heej allemaal, en vriendin van mij is 16 jaar en zwanger. het is ongewenst. het is sinds maandag uit met haar vriend waar het kind dus ook van is. ze zou er nu alleen voor staan. ze woont bij haar vader, die helaas korsakov heeft. we zijn vandaag naar de huisarts geweest, daar ook nog test gedaan en het is wel degelijk waar, ze is zwanger. nu wil ik graag ook aan jullie vragen. wat zouden jullie zeggen.. Weghalen of houden.?
Weet je ik vind dit zo vreselijk moelijk. ik was zelf 17 toen ik mijn dochter kreeg en was ook alleen staand . woonde nog bij mij moeder enz enz... Ik ganiet vertellen wat ze moet doen in mijn ogen dat is iets waar ze zelf heel goed overna moet denken. Ik kan ook geen mening geven wat ik ken haar niet ik weet niet hoe volwassen ze is of hoe ze geestelijk in elkaar zit en noem maar op ... Wilt ze het kindje houden maar kan ze niet thuis blijven dan is een tienermoederhuis mischien wat voor dr ..vanuit daar kan ze naar begeleid wonen gaan en vanuit daar een eigen huis .. Wilt ze hetniet houden neem dan contact op met FIOM hun kunnen zo ie zo de juist richting wijzen en mischine helpen met een besluit... Heel veel suc 6 en sterkte
Dat is zo een moeilijke kwestie. Ik persoonlijk vind dat je een kindje nooit mag laten weghalen, tenzij je weet dat het kindje zelf geen menslievend bestaan gaat hebben. Voor zover ik de situatie hier ken (want het is en blijft een post op een forum) is dat bij dit kindje niet het geval. Ik zou dan ook zeggen 'houden'. 'ze heeft het kindje kunnen maken, dus moet ze er maar voor zorgen' is misschien wat te kort door de bocht, maar eigenlijk komt het er wel op neer. Wanneer je met een jongen vrijt, weet je dat er altijd een kans bestaat dat je er zwanger van wordt. (want zelfs voorbehoedsmiddelen zijn niet 100% veilig). Is ze misschien wat nalatig geweest in het gebruik van voorbehoedsmiddelen? Want dan vind ik dat ze het zeker niet mag laten wegnemen. dan weet je zeker dat de kans bestaat dat er een kindje van komt. Of is je vriendin zwanger geraakt door de pil heen? een gescheurd condoom? Dan ligt het wat moeliijker, maar toch zeg ik: zorgen voor dat wezentje in die buik. En wat de breuk met haar vriend betreft. Ik kan me goed inbeelden dat het zwaar lijkt, alleenstaande tienermoeder. Maar ik denk ook dat ze heel veel steun van heel wat mensen zal krijgen. En het is niet dat beide geen koppel meer zijn, dat hij daarom ook niets met het kind te maken wil hebben. Misschien moet je vriendin het dus ook meer eens hierover met de vader van het kindje hebben? Een niet zo makkelijke situatie, maar ik zeg toch: houden!
het punt is dat de vader er niets meer mee te maken wil hebben.. hij heeft in de tijd dat ze een thuistest (de KV 2v5 test) hebben gedaan en daar positief uitkwam nooit willen beseffen dat er wel degelijk een kleintje in haar buik kon groeien. na dat ze zijn opgebroken en ik heel duidelijk heb gemaakt dat er wel degelijk een kleintje kon zitten besefte hij het pas. de break-up is nu 4 dagen geleden en het besef is bij hem pas 2 dagen aan de gang. het is inderdaad een erg moeilijke keuze. ze krijgt wel erg voor steun van de mensen waar ze close mee is. dus dat is wel erg fijn. maar toch vragen wij bij deze de mening van de mensen hier. zo dat er nog even goed over na gedacht kan worden. ze heeft 5 dagen verplichte bedenkings tijd.
