Hoi Juffie, hoe gaat het nu met je? Ben benieuwd of je alweer een beetje normaal kunt liggen, en hoe zit het met bukken en omhoog komen? Kun je de meeste dingen alweer een beetje? Ik wordt a.s. vrijdag geopereerd en begin toch wel zenuwachtig te worden.
Het gaat hier super goed! Kan tot nu toe alles nog eten wat ik eet, en mijn darmen en spijsvertering lijken ook weer normaal! Liggen, zitten, bukken, onze kleine meid optillen en verzorgen gaat allemaal prima! Het enige wat ik nog heb is pijn aan en of in mijn rug op de plek waar de galblaas zat maar die pijn is goed te hebben! Als dat weg is zou ik niks meer merken. Gisteren weer autogereden. Alleen zware dingen tillen doet nog wat zeer. Is echt een week geweest dat ik echt pijn en last heb gehad, maar nu! Voel me prima en slaap weer heerlijk op mijn zij. Alleen als ik op mijn linkerzij lig lijkt het wel alsof het hangt of zo van binnen dat doet even zeer, en als ik de hele nacht gelegen heb en sta weer op dat doet even pijn maar voor de rest prima. Vanmiddag op controle, hopelijk hoeven de hechtingen niet verwijderd te worden, ik heb oplosbare volgens mij. Consider hoop dat bij jou ook alles voorspoedig gaat, je zal blij zijn als je ervan af bent! Laat je even weten hoe het je is vergaan!
Ook ik heb galstenen gehad en nog een ergens zwevend, 20 stuks in een potje na enorm veel afvallen door mijn darm ziekte ( crohn ) en elke dag koliek aanvallen van uren !! Mocht ik 16 maart 2010 eindelijk onder het mes, eindelijk die rot dingen weg, April 2010 heb ik 16 dagen lang 24/7 nog ergere aanvallen gehad ik wilde serieus niet meer leven, elke dag ziekenhuis en schreeuwen van de pijn maar niets te vinden!! Het blijkt dat ik ergens nog een steentje heb zitten en nergens te vinden, Gelukkig heb ik niet meer zo veel aanvallen maar, ik moet enorm opletten met mijn eten: geen chocolade, niet te veel snoep zoals schuimpjes/hartjes wat meteen word opgenomen, aardbeien, frituur, en vet eten. Ik heb nu in mijn zwangerschap er ook last van !! Het enige wat werkt wat ze in nederland niet weten, wat bij mij perongeluk is gevonden is oxazepam een spier/kalmeerings tablet hier gaan mijn aanvallen van over, er is hier overigs niets over bekend in NL omdat ze het niet snappen, maar in duitsland word dit ook gegeven bij koliek aanvallen, Tot mijn 3de trimaster mag ik dit slikken volgens mijn MDL Succes xxx
Ow wat eng, ik hoop nooit geen aanvallen meer te krijgen. Maak jij dan nog steeds stenen aan? Of hoe kan dat? Ik voel me prima, kan alles eten en krijg nergens buikpijn van. Gisteren hechtingen eruit gehaald, hoef ook niet meer terug te komen. Gelukkig!
