Ik ben de afgelopen 2 jaar ook 23 kilo afgevallen door gezonder te gaan eten en meer te bewegen. Nog steeds ruim 15 te gaan maar ik kom er wel. Soms periodes dat ik idd minder gedisciplineerd ben en even stil sta maar ik zorg dan wel dat ik gewoon op gewicht blijft en niet bijkom. Moet ook eerlijk bekennen dat ik niet alle pagina's heb gelezen maar wat ik hier veel lees is dat mensen met een GBP het ook zelf moeten doen, het gezond eten, sporten etc. Waarom dan een GBP als je het toch zelf moet doen? Ik bedoel die vraag echt niet vervelend maar dat spreekt elkaar dan toch eigenlijk ook weer tegen?
Ik zal voor mezelf antwoorden... Ik heb een GBP en de eerste 8 a 9 maanden viel ik echt gemakkelijk af dus vanzelf... zonder moeite, zonder sporten, zonder echt opletten... Daarna begon ik stilletjes aan terug bij te komen. Ik ben dan al paar keer opnieuw begonnen met opletten op mijn eten en sporten. Voordeel voor mij is dan dat ik wel een kleine maag heb. Dus als ik weight watchers doe bijvoorbeeld (wat ik een goede methode vindt omdat je ALLES mag maar je punten moet tellen en dus keuzes MOET maken) dan kan ik met mijn punten heel wat tussendoortjes eten... Ik heb ook echt wel een stop... genoeg is genoeg. Terwijl ik vroeger echt heel veel kon binnenspelen... En eenmaal bezig aan chocolade bijvoorbeeld, kan ik niet meer een hele tablet opeten (gelukkig maar ) Maar neen, ik heb geen knop die ervoor zorgt dat ik geen zin meer heb in dat stukje chocolade... Voordeel van GBP is ook dat de hoeveelheid kilo's waarop je zelf moet letten of zelf nog moet afvallen veel minder is dan voor GBP. En ja 50 kilo afvallen uit jezelf of 15 kilo is heus wel een verschil...
Jawel, dat staat ook in mijn eerste tekst. Nu word ik elke dag geconfronteerd met de nadelen van mijn GBP. Ik val af (op zich heb ik reserve genoeg) maar ik voel me niet top door de weinige energie. Ik val waarschijnlijk af omdat ik nu nog vaak misselijk ben en veel overgeef en omdat ik niet voldoende voedingsstoffen op neem voor prutske en mezelf. Maar dat is niet erg... Prutske neemt wat het nodig heeft. Maar ik heb dus een B 12 tekort (krijg maandelijks spuiten), begin zwangerschap ook ijzertekort (op 12 weken was dat nipt voldoende), moet foliumzuur nemen (zoals iedereen), ... Maar vooral het energietekort is soms uitputtend, ik sliep in mijn vakantie gewoon 12 uren per dag... Nu heb ik terug iets meer ritme en gaat het... Maar vanaf dat ik te weinig slaap heb ben ik kotsmisselijk waardoor ik weer moet spugen en weer minder energie heb... Is dus echt kwestie van opletten... En ik ben ook onmiddellijk moet stoppen met diëten, ik moet wel zo gezond mogelijk eten, maar het belangrijkste is dat ik eet! (op dit moment nog - ik word uiteraard goed opgevolgd ook voor suiker en dergelijke - en mag niet teveel bijkomen maar dat is tot hiertoe het probleem niet )
Maar misschien ook fijn om te weten. In je maag zit een gedeelte waar het honger hormoon wordt afgegeven. Bij een sleeve wordt dat verwijderd en bij een gbp niet. Maar dan is de rest maag "werkeloos". Afvallen is voor de mensen geen probleem maar het eraf houden wel. Je lichaam is namelijk zo gemaakt dat het altijd weer terug wil naar het hoogste gewicht. Met een gbp helpt het je om dat blijvend te veranderen, mits je de goede keuzes maakt. Mensen met morbide obesitas hebben vaak een een vergrootte maag en daardoor mislukt vaak een dieet. Want Door Die grote maag blijf je ook honger houden, waardoor je blijft eten. Et voila, daar is die vicieuze cirkel. ... Dus die gbp is echt wel nodig voor sommige mensen.
