Zal even mijn bevallingsverhaal vertellen Nou zoals jullie weten moesten wij ons maandag 23 juni om 07.00 melden bij de verloskamers. Gelijk aan de CTG gegaan, en om 07.30 werd de eerste pil ingebracht..halfuurtje plat blijven liggen en toen mochten we gaan wandelen. 4 uur later weer melden bij de verloskamer, halfuurtje CTG en weer een pil..de dag duurde zoooo vreselijk lang op deze manier! Tussen de tweede en derde pil kreeg ik langzaam aan een lage rugpijn maar ik moest blijven lopen, dus hup naar buiten..en rondjes om het ziekenhuis waggelen. Om 17.00 uur kreeg ik weer een CTG en om 17.45 werd de derde pil ingebracht en werd ik nog een keer gestript..want er was nog steeds GEEN vordering.! Uiteindelijk om 18.00 uur met godgratie naar mijn schoonouders gegaan om wat te eten en even mijn gezicht aan Björn te laten zien want die dacht dat zijn broertje er al was zo sneu! Na het eten het ziekenhuis gebeld of ik terug moest komen want buiten de rugpijn en weeige benen had ik geen nieuws. Ik mocht eventueel thuis slapen en mij dinsdagmorgen om 07.00 uur weer melden voor een nieuwe dag. Als ik heftige weeen zou krijgen of mijn vruchtwater zou breken moest ik gelijk terugkomen..zo gezegd zo gedaan. Ik wilde Björn nog mee naar huis nemen, maar mijn schoonmoeder had zon raar gevoel dus die bood aan Björn nog een nachtje op te vangen. Rond 23.00 had ik weeen om de 3 min, en kon ik geen andere houding aannemen dan over het keukenblad te hangen...mijn hemel, die rugweeen Manuel de verloskamers gebeld, en moesten gelijk komen. Eenmaal weer geinstalleerd op de verloskamers moesten we nog even wachten omdat er nog 2 aan het bevallen waren die volledige ontsluiting hadden dus de ass. gyn, de gyn. en de zusters rende van kamer naar kamer. Om 23.45 kwamen ze mij toucheren en ik had eindelijk de 3 cm ontsluiting, en werden mijn vliezen gebroken tijdens een wee (niets van gemerkt) behalve dat er een grote golf warm water over het bed verspreiden. En toen was het raak..ik kwam in een vreselijke weeenstorm terecht en had binnen no time 6 cm ontsluiting en dus geen tijd meer voor een ruggeprik! Ik kreeg een injectie om de scherpe kanten eraf te halen, maar dat duurde zooo lang voordat ik verandering voelde! Met 9 cm kreeg ik ontzettende persdrang, maar mijn zuurstofgehalte zakte angstaanjagend en ook die van Nilo, twee keer ging ik out op het verlosbed en hoorde ik ver op de achtergrond mijn naam roepen..mijn weeen waren te sterk en te snel om voor ons twee op adem te komen. Dus moest ik 6 persweeen wegpuffen met een zuurstofmasker op dat was heavy, en ik bleef maar die masker van mijn gezicht afslaan! Toen ik gilde dat ik hem niet meer kon tegenhouden zei de gyn: NU moet je je zoooo boosmaken en flink persen want hij heeft het benauwd. Nou dat was niet aan dovenmansoren gericht, ik perste of mijn leven ervanaf hing...en ik lanceerde Nilo met hoofd en schouders zo in de handen van de gyn. Terwijl de gyn en de zuster riepen dat ik moest puffen, slaakte ik een gil van schrik en Manuel zat net ogen zo groot als schoteltjes naast mij! Ondanks de lancering van Nilo, ben ik er goed vanaf gekomen..geen knip en geen hechtingen! Om 01.28 uur werden wij de vreselijk trotse ouders van Nilo! Al met al had ik een heftige bevalling van totaal 1,48 uur gehad, 4 dagen lang nare naweeen..maar we hebben een prachtig klein wondertje ervoor teruggekregen!
Heb je natuurlijk al gefeliciteerd bij de juli-mama's, maar nog maar een keertje! Van harte met jullie mooie, mannetje Nilo! Liefs Mirre
He wijffie van harte gefeliciteerd met je mannetje. Fijn dat alles goed is gegaan en je lekker aan het genieten bent. Kuss Ivan P.s. Zie mijn banner hihi! Weet niet of je het al wist...