Zoals ik ook al in mijn introductie schreef, ben ik nu zwanger van mijn eerste en is mijn zwangerschap tot nogtoe echt op rolletjes verlopen. Ik ben nauwelijks misselijk geweest, geen last van maagzuur, nauwelijks rugpijn etc etc. Nu bij de laatste loodjes ga ik hem toch echter wel een beetje knijpen.... De kleine rakker ligt namelijk al sinds ik hem voel bewegen in stuit en ik ben nu al bijna 38 weken ver. Vorige week donderdag had ik een afspraak voor een draaipoging (versie), maar ik vreesde al dat het niets zou worden. De kleine was namelijk in die paar dagen tussen het maken van de afspraak en de afspraak zelf met het hoofdje van net onder mijn ribben tot net boven mijn navel naar beneden gedaald. En inderdaad, de kleine bleek met het kontje al zover te zijn ingedaald dat de klinisch verloskundige haar hand er niet meer achter kon krijgen. Tot een daadwerkelijke poging tot draaien is het dus niet eens gekomen. Een thuisbevalling (wat ik zo graag wilde...) kan ik dus wel op m'n buik schrijven (har har )! Wordt het toch nog ziekenhuis gedoe en wellicht zelfs een keizersnede Bij de afspraak van vorige week werd door de aan het ziekenhuis zelf verbonden verloskundige uitgelegd dat het gewicht en formaat alsook de ligging van de kleine (onvolkomen stuit) dusdanig is dat een vaginale stuitbevalling absoluut tot de mogelijkheden behoort. Dit heeft absoluut mijn voorkeur zolang er medisch gezien geen dingen wijzigen waardoor het advies hiervoor minder gunstig zou zijn. Bij een keizersnede zou ik ook bij toekomstige zwangerschappen in het ziekenhuis moeten bevallen. Daarnaast voel ik een ontzettende weerstand tegen het idee mijn kleintje 9 maanden bij me gedragen te hebben en dan vervolgens niet in staat te zijn het zelf op de wereld te zetten, maar daar agenda's voor te moeten trekken. Ik weet ook wel: de gezondheid is uiteindelijk het belangrijkste, maar dat verandert niets aan hoe ik me hieronder voel. Er is trouwens ook bij een stuitbevalling nog zo'n 50% kans dat het uitloopt op een keizersnede. Tevens is mij verteld dat als de kleine zich op de uitgerekende datum (10 mei) zich niet uit zichzelf heeft aangedient, het ook zowiezo een keizersnede wordt. Enfin. Vanochtend had ik het intake gesprek bij de gynaecoloog. Begint ze erover dat de baby bovengemiddeld groot zou zijn! En dat terwijl er tot nogtoe bij alle controles en echo's (de laatste dus slechts 1 week voor deze afspraak) is geconcludeerd dat mijn beeb wat onder aan de groeicurve zat! Ik kreeg echt ontzettend het idee dat deze gynaecoloog op een keizersnede zat aan te sturen . Al zei ze wel aan het einde van het gesprek dat een stuitbevalling voor alsnog wel tot de mogelijkheden behoort. Wat mij ook geen vertrouwen inboezemd is dat deze mevrouw zei dat die 10 mei helemaal niet zo'n harde deadline is. Wie moet ik nou geloven?! Door dit gesprek ben ik echt alleen maar onzekerder geworden over wat nu wijsheid is en weet ik gewoon echt niet meer wat ik moet doen.... Afwachten of de bevalling gewoon gaat beginnen en het proberen of toch maar direct een keizersnede inplannen al schreeuwt dat tegen alles in wat ik voel? Wie zit er ook in deze situatie of heeft erin gezeten? Wat waren jouw gevoelens daarbij en wat is er uiteindelijk gebeurt? Welke factoren speelden daarin voor jou mee? Ik hoor graag je verhaal.... Dinsdag heb ik weer een controle, maar dan met een andere gynaecoloog. Ik hoop dat deze meer licht op de situatie kan werpen...