Niet erg, was er ook niet zo uitgebreid op ingegaan... Maar nu snap ik ook wel waarom ze afraden om snel zwanger te worden na GBP. Mijn arts heeft me echt afgeraden om binnen de 2 jaar zwanger te worden. Want dat was voor mij de grootste reden ook wel voor een GBP, ook al was ik 21, mijn kinderwens was toen al groot, en toen er me iemand zei: met zo'n gewicht wordt zwanger worden heel moeilijk, is bij mij de knop omgegaan... en ben ik ervoor durven gaan. Vandaar dat mijn chirurg me toen wel heel duidelijk heeft afgeraden om te snel zwanger te worden. Dat het 7 jaar ging worden had ik niet gedacht
Een hype??? Jeetje wat een vreemde manier om over een operatie te denken. Nou ik zal mijn verhaal dan ook maar eens vertellen want dit is toch wel een hele andere kijk op de operatie. Ik was 155 kilo door eten inderdaad vreten, waardoor.....pesten pesten en nog eens pesten. Ouderen,kinderen maar vooral moeders met kinderen die bij de mac hun kinderen waarschuwden voor mij. Ik zou hun eten wel opeten als ze dat zelf niet deden, of als een kindje hun ijsje opat werd je zo dik als dat ik was. Ja ouders met kinderen waren het ergste. Ik kon niet meer werken nou ja amper (in de zorg) en lag hele dagen op de bank, totdat mijn tante een beroerte kreeg. Ik was er van overtuigd dat ik de volgende zou zijn. Begon mij te verdiepen in wat mij nog kon redden en dat was een operatie. Hiervoor moest je toen nog naar Rotterdam 3,5 uur rijden. Om voor een gesprek en informatie te komen. De arts schrok zich dood van mij en gaf mij nog hooguit 1 jaar te levem, ik ging mijn 30ste niet halen als ik niet direct geholpen werd. Nou daar sta je dan alles druist tegen je principe in om de operatie aan te nemen, want ha ik had het er zelf aan gevreten en moest het er ook zelf af krijgen was mijn mening. De arts heeft mij alle onderzoeken in 1 dag laten doen met spoed en ben naar huis gestuurd. De volgende dag kreeg ik telefoon ik werd 3 dagen later al geopereerd en moest dag van te voren komen zodat ze mij in de gaten konden houden. Ppfff heftig als je nog geen 30 bent. In het ziekenhuis papieren getekend wat als je overlijd want dat gebeurd bij 1 op de 1000. De operatie ging niet zoals gepland en heb 2 dagen op de intensive care gelegen.........jajaj dat alles voor de hype. Ik heb enorm moeten werken, gestelijk, lichamelijk, emotioneel, alles werd anders mijn hele leven. Ik viel af god wat was ik blij, hierdoor ging mijn vel hangen aan alle kanten, en ging 2x per dag maar de sportschool 5x per week. Gelukkig 70 kilo mogen afvallen door ontzettend hard te werken. En toen kwam de klap,,ik herkende mijzelf niet meer terug was mijn ik kwijt en raakte zwaar depressief want mijn lijf liet mij in de steek. En hoe. Doordat die operaties toen niet zoveel werden gedaan was de nazorg niet volledig. Totdat ik een buikwandcorrectie wou aanvragen want ja mijn vel hing op mijn knieen, kan niet zwaaien met mijn armen want dan sla ik mijzelf dood met mijn overtollige vel, springen is geen optie want het vel van mijn benen raken dan de grond. Maar moest blij zijn volgens iedereen want ik was gezond, yep mijn lijf maar mijn geest verre van dat. Mijn buikwandcorrectie is na 6 maand vergoed omdat ik naakt voor de desbetreffende man heb gestaan die het moet goedkeuren en die beste man vond dat dat vel nog wel in de broek gepropt kon worden totdat hij mij naakt zag en mij een gedrocht noemde. Ja ik heb meegedaan met de hype....was een leuke rit en kan het iedereen aanraden. Man want een kortzichtigheid. Ik ben geopereerd en ja dat is nu 6 jaar geleden en ben 5 kilo aangekomen en let nog erg goed op wat ik doe, en ja ik snoep ook wel eens. Maar ik kan weer deelnemen aan de maatschappij, ik werk 32 uur per week heb veel hobbys en ben druk bezig met een volle agenda. Ik heb op mijn 30ste voor het eerst op een terrasje gezeten een kop koffie drinken, ik ben gescheiden omdat mijn ex-man niet aan mij kon wennen en mij geestelijk en lichamelijk mishandelde. Maar ik schaam mij nog steeds en vind mijzelf lelijker als ooit te voren ik heb litteken van heup tot heup van 1 cm breed dan nog een litteken van onder mijn borsten tot mijn venusheuvel. Hierbij ook nog 3 littekens op mijn venusheuvel. Heb heel veel vel over. Benen armen oem maar op. Mijn borsten zijn helaas weggelopen in de strijd om de kilo's. MAAAR GOD WAT BEN IK BLIJ DAT IK MET DE HYPE HEB MEEGEDAAN. Ook al komt hetniet zo over, ben ik ontzettend blij dat het mij is aangeboden als laatste redmiddel. En dank god op mijn blote knieen dat ik 1 van de gelukkigen was. Ja soms zijn er mensen die er makkelijk mee om gaan, maar dat zegt meer over die mensen als over de operatie en de makkelijkheid.
