Ik legde vaak een hele hete kruik tegen de pijnlijke plek aan. Omdat ik het elke nacht had, ging ik op m'n buik liggen in bed met die kruik tussen m'n bed en de pijnlijkste plekken. Dat verdoofde de pijn iets door de hitte. Maar had daarna wel vaak een rode plek op m'n huid, omdat ik de kruik zo heet had. Dus of dat nou een oplossing is
Ze kwamen er pas na 8 jaar achter dat ik galstenen had, toen ik dus echt dagelijks lag te verkrampen. Toen heb ik zelf de operatie 1 jaar weten uit te stellen, omdat ik zelf bang was voor de operatie. Ik ben afgelopen September geopereerd, herstellen duurde wel een week of 6/8, maar heb sindsdien geen enkele buikpijn meer gehad, ben dus zeer verlost! Het enige wat ik nu soms heb is bij bepaalde producten dat ik iets vaker naar het toilet moet, maar dat is natuurlijk niets vergeleken met zoveel pijn
Hier ook, vlak na mijn bevalling begonnen de aanvallen. Je weet echt niet waar je het zoeken moest. Ze kunnen tijdens je zwangerschaps geen operatie doen, dus inderdaad daarop zul je moeten wachten hoe vervelend het ook is. Zorg inderdaad voor niet te veel vet eten (af en toe mag best hoor) en gekruid eten. En zorg voor goede pijnstilling. Bij mij hielde de aanvallen zo lang aan dat ik wel pijnstilling nodig had. Ik kreeg dyclofenac (of hoe je het ook schrijft) en daarbij ook nog pilletjes voor de maag (omdat je ook vaak erg maagpijn krijgt bij de aanvallen) en een ibuprofen. Nou dan was je knock out, maar het hielp wel. Heb echt rondjes gelopen in de kamer van de pijn.... werd echt helemaal gek. Operatie viel reuze mee, gaat in de meeste gevallen via een kijkoperatie en een nachtje ziekenhuis. Heb nu ook nergens meer last van, kan alles eten en inderdaad alleen soms heb ik ook wel dat ik iets vaker naar de wc moet.. maar ja liever dat, dan die vreselijke pijn!
henoby en Caithlin, bedankt. Probleem is dat artsen het nu een beetje wegwuiven als tussen de oren omdat er geen concreet iets aant e wijzen is maar de pijnen zijn toch echt echt.