Hoi allemaal, ik ben zo 32 weken zwanger en het verloopt erg moeizaam. Ik ben ontzettend moe. Ik slaap echt zoveel. Waardoor ik al vroeg in mijn zwangerschap vaak ziek meldde op mijn werk. En als rond 15 weken minder uren ging maken. normaal werk ik 24 uur, maar nu is mijn max 18 uur vanaf mijn 15e week dus al. Ondertussen ben ik nog steeds geregeld ziek geweest omdat ik dan zo uitgeput ben dat ik moet bijtanken. Hierdoor twijfel ik over mezelf en word ik onzeker. Ik voel me zwak en word dan erg verdrieting. Ik heb allerlei testen gehad om de oorzaak van die moeheid op te zoeken. Gelukkig is er helemaal niets aan de hand en gaat alles met de baby goed. Maar ik voel me zo schuldig ten opzichte van mijn werk, vriend en familie. En het word steeds erger. Nu ziet het er naar uit dat ik komende 2 weken niet kan werken wat ik nu alweer 3 weken niet doe. Alleen ik voel me zo lullig voor mijn werk. Ze zeggen geen negatieve opmerkingen maar ik ben bang dat dit toch mij zal achtervolgen. En dan moet ik ook nog ouderschapsverlof aanvragen. Kan ik dat wel maken of wanneer moet ik dat doen? MOet ik nog even wachten. Ook al mogen ze dat niet weigeren dadelijk ontslaan ze me om een of andere redenen. Ik wil eerlijk tegen ze zijn maar zijn zij dat ook? Hoe moet ik hiermee omgaan? PS hoe krijg ik mijn banner erop?
Ivm een nogal pijnlijke cyste zit ik al sinds de 20e week thuis, ook ik heb me erg schuldig gevoeld. Dus ik herken je verhaal, ook omdat ik mijn verlof ga verlengen met ouderschapsverlof. Ik snap heel goed dat je je schuldig voelt, maar hier heb je eigenlijk alleen jezelf mee. Je werkgever krijgt via het UWV voor jouw ziekte tgv je zwangerschap betaald, dus wat dat betreft is alles goed geregeld. En jij hebt hier ook niet om gevraagd, dus probeer je niet te druk te maken. Ik weet het, het is makkelijker gezegd dan gedaan. En als je ouderschapsverlof wil dan zou ik dat gewoon aanvragen, ze kunnen dat inderdaad niet weigeren en je hebt er gewoon recht op, of je nou ziek bent geweest of niet. Je kunt dan toch aangeven dat je het heel vervelend vindt, maar als je het graag wil zou ik het gewoon doen. Heel veel succes en probeer ondanks je moeheid toch nog een beetje te genieten!
Ik zit vanaf ongeveer 12 weken thuis en werk nu ongeveer 5 weken weer halve dagen. Ook ik voelde me schuldig maar mijn collega's zien goed aan me dat het niet zo gaat als zou moeten. Je moet kiezen voor je kindje, je doet het niet meer alleen voor jezelf! Is halve dagen werken geen optie voor je? Dan heb je misschien minder ziekte en is iedereen blij?
Vanaf 22 weken werk ik ook halve dagen i.p.v 40 uur. Ik moet zeggen dat dit goed bevalt, 's ochtends werken en 's middags je rust kunnen nemen. Laat je niet gek maken, en dit is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk...Maar dit is veel belangrijker!
Ik werk ook vanaf 21,5 weken 50% Mijn manager zei, ik heb liever iemand die wat nog kan goed kan doen, dan om de haverklap zich ziek moet melden. Ook de collega's vonden t goed, dat ik aan had gegeven wat wel en wat niet meer lukte. Ik zag er ook huizenhoog tegen op, het te vertellen.. Ik voelde me een softie.. maar besefte wel dat ik me niet voor jan doedel zo ellendig voelde als ik sochtends mn route deed... Het is heel goed opgelost.. Ik zou t ook met je leidinggevende gaan bespreken, dat het voor jou momenteel eigenlijk niet meer wil. Misschien kan voor de laatste 4 weken je werk aangepast worden zodat jij nog wel met een prettig gevoel kunt werken.. Misschien zegt hij/zij ook wel dat je volledig de ziektewet in kunt.. In een gesprek is veel mogelijk, denk ik.. Je moet alleen wel zelf die eerste ( lastige)stap zetten..
Mijn gyn zei laatst: zwangerschap is maar tijdelijk, werken kan altijd nog... Met andere woorden; je gezondheid en je kindje gaan nu gewoon voor. Dat je je schuldig voelt vind ik persoonlijk een goed teken, want dat zegt iets over je inzet op het werk en je betrokkenheid. Maar luister naar je lichaam en als je niet meer kunt werken moet je gewoon stoppen! succes!