Vanwege passend onderwijs kunnen er nu ook kinderen met Down op basisscholen in de klas komen, daar hebben ouders ook niets van te zeggen. Ik vind dus dat de GO dit vooraf had moeten bedenken en niet nu pas. Niet netjes van haar.
Ik ben het eens met jouw eerste zin. Als 2e heeft de go ons enorm uit de brand geholpen door vrijwel meteen tijdelijke opvang te bieden, zonder dat ze precies wist wat DS inhield. Misschien niet erg doordacht maar ze was gewoon erg behulpzaam en sprong in bij nood. Waar ik uiteraard enorm blij mee was. Ik had eerst een collega van haar benaderd en die heeft mij in contact met deze go gebracht. Ik heb zelf ook niet goed nagedacht, ons zoontje is een heel makkelijk en lief mannetje en zoals eerder geschreven voor ons niet bijzonder in zorg ed omdat we niet anders weten. Ik had fijne opvang en had me niet bedacht dat het gewoon lastig zou zijn om wederom fijne opvang te vinden voor hem. Voornamelijk omdat mensen vaak niet weten wat DS allemaal inhoudt en wat er bij komt kijken. Logisch,wist ik eerder ook allemaal niet. Nu ik vaste opvang heb gevraagd kan ik me van haar uit voorstellen dat het ietwat veranderd omdat dit niet de bedoeling was in 1e instantie. Zo'n "bijzonder" kind is voor haar ook voor het eerst dus het is zoeken wat de juiste weg is. Duimen dat we samen die weg zullen vinden!!
Kinderopvang is geen onderwijs hè. Op deze leeftijden zijn kinderen nog veel hulpbehoevender. Luiers, drinken/eten geven etc. Op school kan er al heel veel zelfstandig en wordt daar ook zo snel en veel mogelijk naar toegewerkt. Dat zijn hele andere omstandigheden met specifieke doelen, opvang heeft wat dat aan gaat geen leerdoelen oid. Daarnaast moet de leerkracht met passend onderwijs ook ondersteuning krijgen, een go is maar alleen en heeft ook niet de opleiding die een leerkracht heeft. Vind de vergelijking dus totaal niet op gaan.
Ik snap best dat een GO en een leerkracht heel andere taken en opleidingen hebben. Maar ik vind persoonlijk dat ouders in beide niet zoveel te zeggen hebben. En als de GO van TO het met de ouders wil overleggen, moet ze dat anders aanpakken. Dus niet: 'vinden jullie het oke als er ook een kindje met DS is?' Maar:'Ik vang ook een kindje met DS op, mochten jullie daar bezwaar tegen hebben, moeten jullie wellicht verder zoeken.'
Ja maar zo was deze situatie niet, de gastouder was een TIJDELIJKE gastouder en wordt nu gevraagd om langer te blijven. Ze had andere mensen als toegezegd toen deze situatie nog niet bekend was, dan lijkt het me logisch dat ze dat nu overlegt en niet zomaar die mensen voor het blok wil zetten met ook nog eens het risico dat ze die inkomsten zou kwijtraken, want 2 kindjes verliezen voor 1 is natuurlijk wel een offer en voor veel go is het ook gewoon werk.
Sorry ik had alleen de OP gelezen en daarin werd niet duidelijk dat vooraf was afgesproken dat het tijdelijk was. Dan heb je gelijk.
Afgezien of je gelijk hebt of niet, het betekent wel dat veel ouders met een "bijzonder" kind noodgedwongen hun baan moeten opgeven, gewoon omdat mensen niet bereid zijn om deze kinderen op te vangen en je als ouder dan het nakijken hebt. Nergens blijkt uit de post van TS dat haar zoon een last is voor de andere kindjes. Hij heeft wat meer zorg nodig dan de gemiddelde bijna 3-jarige, blijkbaar kan de GO dit aan dus ik zie het probleem niet. Had je ook gevonden dat de GO van TS dit had moeten overleggen met reeds mondeling overeen gekomen klanten als de GO een tweeling van 14 maanden had opgevangen? Dan was het toch logisch geweest dat de GO ook andere klanten aannam? Ik denk dat de zoon van TS echt minder zorg nodig heeft dan een tweeling van 14 maanden. Maar alleen omdat het hier gaat om een kind met een labeltje wordt er anders naar de situatie gekeken en dat vind ik heel jammer.
