hallo dames, ik moet even mijn frustraties kwijt! ik ben sinds vandaag weer met halve dagen begonnen op het werk. Ik sta normaal in de zorg, nu dus niet, maar wat aangepast werk (kantoorwerk). Ik moet nu 4 uur per dag werken. Ik ben er nu 1,5 uur en voel me nu al verschrikkelijk. Ik heb zware bekkeninstabiliteit en rugklachten. Nu loop ik zelf op krukken omdat ik zonder niet kan lopen! Ik moet nu dus 4 uur op een bureaustoel zitten, maar dat gaat niet, dus loop ik tussendoor wat. Nu vind ik mijn collega's nog het ergste. Ik zit al sinds begin maart in de ziektewet. Eerst door ziekte (misselijk en overgeven), en nu dus met mijn bekken. Ik ben dus al zo'n 2 maanden thuis geweest. Nu kom ik vanmorgen op het werk, en niemand die ook maar iets aan me vraagt! Het enige wat ze kunnen vertellen is dat ze nog wel wat taken voor mij hebben liggen.. hallo! Ik kan amper lopen, maar niemand vind dat blijkbaar interessant.. nu zit ik hier dus pas 1,5 uur, en moet nog tot 14:00 blijven. Ik heb om 13:00 even een gesprek met mijn leidinggevende, dus zal dan ook wel aangeven dat dit gewoon niet te doen is (lichamelijk) Ik voel me echt verschrikkelijk.. zowel lichamelijk als geestelijk. Ik word gewoon niet serieus genomen, en ik ga bijna dood van de pijn nou oke, dood is wat overdreven.. Maar ik heb echt ontiegelijk veel pijn! Wat moet ik hier nu mee doen?!
Oohja, en hun problemen en ellende moet ik natuurlijk wel aanhoren... Waarom hun dan wel, en ik niet? Dat ze ook eens het fatsoen op brengen om naar mij te luisteren... Ik ben nu niet echt in de stemming om het met hun te delen, maar al is het maar voor het fatsoen.. snap je? Oh ik word hier echt niet goed van! Zo, dat moest ik echt even kwijt!
Ja helaas kan het zo gaan op je werk helemaal als je er al even niet was. Misschien wil je dit niet horen maar het is wel een wisselwerking, interesse in elkaar. Misschien missen zij het contact met jou ook en heb je niet zoveel raakvlakken meer dan toen je samenwerkte.
bij mij is het ook zo, ik ben al tig keer na de bedrijfsarts geweest, maar ookal heb je rugpijn,harde buiken,blaasontst.etc.etc je ken gwn werken, en dat vind mijn leidinggevende ook en de collega;s ja die hebben alleen belangsting als je bij de bedrijfsarts ben geweest zodat ze weer kennen roddelen. het is overal wat! niet te veel van aantrekken(vond ik ook moeilijk maar nu intreseert het me geen biet meer)en is me kind me meer waard dan de collega;s en de sfeer!
Het zijn dus niet de collega's waar je normaal mee werkt? Ken je ze wel goed of dat eigenlijk ook niet? Ik snap best dat het vervelend voor je is en dat het heel rot voelt maar eerlijk? Ik heb ook totaal geen behoefte/boodschap aan de ellende van mijn, meeste, collega's. Je bent daar om te werken en als dat niet gaat moet je je ziekmelden. Ik denk ook dat je het jezelf niet zo moeilijk moet maken.. Je bent pas 1.5u aanwezig en je vind het nu al zo ellendig. Dan doe je zelf ook iets niet helemaal goed. Ga er gewoon met frisse moed tegenaan!
Ik vind het zo ellendig omdat ik gewoon lichamelijk niet kan! Ik word niet serieus genomen.. Dat vind ik het allerergste.. Maar dit zijn wel collega's waar ik lang mee werk, en normaal goed contact had.. Maar ik vind het veel erger dat ik me nu dus moet forceren omdat hun dat graag willen.. Heb net ook gesprek gehad met mijn leidinggevende en alles uitgelegd en mijn gevoelens besproken, maar dat mocht niet baten, ik mag me niet ziekmelden..
Maar meid, heel simpel.. Als het niet gaat, dan gaat het niet! Als je het lichamelijk echt niet kan opbrengen om te werken dan moet je je ziekmelden. Heel jammer voor je leidinggevende maar ze kunnen geen dingen van je verwachten die je echt niet kunt.
