Gastric bypass

in belgie gaat het er trouwens wel iets anders aan toe dan in Nederland is mijn gevoel. Een vriendin van mij woont in belgie en heeft daar ook haar operatie gehad en haar procedure ging heel anders dan bij mij. Zo heeft zij geen voortraject maar ook niet echt een natraject gehad. Denk dat je het beste eens kunt gaan kijken naar wat de ervaringen in je ziekenhuis zijn waar je de operatie wilt laten uitvoeren.

Ik ben trouwens 32 jaar. Ik lijn al vanaf mijn 18e af en aan...

 

ik heb hier laatst ook een topic over geopend want was ook erg benieuwd naar de ervaringen
ik ben oktober vorig jaar geopereerd en ben nu 54kg afgevallen, ik wil de -60 bereiken dat is mijn doel. het gaat nu heel langzaam maar gaat me zeker lukken.
dit is echt de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb dan kan ik echt met 100% zekerheid zeggen, wat, dat kan ik wel schreeuwen want wat ben ik hier blij mee!
heb echt wel vel over hoor, vooral bij mijn bovenarmen (de bekende kipfilets) en mijn buik word er ook niet mooier op. mijn bovenbenen is iets waar ik mij alleen aan stoor in een badpak maar als ik een legging aan heb niet dus dat kan er nog mee door.
ik wil wel als ik een tijdje stil sta dus ook echt niet meer afval en mijn doel heb gehaald een afspraak maken voor een correctie, maar dat is nu nog niet aan de orde.
als ik een foto zie van eerder echt dan kan ik wel janken (wat ook wel eens gebeurt hoor) dat ik het zo ver heb laten komen pfff. en wat ben ik blij met hoe ik er nu uit zie, draag alleen nog maar rokjes, jurkjes wel met legging hoor maar oooo wat ben ik blij.

 

Ik ben in april 2011 geopereerd, ik kom van een gewicht van 143 en me laagste gewist is 83 geweest. Nu ben ik dan bijna 34 weken zwanger en 7 kilo aangekomen. En ondanks de bypass verwacht ik weer een groot kind

 

Grappig, hier ook een grote knul verwacht (of liever gezegd de vorige was nlk. ook een 9-ponder ) Dacht dat je met een stuk minder voeding ook niet zo'n groterd zou krijgen maar dat is dus een fabeltje..

 

Ik heb in okt een GBP gehad. In april dit jaar is mijn galblaas verwijderd ivm galstenen.

Ik heb het nog niet als negatief ervaren, al loop ik nu wel tegen het probleem aan dat ik het zelf moet doen. En dat gaat niet zo heel makkelijk.

Bereid je voor op een lange en moeilijke maar wel een waardevolle reis.

 

Inderdaad, hier de andere meiden dan ook 9 en 9.5 pond Maar dacht inderdaad dat het toen kwam dat ik zelf veel meer at. Ben benieuwd nu haha

(sorry was beetje off topic)

 

Mijn mannetje heeft maandag het gesprek met de psycholoog. Chirurg en internist hebben groenlicht gegeven inmiddels. Het is nu afwachten wat de psycholoog zegt als die ook groenlicht geeft mag hij door naar de voorlichtingsbijeenkomst. Vind het zelf erg spannend maar hij heeft er wel vertrouwen in. Weet van zichzelf dat hij geen eetstoornis heeft dus dat moet goedkomen! Lees idd veel, zo is er bijv. op de site van het maasstadziekenhuis in rotterdam een folder te downloaden waar de hele ingreep in beschreven staat en voorbeelden van menu's wat je de eerste tijd mag eten. Vooral de hoeveel heden hebben we eens een keer ook afgewogen zodat hij ook kon zien hoeveel het dan is na de operatie. En verder idd veel info opzoeken op inet, veel lezen, met de huisarts erover praten en wij hadden de mazzel dat een goede vriendin vorig jaar de ingreep heeft ondergaan dus haar ervaring ook gehoord.

