Wie heeft er ervaring met galstenen? Ik heb na mijn bevalling aanvallen gekregen van heftige pijn rond mijn maagstreek. Het is dan alsof mijn middenrif verkrampt en ik kan dan even niks, alleen veel pijn hebben. Het duurt gelukkig vaak maar 20 minuten en dan wordt het minder. Ik heb het niet speciaal na vet eten en ook lijk ik het met name te krijgen na stress, bijvoorbeeld als mijn zoontje als baby veel huilde. Ook heb ik het als er iets verschuift in mijn buik heb ik het idee. Een diepe buikademhaling, een glas water ineens leegdrinken, met een volle blaas gaan plassen kunnen het triggeren.. Maar ik kan het ook zomaar krijgen. Ik ben vaak wel een beetje misselijk, maar met name van de pijn. Op een echo zijn veel galstenen te zien, maar de arts vindt mijn klachten a typisch en de kans is aanwezig dat de klachten blijven als mijn galblaas wordt verwijderd, omdat ze hier misschien niet door komen... Ze zouden ook door mijn darmen kunnen komen. Ik heb wel prikkelbare darmen, maar dit gevoel kende ik echt niet! Wat me ook opvalt, voor en tijdens mijn zwangerschap had ik veel last van maagzuur, nu eigenlijk nooit meer! Dus het kan ook mijn maag zijn. Ik ben bang voor verklevingen, mijn zusje heeft na een blinde darmoperatie chronische zenuwpijn overgehouden, dat is echt een nachtmerrie! Daarom heb ik nu niet voor de operatie gekozen, ook omdat de arts het afhoudt. Sorry voor het hele verhaal ik ben op zoek naar herkenning en ervaringen. Ik vind het maar een moeilijke keuze. Laatst had ik een positieve test in handen, helaas is dit mis gegaan, maar ik kreeg de dag dat de hcg het hoogst was een hele heftige aanval, veel langer dan normaal en s avonds moest ik ook overgeven en is was heeeeel misselijk. Nu ging ik toch twijfelen of ik met het oog op de grote wens voor een tweede misschien toch de operátie moet ondergaan. Stel dat hormonen van invloed zijn en het dan veel erger zal worden. Dank voor het lezen alvast en hopelijk hebben jullie tips, ideeën, ervaringen, adviezen. Liefs, Doortje
Hier afgelopen juli mijn galblaas laten verwijderen. Begon heel raar na mijn bevalling... alsof t brandend maagzuur was tot aan werkelijk helse kolieken! Nu geen aanvallen meer maar met hardlopen helaas wel last van het inwendige litteken. En ik kan alles eten... ja wat sneller aan de dunne soms....
Thanks Miracles voor je snelle reactie. Hoe lang duurde zo'n koliek aanval bij jou? En had je echt bewegingsdrang? Dat heb ik niet echt, ik lig wel een beetje te rollen van de pijn, maar heb niet het idee dat dit moet of helpt ofzo... Ik heb ook wel een brandend gevoel in mijn maagstreek, samen met de kramp, maar het is geen maagzuur. Ik moet vaak ook wel meer boeren eigenlijk. Wat vervelend van je litteken. Wat voor soort pijn is dat? Trekt het dan?
