Zijn hier nog meer hooggevoelige (hsp) mama's? Deel hier je ervaringen (wat betreft zwangerschap, moederschap etc.)!
Hoi, ja hier een hooggevoelige en hoogbegaafde moeder. In combinatie met mijn introverte karakter is dit altijd al een enorme uitdaging geweest maar ik heb het zelden zo zwaar gehad als in de babytijd van mijn zoontje (lees: eerste 1,5 jaar). Nu is hij 2,5 en hoewel hij midden in de peuterpubertijd zit en ik steeds meer zie dat hij op mij lijkt qua karakter, gaat het nu gelukkig heel veel beter met mij en tussen ons.
Leuk dat je hebt gereageerd Wat maakte de eerste 1,5 jaar zo zwaar voor jou? (Kan ik wel een beetje raden natuurlijk, maar ben benieuwd naar je verhaal.) En in wat voor dingen zie je dat je zoontje op je lijkt?
Hier. Ik ben echt zeer hooggevoelig. Grootste probleem waar ik nu tijdens de zwangerschap tegenaan loop is dat ik het middel dat altijd heel goed werkte bij overprikkeling niet mag tijdens de zwangerschap, en andere dingen werken niet. Bij mij stapelt het zich op. Normaal voelde ik op tijd aan wanneer alles te veel werd en nam ik een tabletje en nu kan dat niet en heb ik dus regelmatig overspannen huilbuien (hormonen werken ook niet mee, pff). Ik heb op zich vertrouwen straks in een leven met een kindje, maar vooral omdat ik dan mijn tabletjes weer mag nemen wanneer het te veel dreigt te worden en ik dus meer controle heb over mijn rust. En gek genoeg kan ik van kinderen ontzettend veel hebben.
Hier een hooggevoelige mama to be. Vind het allemaal heel spannend nu de geboorte langzaam in zicht komt. Mijn vriend is er gelukkig voor me als ik van die buien heb. En ik moet zeggen dat ik wel erg gegroeid ben ik probeer me wel over mijn oude grenzen heen te zetten en ben een stuk makkelijker dan in het begin van onze relatie. Maar soms nog momenten dat ik denk nu ff nix en dat ik me gewoon ff terug wil trekken. Ben benieuwd hoe dat gaat in mn kraamtijd want daar zie ik wel een beetje tegen op. Heb het ook aangegeven bij de intake en die vrouw zegt gewoon aan jezelf denken en niet aan de andere als jij moe bent of geprikkeld gewoon zeggen ik ga nu terug naar de slaapkamer het is me teveel. En dat ik met bezoek tijden moet afspreken van je bent welkom van 2 tot 3. Dan weet het bezoek al oke niet te lang dus. Dus ik ga gewoon zeggen wat ik vind heb ik me voorgenomen want het gaat om mij en de baby en dat ik een fijne kraamtijd heb. Nu hopen dat het in theorie net zo uitpakt als ik hier zeg En anders jaagt mn vriend ze wel weg die ziet het meteen aan mn kop als ik geïrriteerd raak Welk middel gebruik jij normaal dan Linnaea?
Ik ben ook hooggevoelig. Een paar jaar geleden had ik hier heel erg veel last van, maar ik kan er gelukkig steeds beter mee omgaan. Nog niet zwanger, we gaan vanaf januari proberen om zwanger te worden. Ik ben heel benieuwd hoe dat dan allemaal gaat lopen
@Linnaea: dat klinkt wel zwaar zeg! Wat akelig dat je zonder medicijnen niet goed aan voelt waar je grenzen liggen. Ik hoop voor je dat je er alsnog je weg in kunt vinden in je zwangerschap.. @SweetPrincess: In je kraamweek is het inderdaad super belangrijk dat je je rust neemt. Ik heb zelf in de kraamweek alleen de opa's en oma's en ooms en tantes laten komen, en die bleven eigenlijk uit zichzelf ook allemaal maar een uurtje. Verder heb ik alleen maar geslapen, gevoed, heel af en toe baby verschoond en een keer in badje gedaan. Behalve dat een bevalling lichamelijk ongelooflijk zwaar is (of kan zijn, ik vond het erg zwaar in ieder geval), is het ook geestelijk heel heftig. En misschien voor vrouwen zoals wij nog iets meer. Ik heb gemerkt dat ik echt veel tijd nodig heb gehad om te verwerken wat er allemaal gebeurt is. Uberhaupt dat ik ineens niet meer zwanger was! Het goed op je eigen grenzen letten geldt denk ik ook niet alleen voor de kraamweek maar ook gewoon voor de tijd erna. Er gebeurt zóveel, er komt zóveel op je af, en er zijn alsmaar mensen die het nieuwe mensje willen bewonderen. Al is het wel zo dat je voor je baby over alle grenzen heen gaat haha. Tenminste dat is mijn ervaring. Mijn zoontje wilde bijna elke dag om de 1,5 uur borstvoeding, dag en nacht. Achteraf (na 2 maanden) bleek hij koemelkallergie te hebben en wilde hij door de kramp zo vaak drinken. Maar ik was in die 2 maanden volledig uitgeput, en toch zette ik door, voor hem... Toen ik overstapte op flesvoeding kon ik eindelijk bijkomen Maar nog steeds merk ik dat ik minstens één moment per dag voor mezelf nodig heb, om alles even te laten bezinken. Wat ik trouwens wel heel mooi vind; mijn man is ook hooggevoelig en hierdoor kunnen wij ons kindje heel intuïtief opvoeden. Wat super goed gaat! We voelen al vanaf dag 1 perfect aan wat hij nodig heeft en kunnen hem dit dus ook geven. Hij is echt nooit ontevreden of 'vervelend'