Ik ben nu 14 weken zwanger en mijn man en ik zijn superblij. Hadden pas deze wens en niet durven hopen dat het zo snel al zou lukken. Nou hebben we het met kerst verteld aan allebei de ouders, alleen reageerde mijn schoonouders niet zoals ik gehoopt had of gedacht zou hebben. We hebben namelijk heel lang geroepen dat we geen kinderen wilde, dat we het prima vonden zo en toen we het wel wilden hebben we dat voor ons zelf gehouden, anders krijg je die vraag lukt het al? We wisten het zelf pas afgelopen oktober en wilde het pas zeggen als het positef was. Nou gaven we met kerst aan mijn schoonouders (de dag erna aan mijn ouders) een speen met i love opa en i love oma erop en mijn schoonvader zei oh wat leuk en mijn schoonmoeder zei is dit een geintje, maar jullie wilden toch geen kinderen. Moest mezelf gewoon voor mijn gevoel verdedigen en zeggen dat dit echt een gepland kindje was. Had verwacht dat ze me wel zouden feliciteren, ons zouden feliciteren met 3 zoene of zo, maar niks gewoon alleen gefeliciteerd en dat was het. Mijn ouders reageerden heel anders, heel spontaan en kreeg van allebei 3 kussen en ook blij voor mijn man en zelfs mijn vader vroeg laatst toen die mijn moeder hier op kwam halen hoe het met me was en dat terwijl die niet zo ´n prater is en van het weekend waren ze bij ikea en had mijn vader een leuke knuffel gekocht voor ons kleintje. Ook kregen we vlak nadat ze het wisten van mijn ouders een hele leuke kaart en ook van goede vrienden van ons en allemaal zijn ze geïntereseerd en leven mee. Van mijn schoonouders er nog helemaal niks echt van gehoord, word niks gevraagd, geen kaartje om ons te feliciteren. Nou waren we laatst bij andere goede vrienden die zelf een kleintje hebben van een jaar en ze zeiden wel gefeliciteerd, maar er werd niks gevraagd en niks gezegd. Ik heb het daar best wel moeilijk mee. Ik weet dat we altijd zeiden voor ons niet, maar mensen kunnen toch veranderen, gevoelens kunnen toch veranderen? Ik merk dat ik me onbewust wat afsluit van mijn schoonouders en die vrienden en wil dat helemaal niet, want het zijn lieve mensen en mijn schoonouders staan altijd voor ons klaar ook voor hun andere zoon en zijn vrouw. Waar zou dit nou door komen? Mijn ouders zijn al opa en oma van mijn jongere zus, maar mijn schoonouders worden voor het eerst opa en oma. Moeten ze dan echt zo aan het idee wennen en die vrienden van ons die zelf een kleintje hebben, gunnen ze dit ons niet? Iedereen die ik verder spreek en weet dat wij dat altijd riepen, begrijpen toch nu onze keuze en zijn oprecht blij en geïntereseerd, maar die andere dus niet...helemaal niks. Ben ik nou een zeurderige zwangere vrouw en moet ik hier niks van aantrekken of moet ik hier wel wat mee doen? Een paar weken terug vroeg ik wel aan mijn schoonvader of ze wel blij waren en ja dat waren ze wel, maar ze moesten gewoon nog wennen. Hun reactie en die van die vrienden hebben me wel geraakt.