Mar als ik het goed begrijp, begint de vader het nu pas te beseffen? De meeste mannen schrikken erg wanneer ze plots te horen krijgen dat ze vader worden. Zeker jonge mannen zullen er in eerste instantie niets mee te maken willen hebben. Maar zelfs voor volwassen mannen is het idee dat ze een kind krijgen vaak nog heel ongemakkelijk en onnatuurlijk, tot het kleintje er is natuurlijk.. je zegt dat het besef er bij hem sinds 2 dagen begint te komen.. Misschien heeft hij gewoon wat meer tijd nodig om het te laten doordringen en de impact op hun leven er even van af te wegen..; en wie weet.. ziet hij het dan al beter zitten.. Ik denk zeker dat je vriendin nu geen overhaaste beslissingen mag nemen. Eens weg, is het weg; Dan komt het nooit meer terug...
dat is zeker waar, eens weg is weg en komt het kleintje niet meer terug. maar de vader is erg duidelijk. hij wil geen kind. het is ook bijna geen doen, want hij is zelf nog bijna een kind. erg onvolwassen en hij WIL gewoon geen kind. plus hij woont ook nog bij zn ouders en naar zijn woorden word hij het huis uit getrapt als hij nu een meisje zwanger zou maken.
Maar is het dan de bedoeling dat dit alles achter de rug van zijn ouders gebeurd? want hij heeft al wel een meisje zwanger gemaakt natuurlijk...
Voor de vader is het wat makkelijk gezegd, ik wil geen kind. Voor de moeder kan het heel anders liggen. Misschien dat ze op dit moment besluit dat het niet 'praktisch' is, maar als ze het weg laat halen, is de kans heel groot dat ze daar haar hele leven last van blijft houden. Emotioneel kan het een hele grote klap zijn voor een moeder, ondanks dat ze er goeie redenen voor heeft gehad. Laat je vriendin hier dus eerst goed over nadenken, voordat ze een beslissing neemt. (ik kan me persoonlijk eigenlijk niet voorstellen dat je er over na kan denken om een kind weg te laten halen, maar misschien komt dat omdat ik niet in zo een situatie zit)
Ga een afspraak maken bij FIOM die kunnen meedenken, meepraten of in ieder geval een luisterend oor bieden. Misschien nog wel meer als dat wij kunnen via internet. Zij kunnen evt. hulp inschakelen of meedenken over andere opties als het kindje zelf houden.
je de vader wil het inderdaad allemaal echt de rug van zijn eigen ouder om doen. zij vind dit alles heel moeilijk. zo als het nu lijkt word het anders woensdag 14 december weggehaald. ook de reacties van de vader zijn ongelofelijk respectloos. zij moet alles maar zelf uit zoeken, maar daar bij ben ik haar beste vriendin maar mag ik haar niet steunen en helpen. hij wil der dus absoluut niets mee te maken hebben. vervolgens wel vragen moet ik er bij zijn als je het laat weghalen.? waarop zij nee heeft geantwoord. want verder wil hij er niets van weten.
Hi, Ik zou als ik je vriendin was een gesprek aangaan met mensen van een hulpinstantie die vaker tienermoeders helpen. Ik denk dat ze na een gesprek pas een keus kan maken. Tuurlijk wil de vader zijn handen er vanaf trekken...Let it go. Mannen dwingen kan toch niet en zeker niet op deze leeftijd. Tja als vrouw moet je het dan toch alleen doen. Ik zou het houden als mijn thuissituatie het zou toestaan , met hulp van familie lukt het vast wel als 16-jarige. Ik zou het afbreken als mijn familie er niet achter zou staan en mij niet wil helpen. Dit is natuurlijk persoonlijk. Er zijn heel wat hulpinstanties die zich inzetten voor jonge moeder en je kan als alleenstaande moeder wat tegemoetkomingen krijgen waardoor je toch nog naar school kunt. Heel veel succes.
Je vriendin moet het niet voor hem weghalen.. ze kan beter naar haar eigen gevoel luisteren, zodat ze nooit spijt krijgt van haar keuze.. zij zal er mee moeten leven
hier kan niemand wat over zeggen... behalve zijzelf!!! zij moet zich bedenken of ze kinderen wilt, en of ze er misschien erg spijt van gaat krijgen als ze het houdt, of juist als ze het weg laat halen. stel, ze laat het weghalen... en over een jaar of wat blijkt dat ze niet vruchtbaar meer is en dat dit dus de enige kans was op een kindje.... kan ze dan nog met zichzelf leven? of juist, ze houdt het en geeft het kindje de schuld dat haar jeugd voorbij is en geeft de kleine niet de zorg en liefde die het nodig heeft... en het kindje eindigd bij een pleegouder ofzo... 2 extreme voorbeelden, maar het is ook een erg moeilijke beslissing lijkt me... dus ik zou als ik jou was niets zeggen, maar door vragen te stellen te weten zien te komen wat haar het beste lijkt.... en haar dan steunen in welke beslissing ze dan ook maakt enne... die vriend van haar: dan mag hij wel alvast een koffertje gaan pakken want hij heeft een meisje zwanger gemaakt....