Hallo allemaal, Ook ik had galstenen en vreselijk veel pijn. Het begon bij mijn eind nov. 2012, ik was toen 28 weken zwanger. Hele heftige pijnaanvallen. Het enige wat hielp was in het ziekenhuis aan de pethidine prikken en buscopan infuus. 5 dagen lang had ik aanvallen en prikken nodig. Ondertussen niet kunnen eten of drinken, dan spuugde ik alles weer uit. Kreeg dus via het infuus ook vocht met glucose en zout. Na een week in het zh mocht ik weer naar huis. Toen 3 weken thuis en weer begon de ellende, weer een week in het ziekenhuis. Toen weer 2 weken thuis en helaas toen weer allemaal aanvallen en weer opgenomen. De baby bleek toen niet meer te gaan draaien en lag precies met de benen tegen mijn galwegen aan te schoppen. Dit maakte dat elke beweging ontzettend pijnlijk was en ook weer voor aanvallen zorgden. Toen na een week aan de pethidine prikken en buscopan, raakte ik helemaal uitgeput. Ook door het niet kunnen eten of drinken wat ik er ook nog bij had. De gynaecoloog zei te gaan ingrijpen wanneer ik uitgeput zou raken en het voor de baby dus ook niet meer goed zou zijn. Met 36,2 wk hebben ze ingegrepen en de bevalling ingeleid. Onze dochter is geboren met 36,3 weken. Helaas had ze een moeilijke start en werd ze al na een kleine tien minuutjes meegenomen door de kinderarts. Toen we weer bij haar mochten lag ze op Neonatologie aan de cpap, sonde, monitoring voor hart en ademhaling etc. Uiteindelijk mochten we na 11 dagen met haar naar huis. Wonderlijk genoeg bleven toen de aanvallen bij mijn even weg, volgens de chirurg doordat ik weer veel meer ruimte had in mijn buik. (natuurlijk at ik ook absoluut geen vetten) Toen we net een kleine week met haar thuis waren, kwamen de aanvallen weer terug. Vreselijk! Op zaterdag, 2,5e week na de bevalling hebben ze met spoed de galblaas verwijdert. Mijn leverfunctie en ontstekingswaarden gingen achteruit. Daar lag ik dan zonder mijn mooie meisje bij me en ook weer moest ik mijn zoontje achterlaten. Die heeft al die keren bij oma gelogeerd. Hij is 2,5 jr en snapte er niet veel van. Echt zielig om hem steeds achter te moeten laten! Na twee nachten in het zh mocht ik naar huis. Helaas kreeg ik na één dag thuis hele hoge koorts en zijn we weer terug gegaan naar de SEH. Ik bleek een blaasontsteking en griep te hebben. Ook had ik een allergische reactie op de tube die ze voor de beademing hadden ingebracht. Vreselijk, mijn keel was opgezwollen vanbinnen en veel slijm in mijn luchtpijp die ik eruit moest hoesten. Ik kon niet meer slikken van de pijn in mijn keel. Uiteindelijk nog een week koorts gehad en toen ging het langzaam vooruit. Nu is het bijna 3 weken geleden dat ik ben geopereerd en gisteren voor controle geweest bij de chirurg. De hechtingen verwijdert en alles verder goed, hoef niet meer terug te komen. Inmiddels kan ik weer gewoon eten en ben zo ontzettend blij dat ik niet meer bang hoef te zijn voor nieuwe aanvallen!!!!!! Mijn energie is nog wel ver te zoeken, maar is ook niet gek na zo veel pijnaanvallen. Ik ben ook ruim 12 kilo lichter dan dat ik was voor de zwangerschap. Nu probeer ik de borstvoeding op te bouwen, dit gaat nog moeizaam. Ik gaf volledig bv aan mijn dochtertje totdat ik geopereerd werd. Savonds ben ik geopereerd om 21:20 werd ik weer wakker op de uitslaapkamer. Ik heb gelijk die nacht en dagen en nachten erna gekolft elke 3 a 4 uur. Toch kwam er maar weinig. Volgens de lactatiekundige kon dit komen door de narcose. Toen ik daarna hoge koorts kreeg...dagenlang rond de 38.8-39.7...toen liep het heel hard terug. Ondanks steeds kolven of aanleggen kwam er maar een kwart van wat ze moest krijgen. Ik was helemaal kapot en heb toen besloten de nachten door te slapen. Mijn man gaf de fles. Nu gaat het inmiddels al een stuk beter, ze krijgt nu ong. 5a6 voedingen bv en 2a3 kv. Ik hoop dat het me gaat lukken om het weer naar volledig bv te krijgen, maar blijf nu al een week hierop steken. Denk dat het komt doordat ik nog zo ontzettend moe ben. Een heel verhaal. Wil iedereen veel beterschap toe wensen die ook geopereerd zijn of die nog moeten.
Wat een verhalen allemaal!! HEt beste voor iedereen gewenst! Mijn moeder heeft deze week te horen gekregen dat ze binnen 30 dagen haar galblaas eruit gaan halen. Ze vindt het erg spannend en is nog het bangst voor de narcose ( ze heeft erge migraine en bij haar vorige narcose na afloop erge aanval gehad). Maar hopelijk kan ze hierna weer zonder pijn door het leven! Iemand nog tips voor haar?
Over een paar uurtjes is het zover, ben best zenuwachtig en heb slecht geslapen. Ben een van de eerste mensen in Nederland die de nieuwe, vaginale, operatie zal ondergaan. Spannend!