er zullen altijd mensen zijn die minder leuk reageren, soms is het jaloezie, soms is het bezorgdheid of soms gewoon vooroordelen, iets beoordelen van buitenaf en denken het te weten, vooral een aanstaande opa en oma kunnen nog wel eens in shock raken door zulk groot nieuws, mijn schoonouders waren ook letterlijk geshockeerd omdat ze het na 9 jaar niet meer hadden verwacht, bij mij was het iets medisch maar ook dat wisten ze niet, nu zijn ze inmiddels zo trots en vol verwachting op wat er gaat komen, echt leuk! persoonlijk denk ik dat je schoonouders nog wel bijdraaien, vooral als je het gaat zien straks aan je buik. als het je echt dwars zit zou je een gesprek kunnen aangaan en vertellen hoe hun reactie op jou is overgekomen en of ze dat ook zo bedoeld hebben veel sterkte en vooral gefeliciteerd
Dank je wel voor je antwoord. Wat een wonder zeg dat jullie na 9 jaar toch nog zwanger zijn geraakt ondanks die med. molen. Ze zullen misschien wel bijdraaien net zoals die vrienden van ons, maar weet je waar ik ook bang voor ben dat vooral mijn schoonmoeder straks en als de baby er is allemaal goed bedoelde adviezen gaat geven en dat terwijl er nu geen interesse is. Lieve mensen ik wil dit echt niet laten overkomen alsof ik mensen nu zwart maak die niet zo reageren op de zwangerschap zoals ik het wil, maar het raakt me gewoon dat er niet meer interesse is. Misschien komt het door mijn hormonen en reageer nu soms best wel extra emotioneel op sommige dingen.
dat begrijp ik heel goed, veel mensen geven goed bedoelde adviezen aan moeders, vooral als het om de eerste gaat, als je er niet van houdt dan zit er maar 1 ding op, gelijk beleefd afkappen, zeggen dat je weet dat ze het goed bedoelen maar dat jullie dit echt op jullie manier willen en gaan doen, ouders worden nu opa en oma, hun opvoeding zit erop, jullie zijn nu aan de beurt
Dat is nog eens een goed antwoord en dat ga ik zeker onthouden! Dank je wel voor je begrip en je lieve uitleg.
Je moet je niet zo druk maken om andere mensen! Als jij het leuk vind is het toch goed?. En die 3 zoenen, kom op zeg, wat boeit dat. Mijn moeder heeft me ook niet gezoend, ik hecht niet zo'n waarde aan die zogenaamde zoenen. Ik denk dat je schoonouders gewoon geschrokken zijn, had mijn moeder ook. En zij vroeg ook niets, van hoe gaat het e.d. Nu vind ze het wel leuk, maar ze vraagt er nu verder ook niets over. En mij boeit dat niet, als mijn vriend en ik het maar fijn vinden, het wordt tenslotte jullie kind. Maak je niet zo druk .. Fijne zwangerschap. -xxx- STacey
De ene persoon is nou eenmaal wat uitbundiger in zijn emoties dan de andere. Ik zou me er niet te druk om maken, als je schoonouders zeggen dat ze blij zijn, dan moet je ze maar gewoon geloven. En die vrienden kunnen zich waarschijnlijk nog niks voorstellen bij een zwangerschap, hoe bijzonder dat is ? Geniet er maar van.
Toen wij zwanger waren van mijn dochter was het niet gepland. We wouden wel graag kinderen maar waren op het moment met heel andere dingen bezig! We waren heel blij met de verassing en vertelden het ook aan onze ouders. Die reageerde heel leuk. Alleen sommige vriendinnen en vrienden van ons reageerde minder leuk. We waren net een jaar samen en de omgeving vroeg zich af of het niet te vroeg was voor een kindje samen. Ook werd er tegen mij gezegd waar ik aan begon..en dat een kind verplichtingen en verantwoording met zich mee brengt. Ik vond dit ook erg kwetsend want al hadden we misschien nog even willen wachten, ik was het gelukkigste mens op aarde. Ik heb het me in het begin erg aangetrokken maar naderhand kon het me niks schelen. Het is ons leven en ons gezin. Inmiddels zijn we getrouwd en is de tweede op komst. Dus iedereen met nare of vreemde opmerkingen gewoon lekker links laten liggen. Het gaat om straks om jullie gezinnetje en geluk. Wat anderen er van vinden ach, laat het maar voor wat het is. Geniet van je zwangerschap!