Hoi ik voel helemaal met je mee, toen ik zwanger was van me eerste ging in begin alles goed tot dat ze met 34 weken achter kwamen dat de kleine in stuit lag. Eerst had ik heel lang over nagedacht wat ik wou, thuis of in ziekenhuis bevallen, koos voor thuis. En toen kreeg ik tehoren dat de kleine in stuit lag. Tja en dan ... je krijgt weer keuze van keizersnee of gewoon vbevalling. Ik heb voor het laaste gekozen, ik heb voor me zelf de voordelen en de nadelen naast elkaar gelegt. En had ook zoiets van als dan toch nog mis zal gaan ik toch al in ziekenhuis lig. De bevalling zelf was behoorlijk snel heb minder dan 4 uurtjes over gedaan. Heb alles beetje in het kort neer gezet maar als je vragen hebt mag dat altijd Groetjes en suc6 met laaste loodjes
Hoi, tijdens mijn zwangerschap wist ik al vrij snel dat m'n beebje in stuit (half onvolkomen) lag. Ik werk zelf op de röntgen, dus tegen de tijd dat ik bijna met verlof ging, keek ik iedere week even met de echo op ie al gedraaid was. Ik had zelf het gevoel dat ie echt niet meer zou gaan draaien en heb me dus op internet ingelezen in stuit bevallingen, draai pogingen en keizersnedes. Met 36 weken werd ik doorgestuurd naar de Gynaecoloog voor een gesprek hierover, maar de ochtend van het gesprek braken spontaan mijn vliezen en moest ik met sirenes en zwaailichten naar het ziekenhuis. Daar bleek ik ook al bijna 7 cm ontsluiting te hebben dus was er ook toen geen tijd voor goede voorlichting en moesten we snel beslissen. Wij hebben voor een ks gekozen. Het was m'n eerste bevalling, dus ik vond het sowieso spannend. Ik vond het een eng idee dat m'n bekken misschien wel te smal zou zijn of m'n bekkenbodemspieren te strak (ik rij ook veel paard) Ik had ook gelezen dat ze niet mogen helpen tijdens een stuitbevalling omdat het kindje begint te ademen zodra ze er aan zitten. Ook een draai poging zag ik niet zitten. M'n placenta lag aan de voorwand en m'n moeder is bij 40 weken een kindje verloren door een loslatende placenta. Alles wat daar mee te maken heeft vindt ik dus bij voorbaat eng. Ik heb dus puur op m'n gevoel gekozen, ik had op dat moment het idee dat het de meest veilige optie was voor m'n kindje. Ik heb dus geen voorlichting gehad over de alternatieven dus ik heb geen idee of het ook waar is. Ik moet wel zeggen dat ik het nog steeds heel jammer vind dat ik de bevalling niet 'zelf' heb gedaan. Ik had heel graag thuis willen bevallen en dat zal nu nooit meer mogen. Overigens sta ik nog steeds volledig achter m'n beslissing van toen, ik heb geen moment gedacht 'had ik nou maar......' Het herstel na de ks viel me ook erg mee. Ik had alles pijnlijker verwacht, maar ben nu nog regelmatig moe, maar misschien zijn moeders dat na een gewone bevalling ook wel. Je lijf staat toch op z'n kop door al die hormonen. Ik merkte in het zh ook dat ze me totaal niet probeerden over te halen voor een normale bevalling. Toen ik het woord ks liet vallen, werd de ok meteen gereed gemaakt. Er werd me toen ook verteld dat ze een stuitbevalling alleen zien zitten als je als moeder echt gemotiveerd bent en het heel graag wilt. Ik wens je sterkte met je beslissing.
