Ik type dit bij de nachtapotheek van de hap na een prik morfine dus sorry voor eventuele typefouten of als het op de verkeerde plaats staat! Heeft iemand ervaring met het laten verwijderen van de gal? Ben benieuwd naar opnametijd en hersteltijd enzovoort.
Oei heb je galstenen aanval gehad? pijnlijk Bij mij is m'n galblaas een paar jaar geleden verwijderd. Is een dagopname, dus je slaapt savonds gelukkig weer in je eigen bed. Hersteltijd tot je weer echt helemaal de oude bent is 2 weken. Maar vooral de eerste week kun je alleen maar liggen. Ik zie dat je een kleine hebt, die 2 weken (en denk zelfs wel langer dat weet ik niet meer) kun en mag je echt niets tillen.
Bij mij al in 2006 verwijderd en moest toen een nachtje blijven. Middels een kijkoperatie gedaan. Ben 2 weekjes thuisgebleven van t werk. Ik heb niet de ervaring dat ik een week moest blijven liggen. Werd op maandag geopereerd en vrijdags ging ik de stad alweer in. Uiteraard wel rustig aan gedaan. Was echt blij dat het ding eruit was. Ik dacht na zo'n aanval dat ik iets verkeerds had gegeten. Tot mijn toenmalige vriend me voor de zoveelste keer over de vloer zag kruipen van de pijn en me mee heeft gesleept naar de huisarts. Bloed geprikt en dezelfde middag belde de huisarts om te vragen of ik me nog wel goed voelde. Bleek mn leverwaarde zeer afwijkend te zijn. Binnen twee weken was mn galblaas er toen uit. Sterkte! Die aanvallen zijn echt verschrikkelijk pijnlijk.
Mijn verhaal is niet geheel objectief, maar ik was 22 weken zwanger toen die is verwijderd middels een kijkoperatie. Ik moest een nacht blijven, en heb de eerste 3 dagen behoorlijk pijn gehad en was ik wat verzwakt, maar erna niets meer aan de hand en door gaan huppelen. (helaas had de chirurg zijn werk niet zo goed gedaan en ben ik bij 27 weken opnieuw geholpen, de galweg zat nog vol, en ik had een alvleesklierontsteking ontwikkeld, dit herstel en de laatste fase van de zwangerschap heeft toen wel een half jaar geduurd, de laatste weken van de zwangerschap waren toen uitzingen) De galblaasverwijdering was niet heel heftig vond ik de kolieken des te meer.
Mijn gal moest met spoed verwijderd toen onze dochter 7 dagen oud was. De bevalling is ook opgewekt omdat ik zo veel pijn had van die aanvallen elke keer. Ik moest wel een nacht blijven ivm controles omdat ik pas een week geleden was bevallen. Herstel duurde rond de 2 weken. Voor de operatie was ik al aardig mobiel na de bevalling maar erna dus weer minder. Voordeel is geen aanvallen meer. Vond ze werkelijk waar erger dan weeen. Nadeel dat als ik ergens eet waar het frituurvet slecht is ik er binnen 5 minuten buikpijn van heb.. Maar na 4 jaar weet je precies waar je niet moet eten en waar wel
Ja inderdaad een aanval gehad. Paar jaar terug ook een aantal. Als ik nu koorts krijg dan moet hij er met spoed uit. Anders via de huisarts een moment plannen. @Nellie4 heb inderdaad een 1-jarige in huis. Daarom ben ik benieuwd naar het herstel. Moet echt een moment kiezen dat opvang te regelen is.
Mijn gal is verwijderd na een paar aanvallen. Ik kreeg in het zkh nog een aanval na de operatie, dat kan gebeuren kennelijk. Nu zit er heeeeel soms nog wat gruis vast maar dat voelt meer irritant dan pijnlijk, dat vind ik niet erg. De operatie schijnt nogal trekwerk te zijn, als ik een eisprong heb voel ik dat doortrekken naar rechtsboven door littekenweefsel zei ds chirurg maar niks ernstigs of vervelends. Blij dat ie eruit is! Moest 1 nacht in het zkh blijven.
Als ik de verhalen van @lolu en @elisesmama zo lees heb je best wel risico gelopen tijdens je zwangerschap, waarom hebben ze jouw galblaas er niet uitgehaald toen je de eerste aanvallen had gehad? Bij mij hadden ze gelijk na de eerste aanval al gezegd dat ie eruit moest. Helaas tussen de eerste aanval en de operatie nog twee aanvallen gehad. Wat was ik blij dat ie eruit was Het is prima leven zonder galblaas. Alleen heel veel vet is een probleem, maar dat at ik toch al niet. het enige wat ik niet meer kan eten is een heel bakje kibbeling dat is echt te vet. En zuivel, met name melk, valt soms verkeerd. Herkennen de andere dames dat ook?
Bij mij is de galblaas er ook uit gehaald. Het herstel duurde best wel lang, want ik kreeg in de eerste week ook nog een longontsteking. Dat schijnt vaker voor te komen. Ik had zoveel pijn dat ik niet goed kon ademhalen en rechtop zitten etc. Ik denk dat ik in eerste twee weken echt niet voor een klein kind had kunnen zorgen.
Ze wilden hem er niet uit halen omdat ie niet ontstoken was en omdat de stenen rustig leken. Toen dacht ik al: haal er maar uit. Nu ga ik het gewoon mededelen.