Ik wilde hier even op reageren. Het eerste stuk: dat is in de praktijk ook zo. (Goede) Opvang voor kinderen met een beperking is schaars en veel moeders stoppen dan idd met werken, ik ook. Noodgedwongen. Je tweede stukje: dat weet je natuurlijk niet, het hangt af van de gradatie van de beperking. Daarnaast vangt een go voor een tweeling dubbel tarief en voor een kindje met down niet.
Het ging me in het tweede stukje er vooral om dat er 1000 en 1 dingen kunnen veranderen bij een gastouder die ook betekenen dat jouw kind de aandacht moet delen. Ik zat er trouwens gisteravond aan te denken, laat alle kinderen die een indicatie hebben, maar recht hebben op (bijvoorbeeld) dubbele kinderopvangtoeslag. Kinderen met een indicatie voor een kdc/medisch kinderdagverblijf/ander-langdurig-traject hebben (meestal) meer aandacht nodig. Als ouders dan een plekje voor 2 kinderen kunnen betalen, dan wordt het voor de reguliere opvang weer een stuk aantrekkelijker om deze kinderen op te vangen. Bovendien geldt een dergelijk systeem al in het basisonderwijs, daar krijgen sommige kinderen al een wegingsfactor om het voor de docent behapbaar te maken.
Ja dat is waar. Wat de kot betreft, dubbele kot is niet genoeg, het moet dan ook op de juiste manier worden besteed en dat moet worden gecontroleerd. Dus de opvang moet aangepast worden zodat kinderen met een beperking ook kunnen komen. Ik vind het absurd dat ik wo ben opgeleid en een studieschuld terug moet betalen, maar niet kan werken omdat er geen passende opvang voor mijn kinderen is.
Dat is ook absurd. Werk, werk, werk, maar niet als je de verantwoordelijkheid hebt voor een kind met extra zorg.
Nergens blijkt inderdaad dat de zoon van TS een last is, maar een kindje met down heeft wel altijd extra zorg en ondersteuning nodig, afhankelijk van de ernst van de handicap. En wat een go hierboven ook al zegt, dan kan je nooit op je max aantal kindjes zitten want je wilt ook die extra zorg en ondersteuning kunnen bieden. Het overleg van de go met de ouders is volgens mij juist om duidelijk te maken hoeveel extra zorg dit zal zijn en zoals ik het lees en ts dat ook bevestigt is het juist om de ouders in te laten zien dat het betreft go zou kunnen in deze specifieke situatie. Maar ik snap heel goed dat ze daarin nu niet de andere ouders voor het blok gaat zetten. Die hebben voor haar gekozen met bepaalde omstandigheden, die veranderen hierdoor wel en dan lijkt overleg in plaats van mededeling me erg gezond. Downsyndroom vind ik niet "een kind met een labeltje", zulke kinderen hebben nou eenmaal wel andere en vaak meer begeleiding nodig. ' Dat daar nu eigenlijk geen budget voor is waardoor ouders van een kindje met een handicap soms moeite hebben met oppas vinden zolang het kindje nog niet naar school kan is wrang, maar meer een probleem dat er geen extra budget voor is vanuit overheid zodat er ook de juiste ondersteuning voor geboden kan worden( zoals kinderen met het Downsyndroom in het regulier onderwijs ook extra worden ondersteund). Wij hebben net een gastouder aan huis geregeld omdat ik het voor zo'n hummeltje nog geen meerwaarde vind hebben om andere kinderen om zich heen te hebben, maar zou ik bij een go thuis de opvang hebben dan houd je natuurlijk rekening met meerdere kindjes maar als 1 daarvan downsyndroom zou hebben zou ik daar ook best kritisch naar kijken( heb een ernstige vorm in omgeving en in familie).
Ik denk dat we inmiddels aan het praten zijn over principes en niet meer over de zoon van TS. Eens zullen we het niet worden, ik denk dat onze standpunten inmiddels duidelijk genoeg zijn toegelicht. Mijn perspectief is dat de opvang voor "bijzondere" kinderen in Nederland gewoon niet (goed) geregeld is. En dat geldt zeker ook voor kinderen in de basisschoolleeftijd. Ik vind het zeer vervelend voor TS dat haar zoontje nu niet vanzelfsprekend bij de gastouder kan blijven waar hij het naar zijn zin heeft. Jij wil het beste voor je kind en dat is je goed recht. Je denkt dat een kind met extra zorgbehoeften ten koste kan gaan van de kwaliteit van de zorg die de gastouder aan de andere kinderen kan leveren, ook dat is een terechte vraag. Daarnaast ken je een aantal personen met Down syndroom die 'laag' functioneren? Dat zou mijn beeld ook kleuren. Laten we het erop houden met waar we het wel over eens zijn, dat het wrang is dat ouders met een "bijzonder" kind vaak moeite hebben met het vinden van (goede) opvang voor hun kind.