Je moet gewoon je eigen ding doen... Luister naar je gevoel, en je lichaam. Proberen of je met een kussen onder de kont beter zit en anders gewoon ziek melden. Wat niet wil ...wil niet en bij elke zwangere vrouw is het anders.
ik hoop dat je een fijn gesprek hebt gehad met je leidinggevende. Meid als jij voelt dat het niet gaat; gewoon ziekmelden. Natuurlijk is dat het aller aller allerlaatste wat je wilt en die scheve gezichten zijn niet leuk door onbegrip. Dit heb ik ook meegemaakt toen ik met 24 weken 50% ging werken. Het maakt je erg verdrietig he? Zeker als je al zolang met collega's werkt. Zelf zou je het ook anders willen zien en tot je 36ste week fris en fruitig werken maar lichamelijk gaat het niet, en echt waar je bent niet de enige zwangere die dit heeft (ook al voelt het misschien wel zo en bang dat je je aanstelt). Denk aan jezelf, huil om het onbegrip en wees er boos om en dan merk je dat het een levensles geworden is.. wat de rest ook denkt; jij weet wat je voelt en je kan alleen zelf aan de bel trekken. Als je zo doorgaat hou je chronische bekkenpijn na je zwangerschap en wie weet kan je dan ook niet volledig werken. Denk aan je lijf en aan jezelf, aan je kindje. Het gaat gewoon niet, punt. Het is moeilijk, en een harde werkelijkheid dat de geliefde collega's waar je het mee kon vinden toch niet zo begripvol zijn als dat je dacht. Daaruit leerde ik dat je echt toch maar collega's bent en interesse hebt in een bepaalde hoogte.. kies voor jezelf en meld je gewoon ziek. Niemand anders dan jij kan bepalen of het nog te doen is met de pijn.
Herkenbaar, ook hier BI. Ben nu door de bedrijfsarts afgekeurd voor de zorg en moet per direct stoppen. Merk bij collega's ook wel wat wrijving, ik denk dat heel veel niet begrijpen dat je zo vroeg in de zwangerschap echt al behoorlijk klachten kunt hebben. Ook ik ga vervangend werk doen maar weet nog niet hoe en wat. Maar ik vraag me toch wat af, ben jij ziek gemeld voor je functie in de zorg? Wie heeft besloten dat je vervangend werk moest gaan doen en heb je ook een vervolg afspraak bij de arboarts? Jouw leidinggevende kan niet voor jou bepalen of jij je wel of niet ziek kan melden. Dat zou ze willen! Als het niet gaat dat zou ik gewoon weer aansturen op een gesprek met de arboarts. Ik neem aan dat je onder behandeling bent dus dat zou ik ook zeker bovenstaande met je behandelaar bespreken. Zij kan ook contact met de arboarts opnemen en dat helpt echt in een beslissing.
Ik werk normaal ik de zorg, maar heb nu wel aangepast werk. Dat scheelt natuurlijk al wel, maar ook dit is te veel. Ik kan lichamelijk eigenlijk niks hebben. Ik moet pas over 5 weken weer terug naar de Arbo, en ik mocht niet eerder gaan van mijn leidinggevende. Ik heb nu contact opgenomen met mijn vk voor advies, en zij vind het belachelijk dat ik in deze conditie moet komen werken. Zij zegt dat ik moet stoppen. Ik heb maandag weer een afspraak bij de HA, ook voor mijn bekken, want ik moet verder onderzocht worden in het ziekenhuis. Ik zal deze bevindingen dan ook weer meenemen ik een volgend gesprek, en ik hoop dat ze me dan wel serieus nemen..
Wat onwijs vervelend dat niemand belangstelling heeft. en ja of jij het leuk vind dat je niet kan werken. snap best dat je als werkgever niet blij bent, maar kunnen ze niet jou kwalijk nemen als specialisten toch echt zeggen datcdit niet goed is voor je. ga goed in gesprek met huisarts...enneh volgens mij kan je leidinggevende je niet tegenhouden om eerder naar bedrijfsarts te gaan.... wat vreselijke situatie... je wilt ook wel op je werk inzetten, maar ja je jan er niet aan onderdoor gaan.
Ik zou rechtstreeks contact opnemen met de Arbo.. Volgens mij kan je leidinggevende dat niet verbieden hoor, en anders lekker ziek melden. Als je zoveel pijn hebt gaat het niet. Dus dan ben je niet in staat om te werken en meldt je je ziek. Stuurt je leidinggevende je ws. vanzelf gelijk door naar de Arbo..
Als het echt niet gaat, meld je je voor 100% ziek. Dan zijn ze vaak vrij vlot met een arbo afspraak. Je leidinggevende heeft in principe niet te bepalen of jij met deze klachten kunt werken. Weet je welke arbodienst je hebt? Want dan zou ik ze zelf bellen. Dat heb ik toendertijd ook gedaan omdat mijn leidinggevende in eerste instantie niet mee wilde werken aan mijn ziekmelding. Ik heb toen bij de arbodienst aangegeven dat ik informatie wilde over hoe ik mijn tijd op het werk kon invullen zonder er meteen volledig uit te liggen. Op die manier liet ik zien dat ik echt wel wilde werken, maar dat er aanpassingen in mijn werkzaamheden moesten komen. Mijn werkgever moest toen wel meewerken, en ik had mijn goodwill getoond, door niet meteen voor 100% de ziektewet in te gaan. Uiteindelijk ben ik 50% ziek gemeld en die uren werkte ik boventallig. Ik ben dus tot de laatste dag 100% aanwezig geweest, maar wel met veel lichtere taken.