Wauw wat ontzettend heftig zeg allemaal. Maar ik vind het echt super stoer van jou dat jij deze stap hebt gezet! Wees trots op jezelf en gooi dat koppie omhoog want dat mag!
Laat het dan maar een hype zijn. Wat dan nog? Ik heb een BMI van 40. Al jaren. Niet gekomen van eten, wel door medicatie. Door een rot-ziekte genaamd epilepsie. 30 kilo op een half jaar. Dagelijks zie ik mensen denken "zie hoe dik die is". Ik weeg immers 97 kilo en ben 1m56. Ik hoor de mensen spotten, ik hoor ze lachen. Bij een Mac of een frituur stap ik zelden binnen. Omdat ik weet hoe de beeldvorming is. Niet dat ik nooit een friet aanraak, maar ik zal hem wel thuis maken en eten. Kleding vind ik alleen in gespecialiseerde winkels. Want ofwel pas ik het niet met mijn maat 50 / 52, ofwel is het veel te lang met mijn kaboutergroei. Shoppen met vriendinnen doe ik zelden. Zij snappen immers nauwelijks dat ik niets vind in de doorsnee winkels waar zij shoppen. Vorige week wel toevallig nog met een vriendin de stad in geweest. Maar elke winkel waar zij binnenstapte, daar stopt het bij maat 42 à 44. Elke winkel die ik binnenstap daar heeft zij - met haar maat 36 à 38 - niets aan. En zegt ze ook letterlijk - zo eerlijk is ze wel - dat ze écht niets ziet hangen dat ze mooi vindt. Ik zou zowat een moord begaan voor maatje 44 en eindelijk terug te kunnen shoppen in "gewone" winkels. Want de keuze is héél beperkt voor iemand van 30 met een "maatje meer" (zeg gerust: een serieuze maat meer). Al wat ik meestal tegenkom is voor mensen 50+ers. En dat ben ik dus niet. Waarom sommige kledingontwerpers niet gewoon de lijn van de "gewone kleding" doortrekken naar een grotere maat is mij ook een raadsel ... Hoe vaak ik iets zie hangen in maatje 40 dat ik denk "dat zou ik ook wel willen" ... Medische problemen met mijn overgewicht heb ik niet / nauwelijks. Ja, als ik de trap opren hijg ik. Maar dat komt door mijn hartoperatie 29 jaar geleden. Ja, mijn gewrichten kraken af en toe wat. Maar dan is dat maar zo. Mijn huisarts heeft mij al meerdere keren gesproken over de opties tot GBP of andere middelen. Hij schrijf in no time een verwijzing als ik wil. Maar zolang die stomme epilepsie en medicatie roet in 't eten gooit, heeft dat geen zin. Maar ja, ik weet dus wat het is om te zwaar te zijn. En ja, ik snap dus bij een heel deel mensen dat ze de keuze maken. Omdat ze gezonder willen worden. Omdat ze niet meer nagestaard willen worden. Omdat de wereld nog altijd zijn ideaalbeeld heeft van maatje 36 à 40. Laat gezondheid en de bijbehorende operatie voor sommigen dus maar een hype zijn. En ja, ook ik hoor af en toe over bij-eten voor een operatie. Want wat als je een BMI hebt van 39. En het bijvoorbeeld exact 3 kilo scheelt om terugbetaling te krijgen? Maar wel een verschil van 5 à 6000 euro qua terugbetaling of zelf betaling? Wel, dan maal ik er niet om dat die persoon er 3 kilo bij-eet. Anders wordt het natuurlijk als hij / zij er 10 kilo of meer moet bij-eten.
Vandaar dat de helft van de obese kandidaten nu een gbp heeft omdat het bewezen is dat maar 5% zijn gewicht eraf kan houden na strak regime afvallen. En nee dank je voor jouw aanbod, ik heb een gbp en een ruggengraat ik voel mij trots en hoef jouw begeleiding niet die heb ik van mensen die met mij meedenken en naar mij luisteren.
Ja maar dat is toch met alles zo ... regels zijn regels... Nu ja 3 kilo bij-eten, soms is dat niet zo moeilijk.... Maar je mag 120 km rijden op de autostrade, en ik rij er (gecorrigeerd) 123 dan krijg ik toch een boete in de bus hoor... En als ik dan voor de rechter zou moeten verschijnen tja, dan zou ik toch moeten betalen... Hetzelfde met ZOVEEL dingen. Wat betreft belastingen betalen: iemand die net teveel verdiend en daardoor in een hogere schaal terecht komt en dus meer moet betalen, die MAG toch ook niet een deel in het zwart gaan doen om zo officieel minder te betalen. En ook dat kan veel schelen... Fraude is fraude... Wacht dan met naar de dokter gaan tot je BMI wel 40 is... Maar lood en dergelijke, neen dat kan ik niet goedkeuren!