Oh die aanvallen waren vreselijk... kon mijn kind niet eens oppakken... huilend de huisarts gebeld. Mega pijnstillers gehad toen. Duurde zeker 20min tot een uur! Dat litteken voel ik alleen met hardlopen. T is balen want dan kan ik niet zo hard meer maar t is te doen. Na deze zwangerschap probeer ik het gewoon opnieuw😉 Die aanvallen gaan gewoon erger worden... ik was aan t heen en weren ja of kruipend over de grond
Ik kreeg last van galstenen tijdens mijn zwangerschap. Eigenlijk was ik 3 weken zwanger en het gezeur begon. Met 5 weken een echo gehad en toen werd het definitief vast gesteld. Omdat ik zwanger was kreeg ik ook geen operatie, pas als ik bevallen zou zijn mits het echt noodzakelijk werd. Mijn aanvallen begonnen met een zeurderige pijn in mijn buik die vervolgens in no time omzette in heftige pijn. Zo pijnlijk dat ik niet eens meer rechtop kon lopen. Het enige wat voor mij de pijn drukte was heel stil liggen. Bewegen maakte de pijn wel minder, maar zorgde er bij mij voor dat de pijn alleen maar heftiger werd. Mijn aanvallen varieerden tussen 30 minuten tot 7 uur. De eerste keer wist ik niet wat me overkwam. Rugpijn, buikpijn (de welbekende regenboog pijn) en krom lopen van de pijn. Tijdens mijn zwangerschap soms ook van de pijn niet meer weten wat te doen en echt letterlijk op mijn kop gehangen aan de zijkant van het bed. Met 5 weken bleek mijn galblaas vol galstenen te zitten. Mijn operatie uiteindelijk gehad eind augustus nadat ik eind Juli bevallen was van een gezonde dochter. Toen bleek ik nog maar 1 steen te hebben in mijn galblaas.... In mijn zwangerschap dus zoveel aanvallen gehad dat die helemaal leeg gedrukt is Afijn, galblaas is nu verwijderd. Sindsdien geen klachten meer, maar wel nu er voor terug gekregen dat ik heel snel last heb van diarree die zo erg is dat het gewoon niet op te houden is. Ik zit nu dus vast aan een dieet zeg maar. Ook af en toe ineens mega zuur aanvallen die bijna net zo heftig zijn als een galsteen aanval, maar deze komen echt zelden voor! Met een omeprazol zijn deze aanvallen eigenlijk binnen een half uur weg. Van de operatie heb ik een paar dagen moeten bijkomen en daarna gewoon rustig aan gedaan om navelbreuk te voorkomen. Geen echte napijn gehad alleen heel beurs gevoel
Pmk dank voor je bericht. Ik ben dus inderdaad ook bang dat het tijdens een tweede zwangerschap zo'n scenario gaat geven. Ik blijk wel iets van 30 stenen te hebben... Ik heb ook zo'n pijn dat ik helemaal niks kan, maar ik heb het niet alleen s avonds of s nachts ofzo. Ik kan het ook soms s ochtend hebben en dat blijkt er weer niet bij te horen... Ik ben ook bang voor de diarree inderdaad na een operatie, want ik heb al prikkelbare darmen en vaak diarree... Maar misschien dat de angst voor heftige pijnen tijdens een zwangerschap er toch voor gaan zorgen dat ik voor de operatie ga. Ladies, hoe vaak hadden jullie aanvallen? Ik heb het nu ongeveer 1 keer per 3 weken/maand, soms vaker en soms juist minder vaak.
De aanvallen had ik gelijk al een paar keer in de week en werden steeds heftiger. Soms werd ik er wakker van...
Ik heb in het begin hele milde aanvallen gehad. Even een half uurtje wat pijn. Dat ik even wat rondliep en het weer beter ging. Ik heb ook gevoelige darmen, maar deze pijn trok veel meer richting mijn schouderbladen. Maar uiteindelijk ging het toch mis toen een steentje klem kwam te zitten in de galweg. Toen was het de huisarts echt wel duidelijk dat het mijn galstenen waren, omdat ook mijn alvleesklier begon te ontsteken. Die steen is er toen met spoed uitgehaald met een ERCP (buisje via keel) en 2 weken later is de galblaas verwijderd. Samen met een heel potje stenen.. Hier moest dat verwijderen snel gebeuren, omdat als mijn alvleesklier echt flink ging ontsteken ik een groot probleem zou hebben. De arts wilde de operatie dus doen terwijl het even rustig was in mijn buik. In die 2 weken wachten heb ik ook geen aanval meer gehad. Eigenlijk heb ik van de verwijdering weinig last. Soms als ik wat veel vet gegeten heb, maar dat gebeurd niet zo vaak. Een half patatje gaat prima. Ik ben na de operatie nog eens zwanger geweest. Bij het groeien van de buik is wel 1 van de littekens onderhuids geknapt, maar hier heb ik geen last van, ik voel alleen een deukje onder mijn huid. Ook qua prikkelbare darm ging het prima, behalve dan de voedselvergiftiging 3 weken na de operatie. Maar die is opgelost met een serie AB kuren en ik heb daarna nog 2 jaar weinig last gehad. Pas daarna is opeens mijn PDS opgevlamt. Maar niet gerelateerd aan mijn operatie dus..
