Heel veel sterkte vandaag. Ik vind het een mooi gebaar haar "leven" toch te vieren en stil te staan bij haar geboortedag. Ik denk dat dat voor jouw zoontje ook een mooie manier van verwerken kan zijn.
de geboortedag van je dochter blijft altijd een bijzondere dag, net als haar sterftedag. Blijf die dagen eren, zorg dat je dan een taartje kunt eten met je zoontje en blijf trouw aan wat jij nodig hebt op die dagen. (mijn zus verloor haar dochter en no matter what, op haar sterftedag werkt ze nooit, ze neemt altijd vrij. Dat vind ik mooi en dat heeft ze nodig) Veel sterkte en een warme knuffel...
Wow, wat een hoop lieve reacties. Dank jullie wel. dat doet me goed. Vanochtend hebben we haar grafje bezocht en vanmiddag hebben onze oudste twee kinderen een tekening voor haar gemaakt en we hebben een stukje taart gegeten. Mijn zoontje heeft op school verteld dat zijn zusje jarig is en ze hebben er daar ook aandacht aan besteed en dat vond hij heel leuk. Hulp heb ik sinds januari. Na haar overlijden zat ik in een soort roes ofzo. En toen raakte ik zwanger van mijn zoontje en was ik heel erg bezig met de zwangerschap en of hij wel gezond zou zijn. Pas na zijn geboorte, toen alles rustig werd binnen ons gezin, ritme gevonden met de kleine, toen kwam pas de klap. Heel raar. Ruim een jaar na overlijden. Het verwerken wat we in die zeven maanden hebben meegemaakt en het verlies van een kind. Maar nu heb ik dus wel hulp. Ik ben naar de huisarts gegaan en die heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Maar de vraag is: hoe verwerk je zoiets? Hoelang blijft het verdriet? Heb echt geen idee. Ik hoop dat het verdriet minder wordt, ooit! Ik heb vandaag wel genoten van de mooie herinneringen die we hebben opgehaald, en veel gelachen om haar ondeugende streken. Liefs Kim
Wat moeilijk lijkt me dat, zo'n dag. Waar je als ouders normaal een feest van zou maken op zo'n dag, zitten jullie nu met een boel verdriet, zeker vandaag. Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen.
Heel veel sterkte. Ik snap dat het dubbel is vandaag, doe wat goed voelt. En wat fijn dat je zoon er trots op is dat zijn zusje jarig is! Hopelijk vinden jullie met zijn allen een goede manier om met het verlies om te gaan.
Ook van mij een *digi-knuf*... Goed dat je hulp hebt gezocht.... Wens je veel sterkte vandaag, die waarschijnlijk met een lach en een traan langzaam voorbij kruipt...
Ook mijn babietje was van 2011, zijn geboortedag komt er over een paar maandjes aan...ook hij zou dan twee jaartjes geworden zijn...elke dag zit het in mijn hoofd...het had zo anders moeten zijn... Iedere dag is een geestelijke marteling....zoooon pijn...en het wordt alleen maar erger...