Heb voor hetzelfde gestaan en ik wil zeggen dat je je gevoel moet volgen. Er zitten aan beide voor en nadelen aan. Ik heb uiteindelijk voor KS gekozen (eerst werd steeds aangedrongen op bevalling maar werd steeds zieker door pre eclampsie dus KS) ook al was het een kleine baby: ze bleek een nogal groot hoofd te hebben! Dat was nog niet eerder gezien...als ik er aan denk dat haar hoofdje als laatse eruit zou hebben gemoeten pfff. Maar ik vind het herstel van een KS erg tegenvallen... Doe wat je gevoel je ingeeft...wil je veel succes wensen! Ohja probeer eens de zoekfunctie er zijn al vele topics geweest over stuitbevalling/KS en allerlei ervaringen.
Ons kindje ligt ook in stuit met het achterste helemaal beneden en de beentjes omhoog. Maar mijn vk raadde mij een gewone bevalling volledig af omdat er risico's aan verbonden zijn vooral dus bij een eerste zwangerschap. De bekken zijn nog niet verbreed en het kan soms wel erg lang duren, ik kan me daarbij inbeelden dat het niet zo'n makkie is om achterste samen met beentjes als eerste door de vagina te moeten persen. Het kan lukken maar ze raadt het me af... En persoonlijk vind ik een ks niet zo'n probleem. Ik voel me daardoor niet minder trots, integendeel, een gewone bevalling kan soms ook tegenvallen wat betreft de knip (daar was ik erg bang voor). Ik ken enkele vrouwen die een ks hebben gehad en die er erg tevreden mee zijn!
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Ik neig zelf heel erg sterk naar een vbevalling. Bij het bezoek komende dinsdag waar mijn man ook bij gaat zijn, zullen we meer uitgebreid de medische voors en tegens gaan bespreken. En op basis daarvan een beslissing nemen. Gisteren is het daar niet echt van gekomen omdat ik zo overdonderd werd door deze gynaecoloog. Achteraf gezien denk ik eigenlijk zelfs dat ze het dossier wellicht niet heeft gelezen voorafgaand aan het gesprek. De optie stuitbevalling werd door haar namelijk pas als "ook mogelijk" benoemd na de echo Ik hou jullie op de hoogte!
Ons baby'tje heeft ook een poosje in stuit gelegen en toen heb ik me ook afgevraagd wat ik zou willen... ik had denk ik zelf voor eem stuitbevalling had gekozen als die mogelijkheid er was geweest.. maar ik denk echt dat je helemaal naar je eigen gevoel moet luisteren en ik begrijp dat dit best een lastige beslissing is.. ben blij dat ik hem niet heb hoeven nemen, onze baby is nog uit zichzelf goedgedraaid...
Als jij het aandurft, zou ik gaan voor een stuitbevalling. Daarbij heb je natuurlijk wel goede begeleiding nodig van een gyn die het ook ziet zitten. (maar als ik je verhaal lees, durft de gyn eigenlijk geen vaginale bevalling aan ofzo, klinkt alsof er erg gehamerd word op een keizersnede) Ik denk dat je ook goed moet kijken hoe groot dat jullie kindje geschat word. een van ruim 8 pond is er natuurlijk moeilijker 'uit te werken' als een van 4-5 pond . Hier hebben we samen met de gyn (die hier enigszins hamerde op een vaginale bevalling) besloten om als de tweede in een stuit zou draaien nadat het eerste kindje geboren was het zo te proberen. Lukte het niet, zou er alsnog een keizersnede gedaan worden. Uiteindelijk is dus het tweede kindje in stuit gedraaid, en is hij vaginaal geboren. Beide niks aan over gehouden. (hou wel in de gaten dat je waarschijnlijk uit voorzorg een knip gaat krijgen - sorry als ik je bang maak - maar dat is om extra ruimte te maken voor de kleine) Ik heb slechts wat schaafwondjes gehad, maar hier was 'de boel' al opgerekt omdat Malou net geboren was . Succes met je beslissing, jij en je man/vriend moeten natuurlijk ook samen achter jullie beslissing staan!