Heb galkolieken gekregen ongeveer 9 wkn na bevalling van mijn eerste. De eerste aanval viel nog mee, ik dacht toen aan darmkrampen, maar de aanvallen daarna waren echte kolieken. Helse pijn, misselijk, kokhalzen, vreselijk bewegingsdrang (echt niet weten waar je het moet zoeken) en huilen/kreunen... Helaas (heel lang verhaal) kreeg tegelijkertijd een leverontsteking (die niets met galstenen te maken had, toevallig 2 dingen tegelijk) en werd ik geel. Op SEH echo laten maken, galblaas zat tjokvol kleine galsteentjes. Bloedwaarden niet goed, verder onderzocht. Heb een ERCP gehad, omdat ze dacht dat ik geel was van een vastzittend galsteentje, maar dat was niet zo. Uiteindelijk 2 diagnoses gekregen: galstenen en leverontsteking. Vanwege de leverontsteking wilde chirurg me niet opereren tenzij er zich ernstige complicaties zouden voordoen. Heb maanden thuis gezeten, 3-5 koliek aanvallen per week, wachtend op groen licht voor galblaasoperatie . Operatie is me tegengevallen (pijn/herstel) maar ik was in erg slechte conditie tgv leverontsteking. Maar... nooit enige pijn meer gehad toen ik eenmaal opgeknapt was. En ik merk helemaal niets aan mijn buik. Wat was ik opgelucht dat ik dat kreng kwijt was, mis hem helemaal niet ! Paar kleine littekentjes op mijn buik is het enige wat mij nog herinnert aan de operatie. Hormonen hebben zeer zeker invloed op (vormen van) galstenen. Je hoort vaak dat ze de kop opsteken tijdens of na een zwangerschap. Als je nu al regelmatig klachten er van hebt, zou ik denk ik eerst operatie doen, en daarna pas weer voor een zwangerschap gaan. Galstenen zijn niet ongevaarlijk, als er complicaties zich voordoen (zoals ontsteking van galblaas, galwegen of alvleesklier) kun je echt heel erg ziek worden. Daar moet je toch niet aan denken met een baby in de buik... Maar goed, ik kan me voorstellen dat het een lastige keuze is, als artsen niet met zekerheid kunnen zeggen dat je klachten daar ook echt vandaan komen...
Ik wist toen niet dat dat het was, maar mijn eerste twee gal-kolieken kreeg ik tijdens de zwangerschap. Daarna nog 3x. De pijnaanvallen gingen bij mij steeds langer duren. Als ik een aanval krijg, dan gaat mijn bovenbouw zeer doen, alsof daar eten klem zit. Ik kan alleen nog maar heen en weer wiegen. Stilzitten of liggen gaat niet. Ik moet overgeven en ik ga meestal onder een warme douche zitten. Bij de laatste aanval, na 5u krom gelegen te hebben van de pijn heb ik mijn man gevraagd om me naar de eerste hulp te brengen. Daar herkenden ze het meteen als galstenen. Sindsdien heb ik het niet weer gehad. Ik weet niet goed wat ik wil als het weer een keer zou gebeuren. Of ik dan toch een operatie zou willen of niet. Ik heb begrepen dat opereren niets op hoeft te lossen, aangezien de stenen ook in de galwegen in de lever kunnen ontstaan.
Pijn van galstenen is vreselijk!!!! Ik ben ong 13 jaar geleden geopereerd (galblaas verwijderd) en daarna nooit meer klachten gehad, heerlijk. Het herstel was wel pijnlijk en moeizaam. Je zult zeker hulp nodig hebben als je kleine kinderen hebt, die had ik toen nog lang niet. Maar ik kan me nog levendig herinneren hoe die pijn was. Ik heb nog liever weeën. Daar krijg je dan ook nog wat leuks voor terug Ik herken jouw klachten trouwens ook hoor, was bij mij ook echt niet alleen bij vet eten maar ook bij een kopje thee of zo. Bij mij hielp het om tijdens een aanval op m'n rug te liggen met opgetrokken knieën. Sterkte ermee!