Ik heb niet alle vervolg reacties gelezen maar ik wil wel zegge ndat ik als ouder er geen probleem mee zou hebben. Ik denk dat het juist goed is, zo leer je respect voor mekaar te hebben en hoe dan ook: je leert van mekaar, van ieder kind leer je dingen, ook van een kindje die het DS heeft. Verder vind ik het een moeilijk onderwerp.. ik snap diverse opvattingen wel. Maar heeft een kindje met DS echt heel veel meer zorg nodig dan een hyper kind bijvoorbeeld? Ik zou het niet weten!
Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken. Mijn zoontje is bijna 3 jaar, hij kan niet zelfstandig staan en dus ook niet lopen. Hij kan niet zelfstandig zijn brood eten, moet stukje voor stukje aangegeven worden anders propt hij de hele boterham ineens naar binnen, idem met koekjes etc. Hij kan het wel zelf in zijn mond doen. Drinken doet hij zelf uit een tuitbeker maar wil die nog weleens op de grond gooien. Zindelijk is hij niet. Praten kan hij ook niet, wel enkele woordjes die ergens op lijken. Hij kan zich met enkele gebaren uitdrukken. Luisteren kan hij dan wel weer erg goed evenals speelgoed opruimen. Het is een lief,vrolijk en vriendelijk ventje, speelt graag op de grond met geluidjes, autootjes, vindt boekjes kijken ook erg leuk evenals liedjes met gebaren zingen. Dus vooral fysiek heeft hij extra aandacht nodig, veel meer sjouwen voor de go dan andere 3 jarigen. Verder geen extra aandacht qua medicijnen of lichamelijke aandoeningen gelukkig. Hij functioneert op de leeftijd van ruim 1 jaar ongeveer. Dus in zijn geval is hij een stuk minder bewerkelijk denk ik dan een kindje wat zoals Jen30 schrijft hyper is. Er is bv een kindje bij de go die totaal niet wil luisteren en keihard gaat gillen wanneer hij zijn zin niet krijgt. Thuis mag hij heel veel en bij de go zijn uiteraard regels. Daar kan dat kindje dus niet mee omgaan en zijn moeder lacht er maar om. Dat is voor de go een zware dobber en zij is steeds in gesprek met de moeder en leiding van het gob hierover.
Totaal off-topic, maar gebruik jij ook Lotte & Max? Het is zo schattig als ze de liedjes gaan meedoen. Of heb je een ander systeem?
Ik zou op zich geen enkel probleem hebben met een kindje met downsyndroom. Maar ben het wel met 1 van de eerdere reacties eens dat de gastouder daar het aantal kindjes op zou moeten aanpassen (als het kindje extra aandacht nodig zou hebben). Immers: het is ook niet voor niets dat er een bepaald aantal maximum kinderen mag zijn in een bepaalde leeftijdscategorie omdat hele kleintjes ook meer aandacht vragen dan grotere kinderen.
Ik hoorde toevallig vorige week ofzo dat onze gastouder ook een kindje met Down opvangt. (ik breng de kinderen vrij vroeg en als ik degene ben die ze haalt is het al wat later, dus ik zie lang niet alle kinderen die daar komen). Het is geen moment in me opgekomen om daar moeilijk over te doen. Ze heeft al vaker "bewerkelijke" kindjes opgevangen, die bv nog geen NL spraken of hechtingsproblemen hadden. Als ik de verhalen zo hoor, is dat zwaarder dan het kindje met Down. (zij benadert het kindje als een kind van de ontwikkelingsleeftijd, het kind draait op dat niveau gewoon mee in de groep en bloeit lekker op) Zoals jij het beschrijft, is je kindje in feite een grote zware dreumes. De combi van een dreumes met twee baby's bij de gastouder is niet raar. Als ik als vraagouder op zoek was naar een gastouder, zou het feit dat er een kindje met Down al opgevangen werd geen issue voor me zijn. Sowieso heb ik de kinderen die er al waren niet laten meewegen in de keuze.