Wat jammer dat ik dit onderwerp nu pas zie want ik zit al een tijdje met deze vragen. Vandaag te horen gekregen dat ik woensdag geopereerd word dit terwijl ik dan 21, 4 week zwanger ben. Vind het dood eng vooral ook voor dat kleine meisje in mijn buik. Maar ik weet dat het het beste is omdat er nu het minste risico voor het meisje is. Ga morgen alle verhalen even lezen
Hoi, Ik heb 5 jaar geleden ook mn galblaas laten verwijderen, ben echt zo blij dat ie eruit is! Ik heb vrij weinig last gehad na de kijkoperatie en ben na 1,5 week weer gaan werken. Ben zo blij dat ik geen aanvallen meer heb, ik kroop letterlijk over de grond van de pijn toen, sindsdien nooit meer gehad. Hier dus een positieve ervaring. groetjes Littleme
Hoi meiden. Ben gistermiddag geopereerd en de operatie is goed verlopen. Operatie duurde anderhalf uur en ben daarna niet misselijk geweest. Kon gistermiddag zelf alweer naar de wc lopen. Had wel last van het infuus, die mocht er gelukkig gisteravond al uit omdat het erg goed gaat (mag normaal pas de volgende ochtend) Heb nu alleen wat pijn aan de wond in mijn navel, die in mijn vagina is totaal niet pijnlijk! Valt me tot nu toe allemaal heel erg mee. Alleen in het ziekenhuis slapen is drama! Heb maar een uurtje geslapen, wordt gek van alle geluiden. Maar goed over een paar uurtjes mag ik weer naar huis, straks ff lekker douchen. Kan iedereen de vaginale operatie aanraden, je houd er geen zichtbare littekens aan over. En moet ook echt zeggen dat iedereen hier in het martini ziekenhuis erg aardig is, de chirurg, ok personeel en verpleegsters. Echt super!
Mijn galblaas is verwijderd ongeveer 3 maanden na de geboorte van mijn jongste. Mijn eerste aanval kwam na een oliebol gegeten te hebben van de kermis. Ik wou gaan slapen en had een uur daarvoor een oliebol op en ik wil gaan liggen en kreeg enorme pijn. Ik had het echt niet meer,en zo ongelooflijk misselijk door de pijn. Na een uur zakte de pijn af en zo bleef het komen en gaan in de weken er op. Ik was naar de huisarts gegaan maar die zei dat ik geen galstenen kon hebben want ik was te jong daarvoor?!?!? Maanden doorgegaan met die pijn,hels was het! Uiteindelijk belande ik dus na ruim een jaar op de eerste hulp en kreeg te horen dat ik dus geopereerd moest worden,de dag daarna al! Ik mocht nog naar huis maar moest de volgende morgen terug komen. Zo gezegd zo gedaan en ik werd om 10.00uur precies naar de OK gereden. Ik was zooooo bang!!! Maar echt,ik ben ZO blij dat dat kreng eruit is! Geen koliekaanvallen meer,ik kan weer bijna alles eten. Enige waar ik echt niet tegen kan en waar ik sinds de operatie va de galblaas misselijk van word is mayonaise en rode spaghettie saus. Ik eet het wel maar moet wel zorgen dat ik domperidon in huis heb tegen de misselijkheid,dat werkt dat heel goed bij mij. Maar nu ik zwanger ben mag ik dat niet dus eet ik het niet. Mijn galblaas bleek lichtelijk ontstoken te zijn en had kleine steentjes En mijn huisarts maar zeggen dat dat niet kon op mijn leeftijd... Wel dus (ben 28 nu)
Ik ben 3 weken geleden geopereerd. Ben ZO blij dat dat kreng eruit is ook, heb eigenlijk alles gewoon geprobeerd met eten en tot nu toe gaat alles nog goed.....heb alleen echt frituur nog niet geprobeerd, omdat ik daar altijd aanvallen van kreeg, nu heb ik geen galblaas meer dus technisch gezien kan dat niet meer maar friet 'durf' ik nog niet te eten. Ben soms nog wel eens bang dat de galstenen terugkomen...volgens mij chirurg gebeurd dat zeer zelden. Als ik niet zwanger was geweest en al die hormoonspuiten had moeten gebruiken had ik ze nooit gekregen, dus ik verwacht (hopelijk) hier NOOIT meer last van te hebben! Mijn galblaas zat half vol stenen en was chronisch ontstoken bleek na de operatie maar, dat is altijd na een paar aanvallen dat die ontstoken raakt zei mijn chirurg. Dames die nog moeten echt je zal blij als je er vanaf bent. Idd spitsmuis ik heb ook altijd domperidon bij me voor het geval dat....