Geen ervaring mee, maar misschien heb je hier iets aan: http://www.umcutrecht.nl/zorg/agenda/20 ... igging.htm
Vind persoonlijk die link wel erg negatief. Hier bijv. een link met wat uitleg over stuitligging, voordelen/nadelen/complicaties, vaginale stuitbevalling/keizersnede. KLIK *is een pdf bestand, dus duurt even voor het geladen is*
Ik zou persoonlijk op gevoel afgaan en geen massa informatie opzoeken over de voor- en nadelen. Je maakt jezelf gewoon gek en je zou niet meer durven bevallen als je al die info leest. Mij is een lijst gegeven van wat er zo allemaal bij een ks komt kijken en hoe alles stap voor stap verloopt, maar eerlijk gezegd lees ik dat liever helemaal niet, ik zie wel wat er gebeurt en wil mezelf niet bang maken voordat enigzins iets is gebeurd. Zowel bij een gewone bevalling als bij een ks zal je pijn hebben door de knip of door snee maar we leven niet meer in de middeleeuwen. Succes in ieder geval met je keuze!
Ik denk dat dat per persoon heel verschillend is. Ik wilde graag weten wat mij (en mijn kindjes) te wachten stond, bij zowel een 'gewone' bevalling als bij een keizersnede. Wij hebben veel info op internet gezocht, er samen over gepraat, en het er vaak met de gyn over gehad. Uiteindelijk hebben wij dus besloten om een vag.stuit.bevalling te doen, mede besloten door de dingen die wij op internet gelezen hebben. Zomaar bij voorbaat voor een Ks kiezen, vond ik ook niks. Maarja, dat is natuurlijk bij een-ieder verschillend. Aan alletwee de mogelijkheden zitten 'gevaren', daar moet je met zn 'allen' goed over nadenken en over spreken vind ik! Succes met het maken van je keuze! De keuze waar je zelf achterstaat is de goede keuze! Je moet niet een keuze maken omdat iemand anders zegt dat die de beste is (tenzij de gyn het heel duidelijk verteld )
Ik ben zelf nog niet zo ver zwanger dat ik weet of ik een gewone bevalling kan doen of niet (hoop het natuurlijk wel), maar een vriendin van me heeft voor dezelfde keuze gestaan: stuitbevalling of keizersnee (ook na een mislukte draaipoging). Aan beiden zijn risico's verbonden. Wat haar uiteindelijk heeft doen beslissen voor een keizersnee, was dat bij een stuitbevalling de risico's voor het kind zijn en bij een keizersnee de risico's voor de moeder. Het is haar goed bevallen, zeker omdat ze na de keizersnee vrij snel weer fit was. Iemand die ze kende had vele uren liggen persen en was uiteindelijk alsnog met een keizersnee verlost (wat dus in 50% van de gevallen gebeurt). Die had dus én de buikoperatie ondergaan én een uitputtende bevalling meegemaakt. Pittig! Met beide kindjes is het sowieso prima! Supermoeilijke keuze, succes met kiezen!
hier ook een keizersnede i.v.m stuitligging. wat mij heeft doen besluiten een ks te laten doen is inderdaad dat er minder risico voor het kindje aan zit. (en omdat ons kruimeltje ook wel een groot hoofdje heeft) ik zou het van mezelf egoistisch vinden tegenover mijn kindje als ik toch voor een vaginale bevalling zou kiezen, alleen maar omdat ik het dan zelf zou doen en evt. geen gevoel van falen of missen zou hebben........ik kies voor mijn kindje. maar......dit is mijn keuze en hoe ik er over denk, wil niet zeggen dat een ander deze mening met mij hoeft te delen. uiteindelijk bestaat er geen goede of slechte keuze, de beste keuze is namelijk de keuze waar je zelf helemaal achter staat! veel succes met je keuze! mutsie!
Hoi Crafty Ik zit in hetzelfde schuitje als jij. Bij mij heeft de gyn. het ook geprobeerd te draaien wat ook mislukt is. Elke dag zit ik na te denken over wat nou het beste is. A.s vrijdag moet ik weer naar de gyn. Hopelijk kan hij mij goed adviseren. Weet iemand of je een extra echo krijgt om te kijken hoe groot de baby is?