 

Ik heb een gbp gehad eind september 2008 en ik heb er ook geen spijt van. Ik heb wel de laatste weken steeds meer steken bij m'n middenrif, maar durf niet goed naar de huisarts te gaan (meer omdat ik het dus niet altijd voel en bang ben dat het aanstelleritus is).

 

Mijn moeder heeft dan geen GBP gehad maar in principe liep ze dezelfde risico's als bij deze operatie (slokdarm operatie) en is inmiddels gestorven *aan complicaties van deze operatie*

Ik zou hem dus nooit aanraden, teveel risico als het ook op de normale manier kan (ben zelf vanaf mijn diktste moment ook al meer dan 30 kilo kwijt en nog bezig dus het KAN wel)

Daarnaast als je een GBP doet en je krijgt in de toekomst een kwaal eraan (wat een grote kans is omdat je vaker maagzuur in je slokdarm krijgt en de kans op slokdarmkanker vergroot, kan je de levensreddende operatie niet meer ondergaan omdat er vaak niet meer genoeg maag is om een nieuwe slokdarm van te maken.

Ik zou er dus nog even rustig over nadenken, het klinkt allemaal best aardig maar ik zou dit met kinderen geeneens overwegen, het risico dat ze hun moeder kwijtraken door iets wat je in principe ook (met heel veel pijn en moeite hoor!) ook zelf kan kwijtraken)

 

ja heeft ook vaak niet zoveel met elkaar te maken, kind pakt toch wel wat ie nodig heeft, hier ook niet veel gegeten maar woog 9 pond met 38 weken (ben dus ingeleid) tweede hetzelfde (woog iets minder, 300 gram)

 

Mij is verteld dat het kleine maagje dat overblijft geen maagzuur aanmaakt, dat blijft namelijk in de afgescheiden grote maag. De sappen van die maag komen ook pas veel later bij het voedsel terecht doordat de darm is omgelegd.

 

dat hoeft ook niet als je gewoon begint met afvallen het is een keuze die je elke dag zelf maakt in principe, het word je niet aangedaan (behalve door jezelf) deze woorden klinken heel hard maar het is bewustwording van jezelf wat je sterker maakt.

Ik ben bijna 18 kilo kwijt in een dik half jaar ben gewoon normaal eten en zelfs snoepen (doe er dus eigenlijk niets bijzonders voor) dat kan jij toch ook gewoon? als je maar die knop bij jezelf kan vinden en je niet in een slachtofferrol gaat zitten maar die koe bij de horens vat en wat eraan gaat doen, beginnen met vandaag, niet uitstellen wat je vandaag kan doen, volgende week kan je al 3-4 kilo lichter zijn als je die knop omzet!

 

Uit ervaring weet ik dat mensen vaak veel overgeven ervan (vooral in het begin) dat laat ook schade achter natuurlijk.

 

Ook dat scheelt per persoon. Ik ben amper 1 maand na de operatie zwanger geraakt en zelfs toen geen enkele keer hoeven over te geven. Nu na bijna 4 jaar operatie kan ik het aantal keer overgeven nog op 1 hand tellen.

 

Moet je niet bij een bepaald BMI zitten om dit te kunnen krijgen ?

 