Bij mij kwam de eerste aanval 's ochtends vroeg rond 6:00 (nadat ik om 22:00 al naar bed was gegaan!) en heeft geduurd tot 11:30/12:00 in de ochtend (na een bezoek aan de HAP, was op een zaterdag ochtend). Dus dat het alleen 's avonds of 's nachts voor moet komen ben ik het persoonlijk niet mee eens . De een krijgt het alleen bij vet/fout eten, de ander krijgt het bij haast alles wat hij/zij eet of drinkt. Dat is dus echt verschillend! Hier wat ik al eerder aangaf hielp het om stil te liggen, ook al deed dat verdomd pijn! Ik lag of op mijn rug met opgetrokken knieen of ik lag op mijn zij en verdrukte mijn buik een beetje (half zij half buik). Als je echt twijfelt, zou ik eens aan de arts vragen of je een omeprazol mag hebben. Bij zo'n aanval innemen. Is je pijn na een half uur volledig weg, dan kan het ook maagzuur zijn. Geloof me... Na operatie had ik een maagzuur aanval en ik was echt bang dat ze een steen vergeten waren Gelukkig is het ook alleen bij deze ene zuur aanval nog gebleven! Misschien herken je je ook hierin... Als een aanval bij mij weg trok, dan voelde het ook echt aan alsof er van binnen iets los plopte en in 1x een gevoel van euforie dat de pijn vrijwel direct weer weg trok! Na uren van pijn binnen 5 min van de pijn af... Kon altijd wel een gat in de lucht springen Deed ik maar niet natuurlijk met zo'n dikke zwangere buik haha Mijn galblaas lag ook helemaal vol met stenen, op de echo wel een stuk of 20 te zien, maar na zwangerschap toen ze hem er eenmaal uit haalden zat er nog maar 1 steen in. Beetje lomp... zou dus betekenen dat ik na nog 1 zo'n heftige aanval er 'vanaf' zou zijn. Eerste twee dagen heeft mijn moeder voor mijn pas geboren dochter gezorgd, daarna heb ik het zelf samen met mijn vriend weer over genomen
Dank voor al jullie fijne reacties. Ja, bij mij is de pijn ook altijd plotseling weer over. Ik heb dan het gevoel alsof er iets naar links schuift en dan weet ik dat de pijn bijna voorbij is. Dat doet me dan weer aan mijn darm denken, maar kan ook echt mijn galblaas zijn denk ik. Het is zo'n rotpijn, ik vind het ook heel anders dan pijn aan mijn darmen. Echt een brandende, drukkende aanhoudende pijn. Ik kan dan helemaal niks. Ik heb ook een stuk of 30 stenen, dus ik zou het echt niet raar vinden als het ervan komt. Ik denk dat ik toch maar een afspraak ga maken met de chirurg. Ik heb namelijk al geen makkelijke zwangerschap gehad en als het weer zou lukken om zwanger te worden zie ik het niet echt zitten om er naast bekkenpijn en veel harde buiken ook nog galsteen aanvallen bij te hebben. Toch vind ik het wel moeilijk, want.... Wat als het het niet is en ik wel klachten overhoud aan de operatie. Pffffff zo maak ik mezelf dus lekker gek... Maagzuur is het niet. Ik heb de eerste weken na de eerste aanvallen constant omeprazol geslikt en hield het gewoon... Ik ben ook wel bekend met maagzuur en is toch echt wel anders vind ik. Ik heb ook vaak gewoon een zeurend gevoel, maar geen aanval, dat kan er ook bij horen toch? Ook moet ik vaak boeren en dat lucht dan wel op... Kan ook dus toch weer mijn maag zijn. Maar vanuit een maagonderzoek is niets naar voren gekomen... Hilly, ga jij dus wel voor een tweede zonder eerst een operatie? Ik deed dat dus eigenlijk ook, maar ben nu zo enorm aan het twijfelen, doordat ik op de dag van de positieve test meteen de heftigste aanval sinds tijden had. Ik moest trouwens wel lang nadat het was weggetrokken pas spugen. Zou dat er dan wel bijhoren? Dank Ladies voor jullie lieve en geduldige antwoorden, zoals jullie merken ben ik nogal zoekende