Het is niet veroordelend bedoeld, wel om aan te geven dat de meeste mensen met een gbp en dan kijk ik naar om mij heen vernederd zijn tot op het bot, want je mag niet eten openbaar als je te dik bent, dan krijg je echt commentaar, je mag niet een zakje chips voor je kinderen in je karretje hebben dan krijg je echt commentaar mensen denken dat ze alles kunnen zeggen, ik merk nu dat ik mijn mond open begin te trekken nu ik weer een "normaal" lichaam krijg, ik ben het zat om afgeblaft te worden door jan en alleman om wie ik ben of beter gezegd hoe ik eruit zie.
De helft vd obese kandidaten? Tja... wss zijn ze dan motivatie verloren na de uitzendingen... want zoals iedereen gezien heeft kan het gewicht er wel af! Dat ze na afloop geen zin meer hebben om dat loodzware traject door te zetten is aan hun... maar neemt niet weg dat het wel mogelijk is, dat kan niemand, ook jij niet ontkennen
Ik vind de vooroordelen over mensen met een gbp heel erg, maar andersom net zo goed. Sportschool huppeltutjes heb ik nooit gezien, wel vrouwen die (net als ik) keihard hun doelen proberen te bereiken. Ik sportte trouwens al jaren bij de sportschool toen ik maat 50 had, ben daar altijd met respect behandeld, net als ieder ander. Gek genoeg was dat juist één van de weinige plekken waar ik niet als minder werd behandeld.
En al die mensen die te dik zijn, maar niet dik genoeg zijn om in aanmerking komen voor een GBP? Die mogen dat wel blijven aanhoren of moeten het wel helemaal zelf doen? Ik vind het ook de makkelijke weg, je kunt bij hoog of laag springen, maar de meesten (uitzonderingen daargelaten) hebben het er zelf aangegeten. Ik heb licht overgewicht (10 kilo), ik weet dat is misschien niet zoveel, maar ik vecht er wel dagelijks tegen om het niet meer te laten worden en dat kost mij net zo goed veel moeite. Tuurlijk, ik kan mij nu ook helemaal laten gaan, maar ik kies er voor om dat niet te doen, om het niet zover te laten komen. En ja, ik heb een eetverslaving en een compleet verstoorde relatie met eten, ik durf wel toe te geven dat een psycholoog voor de lange termijn een veel betere optie zou zijn.
Ik ontken het ook zeker niet, en ik zeg ook zeker niet dat ik niet teveel heb gegeten, gesnoept kan niemand van mij zeggen dat heb ik altijd verschrikkelijk gevonden nooit van gehouden zoet, nu trouwens gruwel ik er vreselijk van nog erger ook chocola ga ik van spugen en word er enorm misselijk van. Wat in mijn geval een feit is is dat ik op eigen kracht mede met het vele sporten niet verder zal komen dan een 15 tot 20 kilo als je er 70 moet is dat best een eind tekort, mede hierdoor was de gbp in mijn geval de juiste oplossing doordat hier je stofwisseling op zijn donder krijgt, in mijn geval een goede keus 1 medicijn is al iets afgebouwd ervan afkomen zal niet meer lukken maar minderen hopelijk wel. De andere verwacht ik niet meer vanaf te komen of te minderen, maar wie weet. Wil niet zeggen dat ik er niet alles aan gedaan heb, maar om een voorbeeld te geven ik sportte vorig jaar ook minimaal 8 uur per week intensief waterpolo en heel veel wandelen en fietsen. maar ik viel in 6 maanden tijd 1,5 kilo af geen snoep geen alcohol geen koek niets, dat is zeer zwaar frustrerend, ik mag nu trouwens alles doen behalve buikspiuroefeningen ik zal over een paar jaar geopereerd moeten worden opnieuw aan een enorme littekenbreuk tijdens de oeratie bleek dat daar een heel groot deel van mijn dunne darm in verkleefd zat, dat is wel balen, maar ach misschien kunnen ze er mits het nodig is gelijk een stukje weghalen denk ik dan maar.
Dan ben ik maar een sportschoolhuppeltutje , maar dat voorkomt wel overgewicht en dat ik dus uiteindelijk voor de keuze wel of geen gbp. Ruggengraat genoeg. Anders zak ik in elkaar met de 25 kilo in mijn nek bij bodypump