziekenhuis vandaan en duurt hooguit 15 min.. Daarbij heb ik een lange cyclus dus moet vaak wel 4x langskomen.. heeft me vriend ook geen tijd voor met zijn werk. Daarbij is hij nogal een kletskous.. en wil nog weleens antwoord geven voor mij .. terwijl de arts mij iets vraagt. Dus vindt het alleen veel fijner haha.. anders moet ik telkens uitleggen hoe het vrouwelijk lichaam werkt. Maar bij belangrijke afspraken, zoals een IUI of een gesprek is hij er wel altijd bij.
Ik heb 6 IUI's gehad en mijn man is altijd, naar elke afspraak meegeweest. Daarna IVF, ook nu weer elke keer mee. Alleen de terugplaatsing was hij niet bij, maar dit was overmacht, want hij was 's morgen plotseling opgenomen met een blinde darm ontsteking en lag op de OK toen de terugplaatsing was. Nu ben ik zwanger van die IVF en ook nu, elke echo, controle is hij erbij. Voor mij hoefde dat niet perse, maar hij vindt het fijn om het samen te doen...
Mijn man heeft een hele drukke baan waarbij hij moeilijk vrij kan krijgen. Toen ik voor het eerst naar de gyn ging voor een inwendige echo, was ik alleen en zei de gyn nadrukkelijk: zwanger worden doe je samen. Maja ik vind dat een beetje makkelijk gezegd. Ondanks dat het ziekenhuis in onze woonplaats staat, ben je gauw twee uur weg van je werk. Dat is bij hem gewoon niet altijd mogelijk. Bij bloeduitslagen en evaluatiegesprekken gaat hij overigens wel altijd mee. En ook als het zover komt dat we ivf of iets dergelijks moeten doen, heeft zijn werk gewoon pech gehad en zal hij wel op gezette tijden weggaan van zijn werk.
Bij mijn dochter ging hij de meeste afspraken wel mee. Voor deze zwangerschap is hij alleen voor het inleveren van zijn goodies geweest. Om voor elke keer oppas te regelen vond ik te ver gaan en vond het niet prettig om dochter steeds mee te moeten nemen. Dus meestal bleef hij met dochter thuis. Soms moest ik alleen en dochter mee nemen omdat ik geen oppas had. IUI moest hij wel afspraken voor afzeggen want alleen met dochter bij de IUI leek me geen succes.
Mijn man is bij de meeste afspraken meegegaan. Sowieso bij alle onderzoeken, evaluatiegesprekken en de IUI's. Hij is niet met alle follikelmetingen meegegaan (ik had er soms wel 5 per cyclus), als hij vrij was ging hij wel altijd mee, maar van mij hoefde hij er niet per se vrij voor te vragen. Het stelt toch weinig voor dus ik vond het soms net zo makkelijk om even alleen te gaan. Maar als ik had gewild dat hij er bij zou zijn, zou hij dat wel geregeld hebben.
Follikelmetingen deed ik meestal alleen. Het was altijd op een tijdstip dat mijn man aan het werk was. En ik vond het ook niet nodig dat hij daarbij was. Het stelt niks voor en je staat zo weer buiten. Zonde om daar een vrije dag voor te nemen. Ik moest soms heel erg vaak, omdat de medicatie wisselend aansloeg. Hij ging wel mee naar elk onderzoek, gesprek, inseminatie, punctie, terugplaatsingen en andere belangrijke afspraken.
Mijn man gaat eigenlijk altijd mee. Maar dat komt doordat hij in het ziekenhuis werkt waar wij onder behandeling zijn. Zijn hoofd vindt zelfs dat hij bij mij moet zijn ook bij de metingen en wordt dan dus gewoon van de afdeling 'gestuurd' om naar de echo te komen. 1 keer is hij niet mee geweest, omdat hij een andere afspraak had staan waar hij al heel erg lang naar uit had gekeken.
Hij is altijd mee geweest. Nu heb ik ook geen rijbewijs, dus kon het ook niet anders, maar ik vond het ook wel fijn om het steeds samen te doen. Alleen bij de laatste IUI, die dus slaagde, is hij niet mee geweest. Ik denk overigens dat, als ik wél een rijbewijs had gehad, ik ook wel eens alleen naar een FM was geweest. Vind dat ook niet zoveel te maken hebben met 'er samen voor gaan'.
In het zkh in de buurt niet. Kon ik makkelijk alleen af. Met ivf wel. Heb geen rijbewijs en is in duitsland. Nu echos in zkh in de buurt hoeft ie niet mee van mij. Dus nu alleen terugplaatsing gelukkig.
Man ging eigenlijk nooit mee, alleen bij de punctie. Vinden en vonden het allebei onzin. De Mmm kost al zoveel tijd, dus waarom twee mensen passen en meten tussen werk en privé door? Heb het nooit gemist ook.
Ik heb ook ja gestemd. Mijn vriend is altijd elke afspraak meegeweest, ook voor de simpele echos en bloedprikken en zo. En ook tijdens de zwangerschap is hij altijd elke afspraak ook meegeweest, zelfs geen 1 afspraak bij het cb gemist zelfs . En hij wilt gewoon graag mee, het kan ook vrij makkelijk in zijn werk, af en toe moest ie er echt moeite voor doen, meestal kon het makkelijk, dat scheelt ook. Nu weer volop in de behandeling voor een brusje en tot nu toe nog steeds elke keer mee geweest.
Mijn man is altijd meegeweest naar elke afspraak. Het was al moeilijk genoeg om binnen een jaar na het overlijden van Maaike te beginnen met IVF.
mijn man zei ook altijd dit doe je samen.. en zelfs nu bij de vk (om ff de bloeddruk op te meten en hartslag van t kindje te horen) gaat hij elke keer mee!
Mijn man is naar elke afspraak meegeweest Hij zei, we doen t samen. Was lang proces 4 jaar maar onze prins Ligt heerlijk in zijn bedje nu
Ook mijn man heeft altijd gezegd: we doen dit samen. Daarnaast vond hij het best lastig dat hij er verder niets aan kon doen. Hij is nogal een 'probleemoplosser' en vond het dus best frustrerend. Hij is naar elke afspraak en controle meegeweest. Het enige wat ik alleen heb gedaan is bloed laten prikken bij het lab. Toen het na elke miskraam spannender werd was ik des te blijer dat hij erbij was. Ik had dit absoluut niet met een vriendin of mijn moeder kunnen (of willen) doen.
Yup hij heeft geen enkele meting,punctie tijdens icsi pogingen gemist en heeft geen enkele echo,controle, ctg tijdens zwangerschap overgeslagen We deden en doen het immers samen Hij is een man uit duizenden en ben super wijs met hem