Zo bang voor huilbaby.....

Discussie in 'Kraamtijd' gestart door Veertje84, 18 okt 2016.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Veertje84

    Veertje84 Fanatiek lid

    9 okt 2013
    1.023
    10
    38
    Vrouw
    Social worker
    NULL
    Hoi allemaal,

    Ben afgelopen donderdag bevallen van een dochter. Ik heb al een zoon van 3.
    Zoals ook in de zwangerschap van mijn zoon, had ik bij mijn dochter hoge bloeddruk, maar ook suiker.
    Mijn zoon heeft met suikertekort en daarna geelzucht bij elkaar een week in het zh gelegen. Toen hij mee naar huis mocht, begon de ellende pas en hield hij niet op met huilen. Zeker een jaar lang heeft het geduurd voor hij wat lekkerder in zijn vel kwam te zitten.
    Min dochters suikerwaarden waren goed en ze hoefde niet te blijven. Tot nu toe slaapt ze veel tussen voedingen Door en lijkt ze tevreden. Toch kan ik niet geloven dat het zo zal blijven en sta constant onder spanning (wanneer gaat het huilen beginnen?)
    Als ze niet in haat bedje wil of wat vroeg komt voor een voeding, krijg ik al paniek. Maar dan denk ik: ze is pas een paar daagjes oud! En dan denk ik weer jaaaaa maar mijn zoon was die eerste daagjes ook nog rustig...
    Ik maak mezelf gek...kan maar niet genieten van de kraamweek. Ik voel me ook echt tekortschieten naar mijn zoon waar ik Door deze spanning ook nog niet genoeg aandacht aan heb gegeven voor mijn gevoel.
     
  2. Amaryllis

    Amaryllis Fanatiek lid

    24 aug 2008
    3.708
    4
    38
    Hoi Veertje,

    Van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochter! :)

    Een huilbaby is niet niks, zeker niet als het huilen zo lang aan heeft gehouden. Ik vind het niet zo gek dat je op ziet tegen de mogelijkheid dat dit nog eens gebeurt. Maar er zijn geen twee kinderen hetzelfde. Sowieso heeft je dochtertje een andere start gehad, dat is al positief. Tot nu toe slaapt ze goed en lijkt ze tevreden, wat fijn! Waarschijnlijk zal ze de komende weken wel meer gaan huilen. Dat is namelijk normaal; het huilen bouwt wat op tot richting de 6 weken, en dan wordt het weer langzaam minder. Probeer jezelf dat voor te houden, misschien geeft dat wat rust. Bekijk het dag voor dag, neem zoveel mogelijk rust en houd je kleine meisje lekker bij je. Op die manier leer je de signalen die ze geeft zo snel mogelijk kennen. Mocht ze bijvoorbeeld ergens pijn hebben, of overgevoelig zijn voor prikkels, dan kun je daar naar handelen. Maar ook als ze honger heeft, moe is of zich gewoon niet zo fijn voelt dan zal ze dat laten merken. Eerst subtiel, dan duidelijker. En hoe eerder jij doorhebt hoe ze dat doet, hoe minder er gehuild wordt ;)

    Mocht ze nou wel veel gaan huilen en je merkt dat je het niet redt, aarzel dan niet om hulp in te schakelen. Vraag je partner, je moeder of een vriendin om je bij te staan. Al zijn ze alleen maar aanwezig in dezelfde ruimte, dat kan dan toch misschien al wat lucht geven in je hoofd. Of vraag of ze wat leuks willen gaan doen met je zoontje, zodat hij ook gezien wordt. Sowieso moet je je aandacht en tijd nu gaan verdelen tussen twee kinderen. En daar moet iedereen aan wennen. Het schuldgevoel dat dat -zeker in het begin- met zich mee brengt is denk ik iets wat de meeste moeders wel herkennen. Geef het wat tijd, veel dingen vinden vanzelf hun weg wel. Meer dan je best kun je niet doen.

    Ik hoop vooral dat je ook heel erg kunt gaan genieten van de komende periode. Koester de mooie momenten, de succesvolle dagen. Die helpen je dan een mindere dag weer door ;) En écht, het wordt makkelijker, al duurt dat bij het ene kindje wat langer dan bij de ander. Maar er is niemand die zo goed voor je kindjes kan zorgen als jij.

    Zet m op! :)
     
  3. Fuddey

    Fuddey VIP lid

    6 okt 2015
    16.382
    12.678
    113
    Herkenbaar! Mijn oudste was een huilbaby en sliep zeker tot ze een peutertje was erg slecht. Bij de tweede was ik telkens alert; 'nu gaat het beginnen...' maar het begon nooit. Ze was geen voorbeeldige slaper, maar huilde eigenlijk bijna niet? Alleen als er iets was. Ze werd 's nachts dus wel vaak wakker, maar nooit zulke lange huilbuien als de oudste; gewoon even drinken, knuffel, en weer slapen.

    Ik moest het echt leren loslaten, die alertheid continu. En weer wennen aan een tweede kindje kost ook gewoon tijd, het is echt zoeken naar wat werkt, tijd vrij houden voor de oudste etc. Maar is hier echt goed gekomen!
     
  4. Jillzz

    Jillzz Fanatiek lid

    17 aug 2015
    2.126
    405
    83
    Wat een lief bericht zeg! En helemaal waar.
    Mijn tweede is ook een stuk makkelijker als de eerste, hij huilt echt amper terwijl ik me al helemaal schrap gezet had van tevoren. Nergens voor nodig dus. Geniet van de goede dagen! Succes
     

Deel Deze Pagina