ik zou het persoonlijk niet weg laten omdat ik na 2 miskramen weet hoe pril en waardevol het leven is. ook is mijn mening dat als je aan sex begint ook het risco loopt om zwanger te raken en persoonlijk vind ik ook dat je dan je verantwoordelijkheid moet nemen ! maar het gaat niet om mijn het gaat om haar denk zei dat ze in staat is een kindje groot te brengen , en heeft ze goeg steun in de familie ? mischien ook een goed idee om is gaan praten met iemand zodat ze goed bij haar eigen gevoel komt
Niet weghalen. Om verschillende redenen, het kindje heeft hier niet voor gekozen, maar ook omdat je zó vaak hoort dat vrouwen echt serieus last blijven houden van een abortus, hun hele leven lang.
Zoals alle andere meiden hier zeggen, moet ze zelf heel goed nadenken wat ze wil en ook over haar toekomst. het is nogal een beslissing. Op dit moment kan ik me gewoon niet voorstellen dat je een kindje weg laat halen, maar dat is natuurlijk ook omdat ik 10 jaar ouder ben, al een kindje heb verloren en heeeeel graag moeder wil zijn. Maar 10 jaar geleden dacht ik daar ook heel anders over. Ik denk dat veel mensen op dit forum misschien ook niet de juiste gesprekspartners zijn (met alle respect natuurlijk) Heel veel succes, ik hoop dat ze een beslissing maakt waar ze zelf het "gelukkigste" mee is en ook denkend natuurlijk aan de toekomst van het kindje.
Jij bent zelf ook nog jong denk ik (gezien je nickname)? Maar ben jij zelf wel al wat meer bekend in de wereld van het zwanger worden? (Omdat je zo mooi de term 'KV2v5' test gebruikt..) Als jij er al wat meer over weet zou ik vooral met haar blijven praten er over en daarnaast zou ik haar aanraden om met het FIOM te gaan praten, proffesionele hulpverlening die hierin gespecialiseerd is.
Jij noch wij moeten daar een mening over hebben (en eigenlijk ook niet geven). Steun je vriendin zoveel als je kunt en als zij toelaat. Maar het moet háár beslissing zijn en van niemand anders. Duw haar niet in welke richting dan ook, dan is de kans het grootst dat zij een beslissing kan nemen waar ZIJ achter staat. Ze moet het niet laten weghalen voor haar ex-vriend, maar ze moet het ook niet houden voor jou en al helemaal niet voor ons. Want wat ze ook beslist, het heeft flinke gevolgen voor haar.
Oei, wat een onvolwassen vader, wat erg voor je vriendin. De verantwoordelijkheid ligt bij beiden, jammer dat hij dat niet zo ziet en haar zelfs nog ergens in het geniep een abortus wil laten ondergaan zodat hij het huis niet uitgetrapt wordt. :x Ik denk dat dat het ondergaan van een abortus juist veel erger voor haar maakt - dat het ergens geheim moet, zonder dat hij erkent welke verantwoordelijkheid hij hier heeft. Ik denk dat het uiteindelijk het belangrijkste is dat je vriendin kan leven met de keuze die ze maakt. En dat ZIJ daar volledig achter staat. Als zij liever het kindje wil houden (dan heeft ze net zo goed hulp nodig gezien haar moeilijke gezinssituatie), dan zal een abortus haar heel zwaar vallen. Als ze zelf overtuigd is dat ze het wil laten weghalen, dan hoop ik dat ze veel steun heeft van jou en misschien andere mensen met wie ze het kan delen. Is het mogelijk om dit iig met een andere iets-oudere-volwassene te bespreken, misschien een decaan of vertrouwenspersoon op jullie school? Ik heb nooit in deze schoenen gestaan. Maar weet uit verhalen van een aantal mensen (hier en uit mijn omgeving) wel dat een abortus echt niet iets is om lichtvaardig over te denken. Het is geen wratje dat je laat weghalen. Aan de andere kant is een nieuw leven een enorme verantwoordelijkheid (dat kan je zelfs overvallen als je al een degelijke dertiger bent zoals ik ). Heelveel sterkte voor je vriendin. En lief dat je haar helpt.