Hey, Mijn zoon is inmiddels 7-en-een-half en het lijkt er op dat ik zwanger ben van de tweede. Nu vraag ik me af, wanneer vertellen we het de lieve schat? Hij is erg intelligent en heel erg met baby's bezig, want mijn zwager en zijn vriendin hebben nu een dochtertje van 7 maanden. Natuurlijk wachten we eerst de 12 weken af voor we iedereen in jubelstemming brengen, maar hoe doen we dat met Ed? Zelf weet ik dat ik in mijn eerste zwangerschap vroeg een buikje kreeg, in september zwanger geraakt en in december moest mijn jurk al worden uitgelegd, dus ik neig er zelf naar om hem het nieuws te vertellen voor we het aan familie en vrienden vertellen. Tips?
Ik heb het aan mijn kinderen verteld nadat ik mijn eerste echo had gehad en alles er goed uit zag. Ik was namelijk die maand ervoor ook zwanger en vertelde het bij de eerste positieve test vol enthousiasme aan mijn kinderen. Helaas kreeg ik een vroege miskraam en de kinderen waren erg van streek.
Ik zou het gewoon na de termijnecho vertellen (12 weken). Dan duurt t nog n half jaartje. Dat is voor zo'n kind te overzien van die leeftijd.
dat was dus ook mijn idee, al weet ik niet hoe dat hier zit met echos enzo... geen idee wanneer en hoe vaak je die krijgt, maar daar kom ik vanzelf achter. In ieder geval hebben we dan de 'spannende' eerste drie maanden gehad, en kunnen we het redelijk veilig vertellen, zowel aan zoonlief als aan de familie. Leuk dat jullie met me mee denken!
Ik had het mijn dochter best vroeg verteld maar meer omdat de omstandigheden ernaar waren. Zij is ook best snugger en wist dat ik voorheen veel mk`s had gehad. Maar omdat zij een broertje had gewenst, wist ze zeker dat dit keer alles goed bleef gaan. ze had gelijk maar daarom kozen wij ervoor om best vroeg te vertellen mama moest vaker naar het ziekenhuis, misselijk en moest het rustiger aan doen. Ze had achteraf wel de jufs het verteld maar voor de rest heel netjes ons `` geheimpje`` bewaard. Als er niks aan de hand had geweest had ik het denk ik ook niet verteld voor de 3 maanden.
hier eigenlijk bijna direct nadat we wisten dat ik zwanger was had ik het ze verteld, eigenlijk ook meer omdat mijn vriendin het wist en ik bang was daar zoon iets zou opvangen en hij het weer tegen mijn zoon of dochter zou vertellen en ik niet wilde dat ze het van hem of een ander moesten horen dat ze er een broertje of zusje bij zouden krijgen, achteraf ben ik daar best wel blij om ze hebben alles heel bewust meegemaakt en ook ontzettend uitgekeken naar de tijd dat ze er eindelijk was mocht er ook een 4e komen mogen ze het van mij ook dan direct weer weten hoor
Hoi, Ik heb 2 zoons van 11 en 6 jaar en ben nu zwanger van de 3e. Wij hebben het gelijk aan de beide jongens verteld. Ben nu 8 weken zwanger en het is dus nog een hele lange tijd. Maar mocht het misgaan dan weten ze ook waarom mama verdrietig is enz. Iedereen moet zelf die beslissing nemen, maar wij hebben het de kids ook gelijk aan anderen laten vertellen toen ik 6 weken zwanger was. Succes met je zwangerschap Liefs Simoon
Ik heb een dochter van 10 en een zoon van 6. Zij wisten het vrijwel direct. Ik was de hele dag door zo beroerd, ik hing bijna de hele dag boven het toilet en ik was doodmoe. Dat moest natuurlijk wel verklaard worden. Ze hebben wel braaf hun mond gehouden tot na de nekplooimeting. Echt heel knap vind ik dat van ze... (ik hoorde gisteren van een buurvrouw dat mijn dochter had gezegd dat mama niet zoveel at, omdat ze misselijk was, maar dat ze over 2 weekjes pas mocht zeggen hoe dat kwam... )
ik zit nu inderdaad ook te denken om het gelijk aan mijn zoon te vertellen. Kijk, toen ik van hem zwanger was, zag je het al binnen 3 maanden, dus echt geheimhouden voor de familie enzo... dat lukt toch niet. Mijn darmen stribbelen tegen, mijn buik is al wat opgezwollen en mijn borsten zijn echt gigantisch... pas nu al niet meer in m'n bh en m'n nod is nog niet eens geweest. Bovendien is mama erg moe, niet echt fit, vergeet ze veel (zoals bvb vandaag... toen ik hem te laat de deur uit deed voor school met een briefje voor de juf!) en voelt ze zich soms gewoon niet lekker, zomaar. Hij heeft dus echt wel door dat er wat speelt, we hebben hem ook al wel verteld dat we er mee bezig zijn en dat we het willen proberen... dus als de test morgen positief is... dan denk ik dat we het maar gelijk zeggen. Het is qua tijd ook wel mooi, ik ben dan uitgerekend midden in de zomervakantie. Dus na zijn verjaardag, maar voor school weer begint! Dan weet hij ook ongeveer waar hij het aan op kan hangen en dan maakt een maandje meer niet uit...
