Mijn zoontje (21 maanden oud) begrijpt steeds meer, en praat ook al erg goed. Papa trekt 's ochtends zijn pak aan, en hij vraagt meteen "papa werken? mama thuis bij Gijs?" Ik zeg dan "nee, mama gaat ook zo werken en jij gaat lekker bij de kindjes spelen". Dan noem ik de namen van de leidsters, de namen van de kindjes en leg hem uit dat het vast heel gezellig wordt. Dan verschijnt meteen die pruillip, en hij begint te huilen en te roepen dat hij thuis wil blijven. Op het KDV gaat het best heel goed, hij moet wel altijd erg huilen bij het wegbrengen en is erg eenkennig en vindt invallers dus maar niets. Op ons KDV gaan ze er super goed mee om. Ze geven hem al veel speciale aandacht, proberen er voor te zorgen dat er iemand vertrouwds voor hem is, en iedereen is op de hoogte van hoe het beste met hem om te gaan. Ik vind dit ook best moeilijk, maar het gaat de laatste tijd erg goed en ik ben heel bij met hoe het KDV met hem omgaat. Maar ik vind het wel heel erg sneu dat ie nu 's ochtends thuis al zo verdrietig is. Heeft iemand dit ook? En hoe gaan jullie er mee om? Is het soms beter om thuis te "liegen" en nog niets te ze vertellen over dat we gaan werken? Lijkt me niet echt de juiste manier..
Niet liegen nee, dus niet zeggen, jij mag lekker thuis blijven. Maar ook niet precies benoemen, hij maakt zich dan al van te voren druk en dan gaat het afscheid ook moeizaam. Als hij vraagt: papa werken?? Dan zou ik zeggen: ja papa gaat werken. En als hij vraagt mama thuis??? Dan zou ik zeggen: nee mama gaat ook werken. En verder niks. Anders wordt de situatie al stresserig voordat hij weggaat en dat kan dan beter maar daar beginnen vind ik.
Ik sluit me aan bij tulip. Mijn dochter heeft het afscheid nemen ook een tijd lang heel moeilijk gevonden, maar had het wel altijd leuk daar, het verdriet was snel vergeten. Mischien wordt je zoontje wel verdrietig omdat hij afscheid moet gaan nemen. Dat duurt helaas even, voor hij gaat begrijpen dat het oke is en dat je hem ook weer op komt halen.
Ik heb geen goeie tips maar kamp met hetzelfde probleem. Mijn zoontje is 17 maanden en praat nog helemaal niet goed, maar hij heeft heel duidelijk in de gaten dat hij naar het KDV 'moet' en zodra ik me klaar maak om naar mijn werk te vertrekken (mijn man brengt hem 's ochtends weg, ik haal hem 's middags op) huilt hij, en dat is dan mild uitgedrukt... Het is niet dat hij het niet naar zijn zin heeft op het KDV, net zoals jij ook aangeeft, maar hij is inderdaad ook het liefste thuis. Ik vind het iedere keer opnieuw moeilijk, ook al weet ik dat het snel vergeten is. Geen oplossing dus, maar ik wilde je wel veel sterkte wensen!!
Zeker niet gaan liegen tenminste dat zou ik niet doen! Het is echt een fase waar je door moet, het klinkt heel lullig maar is wel zo. Ik heb die periode ook gekend bij Jaime. Als ik dan beneden liep bij het kdv hoorde ik haar nog brullen. Afschuwelijk. Misschien voor je eigen gemoedsrust even bellen als je een kwartier of wat weg bent. Vaak gaan ze wel spelen en is er niks meer aan het handje. Maar het blijft zielig en je voelt je ook heel rot.
Bedankt voor de tips! @Tulip, dat is een goeie van jou!! Als ie nu door krijgt dat wij moeten gaan werken dan is het paniek. Ik ga er dan heel uitgebreid op in en leg hem uit dat ie gezellig gaat spelen enz. Maar misschien is het veel beter om er niet op in te gaan, en hem af te leiden. En op vrije dagen zoals vandaag ga ik heel enthousiast vertellen dat we vandaag lekker samen thuis zijn, dat is misschien ook niet slim. Jij werkt toch op een kdv? Leren jullie dit soort dingen ook tijdens je opleiding? @Cookiediva, ze zijn echt niet gek he? Ze hebben het zo snel in de gaten wat er gaat gebeuren.. Mijn zoontje vindt het kdv ook best heel leuk, maar is inderdaad liever thuis. Jij ook sterkte! Ik ga over een weekje met verlof. Ik ben wel van plan Gijs te blijven brengen, ben bang dat ie anders echt nooit meer wil. Maar dit lijkt me helemaal moeilijk.... dan moet ik dus tegen hem zeggen dat ik niet ga werken, maar dat hij er toch heen moet .
Zolang jij vindt dat KDV een moetje is (zie je laatste zin) zal het nooit makkelijk worden.... Het kdv is hier harstikke leuk. Spelen met kindjes, allemaal ander speelgoed, liedjes zingen etc etc. Sinds dat hij (en nu ook zij) gaat maken we de kdv dagen leuk! Hou het afscheid kort en vrolijk (ga niet stiekem weg) en maak er weer een feestje van als je hem komt halen. Besteed niet teveel tijd aan het afscheid en ga ook niet van te voren al praten over het afscheid (zie eerdere tips) Je hoeft je kindje niet te vertellen WAAR je werkt..dat kan ook thuis zijn he?
verstandig om hem wel te blijven brengen. ik zou gewoon niet zeggen dat jij tijdens je verlof thuis bent, papa gaat werken en jij gaat naar het kdv en als hij er om vraagt zou ik zeggen mama gaat ook werken. hij heeft er niets aan dat hij weet dat je thuis bent....
Ben het met tulip eens en verder: je hoeft hem helemaal niet te vertellen dat hij naar het kdv gaat en dat jij 'gewoon' thuis bent straks. Doe gewoon alsof je gaat werken, wat niet weet, wat niet deert. Zeker op deze leeftijd, hij heeft er niks aan om te weten dat mama gewoon thuis is.