Gastric bypass

Vreemd hoor, door het afsluiten van de maag zou dat ongeveer vanaf een week na de operatie moeten gaan werken. Ik vergat zelfs om te eten. Na verloop van tijd komt het trek-gevoel wel weer terug maar wordt nooit meer zoals voorheen. Dat is wat de artsen gezegd hebben bij de bijeenkomst. Ik zou toch echt voor mezelf eens nagaan of het daadwerkelijk het rammelen van je maag is of dat het hoofd-trek is Het is nlk. lastig soms om hier onderscheid in te maken

 

Ik wil nog even erbij vermelden dat ik ook 125 heb gewogen op mijn zwaarst dat ik dus wel degelijk weet hoe het is om 50 kilo kwijt te moeten raken en dat dat jaren kan kosten hoor, dus het is niet een "skinny" person die er niets van af weet die het zegt, ik weet hoe moeilijk het is en dat het niet 1,2,3, gaat ik zou gewoon niet snel het risico nemen om mijn kinderen hun moeder te ontnemen terwijl het wel gewoon op een gezondere manier kan.

EN persoonlijk ken ik mensen die amper moeite moesten doen voor een zo'n operatie en die net an de criteria haalde, op den duur ging ze alles vloeibaar eten maar dan wel vla, chocomouse, veel mayonaise e.d. dus blijkbaar is de keuring die mensen moeten doorgaan niet zo ingewikkeld als zij er door zijn gekomen.

Ik vind het op zich niet erg als mensen besluiten het te doen als ze het maar niet zien als wondermiddel of easy fix en zich er zeker van bewust zijn dat je je kindje achter kan laten (en dat deze kans bij een maagoperatie groter is dan andere type operatie trouwens) mijn moeder is pas na 1 maand!! na een complicatie overleden (de maag was afgestorven en dat merk je pas vrij laat en dan kan je niet meer geholpen worden en bloed je door omdat je aorta op den duur scheurt) kortom een vreselijke dood ook nog eens.

Als je dit alles meeneemt dan maak je in elk geval een keuze gebaseerd op ALLE gegevens, dan ligt het bij jezelf of je het waard vind ja of nee.

 

natuurlijk beslissen mensen zelf maar dan wel met alle gegevens in plaats van alleen maar positiviteit e.d. dan vind ik het prima, dan moet je het natuurlijk zelf weten, misschien had ik zonder kinderen ook een andere beslissing gemaakt. Een beslissing kan je alleen maken (op een goede manier) als je alle ins en outs weet en als je het dan nog waard vind dan is het goed (alleen meeste mensen denken dat het wel meevalt met de complicaties omdat ze overal "bijhoren" zeg maar worden ze in een hoekje gestopt maar het is natuurlijk wel iets om mee te nemen als je zoiets belangrijks en levensinnemend gaat doen, het is niet even een operatie, het is een complete levensverandering (als het goed is) niet iets wat je even snel beslist.

 

Zes jaar geleden kreeg mijn vriendin een maagverkleining met een bypass, het was een zware operatie die ze nu niet meer uitvoeren. Het was geen impulsieve beslissing maar ze wist er alles van. Ze liet het in Belgie doen omdat daar de beste arts zat met de meeste kennis en ervaring. Ik was op dat moment zelf aan het afvallen (ik was 50 kg afgevallen). Jammer genoeg kwamen na strijden de kilo's er toch weer aan bij mij, niemand kon me helpen, ik was diep ongelukkig. Omdat mijn vriendin was geopereerd was de drempel voor mij veel lager om een maagverkleining te overwegen. Na mijn beslissing duurde het nog een jaar voordat de operatie werd uitgevoerd, ook in Belgie. In november 2010 heb een maagverkleing gehad (geen GBP). Ik ben 50 kg afgevallen en de kans dat de kilo's er weer aankomen is nog steeds aanwezig, ik moet nog steeds oppassen met wat ik eet. Bewegen is ook een must. Het is echt een hulpmiddel. En idd veel mensen krijgen binnen 3 weken een GBP wat ik ook erg snel vind. Het probleem wordt niet opgelost maar even weggenomen. Je kunt op een gegeven moment weer beter eten (na 1,5 jaar) en dan moet je niet elk uur iets ongezonds eten want dan vliegen de kilo's er echt weer aan.
Ik ben blij met mijn beslissing en natuurlijk is het eng om een operatie te ondergaan maar als je wanhopig bent dan verleg je snel je grenzen.
Zoek een goede arts en vraag precies uit wat ze gaan doen en wat de risico's zijn etc, etc, etc.

