Dit gedicht/verhaal kreeg ik bij een bijeenkomst op mijn werk, de tranen branden achter mijn ogen. Zelf werk ik in een verpleeghuis. Ik zat te twijfelen om het hier te plaatsen maar doe het toch! Kijk nog eens goed Wat zie je nu zuster, als je zo naar me kijkt? Een kribbig oud mens, wiens verstand langzaam wijkt? Onzeker, verdwaasd, in 't' verleden gevangen, morsend met eten, bekruimelde wangen en het enige contact dat mij nog rest is als je zegt ''Doe nou eens je best! Doe nou eens je best. Zonder gesputter laat ik je begaan je baadt me, je voedt me, je kleed me weer aan Als dat alles is, kijk dan nog eens een keer en kijk dan wat beter, want ik ben nog veel meer Laat me vertellen wie ik ben en wie ik was Hoor mijn verhaal, want dan ken je me pas. Eens was ik een kind, tien jaar oud hier nog maar Dit is mijn gezin, we beschermden elkaar Zestien en klaar om de wereld te omarmen Dromend van liefde om mijn hart te verwarmen Een bruidje van twintig, mijn hart maakt een sprong Mijn belofte is heilig, ook al ben ik nog jong Met vijfentwintig ben ik zelf aan de beurt Mijn leven wordt nu door mijn kinderen gekleurd Een vrouw van dertig, mijn kroost groeit zo snel nu nog verbonden, maar blijft dat straks wel? Bij veertig hebben ze de woning verlaten Met moeite vullen we samen de gaten Hier ben ik vijftig, weer kleintjes op schoot Opnieuw omringd door kinderen, de blijdschap zo groot Maar dan wordt het donker, mijn lief overlijdt Angst voor de toekomst, mijn vijand de tijd Mijn kinderen zijn druk met hun eigen gezin en ik denk aan de jaren aan wie ik bemin Nu ben ik oud, mijn omgeving tot last Lichaam en geest door de tijd aangetast Mijn huid is gerimpeld, kracht en gratie gaan heen Op de plaats van mijn hart daar zit nu een steen Maar diep in dit lichaam woont nog immer dat kind Dat danst en verliefd is, dat zingt en bemint. Ik houd van dit leven en bleef het steeds weer, Ik proef nog de vreugde maar ook vaak het zeer Ik denk aan de jaren die zijn weggedreven Probreer me te schikken in wat is gebleven Dus open je ogen en kijk nog eens goed Besef dat de tijd ook met jou straks dit doet Kijk in mijn hart zuster, maak me weer blij Kijk nog wat beter, kijk en zie..... MIJ
ja mooi he, wij hebben dit gedicht samen met de film ook bekeken ivm een zorgleefplan curses, met de film erbij is die ook heel erg mooi , is te vinden op you tube
Inderdaad sapje, ik ook! Kwam het net weer tegen in de la terwijl ik aan het opruimen was en ik wilde er iets mee maar wist niet wat. Toen dacht ik, ik plaats het gewoon op zp!
Prachtig gedicht... Het zet je weer met beide benen op de grond, want dit vergeet je snel door al die werkdruk!
Ja precies mamamuts. Dat is het hem ook, af en toe wordt je zo door de tijd ingepakt, kon het maar anders!
Ik denk er ook wel eens aan, later ben ik diegene die ze traag en dom vinden met de dan weer nieuwe high-tech uitvindingen.
Heel mooi gedicht maar ben nu wel benieuwd naar die film? Zeker als leerling verzorgende in een verpleeghuis drukt je dit weer met de neus op de feiten. En vooral....hoe zal het zijn als wij later zo oud zijn??
Mooi gedicht. Ben wel benieuwd of het echt door een oudere dame geschreven is. Ik ben zelf geen verzorgende, maar werk wel in de zorg (o.a. V&V-sector), dus het raakt me wel om dit te lezen.
mooi hoor..wel pittig. Ik ga momenteel dagelijks naar mijn schoonmoeder die erg slecht ligt..moeilijk om iemand dagelijks te zien inleveren.
kan het jammer genoeg niet zo snel vinden, maar samen met de film is die nog mooier, weet wel dat het een engels talige film is maar dat ze het gedicht in het nederlands hebben over gesproken
Tis ook super mooi, jammer dat je de film niet kan vinden maar dat is niet anders. Wordt er wel extra emo van om te bedenken dat mijn papa nu licht dementerend is en in een verpleeghuis zit....Dan denk je toch hoe zou hij nou denken en zich voelen. Maar helaas door de parkinson kan hij niet goed meer praten dus dat zal ik nooit te weten komen...