Jeetje longontsteking erbij wil je echt niet! We zijn al aan het bekijken hoe de zorg voor de kleine geregeld kan worden. Zie t ook niet makkelijk gaan aangezien ik moeilijk kan zeggen: loop ff de trap op, klim op de commode en daarna je ledikant in
Bij mijn man is hij er 30 januari uitgehaald. Echt een joekel van een galsteen zat erin.. Zo groot als een duivenei.. Operatie is opzich allemaal goed verlopen zag er mooi uit. Wondjes heelden goed. Tot hij 2 weken later een hele pijnlijke koliek aanval. Nog een week in het ziekenhuis gelegen. Bleek hij achteraf dus nog in zijn galwegen een galsteen te hebben. Ze komen daar tijdens de operatie niet. Omdat ze deze wegen intact laten en zo min mogelijk willen beschadigen. Mijn tip is dus laat het echt goed nakijken met een echo! Het is nu natuurlijk april en nu is hij pas echt goed hersteld!
Ik had na mijn eerste zwangerschap 2 aanvallen op een dag. Begon zo’n 2 weken na de geboorte. Vreselijk wat een stress. Ik wou wel kruipen naar het ziekenhuis om het ding eruit te laten halen. Toen zl 5 weken was, hebben ze dat gedaan. Mijn borstvoedingsperiode abrupt verpest door dat gedoe. Herstellen was appeltje eitje vergeleken bij die aanvallen. Na 2 weken weer volledig in touw. Ik kan tegenwoordig nog alles prima eten. Voel in bepaalde houdingen nog wel eens het littekenweefsel van binnen. Maar dat is niet hinderlijk.
Bij mij ook de galblaas verwijderd, normaal een dagopname maar ik reageer niet zo best op morfine dus mocht ik 1 dag overnachten in het ziekenhuis. Vind sowieso dat ze mensen te vroeg naar huis sturen want de eerste 2 dagen had ik ook echt wel pijn en kon niet uit de voeten. Totaal herstel duurde zo'n 2 weken dat ik ook alles weer pijnvrij kon doen
Bij mij is het alweer bijna 20 jaar geleden. Dus iedereen laf toen een paar dagen in het ziekenhuis. In mijn geval maandag opgenomen, dinsdag geopereerd en vrijdag ontslagen. Ik was van tevoren erg ziek geweest. Maanden misselijk en huisarts herkende het probleem niet. Dus uiteindelijk bleek alles chronisch ontstoken. Dat heeft natuurlijk niet geholpen in mijn herstel. Maar ik ben dolblij dat ik ervan af was. Geen kolieken meer en niet meer ziek. Mijn man is 6 jaar geleden geopereerd en moest 1 nacht blijven omdat hij slecht reageerde op de anesthesie (hij werd slecht wakker), niets ernstigs, maar wel reden voor extra observatie. Binnen een week liep hij weer prima rond, maar tillen duurde langer. We hebben nu geen van beiden ergens last van, alle eten gaat goed.
Bij mij is mijn galblaas er 7 jaar geleden uit gehaald. Man, wat een enorme pijn, die aanvallen! De operatie ging voorspoedig, moest 1 nachtje blijven en kon toen naar huis. Ging via een kijkoperatie, dus vier sneetjes in je buik. Daar herstel je op zich snel van, na twee weekjes kon ik alles weer. Wat wel lastig is, is dat je na die operatie een pijnlijke schouder hebt. Ze blazen tijdens de operatie gas in je buikholte om de organen goed los van elkaar te krijgen, zodat ze er beter bij kunnen. Dat gas trekt omhoog naar je schouder en lost vanzelf op in je lichaam, is niks gevaarlijks aan. Maar doordat het gas naar boven trekt, heb je dus een pijnlijke schouder. Dat is wel vervelend, want de hechtingen in je buik doen de eerste dagen pijn en dan dus ook je schouder. Ik heb echt nergens last van met eten. Kan de vetste dingen eten, maar ik heb er geen last van gelukkig.
Ze zeiden bij mij dat het geen kwaad kon tijdens de zwangerschap. Ik heb 1 aanval gehad met 20 weken (flinke paniek omdat we toen niet wisten van de stenen) en toen begonnen ze weer rond 37 weken omdat dochterlief ze telkens "los" schopte..
Mijn galblaas is er ook uit. Om een uur of 14.00 uur geopereerd, en om 19.00 uur was ik weer thuis. Herstel duurde wel even, want ik had best wat pijn en een lange tijd last gehad van de narcose. (Voelde me heel snel moe, dan moest ik echt direct gaan slapen/liggen) Oja en ik heb een behoorlijk hoog bed. Dus mijn vriend moest dan voorzichtig mijn benen in bed helpen. 1x ging dat niet zo lekker, en toen voelde het alsof ik open scheurde. Maar was niks aan de hand! 4 kleine littekens. (Eentje wat groter want was een enorme steen, anders kon het er niet doorheen) Ik kan alles gewoon eten, en ben echt blij dat ik van mijn galblaas af ben. Ontlasting is wel iets veranderd. Maar goed te doen!
Ik was stiekem heel blij dat ik een paar uur later weer naar huis mocht. Toen voelde ik nog geen pijn! Anders had ik nooit thuis gekomen.. (de volgende dag) van ziekenhuis, 6trappen op bij mij thuis etc. Maar je hebt wel een beetje gelijk. Ze schoppen je al snel weer naar huis.