Afgelopen woensdag had ik om 9 uur een afspraak voor het inleiden van de bevalling. Ik heb zwangerschapsdiabetes, en het liefst moet onze kleine man geboren worden tussen de 38/39 weken (omdat ze er te laat achter kwamen om insuline te kunnen gebruiken). Helaas werd al snel geconstateerd dat mijn baarmoeder ver naar achter lag en gekanteld, waardoor het inbrengen van de ballonkatheter niet echt als prettig te omschrijven was. 45 Minuten later zal de ballon (nadat twee verpleegkundigen en de gynaecoloog het geprobeerd hadden) op zijn plek. Ik had namelijk nog maar 1 cm ontsluiting en totaal geen verweking van de BMM. 24 uur later mocht ik terug komen. Donderdag was ik er om half 8 weer, en gelukkig, de ballon was los gekomen volgens de verloskundige. De CTG zag er goed uit en ik kreeg een hormoonveter. Ik moest zelfs blijven. Het zou zelfs geen cm ontsluiting zijn maar 1,5 cm (gek hoe blij je kan zijn met een halve cm), maar wel iets van verweking. Een dag vol met krampen, die 's avonds zelfs om de 1 a 2 minuten kwamen later, werd me 's avonds mede gedeeld dat er niks bij was gekomen. Er was zelfs helemaal geen sprake van verweking. Laat staan meer dan 1 cm, het was beter gesteld slechts krap 1 cm. De volgende dag, vrijdag, werd hetzelfde vastgesteld. Een dag vol met pijn voor niks. Vrijdag werd om deze reden opnieuw de hormoonveter ingebracht en hierop volgde de krampen al snel, heel erg snel. En tjah, je raad het misschien al, vanmorgen vroeg kreeg ik te horen dat ik na 72 uur nog steeds maar op 1 cm zit. Wel werd er gezegd dat ik iets meer verweking had. Om mij wat rust te gunnen en niet weer aan nog meer hormonen te gooien is er door de gynaecoloog besloten dat ik maandagochtend terug moet komen. Ze gaan dan opnieuw de ballon inbrengen.... Dus hup, in de auto, met achterin de maxicosi en naar huis.... Waar de pakken beschuit en muisjes al stonden te wachten. Best wel een domper. Nu maar rondjes lopen, warme badjes nemen, het hart van een ananas opeten.... Ik ben benieuwd wanneer het zo ver is, of dit weekend thuis misschien voldoende ontspanning geeft om de ontsluiting verder in te laten gaan. Ik heb namelijk wel nog steeds krampen... so we'll keep our fingers crossed.
Erg frustrerend lijkt me! Bij mij was 1 dag met een ballonnetje gelukkig genoeg om mijn vliezen te kunnen breken, maar zelfs dat vond ik al erg lang duren. Ik hoop voor je dat je kindje besluit om dit weekend uit zichzelf te komen. Heel veel sterkte en succes en hopelijk heb je je kindje snel in je armen!
Frustrerend, kan me je gevoelens voorstellen. Bleef ondanks 3 dagen gel ook op 1 cm zitten, de vierde dag gelukkig krap 2. Toen werden de vliezen gebroken en infuus aangelegd. Hopelijk komt t bij jou spontaan op gang
Helaas heeft dat proces bij mij bijna 1,5 week geduurd... 3 keer een ballon, 4 keer een hormoonveter en uit als allerlaatste poging een ballon en veter tegelijk ingebracht... Tot dat moment deed het niks nada noppes.... Die ochtend na de combi was de bmm voldoende verweekt om eindelijk de vliezen te kunnen breken... Ik had verwacht dat het na 1 dag al klaar zou zijn... Oeps... Ik weet hoe frustrerend het kan zijn, sterkte!
Wow, Anan! Dat is helemaal erg, 1,5 week... ik zou daar eerlijk gezegd niet aan moeten denken. Ik vind het al erg dat we morgenochtend 6 dagen verder zijn (ik had ook verwacht om na maximaal 1 dag de bevalling in te gaan). In ieder geval heb ik nu wel geleerd, dat ik een laptop en een berg met dvd's mee moet nemen om het leuk te maken in het ziekenhuis. Wat een saaie bedoeling... Plus wat lekkers te eten en drinken. Dus met goede moed morgenochtend weer terug. Heeft iemand van jullie ook wel eens de combinatie van een ballon en gel gehad? Ik hoorde van iemand dat dit bij haar had geholpen.
Nog even een extra noot op mijn stukje...ik werd ingeleid vanwege pre eclampsie. Het had niet veel langer zo moeten doorgaan anders had t een keizersnede geworden. Kleine maakt t nog redelijk goed, maar mijn lever sputterde flink....en mn nieren hadden t ook niet fijn
@Shandy, wat een geluk dan dat het na een paar dagen toch op gang kwam. Hopelijk was alles achteraf helemaal in orde! Vanmorgen ben ik terug gegaan, maar ik zit nog steeds maar op 1 cm. Dus zijn ze weer van voor af aan begonnen, dus zit ik weer thuis met mijn ballon . Net de schrik van mijn leven gehad, zat opeens heel het toilet onder het bloed, bleek dat ze vergeten waren een dopje hierop aan te brengen. Weet ik ook weer hoeveel bloed je verliest door zo'n stom inwendig onderzoek . Morgenochtend weer terug voor opnieuw een controle in het ziekenhuis. Hopelijk dan wat gunstiger nieuws. Vandaag ben ik overigens exact 39 weken zwanger, ik ben benieuwd hoe lang ze bij mij nog door gaan vanwege de diabetes gravidarum (zwangerschapsdiabetes). Met de kleine man ging alles goed, tenminste de CTG was weer perfect. Moet zeggen dat dat toch wel het belangrijkste van alles is. Best apart overigens dat ze in het ziekenhuis waar ik naartoe ga geen gel gebruiken en ik hier heel veel mensen hoor over de gel.
Yes, yes, yes! De ballon heeft zijn werk gedaan, ruim 2 cm ontsluiting. Alleen was mijn BMM nog niet helemaal verstreken, dus hebben ze er vandaag nog even voor gekozen om nog een poging te doen met een hormoonveter. Morgenochtend word ik in ieder geval wel ingeleid. Ik kan het zelf bijna niet geloven dat het morgen dan toch echt gaat gebeuren. Spannend!
ohh wat frustrerend!! Ik ben zelf ook ingeleid, eerst een ballon en toen aan het infuus. Ik mocht alleen niet naar huis toen de ballon er in zat! De ballon viel er ook naar een halve dag al uit. Toen aan het infuus/ vliezen gebroken en 7 uur later was onze kleine man er. Heel veel succes!! Petje af voor jou,