Goede morgen, Ook ik heb mijn galblaas laten verwijderen na een tijdlang enorme aanvallen te hebben gehad die op een gegeven moment dagelijks terugkeerden. Ik durfde niet meer zonder diclofenac de deur uit. Bij mij begon het letterlijk een jaar na de 1e bevalling nadat ik50 kg was afgevallen. Ik kroop over de grond van de pijn,wist niet wat me overkwam. De arts wilde eerst afwachten en na een half jaar had ik een steen die vast zat in de galwegen en alleen morfine hielp Toen ging het vrij vlot en ben ik laproscopisch geholpen met als resultaat dat ik eindelijk van die aanvallen af was en nu 3 miniscule littekkens heb, maar wat ben ik blij dat ik het heb laten doen. Ook het herstel viel me heel erg mee. Nu een aantal jaar later heb ik alleen met vette maaltijden soms wat moeite zoals kaas of slagroom, maar die laat ik dan links liggen(ook beter voor de lijn) Je moet het natuurlijk zelf afwegen wat je wilt, maar ik wilde graag mijn positieve ervaring delen. Succes en sterkte
Dank je wel Ingietje. Het lastige bij mij is dat ik wel heel veel pijn heb, maar kort en dat ik ook niet over de grond kruip ofzo, dat maakt dat ik me maar blijf afvragen of het wel mijn gal is... Maar goed, ik kan toch echt niet goed bedenken wat dan... Ik heb ook pijn in mijn rug en bij mijn sleutelbeen en lijkt me dat een darm dat toch niet zo geeft... Lastige is ook dat de pijn toch best wel in het midden in mij maagkuiltje zeg maar zit. Ik heb morgen een afspraak met de chirurg weer, to be continued...
Ik heb 1,5 jaar geleden ook acuut galstenen laten verwijderen nadat ik ondraaglijk ´s nachts kolieken kreeg. Toen werd alles goed! Tot 6 maand erna... kreeg ik weer kolieken! Net dezelfde! Dacht eerst dat ze een fout bij de operatie hebben gemaakt. Na nader onderzoek bleek ik een maagslijmvliesontsteking te hebben die dezelfde symptomen hebben als galkolieken... Nadat ik je post nog eens heb gelezen en dat ik opeens lees dat je het bij stressmomenten hebt, denk ik dat het eerder die maagvliesonsteking is. Ik had het ook in Stressmomenten! Wat je kan doen (heeft mij wel geholpen), als je veel koffie drinkt, dit minderen naar max. 2 tassen per dag. Inderdaad ook niet vet eten. Roken zou ook een grote factor zijn, als je zou roken tenminste...
Nee ik rook niet en ik drink niet. Ik ga eens kijken op maagvliesontsteking. Ik heb wel een maagonderzoek gehad en daar kwam niks uit... Ik heb vandaag een gesprek gehad met de chirurg en eigenlijk besloten om wel voor een operatie te gaan... Ik vind het wel heel spannend en ben inderdaad bang dat ik de verkeerde beslissing maak. Marja 30 galstenen, daar zal ik toch een keer last mee krijgen...
Oja en ik drink ook geen koffie en ik houd over het algemeen ook niet van vet eten... Ik ben ook niet echt dik, hoewel er wel wat af mag dus waardoor het nou komt...
Bij mij is de galblaas verwijder toen mijn dochtertje 6 weken oud was. Ik kreeg voor het eerst aanvallen tijdens de zwangerschap nooit geweten dat het mijn gal kon zijn. Na de bevalling werd get steeds heftiger vreselijke pijn ik kon echt niks meer was dan tot nikd in staat alleen overleven zo'n aanval duurde bij mijn 8 uur!!!! Vreselijk echt. Uiteindelijk met spoed toen mijn kleine meisje 6 weken was verwijderd godzijdank en nooit geen last meer gehad. Na de operatie viel best tegen voelde enorm beurs en duurde ff voordat ik weer fatsoenlijk rechtop kon lopen. Nu heb ik wel daarvoor in de plaats dat ik snel last van diaree heb waarbij je echt direct naar de wc moet rennen. Ik ken mijn lichaam inmiddels dus ik voel dat redelijk half uur van te voren aankomen tegenwoordig. Als we ergens heen gaan is het eerste wat ik altijd doe kijken waar de wc is..