Hoi Meiden, Dinsdag a.s. heb ik de eerste IUI voor een tweede kindje. (ons eerste kindje is ook via IUI gegaan). Voor ons is het niet ideaal/ handig dat manlief dinsdag mee gaat. Wij zitten dus nog in dubio wat we zullen doen. Dus mijn vraag aan jullie; gaan jullie mannen/partners mee naar de IUI?? Liefs Vlinderr
Ik heb destijds 11 mislukte IUI's ondergaan en mijn vriend is elke keer mee geweest. Niet naar alle follikelmetingen, wel naar elke IUI.Wij zagen de IUI als een kans op een mogelijke bevruchting en daar wilden we samen dus bij zijn. Als het op de natuurlijke manier niet wil lukken (op de natuurlijke wijze doe je het immers ook niet in je eentje, dat doe je ook samen), zagen we dit als een soort vervanging. Ons medische moment samen wat hopelijk tot een zwangerschap zou leiden.
Hoi Wij hebben 7 iui pogingen gehad en mijn man is alleen de eerste 2 meegeweest. Het kwam planmatig gewoon echt niet uit en daarbij stelde de handeling zelf klinisch gezien niks voor (vond ik dan he) Wel maakte we in de avond dan wel tijd voor een "speciaal" momentje voor ons saampjes om toch de dag van een eventuele bevruchting te "vieren". groetjes Mik
Hier 3x meegeweest gelukkig. 1 keertje niet, toen had hij net een operatie gehad Vond het in mn eentje echt niet leuk, voelde heel apart om dat alleen te doen.
Mijn vriend is er nooit bij,ik vind het ook niet nodig. Binnen 5 minuten sta ik meestal weer buiten. Als ie een keer vrij is om erbij te zijn zou dat leuk zijn maar ik zie er de noodzaak niet van in.
Mijn man is er bij iedere afspraak, iui, punctie etc. bij geweest. Hij kon niet veel, maar het was erg fijn dat hij er was.
Tijdens de fm's was hub niet mee. Maar met de iui altijd wel. We willen dat soort dingen toch samen doen. Met de icsi's is hij ook bij de punctie's en tp geweest. Sommige afspraken ging hij wel mee. Hij nam geen vrij voor de fm's, maar hij werkt in ploegen dus kwam wel voor dat hij mee kon en ging.
Mijn man is 1 van de 7 pogingen niet mee geweest. Dat kwam omdat hij bij een nw werkgever begon en dit op zijn 2e werkdag zou zijn. Suc6 X
Mijn man was meestal niet bij de follikelmetingen. Wel altijd bij gesprekken, onderzoeken, uitslagen en ook bij elke inseminatie, punctie of terugplaatsing. Het is misschien niet noodzakelijk, maar zwanger worden is iets wat je met je tweetjes doet. Op de gewone manier ben je er toch ook beide bij? En dat wordt ook zeker gestimuleerd in ons ziekenhuis. Als je altijd alleen komt, dan krijg je daar zeker commentaar op.
Ik zou het ook wel leuk, fijn vinden wanneer manlief mee zou gaan, alleen zit het bij ons wat complex in elkaar... Wij wonen naast onze schoonouders. manlief heeft met mijn schoonouders een eigen bedrijf. Zij weten niks van onze MMM, wat we graag zo willen houden, dus wanneer hij 's morgens met mij mee gaat, gaat dat opvallen en gaan ze zeker vragen stellen, aangezien manlief verantwoordelijkheden heeft op het bedrijf.
Manlief is altijd naar afspraak, echo en IUI mee geweest. Hij heeft ook bij elke IUI de zaadjes ingespoten. We willen samen een kindje, dus we doen ook echt alles samen.
Kan, maar doordat de relatie wat dat betreft wel open is, moeten we ook bedenken waarvoor. aangezien we bij onze dochter ook hetzelfde traject hebben bewandeld in de MMM, zijn zij ook niet achterlijk wanneer we ineens samen weg gaan overdag. Doen we normaal ook nooit, ook niet wanneer iemand van ons naar de ha. moet o.i.d. (en we zijn pas nog bij de tandarts geweest) Ik denk dat ik toch alleen zal moeten gaan...
+1 heb bij de 3e iui die erg onverwachts de dag na de 1e fm kwam wel gezegd tegen manlief dat als het echt niet kon op het werk (wist dat hij een belangerijke bespreking zou hebben) dat hij niet hoefde te blijven maar hij heeft iemand anders de bespreking laten doen en is bij mij gebleven moet hij ook niet eerst zijn zaad inleveren?
Ja, mijn vriend gaat zeker wel mee! Hij mocht mij zelfs elke keer zelf insemineren. Zo bijzonder! Helaas nog geen resultaat...
Mijn man moest verplicht mee aangezien zijn zaad te slecht was (door antistoffen in het zaad) om dat thuis al te produceren. Hij moest het dus vlak voor de IUI in het ziekenhuis doen omdat als we het wel thuis deden er letterlijk zo goed als niets over bleef.
Toen wij IUI deden, is mijn man soms meegeweest, maar vaak ook niet. Ik woon in het midden van het land en had de IUIs vlak bij Leeuwarden. Het was dan gewoon niet handig. Ik nam het zaad dan mee in een potje in een speciale vloeistof, zodat het langer goed bleef. Ik had het zaad dan in het potje tussen mijn borsten, zodat het wel warm bleef. Ging altijd goed. Emotioneel kan het natuurlijk anders liggen. Ik zou zeggen: je man meenemen als het kan, alleen gaan als het moet. Ik zou in ieder geval geen IUI overslaan als je man niet kan. En hij moet er toch ook geen belangrijke afspraken o.i.d. voor afzeggen? Mijn man gaat wel altijd mee naar Düsseldorf voor de IVF-terugplaatsingen. Ik vind het alleen te vermoeiend om zo ver te rijden. Ook naar een IVF-punctie zou ik hem altijd meenemen. Dan ben je daarna zo beurs, dan moet je niet zelf rijden (In Duitsland ga je dan ook onder narcose en mag je dus daarna niet rijden) en kun je ook wel wat emotionele steun gebruiken.