 

laten we even voorop stellen dat deze operatie niet zomaar word uitgevoerd, je word wel degelijk goed gescreend.
en goed gekeken of je wel eerdere pogingen hebt gedaan om af te vallen.
het is niet zo dat je smorgens wakker word en denkt ik wil het op deze manier dat het zomaar gebeurt
gaat een hele weg aan vooraf (in de meeste gevallen iedergeval)
en tuurlijk iedere operatie brengt een risico met zich mee. aan een ingegroeide teen nagel kan je ook dood gaan.
in de meeste gevallen gaat deze operatie gewoon goed en leven we goddank nog lang en heel gelukkig

 

Ja weet je ik word een beetje moe van het gedoe. Je kiest de makkelijke weg of maar weet je wel welk risico je neemt pfff alsof dik zijn geen risico is.
En makkelijke weg.... Had het gevoel dat ik was aangereden door een trein dus hoezo makkelijk... Dit is alles behalve makkelijk. Ja tuurlijk gaat het bij de een beter al bij de ander maar dat is toch met alles zo. De een krijgt zingend een kind en de ander scheurt uit tot de navel ( bij wijze van dan)
Ik ben iedergeval super blij met dit besluit en zou nooit meer terug willen naar mijn oude ik. Mijn nieuwe ik is zelfverzekerd. Stuk slanker en gelukkiger en dat wil ik graag zo houden!

 

Ik heb een sleeve, ik kan alles eten maar in mindere mate. Ik wilde absoluut geen dumpings en mijn maagklep behouden. Mijn maag is kleiner in banaan vorm. Een GBP is heel anders, de darm wordt verlegd en maagklep naar de darm heb je dan niet meer. Ik ben dan ook een hartige eter.
Ik heb eindelijk rust op psychische vlak. Ik had erge moeite met meningen van andere mensen, ik zag ze gewoon naar me kijken en denken, al was dat niet altijd zo. Het is een heel psychisch proces na een operatie. Ik voel me ook nog wel eens dik als ik een kilo ben aangekomen. Het is een kwestie van veel naar jezelf kijken in de spiegel en iets positief over jezelf zeggen.

 

Ik heb geen ervaring. Maar ik denk erover na om ook een GBP of een andere operatie te ondergaan.
Dus ik lees ook mee naar alle meningen en belevenissen.

 

Ik heb 2jr geleden deze operatie gehad in het mmc veldhoven (ik was toen 27). in 8mnd tijd bijna 60kg kwijt. Begin gewicht 131 nu 73 en al een jaar stabiel (lengte 171). Heb bijna geen beperkingen behalve zo nu en dan een dumping. Kan alles redelijk verdragen.. droge rijst, verse broodjes gaan niet.. te droog vlees ook niet. Eet gewoon met de pot mee (beter gezegd: alleen vlees). Multivitamines + calcium slik ik dagelijks bij. Geen te korten.

Grootste nadeel: psychische klap na 1 jaar. Druk met afstuderen, trouwen en een hoop andere dingen. Daarbij is na 8 maanden mijn galblaas verwijderd omdat deze vol zat met steentjes als gevolg van het vele afvallen. Inmiddels heb ik alles goed op de rit en vind ik wel dat het natraject zeer belangrijk is. Daar zijn ze bij mij in te kort geschoten (bij de obesitas klinkiek en zat net in de fase dat ze in het zkh het natraject zelfstandig ging opzetten. Daar kon je alleen bij terecht als je op dat moment het traject in ging.)

Maar vooralsnog gaat het goed.. En bij twijfel mag ik altijd op mijn arts terugvallen

 

Mag ik vragen waarom jullie voor een gbp gekozen hebben en niet voor een sleeve of een mini gbp? Of een andere optie?

 

bij mij is er door de arts gekozen voor een gbp... heb daarin zelf geen keuze gehad!