ik denk dat wanneer je een emotie eter bent je nog weleens voor verrassingen kan komen te staan. Genoeg mensen die een GBP hebben laten uitvoeren en dan toch weer steeds opbouwen in de dingen die ze eten, snoepen, vettigheid. Het is geen wondermiddel uiteraard. Ik zou, voordat je zoiets drastisch laat uitvoeren toch echt nagaan waar bij jou het probleem ligt. Ik wilde 3.5 maand geleden ook per se 30 kilo afvallen. Iig. 25. Is best veel. Ik werd maar dikker door emotie-eten, als ik blij wa,s verdrietig, neutraal, alles verdiende wel wat lekkers, ik verdiende altijd wat lekkers. Ik vond het hoog tijd worden het roer om te gooien, ben nu 16 kilo wkijt door niet meer te snoepen, op een klein beetje suikervrije schocolade na soms, ik eet gezond, minder koolhydraten, meer vet (avocado's, spek, bijv. bij gebakken eieren) en ik ben nu 16 kilo kwijt.
Ik treed Triskele hierbij dus bij, het is echt een mindset die je moet veranderen. Ik veroordeel daarbij echt niet iedereen die een GBP wil doen/heeft laten doen, maar zie het alsjeblieft niet als een quick-fix waarbij je nergens last van gaat hebben. Lukt het je zonder gesnij in je lijf, dmv. sporten en een goed eetptaroon (niet lijnen) dan is dat zoveel beter voor je lijf, het zou jammer zijn als je niet werkelijk alles eraan hebt gedaan, en lukt dat echt niet en krijg je ene indicatie, dan kun je altijd die operatie laten doen. Maar probeer het svp niet te romantiseren, ik heb zelf in het ZH gewerkt en er kwamen vaak mensen terug maanden na zo'n operatie die het toch weer voor elkaar hebben gekregen zich vol te stouwen met snoep e.d omdat ze uiteindelijk de 'core' van het probleem niet aangepakt hebben. En dan is soms zelfs zo'n operatie zinloos. Net las anorexia, je lost het probleem niet op met een quick-fix als je de onderliggende problemen niet oplost.

Veel succes meid!

 

Dat is inderdaad heel ernstig...
Maar het probleem bij mensen met ziekelijk overgewicht is dat ze A niet weten waar ze moeten beginnen omdat er toch meestal zo'n 50/60 of soms wel 70 kilo af moet.
Daarnaast is probleem B dat het diëten niet vol te houden is.
Een GBP is geen dieet, het beperkt je de rest van je leven in de hoeveelheid voedselinname waardoor je anders en verstandiger gaat eten. De mensen die in het GPB traject gaan hebben een jarenlange dieet geschiedenis achter de rug.. Je krijgt deze operatie ook niet zomaar eventjes... Het is een zware operatie die vervolgens je hele leven overhoop gooit.
Natuurlijk kan je iets aan je slokdarm krijgen, maar het risico op ernstige ziektes met morbide obesitas is VEEL groter. Zo zat ik op 30 jarige leeftijd al op het randje van te hoge bloeddruk, zeer grote kans op diabetes en dan nog niet te spreken over je gewrichten en de druk op je hart en bloedvaten... Ook bepaalde kankersoorten komen alleen maar voor bij mensen met morbide obesitas.
Ik heb ook WW gedaan, net als Sonja Bakker, Atkinson, appeldieet, brood-dieet, noem het maar op en ik heb het gedaan. Ik heb tevens een maagballon gehad, een maagband maar NIETS heeft (blijvend) geholpen...

Ruim 90% van de mensen die diëten weegt binnen 5 jaar weer hetzelfde of meer dan daarvoor. Dat zijn harde cijfers die dus ook aangeven dat diëeten vrij kansloos is...
De GBP operatie heeft daarentegen zeer goede vooruitzichten met blijvend gewichtsverlies. Natuurlijk zijn er uitzonderingen zoals een Peter Beense bijvoorbeeld, dit zijn mensen die gewoon niet WILLEN veranderen. Je beslist immers nog altijd wat je in je mond laat verwijnen, ook al je maag heel klein is...

Maar als ik voor mezelf mag spreken, ik heb van het leven geproefd zonder fors overgwicht en ik wil NOOIT meer zo worden.
Overigens is ook het honger-hormoon uit je maag uitgeschakeld waardoor je na deze operatie ook geen trek/honger meer ervaart en dat maakt het eenvoudiger om het vol te houden

 

Dan zijn ze vergeten die bij mij uit te schakelen, want ik barst regelmatig van de honger. En dat voelt hetzelfde als van te voren, dus het zit niet tussen m'n oren.