Hoi allemaal, Ik heb een dochter van 10. Nadat de eerste test positief was, ben ik met haar naar de winkel gegaan om samen nog een test te halen (ander merk), om dubbel te checken . Vervolgens heeft zij de gebruiksaanwijzing voorgelezen (met commentaar als: he bah, IIIEEEEOOOEEE... moet je daar nu echt op plassen ). Samen gewacht op de uitslag die al heel snel positief was. En niet zo'n beetje positief. Ik vond het echt super om het met haar te delen .
Ik heb 2 meiden van 7 en 4 jr en heb gelijk aan hun verteld dat ik zwanger ben. Was ongeveer 4 wkn en een paar dagen... Maar ik heb ze wel een beetje voorbereid voor als het mis zou gaan..En geloof me ze begrijpen heel veel dingen ook al denken wij als ouders van niet... Ze zijn en blijven kinderen..Ze hebben een werelde vol fantasie, maar ze begrijpen wel veel....En ik nam ze ook mee naar me 2e afspraak bij de VK zodat ze het hartje kunnen horen... Ik ken me eigen kinderen, als het mis zou gaan en ze zien dat ik verdrietig ben, kan ik toch niet tegen ze liegen.. Zou ik toch aan hun proberen te vertellen.... Oja was heel erg misselijk, elke dag overgeven, lag dagen in bed, kon niks eten.. Er moet toch wel een verklaring ervoor zijn... Liefs Jeanney
Wij hebben het onze dochter van 8,5 na de tweede echo gezegd. Ik was toen 10 weken zwanger. Vanwege 3 miskramen hiervoor wilde we graag wachten. Mijn mk's heeft ze niet meegekregen, wel dat mama verdrietig was en vaak naar de dokter moest maar meer ook niet.
Ik heb het eigenlijk direct aan mn zoon van (toen) 7 en dochter van (toen) 6 verteld, zo gauw we het zelf wisten en dat was met ong. 6 weken. Ze waren er van op de hoogte dat we nog graag een broertje of zusje voor hen wilde, en leefde er erg in mee.. Pas vanaf zo'n 35 weken begonnen ze zich pas af te vragen wanneer hun broertje ( ook dat wisten ze al) nou eindelijk eens kwam (en toen had ik nog 7 weken te gaan ). Ik kan me geen lievere broer en zus voor de kleine man voorstellen, hij wordt aanbeden door ze
hoi hoi, Ik heb het mijn zoon (toen 7) verteld in de kerst vakantie, dat kwam hier mooi uit zo (en hij kon 2 wkn aan het nieuws wennen voor ie weer naar school ging) was toen ong 12 weken.. ik wou niet dat hij er kapot van zou zijn, als het mis ging, hij vroeg alvanaf zn 4e om een broertje of zusje, en was ook helemaal door het dolle heen, en heeft gelijk zn oma gebeld (die het al wist ) was een erg mooi moment
Ik deel alles wat te maken heeft met zwanger worden met mijn twee jongens van 8. Ze weten heel erg goed dat het lang kan duren en dat er het een en ander fout kan gaan. Ik betrek ze ondanks ik nog niet zwanger ben, zoveel mogelijk bij alles. Ja, ze kunnen zeker van streek raken, mocht ik een miskraam krijgen. Maar ik vind het iets dat het hele gezin aan gaat. Ook al zijn ze nog zo jong.
Wij hebben ook een dochter van 7 jaar en ben nu 5 weken zwanger van de tweede. Ik vertel het haar ws pas tegen de tijd dat ik een buikje heb,aangezien ze een enorme flapuit is. Vind het niet nodig dat de hele buurt(en school) het hoeft te weten.
Ik heb het mijn zonen gelijk verteld ze waren toen 13 en 9 jaar oud. Dan begrepen ze ook waarom ik vaak sliep of beetje kattig kon zijn. En ik weet ook zeker als ik hun het later vertelde dat ze dat niet leuk zouden vinden.
Dat had die van mij ook. (toen 8,5 jaar)Ook al vroegen wij of ze 2 weekjes het geheim wilde houden en het tegen niemand mocht vertellen. HAha hoor ik van een moeder een paar dagen later dat ze een geheimpje had en vertelde wat. Ik Oo wist de halve school het al onder het mom van "kan je een geheimpje bewaren". Gelukkig is alles goed gegaan en moet ik nog maar een paar weken. Maar ja ook een flapuit dus
Wij hebben al twee volwassen zoons en kregen vorig jaar Jesse er nog bij. We wilden altijd wel graag vier kinderen, maar we bleven helaas steken bij twee, maar onze zoons wisten helemaal niet, dat we altijd wel graag nog meer kinderen wilden. Na 20 jaar gebeurde het wonder alsnog, en ik was tien weken toen ik maar es een testje deed en positief! Wegens m'n leeftijd en diabetes konden we gelijk de volgende dag al voor een echo terecht en de dag erna hebben we het verteld aan de grote kerels. Ze zaten echt stomverbaasd te kijken, maar ze vonden het zooooooow leuk allebei! Het waren echt glorieuze momenten! Gelukkig is alles heel goed gegaan, met de zwangerschap en na een paar startersproblemen was Jesse helemaal gezond! Nu zijn de jongens trouwens ook heel enthousiast, ze willen Jesse wel opvreten!