Mijn kindje ligt in stuit maar is niet te groot, het geschatte gewicht zal 3,2 kg zijn dus zou een stuitbevalling mogelijk zijn. Maar mijn vk liet me blijken dat een sbevaling teveel risico's met zich meebrengen en dus gaf ze me 1 mogelijkheid en dat is voor de keizersnede gaan. Zij heeft zelf ook een ks gehad en heeft erg veel ervaring en is erg begaan met haar patiënten maar toch heeft ze me niet de gevaren uitgelegd van een ks. Ze vertelde me enkel en alleen dat de dagen nadien zwaar zijn om te herstellen en dat je pijnstillers nodig hebt en ook niet teveel bezoek moet toelaten de eerste dagen.
Dat schatten van gewicht vind ik soms wel een beetje 'gevaarlijk' hoor, hoe vaak hoor je niet dat het kindje veel zwaarder of lichter is bij de geboorte....Op de geboortedag van mijn dochter is ze sochtends via echo nog op 4 pond geschat, ze was meer dan 6 pond.
Gisteren heb ik weer een controlebezoek gehad, nu bij een andere gynaecoloog. Deze meneer heeft gelukkig een en ander weten te verduidelijken Allereerst is een aanbeveling voor een stuitbevalling of juist een keizersnede niet alleen afhankelijk van (o.a.) de ligging en grootte van de baby, maar ook van de ervaring van de betreffende arts met stuitbevallingen. Als de arts in kwestie veel goed verlopende bevallingen heeft begeleid, dan zal die persoon ook minder snel geneigd zijn een keizersnede te doen. Op zich logisch. In mijn specifieke situatie op dit moment heeft deze arts er alle vertrouwen in dat een stuitbevalling mogelijk is. We hebben hebben dus in ieder geval tot aan de volgende controle groen voor een natuurlijke bevalling! Bij elke volgende controle wordt opnieuw bekeken of alle factoren nog steeds zo gunstig zijn. Ondanks groen licht blijft het natuurlijk de vraag wat er tijdens de bevalling zelf gebeurd. Als het zeer vlot verloopt of juist helemaal niet, dan is het vrij duidelijk hoe het dan verder gaat. Lastiger wordt het bij het grijze gebied daar tussenin, omdat je dan toch overgelevert bent aan de beoordeling en ervaringen van de dan dienstdoende arts. Maar goed, de arts is beter in staat een beoordeling op medische gronden te doen dan ik of mijn man. Weinig keus dus dan daar op dat moment in mee te gaan. Verder is het inderdaad zo dat hoe langer de zwangerschap duurt, des te minder makkelijk vervormbaar wordt het hoofdje van de baby. En omdat de kleine natuurlijk ook blijft groeien zal er (als de bevalling uit zichzelf uitblijft) er ergens in de 40e / 41e week alsnog de beslissing genomen moeten worden om een keizersnede in te plannen. Het is dus gelukkig niet zo dat als de kleine er op de uitgerekende datum nog niet is, er direct een keizersnede gedaan wordt. Al met al heeft dit gesprek voor mij heel veel duidelijkheid gegeven en de onzekerheid die ik had na het vorige gesprek weggenomen. Nu maar hopen dat mijn beeb zich spoedig uit zichzelf aandient en dat deze gynaecoloog dan dienst heeft. Zolang het medisch verantwoord is volgnes de arts ga ik dus voor een stuitbevalling!
Crafty ik ben blij voor je dat jij je beslissing al hebt genomen. Ik moet vrijdag naar de gynaecoloog en hoop dan ook meer duidelijk te krijgen. Wat ik weet echt nog niet wat ik wil.
Ik zal voor je duimen verzorgingsmiep, dat jij dan ook voldoende duidelijkheid zal krijgen om een beslissing te kunnen nemen. Sterkte!